نمایش نتیجه های نظرسنجی ها: .

رأی دهندگان
0. شما نمی توانید در این نظرسنجی رای دهید.
  • .

    0 0%
  • .

    0 0%
صفحه 3954 از 5202 نخست ... 29543454385439043944395139523953395439553956395739644004405444544954 ... آخرین
نمایش نتایج: از 39,531 به 39,540 از 52011

موضوع: اخبار

  1. #39531
    عضو فعال خوشبخت آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Jul 2012
    نوشته ها
    5,464
    تشکر
    9,141
    تشکر شده 45,465 بار در 5,450 ارسال

    پاسخ : اخبار

    نقل قول نوشته اصلی توسط mey نمایش پست ها
    دوباره پست من حذف شد.............اخه چرا................

    سلام
    انتقال یافت انجمن اختصاصی نبض سیاست

  2. کاربر زیر به خاطر ارسال مفید خوشبخت از ایشان تشکر کرده است:

    mey

  3. #39532
    عضو فعال خوشبخت آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Jul 2012
    نوشته ها
    5,464
    تشکر
    9,141
    تشکر شده 45,465 بار در 5,450 ارسال

    پاسخ : اخبار

    زیباکلام: این روزها لاریجانی بیش از ظریف در معرض حمله تندروهاست/مساله پایداری ها، انتخابات اسفند است





    پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
    صادق زیباکلام معتقد است که هرچه پیش برویم مخالفت های تندروها با توافق هسته ای ایران و غرب بیشتر خواهد شد.

    اين استاد دانشگاه در گفت و گو با خبرآنلاين درباره علت ادامه مخالفت هاي تندروها با برجام پس از تصويب نهايي در مجلس و اجرايي شدن آن، گفت: من پيش از اين دو نکته را درباره برجام مطرح کرده بودم و اين روزها، هرچه که به پيش مي رويم مي بينم که آن دو نکته صحيح بوده است.

    او ادامه داد: نکته اول آنکه تصويب برجام زلزله اي در ميان دلواپسان خواهد انداخت. از روزي که توافق وين اعلام شد، مخالفت جريان تندرو و پايداري نه تنها کاهش نيافت، بلکه مخالفت ها تندتر هم شد. علت اين مسئله هم اين است که اصل مخالفت تندروها مسئله هسته اي نيست. اساسا مناقشه هسته اي براي آن ها ابزار نيرومند و موثري در جهت ضديت و مخالفت با غرب است. حل شدن اين مسئله بهانه ضديت با غرب را از دست آن ها مي گيرد. توافق وين که ما امروزه آن را به برجام مي شناسيم آغاز روند تنش زدايي با غرب است.

    زيباکلام نکته دوم را اختلافي مي داند که در جريان اصولگرايي به واسطه برجام بروز مي کند و مي گويد: امروزه مي بينيم که عملا اين اختلاف اتفاق افتاده است. اين روزها تندروها و جبهه پايداري آن ميزان که به آقاي لاريجاني حمله مي کنند به ظريف حمله نمي کنند. همچنين اين روزها آن ميزان که آقاي لاريجاني در مجامع عمومي از برجام دفاع مي کند و سخنراني مي کند، ظريف اين کار را نمي کند. در حقيقت امروز دفاع از برجام و توافق هسته اي بر عهده آقاي لاريجاني و کليه طيف هاي معتدل و منطقي اصولگرا است.

    اين استاد علوم سياسي درباره اينکه اين مخالفت ها تا چه زماني ادامه پيدا خواهد کرد؟، گفت: اين حمله ها و تندروي ها از سوي جبهه پايداري و دلواپسان تا زماني که يک مشاجره جديد و يک بهانه جديد براي آمريکا ستيزي پيش نيايد، ادامه خواهد داشت و آن ها بر طبل مخالفت خود خواهند کوبيد.
    او گفت که، اصولگرايان تندرو اميدوارند که مشکلاتي بر سر اجرايي شدن برجام روي دهد. آن ها اميدوارند که مثلا آمريکايي ها دعاوي خاصي را مثلا بر سر برنامه موشکي ايران مطرح کنند. در حقيقت آن ها منتظرند تا دري به تخته اي بخورد و اجراي برجام به مشکلي برخورد کند و آن زمان اين ها دست بالا را خواهند داشت.

    او همچنين معتقد است که چنين مشکلي به وجود نخواهد آمد چراکه همان عزم و اراده جدي اي که در تهران و واشنگتن به وجود آمد که برجام به امضا برسد، همان عزم و اراده امروز هم براي اجرايي شدن برجام وجود دارد. با اين وجود مخالفت هاي تندروها ادامه خواهد داشت.

    زيباکلام در پايان سخنانش به دليل اصلي مخالفت هاي تندروها با برجام اشاره کرد و گفت: قطعا برجام و مناسبات پسا برجام به ضرر جبهه پايداري بوده است. مسئله اصلي اين ها انتخابات اسفند ماه است. البته بخشي از دفاع اصولگرايان معتدل از برجام هم به خاطر حفظ جايگاهشان در انتخابات اسفند ماه است. از اين جهت، برجام به ضرر تندروها و به نفع معتدلان است. در حقيقت عصبانيت و ناراحتي تندروها از اين است که برجام به نفع دولت، اصولگرايان معتدل و اصلاح طلبان شده است.

