سوره ۸۳: المطففين - جزء ۳۰ - ترجمه فولادوند
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَيْلٌ لِلْمُطَفِّفِينَ ﴿۱﴾
واى بر كمفروشان (۱)
الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُوا عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ ﴿۲﴾
كه چون از مردم پيمانه ستانند تمام ستانند (۲)
وَإِذَا كَالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ ﴿۳﴾
و چون براى آنان پيمانه يا وزن كنند به ايشان كم دهند (۳)
أَلَا يَظُنُّ أُولَئِكَ أَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ ﴿۴﴾
مگر آنان گمان نمى دارند كه برانگيخته خواهند شد (۴)
لِيَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿۵﴾
[در] روزى بزرگ (۵)
يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۶﴾
روزى كه مردم در برابر پروردگار جهانيان به پاى ايستند (۶)
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ ﴿۷﴾
نه چنين است [كه مى پندارند] كه كارنامه بدكاران در سجين است (۷)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ ﴿۸﴾
و تو چه دانى كه سجين چيست (۸)
كِتَابٌ مَرْقُومٌ ﴿۹﴾
كتابى است نوشته شده (۹)
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ ﴿۱۰﴾
واى بر تكذيب كنندگان در آن هنگام (۱۰)
الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ ﴿۱۱﴾
آنان كه روز جزا را دروغ مى پندارند (۱۱)
وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ ﴿۱۲﴾
و جز هر تجاوزپيشه گناهكارى آن را به دروغ نمى گيرد (۱۲)
إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ ﴿۱۳﴾
[همان كه] چون آيات ما بر او خوانده شود گويد [اينها] افسانه هاى پيشينيان است (۱۳)
كَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﴿۱۴﴾
نه چنين است بلكه آنچه مرتكب مى شدند زنگار بر دلهايشان بسته است (۱۴)
كَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ ﴿۱۵﴾
زهى پندار كه آنان در آن روز از پروردگارشان سخت محجوبند (۱۵)
ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِيمِ ﴿۱۶﴾
آنگاه به يقين آنان به جهنم درآيند (۱۶)
ثُمَّ يُقَالُ هَذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ ﴿۱۷﴾
سپس [به ايشان] گفته خواهد شد اين همان است كه آن را به دروغ مى گرفتيد (۱۷)
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ ﴿۱۸﴾
نه چنين است در حقيقت كتاب نيكان در عليون است (۱۸)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ ﴿۱۹﴾
و تو چه دانى كه عليون چيست (۱۹)
كِتَابٌ مَرْقُومٌ ﴿۲۰﴾
كتابى است نوشته شده (۲۰)
يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ ﴿۲۱﴾
مقربان آن را مشاهده خواهند كرد (۲۱)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ ﴿۲۲﴾
براستى نيكوكاران در نعيم [الهى] خواهند بود (۲۲)
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ ﴿۲۳﴾
بر تختها [نشسته] مى نگرند (۲۳)
تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ ﴿۲۴﴾
از چهره هايشان طراوت نعمت [بهشت] را درمى يابى (۲۴)
يُسْقَوْنَ مِنْ رَحِيقٍ مَخْتُومٍ ﴿۲۵﴾
از باده اى مهر شده نوشانيده شوند (۲۵)
خِتَامُهُ مِسْكٌ وَفِي ذَلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ ﴿۲۶﴾
[باده اى كه] مهر آن مشك است و در اين [نعمتها] مشتاقان بايد بر يكديگر پيشى گيرند (۲۶)
وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِيمٍ ﴿۲۷﴾
و تركيبش از [چشمه] تسنيم است (۲۷)
عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ ﴿۲۸﴾
چشمه اى كه مقربان [خدا] از آن نوشند (۲۸)
إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ ﴿۲۹﴾
[آرى در دنيا] كسانى كه گناه میکردند آنان را كه ايمان آورده بودند به ريشخند مى گرفتند (۲۹)
وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ ﴿۳۰﴾
و چون بر ايشان مى گذشتند اشاره چشم و ابرو با هم رد و بدل میکردند (۳۰)
وَإِذَا انْقَلَبُوا إِلَى أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَكِهِينَ ﴿۳۱﴾
و هنگامى كه نزد خانواده[هاى] خود بازمى گشتند به شوخ طبعى مى پرداختند (۳۱)
وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَؤُلَاءِ لَضَالُّونَ ﴿۳۲﴾
و چون مؤمنان را مى ديدند مى گفتند اينها [جماعتى] گمراهند (۳۲)
وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ ﴿۳۳﴾
و حال آنكه آنان براى بازرسى [كار]شان فرستاده نشده بودند (۳۳)
فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ ﴿۳۴﴾
و[لى] امروز مؤمنانند كه بر كافران خنده مى زنند (۳۴)
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ ﴿۳۵﴾
بر تختها[ى خود نشسته] نظاره مى كنند (۳۵)
هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ ﴿۳۶﴾
[تا ببينند] آيا كافران به پاداش آنچه میکردند رسيده اند (۳۶)
سوره: رحمن۞ الرَّحْمَٰنُ [٥٥:١]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
خداوند رحمان،
﴿١﴾
عَلَّمَ الْقُرْآنَ [٥٥:٢]
قرآن را تعلیم فرمود،
﴿٢﴾
خَلَقَ الْإِنسَانَ [٥٥:٣]
انسان را آفرید،
﴿٣﴾
عَلَّمَهُ الْبَيَانَ [٥٥:٤]
و به او «بیان» را آموخت.
