«تراز» بررسی کرد؛
سیاستهایی که شبیه "اقتصاد مقاومتی" نیست
تراز: در نخستین روزهای آذر ۹۲ رییس جمهوردر ارائه گزارش عملکرد ۱۰۰ روزه دولتش با اشاره به آمار واردات بی رویه از چین گفته بود: «در سالهای اخیر، شغل زیاد درست کردیم، منتها برای چینیها و کره جنوبی مرتب شغل اضافه کردیم».
به گزارش خبرنگار تراز؛ روحانی در آن زمان تاکید کرد: «نمیخواهم بگویم همه مشکلات اقتصادی مان مربوط به تحریم است. عمدتا مربوط به بی تدبیری بود. درست وقتی می رفتیم به سمت تحریم و دولت می گفت تحریم کاغذپاره ای بیش نیست، دولت وابستگی اش به خارج را بیشتر می کرد. قبل از سال ۸۴ ما وارداتمان حدود ۳۸ میلیارد بوده است که در سال ۹۰ به ۷۵ میلیارد رسیده است.»
او در آن روزها با انتقاد از دولت دهم، اقتصاد ایران را اینگونه توصیف کرد: «شما میدانید در سال قبل از ۸۴، واردات کشور حدود ۳۸ میلیارد دلار بود ولی بعد به کجا رسید؟ در سال ۹۰ به ۷۵ میلیارد دلار رسید. میبینید وقتی با دنیا در حال مبارزه هستید باید به خودتان و داخل تکیه کنید، با شعار که نمیشود مقابله کرد، باید تدبیر کنیم و در برابر زورگوییها بایستیم. اولین راهش این است که به خودمان متکی شویم و واردات را کم کنیم، اینکه مقام معظم رهبری بر اقتصاد مقاومتی بارها و بارها تاکید کردند، به همین دلیل است که کشوری که میخواهد بایستد، باید روی پای خودش بایستید، نه اینکه به دیگران بیشتر تکیه کند.»
حال بیش از یک سال از عمر دولت یازدهم گذشته و این دولت بارها بر لزوم تقویت صادرات، کاهش واردات و حمایت از تولید و ایجاد شغل برای بیکاران تاکید کرده اما تاکنون هیچ گام موثری در این زمینه برنداشته است.
در مدت یکساله عمر دولت یازدهم واردات از چین ۱۲۲درصد افزایش یافته و در ۵ماهه منتهی به شهریور امسال میزان واردات از چین ۴,۸۶۰,۷۶۰,۸۶۸ دلار بوده است.
به گزارش تراز، حال دولت یازدهم باید پاسخ دهد آیا واقعا در این مدت به جای ایجاد شغل برای کارگران ایرانی برای کارگران چینی زمینه بهبود کار فراهم کرده است.
چه اتفاقی افتاده که با وجود وعده های مکرر دولت نتوانسته هنوز در زمینه ایجاد شغل و حمایت از تولید گام اساسی بردارد؛ مگر نه اینکه بر اساس سیاست های اقتصادی مقاومتی دولت باید زمینه های وابستگی به واردات را کاهش دهد و به جای به توسعه صادرات کالاهای تولید داخل بپردازد؟
اکنون نیمه دوم سال آغاز شده و باید دید آیا دولت سیاست های یک سال اخیر را که همان روند فعلی واردات باشد را ادامه خواهد داد یا خیر زیرا در صورت استمرار این شرایط به خروج از رکود و رونق مجدد صنعت و تولید به هیچ عنوان نمی توان امیدوار بود.
واحدهای تولیدی فعال و نیمه فعال دیگر توان مقابله با کالاهای واراداتی را نداشته و ترجیح می دهند عطای این کار را به لقای آن بخشیده و همانند برخی از همکاران یا به عنوان واسطه و دلال مشغول کار شده و یا وارد بازار واردات کالاهای چینی شوند و سودی کسب کنند.
در این میان تنها کارگران ایرانی فدای سیاست هایی می شوند که به طور مستقیم و غیر مستقیم در حال حمایت از کارگران چینی و رونق اقتصادی این کشور است و گویا گوش شنوایی برای شنیدن دردهای اکارگران ایرانی و جویندگان کار و خانواده عظیم این افراد در کشور وجود ندارد.
http://www.taraznews.com/content/90684