  4. 9 کاربر به خاطر ارسال مفید خوشبخت از ایشان تشکر کرده اند:


  5. #39533
    ستاره‌دار (۴)
    تاریخ عضویت
    Oct 2011
    نوشته ها
    1,052
    تشکر
    12,489
    تشکر شده 3,504 بار در 977 ارسال

    پاسخ : اخبار

    تخریب 93هکتار از جنگل های هیرکانی برای ساخت سد شفارود

    داستان شفارود به پایان نزدیک شده و سد با وجود تمامی مخالفت‌ها و اعتراض‌ها ساخته خواهد شد. نتیجه ماه‌ها اعتراض مردمی و مخالفت‌های سازمان حفاظت محیط‌ زیست با ساخت سدی که گفته می‌شد در صورت اجرایی شدن ٣٥٠ هکتار از جنگل‌های هیرکانی را تخریب خواهد کرد، به کوچکتر شدن سد و کاهش میزان تخریب به ٩٣ هکتار منتهی شد، اما هیچ‌کدام از اعتراض‌ها نتوانست جلوی ساخت سد را بگیرد.

    به گزارش ایسکانیوز و به نقل از روزنامه شهروند، ماجرای سد شفارود به سال‌ها قبل باز می‌گردد، زمانی که در دولت قبل، وزیران محمود احمدی‌نژاد برای تامین آب ٣ شهر پره سر، تالش و رضوان‌شهر، مجوز ساخت سدی را روی رودخانه شفارود صادر کردند. مجوزی که با امضای آن، پای تخریب ٣٥٠ هکتار از جنگل‌های هیرکانی هم امضا شد. این مجوز و صدای لودرهایی که برای ساخت سد در میان درختان راه باز می‌کردند، اعتراض‌های گسترده‌ای را با خود همراه کرد تا این‌که دولت یازدهم جلوی اجرای این پروژه و ساخت این سد را گرفت، اما حالا خبرها از اجباری می‌گویند که داستان چندساله شفارود را به پایان نزدیک کرده و سد با مخالفت‌های بسیاری که در این مدت با آن شده، به اجرا نزدیک‌تر شده است. هرچند که معاون محیط‌ زیست انسانی سازمان محیط ‌زیست تاکید می‌کند که سازمان هنوز تاییدیه قطعی برای احداث سد شفارود را نداده است.

    او می‌گوید: «پروژه سد شفارود در ‌سال ۸۲ به تصویب ٢ وزیر و معاون رئیس‌جمهوری وقت رسیده و تفاهمنامه آن توسط وزیر جهاد کشاورزی، رئیس سازمان محیط‌ زیست و وزیر نیرو امضا شده بود، یعنی اجرای این پروژه مجوز داشت، اما به دلیل این‌که ساخت سد شفارود ٣٥٠ هکتار از جنگل‌های هیرکانی را نابود می‌کرد، بر خلاف تفاهمنامه‌ای که این ٣ دستگاه در دولت قبل امضا کرده بودند، جلوی اجرای آن را گرفتیم.» جلوی ساخت سد برای نجات جنگل‌های هیرکانی گرفته شد و به گفته سعید متصدی، «سازمان محیط ‌زیست پس از اعلام مخالفت خود درخواست اصلاح این پروژه را صادر کرد که پس از اصلاحات انجام شده میزان تخریب جنگل‌ها از ۳۵۰ هکتار به ۲۰۰ هکتار کاهش یافت، اما باز هم سازمان محیط‌ زیست با این اصلاح موافقت نکرد و به دلیل اختلاف بین مدیریت اجرایی پروژه و سازمان محیط زیست، مسأله به معاون اول رئیس‌جمهوری در شورایعالی حفاظت آب ارجاع داده شد. درنهایت با اصلاحات نهایی میزان تخریب جنگل‌های هیرکانی بار دیگر کاهش یافت و به ٩٣ هکتار رسید، اما با این وجود هنوز نظر قطعی خود را با اجرای آن اعلام نکرده‌ایم.»

    اما به نظر می‌رسد این سازمان به دلیل اجبارهایی که متصدی از آنها با عنوان مشکلات یاد می‌کند، باعث شده است تا این سازمان چاره‌ای جز پذیرفتن ساخت سد شفارود و تخریب ٩٣ هکتار از جنگل‌های ارزشمند هیرکانی نداشته باشد. معاون محیط‌ زیست انسانی سازمان، درباره این مشکلات یا به عبارتی اجبارها می‌گوید: «در تمام دنیا و ایران تهیه آب شرب و محیط زیست، از مهم‌ترین اولویت‌ها است. سازمان محیط‌ زیست به خاطر ارزیابی‌ها و اشتباهات گذشته از یک سو و از سوی دیگر به دلیل نیاز مردم منطقه به آب شرب، به ساخت این سد تن داد، اما اگر نظر شخصی بنده را بپرسند و تصمیم‌گیر نهایی باشم، هرگز به ساخت این سد رأی مثبت نخواهم داد، اما درحال حاضر با صرف هزینه‌ای معادل ۱۴۰‌میلیارد و ساخت تمام تونل‌ها و جاده‌های مورد نیاز در اطراف این سد، چاره‌ای به جز تایید این سد با کمترین تخریب ممکن نداریم.»