﴿٤﴾
الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ [٥٥:٥]
خورشید و ماه با حساب منظّمی میگردند،
﴿٥﴾
وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ يَسْجُدَانِ [٥٥:٦]
و گیاه و درخت برای او سجده میکنند!
﴿٦﴾
وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِيزَانَ [٥٥:٧]
و آسمان را برافراشت، و میزان و قانون (در آن) گذاشت،
﴿٧﴾
أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ [٥٥:٨]
تا در میزان طغیان نکنید (و از مسیر عدالت منحرف نشوید)،
﴿٨﴾
وَأَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِيزَانَ [٥٥:٩]
و وزن را بر اساس عدل برپا دارید و میزان را کم نگذارید!
﴿٩﴾
وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ [٥٥:١٠]
زمین را برای خلایق آفرید،
﴿١٠﴾
فِيهَا فَاكِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَكْمَامِ [٥٥:١١]
که در آن میوهها و نخلهای پرشکوفه است،
﴿١١﴾
وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّيْحَانُ [٥٥:١٢]
و دانههایی که همراه با ساقه و برگی است که بصورت کاه درمیآید، و گیاهان خوشبو!
﴿١٢﴾
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ [٥٥:١٣]
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب میکنید (شما ای گروه جنّ و انس)؟!
﴿١٣﴾
خَلَقَ الْإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ كَالْفَخَّارِ [٥٥:١٤]
انسان را از گِل خشکیدهای همچون سفال آفرید،
﴿١٤﴾
وَخَلَقَ الْجَانَّ مِن مَّارِجٍ مِّن نَّارٍ [٥٥:١٥]
و جنّ را از شعلههای مختلط و متحرّک آتش خلق کرد!
﴿١٥﴾
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ [٥٥:١٦]
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟!
﴿١٦﴾
رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ [٥٥:١٧]
او پروردگار دو مشرق و پروردگار دو مغرب است!
﴿١٧﴾
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ [٥٥:١٨]
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟!
﴿١٨﴾
مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ [٥٥:١٩]
دو دریای مختلف (شور و شیرین، گرم و سرد) را در کنار هم قرار داد، در حالی که با هم تماس دارند؛
﴿١٩﴾
بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّا يَبْغِيَانِ [٥٥:٢٠]
در میان آن دو برزخی است که یکی بر دیگری غلبه نمیکند (و به هم نمیآمیزند)!
﴿٢٠﴾
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ [٥٥:٢١]
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟!
﴿٢١﴾
يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ [٥٥:٢٢]
از آن دو، لؤلؤ و مرجان خارج میشود.
﴿٢٢﴾
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ [٥٥:٢٣]
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟!
﴿٢٣﴾
وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ [٥٥:٢٤]
و برای اوست کشتیهای ساخته شده که در دریا به حرکت درمیآیند و همچون کوهی هستند!
﴿٢٤﴾
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ [٥٥:٢٥]
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟!
﴿٢٥﴾
كُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍ [٥٥:٢٦]
همه کسانی که روی آن [= زمین] هستند فانی میشوند،
﴿٢٦﴾
وَيَبْقَىٰ وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ [٥٥:٢٧]
و تنها ذات ذوالجلال و گرامی پروردگارت باقی میماند!
