من دلم میخواهد...
من دلم میخواهد... که فلان کار را بکنم.
این کیست که دلش میخواهد؟
این کدام من است؟
انسان یک من ثابت نیست.
این ویژگی انسان است که میتواند سنگ و چوب و حیوان (بلکه پستتر) باشد. و یا میتواند محمد(ص)، جانشین خدا (یا شاید بالاتر) باشد.
بلکه انسان یک موجود کشیده است! از پایینترین مرتبهی وجود که بیوجودی و عدم و ماده است، تا بالاترین مرتبهی وجود که خود وجود باشد.
بلکه انسان به خودی خود چیزی نیست.
انسان آینه است.
گاهی در آن یک نقش زشت و پست میافتد. گاهی یک صورت زیبا.
لذا این که شخص میگوید دلم میخواهد... باید دید این من کدام من است و آن خواهش خواهش کیست؟
این اشتباه مصطلح و جاافتاده است. که به جای این که بگوییم: بدن من میخواهد، میگوییم من میخواهم.
و از میان انبوهِ «من دلم میخواهد»ها بسیاریاش من نیست. من واقعی نیست.