مشاعره

[behnam]

نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

نه هر که آینه سازد سکندری داند



هزار نکته باریکتر ز مو این جاست

نه هر که سر بتراشد قلندری داند

دوش میگفت که فردا بدهم کام دلت / سببی ساز خدایا که پشیمان نشود

[باربد]

دوش میگفت که فردا بدهم کام دلت / سببی ساز خدایا که پشیمان نشود

دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد
به زیر ان درختی رو که او گلهای تر دارد

در این بازار عطاران مرو هر سو چو بیکاران
به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد

ترازو گر نداری پس تو را زو ره زند هر کس
یکی قلبی بیاراید تو پنداری که زر دارد

تو را بر در نشاد او به طراری که می اید
تو منشین منتظر بر در که ان خانه دو در دارد

به هر دیگی که میجوشد میاور کاسه و منشین
که هر دیگی که میجوشد درون چیزی دگر دارد


نه هر کلکی شکر دارد نه هر زیری زبر دارد
نه هر چشمی نظر دارد نه هر بحری گهر دارد


بنال ای بلبل دستان ازیرا ناله مستان
میان صخره و خارا اثر دارد اثر دارد

[مجيد رادمنش]

بنال ای بلبل دستان ازیرا ناله مستان
میان صخره و خارا اثر دارد اثر دارد

در آن شهری که مردانش عصا از کور میدزدند

من از خوش باوری محبت را طلب کردم!

[باربد]

در آن شهری که مردانش عصا از کور میدزدند

من از خوش باوری محبت را طلب کردم!

ما مور بیچاره شده وز خرمن اواره شده

در سیر سیاره شد هم تو برس بر دادما

[مجيد رادمنش]

ما مور بیچاره شده وز خرمن اواره شده

در سیر سیاره شد هم تو برس بر دادما

آینه چو نقش تو بنمود راست

خود شکن، آینه شکستن خطاست!

[kh25]

تو را چنانکه تویی هر نظر کجا بیند

به قدر دانش خود هر کسی کند ادراک

[باربد]

تو را چنانکه تویی هر نظر کجا بیند

به قدر دانش خود هر کسی کند ادراک

کو بام غیر بام تو
کو نام غیر نام تو

کو جام غیر جام تو
ای ساقی شیرین ادا

[مجيد رادمنش]

کو بام غیر بام تو
کو نام غیر نام تو

کو جام غیر جام تو
ای ساقی شیرین ادا

افتادگی آموز اگر طالب فیضی

هرگز نخورد آب زمینی که بلند است!

[باربد]

افتادگی آموز اگر طالب فیضی

هرگز نخورد آب زمینی که بلند است!

تو جامه گرد کنی تا زآ ب تر نشود

هزار غوطه تو را خوردنیست در دریا

[مجيد رادمنش]

تو جامه گرد کنی تا زآ ب تر نشود

هزار غوطه تو را خوردنیست در دریا

اين جهان كوه است و فعل ما ندا

باز آید سوى ما نداها را صدا