﴿٢٧﴾
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ [٥٥:٢٨]
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟!
﴿٢٨﴾
يَسْأَلُهُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ [٥٥:٢٩]
تمام کسانی که در آسمانها و زمین هستند از او تقاضا میکنند، و او هر روز در شأن و کاری است!
﴿٢٩﴾
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ [٥٥:٣٠]
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟!
﴿٣٠﴾
سَنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَ الثَّقَلَانِ [٥٥:٣١]
بزودی به حساب شما میپردازیم ای دو گروه انس و جنّ!
﴿٣١﴾
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ [٥٥:٣٢]
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟!
﴿٣٢﴾
يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَن تَنفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانفُذُوا ۚ لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ [٥٥:٣٣]
ای گروه جنّ و انس! اگر میتوانید از مرزهای آسمانها و زمین بگذرید، پس بگذرید، ولی هرگز نمیتوانید، مگر با نیرویی (فوق العاده)!
﴿٣٣﴾
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ [٥٥:٣٤]
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟!
﴿٣٤﴾
يُرْسَلُ عَلَيْكُمَا شُوَاظٌ مِّن نَّارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنتَصِرَانِ [٥٥:٣٥]
شعلههایی از آتش بیدود، و دودهایی متراکم بر شما فرستاده میشود؛ و نمیتوانید از کسی یاری بطلبید!
﴿٣٥﴾
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ [٥٥:٣٦]
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟!
﴿٣٦﴾
فَإِذَا انشَقَّتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهَانِ [٥٥:٣٧]
در آن هنگام که آسمان شکافته شود و همچون روغن مذاب گلگون گردد (حوادث هولناکی رخ میدهد که تاب تحمل آن را نخواهید داشت)!
﴿٣٧﴾
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ [٥٥:٣٨]
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟!
﴿٣٨﴾
فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُسْأَلُ عَن ذَنبِهِ إِنسٌ وَلَا جَانٌّ [٥٥:٣٩]
در آن روز هیچ کس از انس و جنّ از گناهش سؤال نمیشود (و همه چیز روشن است)!
﴿٣٩﴾
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ [٥٥:٤٠]
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟!
﴿٤٠﴾
يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيمَاهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِي وَالْأَقْدَامِ [٥٥:٤١]
مجرمان از چهرههایشان شناخته میشوند؛ و آنگاه آنها را از موهای پیش سر، و پاهایشان میگیرند (و به دوزخ میافکنند)!
﴿٤١﴾
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ [٥٥:٤٢]
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟!
﴿٤٢﴾
هَٰذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي يُكَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ [٥٥:٤٣]
این همان دوزخی است که مجرمان آن را انکار میکردند!
﴿٤٣﴾
يَطُوفُونَ بَيْنَهَا وَبَيْنَ حَمِيمٍ آنٍ [٥٥:٤٤]
امروز در میان آن و آب سوزان در رفت و آمدند!
﴿٤٤﴾
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ [٥٥:٤٥]
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟!
﴿٤٥﴾
وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ [٥٥:٤٦]
و برای کسی که از مقام پروردگارش بترسد، دو باغ بهشتی است!
﴿٤٦﴾
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ [٥٥:٤٧]
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟!
﴿٤٧﴾
ذَوَاتَا أَفْنَانٍ [٥٥:٤٨]
(آن دو باغ بهشتی) دارای انواع نعمتها و درختان پرطراوت است!
﴿٤٨﴾
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ [٥٥:٤٩]
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟!
﴿٤٩﴾
فِيهِمَا عَيْنَانِ تَجْرِيَانِ [٥٥:٥٠]
در آنها دو چشمه همیشه جاری است!
﴿٥٠﴾
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ [٥٥:٥١]
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟!
﴿٥١﴾
فِيهِمَا مِن كُلِّ فَاكِهَةٍ زَوْجَانِ [٥٥:٥٢]
در آن دو، از هر میوهای دو نوع وجود دارد (هر یک از دیگری بهتر)!
﴿٥٢﴾
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ [٥٥:٥٣]
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟!
﴿٥٣﴾
مُتَّكِئِينَ عَلَىٰ فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ ۚ وَجَنَى الْجَنَّتَيْنِ دَانٍ [٥٥:٥٤]
این در حالی است که آنها بر فرشهایی تکیه کردهاند با آسترهائی از دیبا و ابریشم، و میوههای رسیده آن دو باغ بهشتی در دسترس است!