    او در ادامه در پاسخ به این‌که چگونه است که پروژه‌ای مانند سد شفارود برخلاف این‌که از اساس مورد تایید سازمان محیط‌ زیست نیست، با این‌که گفته می‌شود پروژه‌ها در صورت عدم رعایت مبانی زیست‌محیطی در هر مرحله‌ای که باشند متوقف می‌شود اما چنین اتفاقی در مورد این سد نمی‌افتد، یادآوری می‌کند : «در مورد سد شفارود اولا که تایید قطعی انجام نشده؛ در ثانی ۳۵۰ هکتار تخریبی که ساخت این سد به دنبال داشت به ۹۳ هکتار کاهش یافته است. بنابراین به دلیل هزینه‌های انجام شده و نیاز منطقه چاره‌ای به جز تایید آن برای مسئولان محیط‌ زیست باقی نمی‌ماند.»

    متصدی درباره وضع آلودگی هوا در استان خوزستان و بیماری‌های تنفسی که در ٢‌سال گذشته در این استان تعداد زیادی از افراد را راهی بیمارستان‌ها می‌کرد، ادامه می دهد : «امسال ورود ۳۰‌میلیون لیتر روزانه نفت ترش از آزادگان متوقف شده و تاکنون خبری از بیماری‌های تنفسی در این استان نداشته‌ایم. همچنین مهار ۷‌هزار هکتار کانون ریزگرد در این استان که اسفندماه‌ سال ۹۳ توسط دولت تصویب شد، در ‌سال جاری همزمان با آغاز فصل کاشت انجام می‌شود.»
    هنوز انتقال آب زاب به دریاچه ارومیه تایید نشده است
    چند روز پیش، فرهاد دبیری، معاون محیط طبیعی سازمان محیط‌ زیست، از موافقت سازمان حفاظت محیط‌ زیست با انتقال آب رودخانه زاب به دریاچه ارومیه خبر داد. خبری که به گفته مسئولان ستاد احیای دریاچه ارومیه، عملیات حفر تونل آن هم آغاز شده است، اما دیروز متصدی، این موافقت را تایید نکرد و گفت: «معاونت طبیعی سازمان، موافقت سازمان محیط‌ زیست را اعلام نکرده، چرا که هنوز این طرح در کمیته ماده دو سازمان بررسی نهایی نشده و تنها جمع‌بندی و موافقت ستاد احیای دریاچه ارومیه با انتقال آب اعلام شده است.»
    آن ها که به گوششان بیش از چشمشان اعتماد میکنند یک چیز بزرگ را از دست میدهند و آنهم حقیقت است.
    وقتی خودت را هم صدا با اکثریت دیدی، وقت آن است که بنشینی و عمیقا فکر کنی.

  6. 2 کاربر به خاطر ارسال مفید majid664 از ایشان تشکر کرده اند:


  7. #39534
    عضو فعال اسد-ص آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Feb 2011
    نوشته ها
    553
    تشکر
    6,318
    تشکر شده 722 بار در 292 ارسال

    پاسخ : اخبار

    نقل قول نوشته اصلی توسط خوشبخت نمایش پست ها
    گستاخی افراطیون در حضور رهبر معظم انقلاب


    شعار تندروها هنگام ورود علی لاریجانی به بیت رهبری ؛ «امان نامه برجام؛ تلاش بی سرانجام»/ این افراد، شب گذشته هنگام ورود رییس جمهور شعار داده بودند














    این افراد شعارهایی از قبیل «خواص بی بصیرت؛ مایه ننگ ملت»، «امان نامه برجام؛ تلاش بی سرانجام»، «مرگ بر منافق» و «هیها منا الذله» سر دادند. براساس گزارش های رسیده، این عده ی قلیل شب گذشته نیز پس از حضور رئیس جمهور، شعارهایی این چنین سر داده بودند.
    پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :

    شعار تندروها هنگام ورود علی لاریجانی به بیت رهبری ؛ «امان نامه برجام؛ تلاش بی سرانجام»/ این افراد، شب گذشته هنگام ورود رییس جمهور شعار داده بودند
    پس از حضور علی لاریجانی رییس مجلس در مراسم امشب بیت رهبری، برخی افراد شعارهای خاص و کنایه دار سردادند.

    به گزارش «انتخاب»، لاریجانی که به تازگی از سفر روسیه و دیدار با ولادیمیر پوتین به ایران بازگشته است، امشب در مراسم عزاداری بیت رهبری حضور یافت.