﴿٥٤﴾
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ [٥٥:٥٥]
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟!
﴿٥٥﴾
فِيهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ [٥٥:٥٦]
در آن باغهای بهشتی زنانی هستند که جز به همسران خود عشق نمیورزند؛ و هیچ انس و جنّ پیش از اینها با آنان تماس نگرفته است.
﴿٥٦﴾
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ [٥٥:٥٧]
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟!
﴿٥٧﴾
كَأَنَّهُنَّ الْيَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ [٥٥:٥٨]
آنها همچون یاقوت و مرجانند!
﴿٥٨﴾
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ [٥٥:٥٩]
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟!
﴿٥٩﴾
هَلْ جَزَاءُ الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ [٥٥:٦٠]
آیا جزای نیکی جز نیکی است؟!
﴿٦٠﴾
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ [٥٥:٦١]
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟!
﴿٦١﴾
وَمِن دُونِهِمَا جَنَّتَانِ [٥٥:٦٢]
و پایین تر از آنها، دو باغ بهشتی دیگر است.
﴿٦٢﴾
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ [٥٥:٦٣]
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟!
﴿٦٣﴾
مُدْهَامَّتَانِ [٥٥:٦٤]
هر دو خرّم و سرسبزند!
﴿٦٤﴾
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ [٥٥:٦٥]
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟!
﴿٦٥﴾
فِيهِمَا عَيْنَانِ نَضَّاخَتَانِ [٥٥:٦٦]
در آنها دو چشمه جوشنده است!
﴿٦٦﴾
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ [٥٥:٦٧]
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟!
﴿٦٧﴾
فِيهِمَا فَاكِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ [٥٥:٦٨]
در آنها میوههای فراوان و درخت خرما و انار است!
﴿٦٨﴾
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ [٥٥:٦٩]
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟!
﴿٦٩﴾
فِيهِنَّ خَيْرَاتٌ حِسَانٌ [٥٥:٧٠]
و در آن باغهای بهشتی زنانی نیکو خلق و زیبایند!
﴿٧٠﴾
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ [٥٥:٧١]
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟!
﴿٧١﴾
حُورٌ مَّقْصُورَاتٌ فِي الْخِيَامِ [٥٥:٧٢]
حوریانی که در خیمههای بهشتی مستورند!
﴿٧٢﴾
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ [٥٥:٧٣]
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟!
﴿٧٣﴾
لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ [٥٥:٧٤]
هیچ انس و جنّ پیش از ایشان با آنها تماس نگرفته (و دوشیزهاند)!
﴿٧٤﴾
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ [٥٥:٧٥]
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟!
﴿٧٥﴾
مُتَّكِئِينَ عَلَىٰ رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِيٍّ حِسَانٍ [٥٥:٧٦]
این در حالی است که بهشتیان بر تختهایی تکیه زدهاند که با بهترین و زیباترین پارچههای سبزرنگ پوشانده شده است.
﴿٧٦﴾
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ [٥٥:٧٧]
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟!
﴿٧٧﴾
تَبَارَكَ اسْمُ رَبِّكَ ذِي الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ [٥٥:٧٨]
پربرکت و زوالناپذیر است نام پروردگار صاحب جلال و بزرگوار تو!
﴿٧٨﴾
ام حسین خان برگشتی؟
پس چرا در تالار سهامت را نمی نمیسی؟یک عکس هم از سبیل جدیدت بگذار
با تشکر
نه محقق بود نه دانشمند چارپایی بر او کتابی چند
از هم ندوشیم.با هم بنوشیم.
والْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ (بقره ۱۹۱)
♦️فتنه انگیزی از کشتار سخت تر (وبدتر) است
? ولا تَنْسَوُا الْفَضْلَ بَیْنَکُمْ (البقره ۲۳۷)
♦️فضل و نیکی به یکدیگر را از یاد نبرید
? وأَمْرُهُمْ شُورَى بَیْنَهُمْ (الشوری ۳۸)
♦️(مؤمنین) کارشان با مشورت یکدیگر انجام می گیرد
? أفَلا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ (النساء ۸۲)
♦️پس چرا در قرآن تدبر و اندیشه نمی کنند ؟
? إنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ (المائده ۱۳)
♦️قطعا خداوند نیکو کاران را دوست می دارد
? ووَصَّیْنَا الإنْسَانَ بِوَالِدَیْهِ إِحْسَانًا (الاحقاف ۱۵)
♦️ما انسان را به احسان به پدر و مادر سفارش کردیم
? إنَّ الشَّیْطَانَ یَنْزَغُ بَیْنَهُمْ (الاسراء ۵۳)
♦️همانا شیطان بین انسانها دشمنی و فساد ایجاد می کند
سوره طارق
وَ السَّماءِ وَ الطَّارِقِ1وَ ما أَدْراکَ مَا الطَّارِقُ2النَّجْمُ الثَّاقِبُ3إِنْ کُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَیْها حافِظٌ4فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسانُ مِمَّ خُلِقَ5خُلِقَ مِنْ ماءٍ دافِقٍ6یَخْرُجُ مِنْ بَیْنِ الصُّلْبِ وَ التَّرائِبِ7إِنَّهُ عَلى رَجْعِهِ لَقادِرٌ8یَوْمَ تُبْلَى السَّرائِرُ9فَما لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَ لا ناصِرٍ10وَ السَّماءِ ذاتِ الرَّجْعِ11وَ الْأَرْضِ ذاتِ الصَّدْعِ12إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ13وَ ما هُوَ بِالْهَزْلِ14إِنَّهُمْ یَکیدُونَ کَیْداً15وَ أَکیدُ کَیْداً16فَمَهِّلِ الْکافِرینَ أَمْهِلْهُمْ رُوَیْداً17
ترجمه آیت الله مشکینی :
(1) سوگند به آسمان و آن آینده شب.
(2) و تو چه می دانی آن آینده شب چیست!
(3) آن ستاره فروزان است که ( نورش ) شکافنده ( تاریکی ها ) است.
(4) ( سوگند به اینها ) که هیچ نفسی نیست جز آنکه بر او ( و اعمالش ) نگهبانی است ( نگهبان فرد یا گروه که خود او را در دنیا از حوادث ، و عقاید و اعمالش را به نوشتن در صحایف نگه دارد و مراقب او در برزخ و قیامت تا مرز رسیدن به منزلگه خلود باشد ) .
(5) پس انسان باید بنگرد که از چه چیز آفریده شده؟
(6) از آبی جهنده ( مختلط از زوجین ) آفریده شده است.
(7) که از میان صلب ( مرد ) و استخوان های سینه ( زن ) بیرون می آید.
(8) بی تردید که آن ( خدای آفریننده ) بر بازگرداندن او ( به زندگی پس از مرگ ) تواناست.
(9) به روزی که رازهای نهان بر ملا شود ( ایمان و کفر مغزها ، فضایل و رذایل نفس ها ، اسرار دل ها و پنهان عمل ها آشکار گردد ) .
(10) پس او را ( در آن روز ، در مقابل عذاب الهی ) نه نیرویی است و نه یاوری.
(11) سوگند به آسمان دارای بازگشت. ( بخارها پس از صعود به سویش به صورت باران بازمی گردند و ستاره هایش پس از غروب از مشرق بازمی گردند. )
(12) و سوگند به زمین دارای شکاف ( برای جوشش چشمه ها ، رویش گیاهان و بیرون ریختن آنچه بلعیده در روز قیامت ) .
(13) که این قرآن به یقین گفتاری قاطع و جدا کننده ( حق از باطل ) است.
(14) و هرگز بیهوده و شوخی نیست.
(15) البته آنها پیوسته حیله و فریب به کار می برند.
(16) و من نیز عملی مقابل حیله آنها خواهم نمود.
(17) پس کافران را مهلت ده و اندکی آنها را به حال خودشان واگذار ( و تا مدتی به ستیزه و مبارزه و انتقام بر مخیز ) .
سورة الأعلى
(ترجمه آیتی)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خدای بخشاینده مهربان
1
سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى
نام پروردگار بزرگ خویش را به پاکی یاد، کن:
2
الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّى
آن که آفرید و درست اندام آفرید
3
وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَى
و آن که اندازه معین کرد سپس راه نمود
4
وَالَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعَى
و آن که چراگاهها را رویانید،
5
فَجَعَلَهُ غُثَاء أَحْوَى
سپس خشک و سیاه گردانید
6
سَنُقْرِؤُكَ فَلَا تَنسَى
زودا که برای تو بخوانیم، مباد که فراموش کنی
7
إِلَّا مَا شَاء اللَّهُ إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا يَخْفَى
مگر آنچه خدا بخواهد اوست که آشکارا و نهان را می داند
8
وَنُيَسِّرُكَ لِلْيُسْرَى
و تو را به کیش آسان توفیق دهیم
9
فَذَكِّرْ إِن نَّفَعَتِ الذِّكْرَى
اگر پند دادنت سود کند، پند ده
10
سَيَذَّكَّرُ مَن يَخْشَى
آن که می ترسد، پند می پذیرد
11
وَيَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى
و بدبخت از آن دوری می گزیند:
12
الَّذِي يَصْلَى النَّارَ الْكُبْرَى
آن که به آتش بزرگ جهنم در افتد،
13
ثُمَّ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيَى
و در آنجا نه بمیرد و نه زنده باشد
14
قَدْ أَفْلَحَ مَن تَزَكَّى
هر آینه پاکان رستگار شدند،
15
وَذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى
آنان که نام پروردگار خود را بر زبان آوردند و نماز گزاردند
16
بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا
آری، شما زندگی این جهان را بر می گزینید،
17
وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ وَأَبْقَى
حال آنکه آخرت بهتر و، پاینده تر است
18
إِنَّ هَذَا لَفِي الصُّحُفِ الْأُولَى
این سخن در صحیفه های نخستین است:
19
صُحُفِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى
صحیفه های ابراهیم و موسی
سوره غاشیه/متن و ترجمه
درباره سوره الغاشية
آیات سوره الغاشية
ترجمه ها و تفاسیر
***
فهرست قرآن
سورة الغاشية
(ترجمه آیتی)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خدای بخشاینده مهربان
1
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْغَاشِيَةِ
آیا داستان غاشیه به تو رسیده است؟
2
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ
، در آن روز وحشت در چهره ها پدیدار است،
3
عَامِلَةٌ نَّاصِبَةٌ
تلاش کرده و رنج دیده،
4
تَصْلَى نَارًا حَامِيَةً
در آتش سوزان در افتند
5
تُسْقَى مِنْ عَيْنٍ آنِيَةٍ
از آن چشمه بسیار، گرم آبشان دهند،
6
لَّيْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِن ضَرِيعٍ
طعامی جز خار ندارند،
7
لَا يُسْمِنُ وَلَا يُغْنِي مِن جُوعٍ
که نه فربه می کند و نه دفع گرسنگی
8
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاعِمَةٌ
و در آن روز چهره هایی تازه باشند:
9
لِسَعْيِهَا رَاضِيَةٌ
از کار خویشتن خشنود،
10
فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ
در بهشتی برین،
11
لَّا تَسْمَعُ فِيهَا لَاغِيَةً
که در آن سخن لغو نشنوند،
12
فِيهَا عَيْنٌ جَارِيَةٌ
و در آن چشمه سارها روان باشد،
13
فِيهَا سُرُرٌ مَّرْفُوعَةٌ
و تختهایی بلند زده،
14
وَأَكْوَابٌ مَّوْضُوعَةٌ
و سبوهایی نهاده،
15
وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ
و بالشهایی بر روی هم چیده،
16
وَزَرَابِيُّ مَبْثُوثَةٌ
و فرشهایی گسترده
17
أَفَلَا يَنظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ
آیا به شتر نمی نگرند که چگونه آفریده شده؟
18
وَإِلَى السَّمَاء كَيْفَ رُفِعَتْ
و به آسمان که چسانش، برافراشته اند؟
19
وَإِلَى الْجِبَالِ كَيْفَ نُصِبَتْ
و به کوهها که چگونه بر کشیده اند؟
20
وَإِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ
و به زمین که چسان گسترده شده؟
21
فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنتَ مُذَكِّرٌ
پس پند ده، که تو پند دهنده ای هستی
22
لَّسْتَ عَلَيْهِم بِمُصَيْطِرٍ
تو بر آنان فرمانروا نیستی
23
إِلَّا مَن تَوَلَّى وَكَفَرَ
مگر آن کس که رویگردان شد و کفر ورزید،
24
فَيُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَكْبَرَ
پس خدایش به عذاب بزرگ تر عذاب می کند
25
إِنَّ إِلَيْنَا إِيَابَهُمْ
هر آینه بازگشتشان به سوی ماست
26
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُمْ
سپس حسابشان با ماست
رده:
قرآن دانشنامه اسلامی
در حال حاضر 3 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 3 مهمان ها)