    رئیس مجلس پس از ورود به مجلس عزاداری با شعارهای تند حامیان جریان های تندرو روبرو شد.

    این افراد شعارهایی از قبیل «خواص بی بصیرت؛ مایه ننگ ملت»، «امان نامه برجام؛ تلاش بی سرانجام»، «مرگ بر منافق» و «هیها منا الذله» سر دادند.

    براساس گزارش های رسیده، این عده ی قلیل شب گذشته نیز پس از حضور رئیس جمهور، شعارهایی این چنین سر داده بودند.

    شعار تندروها هنگام ورود علی لاریجانی به بیت رهبری ؛ «امان نامه برجام؛ تلاش بی سرانجام»/ این افراد، شب گذشته هنگام ورود رییس جمهور شعار داده بودند

    لازم به ذکر است که حمایت علی لاریجانی از توافق هسته ای و کمک های او در روند تصویب برجام در مجلس، باعث عصبانیت جریان های تندرو و در راس آن جبهه ی یکشبه ایجاد شده ی «پایداری» شده است.

    پیش از این، همین جریان افراطی، در سالگرد 22 بهمن چند سال پیش مانع سخنرانی لاریجانی در حرم حضرت معصومه شدند و ضمن سردادن شعارهای توهین آمیز ، به سمت او کفش و مهرنماز پرتاب کردند.

    این جریان ، سابقه ی شعاردادن مکرر در حین سخنرانی سید حسن خمینی در ایام سالگرد رحلت امام (ره) را در کارنامه خود دارند ، شعارهایی که نهایتاً منجر به کوتاه شدن سخنرانی یادگار امام (ره) شد و سپس رهبری، با بوسیدن پیشانی سید حسن، نسبت به این روش نادرست، واکنش نشان دادند.

    مملکتی که همه باید یک حرف بزنند - شعارآزادیخواهان وروشنفکران -کسی حق نداردحرف دیگری بزند - آرای احمدی نژاد بیشتربود یا روحانی

    ماشین تبلیغات چه کسی قویتراست ؟
    ویرایش توسط اسد-ص : 2015/10/24 در ساعت 22:04 دلیل: اضافه

  8. 2 کاربر به خاطر ارسال مفید اسد-ص از ایشان تشکر کرده اند:


  9. #39535
    ستاره دار(4) zorba آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Aug 2013
    محل سکونت
    Utopia
    نوشته ها
    3,944
    تشکر
    14,229
    تشکر شده 24,864 بار در 3,838 ارسال

    پاسخ : اخبار

    موافقت دولت با تخریب صد هکتار از جنگل‌های هیرکانی برای ساخت سد!!!



















    بیشتر بخوانید









    ۱۳۹۴/۰۸/۰۲

    مدیرکل ارزیابی سازمان محیط زیست ایران خبر داد که در جلسه‌ای به ریاست معاون اول رئیس جمهوری و با حضور نمایندگان چند دستگاه دولتی با تخریب ۹۳ هکتار از جنگل‌های هیرکانی برای ساخت سد شفارود در استان گیلان موافقت شده است.
    به گزارش خبرگزاری کار ایران، ایلنا، حمید جلالوندی، مدیرکل سازمان محیط زیست، روز شنبه، دوم آبان، گفت که «برخی از اقدامات» این پروژه در دولت قبل انجام شده بود و وزرای نیرو و جهاد کشاورزی و رئیس سازمان محیط زیست «مجوز احداث آن را داده بودند».
    به گفته آقای جلالوندی، پیشنهاد سازمان محیط زیست دردولت حسن روحانی احداث این سد تنها برای تامین آب شرب بوده و در این صورت تنها ۵۰ هکتار از این جنگل‌ها تخریب می‌شد، اما نظر دیگر دستگاه‌ها مانند سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی، سازمان جنگل‌ها، وزارت نیرو و گروهی که «حکم شده بودند» این بوده است که آب صنعت و کشاورزی نیز از این سد تامین شود.
    وی خبر داد که درنهایت در یک جلسه‌ اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس جمهور، «پیشنهاد جمع را پذیرفت و قرار شد با توجه به هزینه‌هایی که از قبل شده سد با تخریب ۹۳ هکتار احداث شود».
    مدیرکل ارزیابی سازمان محیط زیست همچنین با بیان این که این سازمان «تا حدی از صحبت‌های وزارت نیرو مجاب شده است» گفت که پیش از این «بحث درگیری ۳۵۰ هکتار جنگل مطرح بود، اما الان این مقدار کاهش یافته است».
    آقای جلالوندی روز دوشنبه، ۲۴ فروردین، نیز از مخالفت سازمان محیط زیست با ساخت سد «شفارود» به دلیل تخریب بیش از «۱۷۵ هکتار» از جنگل‌های هیرکانی در صورت ساخت این سد خبر داده بود.
    در همین حال تعدادی از سازمان‌های غیر دولتی حفاظت از محیط زیست گیلان نیز پیش از این در نامه‌ای به حسن روحانی احداث سد «شفارود» را «داغی بر دل سبز جنگل‌های منطقه» دانسته بودند.
    بر اساس گزارش‌ها، سد «شفارود» با ارتفاع ۱۳۷ متر بلندترین سد بتونی غلتکی ایران خواهد بود. این سد در شش کیلومتری جنوب غربی شهرستان رضوان‌شهر و ۶۵ کیلومتری غرب شهر رشت، روی رودخانه شفارود ساخته می‌شود.
    هدف از احداث این سد تأمین آب شرب شهرهای رضوان‌شهر و پره‌سر، تأمین آب کشاورزی مناطق اطراف و همچنین تولید برق به میزان ۷۰ گیگاوات در سال اعلام شده‌ است.
    جنگل‌های هیرکانی که آقای جلالوندی از تخریب بخشی از آن در صورت ساخت سد شفارود سخن گفته از جمله جنگل‌های تاریخی در مناطق شمال ایران و همچنین کشور جمهوری آذربایجان است که بر اساس گزارش‌ها بیش از ۴۰ میلیون سال قدمت دارند.
    مقامات سازمان میراث فرهنگی ایران از تلاش این سازمان برای ثبت این جنگل‌ها در فهرست میراث جهانی سازمان یونسکو خبر داده‌اند، اما بر اساس گزارش‌ها به دلیل اختلاف ایران و جمهوری آذربایجان ثبت این جنگل‌ها به نتیجه نرسیده‌ است.
    مساحت این جنگل‌ها بیش از دو میلیون هکتار گزارش شده که بیش از ۹۰ درصد آن در خاک ایران و ۱۸ هزار هکتار از آن در خاک جمهوری آذربایجان قرار دارد.
    دولت ایران و برنامه توسعه سازمان ملل متحد از اردیبهشت ۹۲ پروژه‌ای را به مدت پنج سال با عنوان «پروژه مدیریت چندمنظوره جنگل‌های هیرکانی» در وسعتی بالغ بر ۱۲۰ هکتار در قالب چهار حوزه پایلوت در سه استان گیلان، مازندران و گلستان آغاز کرده‌اند.


    زی تیر نگه کرد پر خویش بر او دید***گفتا ز که نالیم که از ماست که بر ماست

  10. 3 کاربر به خاطر ارسال مفید zorba از ایشان تشکر کرده اند:


  11. #39536
    ستاره دار(4) zorba آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Aug 2013
    محل سکونت
    Utopia
    نوشته ها
    3,944
    تشکر
    14,229
    تشکر شده 24,864 بار در 3,838 ارسال

    پاسخ : اخبار

    ابومسلم و لشکرش دردسر تازه فوتبال ایران!

    علیرضا راهبانخبرنگار
    هم‌رسانی
    Image copyrightTASNIMImage captionاحمد علم الهدی، امام جمعه مشهدیکشنبه گذشته احمد علم‌الهدی، امام جمعه مشهد در دیدار با مدیران تربیت‌بدنی این شهر، با انتقاد از نامگذاری باشگاه‌های مشهد به ابومسلم و سیاه‌جامگان، این اسامی را دلیل "عدم توجه امام هشتم شیعیان" به ورزش مشهد دانست.
    آقای علم‌الهدی گفت که همیشه تذکر داده در تربیت بدنی مشهد یک نقطه ضعف وجود دارد که اگر اصلاح شود باشگاه‌ها و ورزش این شهر مورد توجه امام رضا قرار می‌گیرد، و افزود: "متأسفانه دوستان یکی از باشگاه‌های سابقه‌دار این شهر را به نام یکی از دشمنان سرسخت امام رضا (ع) نامگذاری کرده‌اند. ابومسلم یک انسان جانی، بی‌باک و بی‌بندوبار بود که مایه ننگ اسلام است، آن وقت شما این باشگاه قدیمی را به عنوان سرسخت‌ترین دشمن امام رضا (ع) نامگذاری کردید. تا وقتی که چنین نامی است، امام رضا به ورزش مشهد توجه نمی‌کند و مشهد در عرصه تربیت‌بدنی نیز پیشرفت نمی‌کند".
    ابومسلم خراسانی رهبر جنبش سیاه‌جامگان بود که در سال ۱۳۲ هجری قمری، مروان، آخرین خلیفه اموی را شکست دادند و حکومت بنی عباس را پایه گذاری کردند. او که با حکم اولین خلیفه عباسی والی خراسان شده بود، در سال ۱۳۷ هجری قمری به دستور منصور، دومین خلیفه عباسی به قتل رسید. این در حالی است که امام هشتم شیعیان، در سال ۱۴۸ هجری قمری یعنی ۱۱ سال بعد از قتل ابومسلم به دنیا آمد.
    امام جمعه ۷۱ ساله مشهد از نام سیاه‌جامگان، تنها تیم مشهدی حاضر در لیگ برتر فوتبال ایران، نیز انتقاد کرد و گفت: "نکته دیگر این است که حالا یک تیم دیگر درست کردند و اسمش را گذاشتند سیاه‌جامگان که این نام لشکر ابومسلم بود. دوستان اگر این موضوع را قبول دارند این اسامی را تغییر دهند تا ببینند ورزش خراسان رشد می‌کند یا نه؟"
    به دنبال این صحبت‌ها، محمدرضا عباسی مالک و مدیرعامل باشگاه سیاه‌جامگان گفت که حاضر به تغییر نام تیمش نیست: "هر وقت نام تیم ابومسلم را از خیابان‌ها و اماکن عمومی شهر مشهد برداشتند و توانستند شهرداری را زیر بار این موضوع ببرند آن وقت بیایند به من که بخش خصوصی هستم و از جیب خودم برای فوتبال هزینه می‌کنم بگویند که این نام را از روی تیمت بردار. البته من به فرمایشات امام جمعه محترم شهر مشهد احترام می‌گذارم و قطعاً با او جلسه‌ می‌گذارم تا این مشکل برطرف شود".!!!

    کشمکش؟

    Image copyrightImage captionعلیرضا علیپور، رئیس کمیته صیانت سازمان لیگ فوتبالعلیرضا علیپور، رئیس روحانی کمیته صیانت سازمان لیگ فوتبال ایران هم در پی امام جمعه مشهد به انتقاد از نام دو باشگاه مشهدی پرداخت: "حدود چهار سال قبل گفتم که تعجب می‌کنم چرا مسئولین فرهنگی، ورزشی و اجتماعی این استان بعد از گذشت حدود ۳۳ سال از انقلاب اسلامی هنوز نام ابومسلم و سیاه‌جامگان را بر روی این تیم‌ها قرار دادند. ابتدا موج خفیفی علیه این حرف من به وجود آمد اما بنده با مستندات تاریخی و روایی که اعلام کردم خیل عظیمی از حضار آن مراسم را قانع کردم و مردم مشهد اعلام کردند که هیچ کس تا به حال در این باره با ما صحبت نکرده بود."
    این در حالی است که سایت تابناک در مطلبی با عنوان « تشویق معنی‌دار ابومسلم در مشهد» نوشت: "در جریان بازی سیاه‌جامگان مشهد با پرسپولیس (سه‌شنبه ۲۸ مهر) هواداران حاضر در ورزشگاه تیم ابومسلم مشهد را تشویق کردند این در حالی بود که اصلاً ابومسلم در لیگ برتر حضور ندارد".
    آقای علی‌پور توسط محمد دادکان، رئیس پیشین فدراسیون فوتبال ایران، به عنوان پیش‌نماز به فدراسیون فوتبال آمد، اما بعدا مسئول کمیته فرهنگی و پس از آن دبیر ستاد منشور اخلاقی فدراسیون فوتبال ایران شد. او زمانی در مورد ریش مهدی امیرآبادی، بازیکن سابق استقلال گفته بود: "متأسفانه این مدل ریش زیر چانه هم از اروپا آمده و متعلق به همجنس‌بازهای ایتالیایی است".
    آقای
    علی‌پور چهار سال پیش به اتهام اختلاس مالی در جریان جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان، به دادگاه ویژه روحانیت احضار و حتی بازداشت شد. هرچند او همه اتهامات علیه خود را تکذیب می‌کند و از این بابت محکومیتی هم نگرفته است.
    سابقه

    Image copyrightTASNIMImage captionتیم سیاه جامگان مشهدباشگاه ابومسلم که از باشگاه‌های پر سابقه فوتبال ایران است، در اوایل دهه پنجاه شمسی تأسیس شد. این باشگاه در سال‌های اخیر با مشکلات فراوان مالی روبرو بود و در حال حاضر در دسته دوم فوتبال ایران است. اما باشگاه سیاه‌جامگان که چهار سال پیش تأسیس شد اکنون در لیگ برتر فوتبال ایران بازی می‌کند.
    درگیری‌های دنباله‌دار علیرضا علیپور با فرهاد کاظمی مربی کنونی سیاه‌جامگان موجب مطرح شدن این فرضیه شده که او جنجال‌های اخیر را بهانه‌ای برای تسویه حساب با این مربی و تیم سیاه‌جامگان قرار داده است. در مورد علیپور گفته می‌شود که در زمان حضور کاظمی در باشگاه پیکان با نامه‌ای از این باشگاه خواسته بود تا با کاظمی همکاری نکنند، نامه‌ای که شکایت کاظمی از او به دادگاه ویژه روحانیت را به دنبال داشت. هرچند که علیپور در گفت و گو با روزنامه خبر ورزشی گفت با کاظمی مشکلی ندارد: "من مشکل شخصی با او ندارم. بسیاری از مدیران فوتبال ایران پای نامه‌ای را که درباره عدم صلاحیت او نوشته شده، امضا کرده‌اند. یکی از مداحان معروف برای وساطت آقای کاظمی به سازمان لیگ آمد. حتی به من گفت سخنران روضه‌های او باشم اما آخرش به او گفتم حق را به هیچ قیمتی زیر پا نمی‌گذارم."
    این سخنان با واکنش تند فرهاد کاظمی روبرو شد: "او باید این موضوع را ثابت کند. اتفاقاً بسیاری از مربیان، بازیکنان، سرپرستان و مدیران فوتبال ایران در مورد عدم صلاحیت علیپور امضا داده‌اند. هنوز بحث شکایت از علیپور را پیگیری می‌کنم... علیپور باید سخنران توهمات و خیال‌پردازیی‌های خودش باشد نه سخنران هیئت ما".
    داعش

    ع
    لیرضا علیپور در بخش دیگری از صحبت‌هایش تفکر ابومسلم خراسانی و یارانش را شبیه گروه داعش دانست و گفت: "در حال حاضر هم در سوریه و شامات گروهی به وجود آمده‌اند که با پرچم‌های سیاه که منقش به نام خداوند متعال و پیامبر گرامی است و تفکرات شیطانی آنها را اداره می‌کند، کاری شبیه به ابومسلم انجام می‌دهند. با این تفاوت که ابومسلم از نام امام حسین (ع) سوءاستفاده می‌کرد و آنها از اسم خداوند و پیامبر اسلام".
    این سخنان واکنش محمدرضا عباسی را به دنبال داشت: "اینکه ابومسلم چه کسی بوده و چه کارهایی کرده را تاریخ‌نویسان باید درباره‌اش نظر دهند نه اینکه یک نفر با تفکرات داعشی بخواهد درباره‌اش حرف بزند. آقای علیپور، ما داعشی نیستیم و اتفاقاً ضد داعش به پا می‌خیزیم".
    بعد از انقلاب در ایران یکی از اولین کارهای حکومت تغییر نام‌های بجا مانده از دوران پهلوی بود. تغییری که از نام کوچه و خیابان‌ها تا باشگاه‌های ورزشی را در برگرفت. نام باشگاه تاج به استقلال تغییر کرد و در میان هواداران هم جا افتاد، اما پرسپولیسی‌ها هیچ‌گاه زیر بار نام «پیروزی» نرفتند و سرانجام توانستند مسئولان دولتی را وادار به عقب‌نشینی کنند.
    حالا و پس از گذشته ۳۷ سال از انقلاب ایران، به نظر می‌رسد که فشار برای تغییر نام باشگاه‌های فوتبال همچنان ادامه دارد.

    زی تیر نگه کرد پر خویش بر او دید***گفتا ز که نالیم که از ماست که بر ماست

  12. 2 کاربر به خاطر ارسال مفید zorba از ایشان تشکر کرده اند:


  13. #39537
    ستاره دار(4) zorba آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Aug 2013
    محل سکونت
    Utopia
    نوشته ها
    3,944
    تشکر
    14,229
    تشکر شده 24,864 بار در 3,838 ارسال

    پاسخ : اخبار

    آنتی‌اکسیدان از سرطان پیشگیری می‌کند یا باعث سرطان می‌شود؟

    دکتر امین مقدمپژوهشگر ایمنی‌شناسی در دانشگاه آکسفورد
    Image copyrightThinkstockهمیشه در توصیه‌های بهداشتی به اهمیت ضداکسیدان‌ها در جلوگیری از بیماری از جمله سرطان اشاره و توصیه می‌شود موادی که حاوی ضداکسیدان هستند مثل سبزی و میوه تازه زیاد مصرف شوند.
    اما تحقیقی اخیرا در نشریه نیچر منتشر شده که عنوان می‌کند مواد ضداکسیدان ممکن است انتشار (متاستاز) سرطان را تسهیل کنند.
    انتشار این تحقیق برای بسیاری این سوال را مطرح کرد که آیا از این به بعد باید ضداکسیدان‌ها را نه عامل پیشگیری از سرطان بلکه عامل گسترش آن در بدن دانست؟
    این فقط فلزها نیستند که اکسید می‌شوند – یا به عبارت دیگر زنگ می‌زنند – بلکه این اتفاق برای ملکولهای حیاتی بدن مثل پروتئین‌ها (ملکولهای ساختاری) و دی‌اِن‌اِی (اطلاعات ژنتیکی سلول) هم می‌افتد.
    در واقع بدن ما از یک طرف از اکسیداسیون بهره می‌برد، مثلا برای تولید انرژی یا از بین بردن میکربها، اما از طرف دیگر از اکسیداسیون بیش از حد هم جلوگیری می‌کند تا از عدم توازنی که به آن آسیب اکسیداسیون (Oxidative stress) می‌گوییم پیشگیری کند.

    Image copyrightThinkstockImage captionهوای آلوده آکنده از مواد اکسیدان استآسیب اکسیداسیون همانطور که می‌تواند نفع داشته باشد و برای مثال سلول‌های ایمنی می‌توانند با کمک آن میکربها را از بین ببرند اما قابلیت صدمه زدن به سلول‌ها و مواد مهم بدن را نیز دارد و بدن برای مقابله با اثر شوم آن سعی می‌کند از خود دفاع کند.
    با وجود سودمندی اکسیداسیون متعادل، تصور می‌شود که اکسیداسیون بیش از حد باعث بروز بسیاری از بیماریها از قبیل تنگی عروق، عوارض دیابت، کبد الکلی، بیماریهای ریوی ناشی‌ از سیگار و آلودگی هوا، بیماری آلزایمر، سرطان، و بیماریهای خود‌ایمنی می‌شود.
    ازدیاد واکنشهای اکسیداسیون در اثر مصرف چربی‌، قند، الکل زیاد، دود سیگار یا هوای آلوده که آکنده از مواد اکسیدان است رخ می‌دهد و اگر این واکنش‌ها از حد مشخصی فراتر برود بدن از پس خنثی کردن آن بر نمی‌آید.
    مواد اکسیدان اگر از سد دفاع ضداکسیدان عبور کنند به بدن آسیب می‌زنند. بخشی از مواد ضداکسیدان را خود بدن می‌سازد و قسمتی‌ از آن هم بطور مستقیم از طریق مواد خوراکی به ما می‌رسد.
    سبزیجات و میوه‌ها حاوی مقادیر زیاد ضدکسیدان هستند و بنابراین تصور می‌شود که برای جلو‌گیری از عوارض سوء آسیب اکسیداسیون مفیدند.
    اما یک تحقیق تازه که در مجله علمی نیچر منتشر شده نشان می‌دهد که یکی‌ از عوامل مهم در جلوگیری انتشار سلولهای سرطانی، آسیب اکسیداسیون است.
    از نتایج این تحقیق چنین به نظر می‌رسد که در واقع آسیب اکسیداسیون، حداقل در هنگام انتشار سلولهای سرطانی، آنها را ضعیف کرده و از کاشته شدن و رشد آنها در بافت‌های جدید جلوگیری می‌کند.

    Image copyrightThinkstockImage captionمیوه‌ها و سبزیجات رنگدانه‌دار سرشار از ضداکسیدان هستندعلاوه بر این، پژوهشگران این تحقیق نشان دادند که در حیوانات آزمایشگاهی، مقادیر زیاد ضداکسیدان از آسیب اکسیداسیون در سلولهای سرطانی جلوگیری و همزمان انتشار آنها را تسهیل نیز می‌کند.
    این گزارش، بنابرین پیام متفاوت با آنچه اغلب درباره آسیب اکسیداسیون مطرح می‌شود در بر دارد: آسیب اکسیداسیون می‌تواند در مواردی مفید باشد و بر‌عکس مواد ضداکسیدان می‌توانند گاهی مضر باشند.
    با اینکه این تحقیق انعکاس گسترده‌ای داشته و ممکن است که حاوی اطلاعات جدید، مهم و مفیدی در درمان سرطان باشد، اما این می‌تواند تنها یک روی سکه‌ باشد.
    فراموش نکنیم که وارد شدن آسیب اکسیداسیون به دی‌اِن‌اِی که باعث جهش ژنی می‌شود یکی‌ از ارکان اصلی ایجاد سرطان است.
    باید توجه داشت که تحقیق جدید در باره شکل‌گیری سرطان نبوده بلکه انتشار آن از محل اولیه به سایر اعضا را بررسی کرده و به هیچ روی مضر بودن اکسیدان‌ها را در ایجاد سرطان و اهمیت دفاع ضداکسیدان را در جلوگیری از آن زیر سوال نمی‌برد.
    بعلاوه این تحقیق روی حیوانات و در شرایط آزمایشگاهی‌ انجام شده و می‌تواند از واقعیت پیچیده بدن انسان دور باشد؛ برای مثال، این حیوانات بطور مصنوعی فاقد ایمنی شده بودند و می‌دانیم که این سیستم در کنترل سرطان بسیار مهم است. انتشار سلول‌های سرطانی هم در این تحقیق با شرایط انتشار آن در بدن انسان یکسان نبود.

    Image copyrightThinkstockImage captionآنزیم‌ها و پروتئین‌ها در اثر اکسیداسیون تغییر می‌کنندبنابرین سوال ارتباط آسیب اکسیداسیون با سرطان حداقل دو وجه دارد؛ ایجاد سرطان و رشد و انتشار آن.
    در مورد اول، همانطور که ذکر شد، آسیب اکسیداسیون از ارکان ایجاد سرطان است، از طریق آسیب زدن به دی‌اِن‌اِی و جهش ژنتیکی و ایجاد التهاب مزمن.
    اما از هنگامی که سرطان بروز می‌کند نقش آسیب اکسیداسیون پیچیده و گاه ضد و نقیض می‌شود.
    تاکنون شواهد بدست آمده از تحقیقات، مضر بودن اکسیداسیون بیش از حد را در تضعیف سیستم ایمنی در مقابله با سلولهای سرطانی نشان داده است.
    بنابراین تا تحقیقات بیشتر نقش دقیق توازن آسیب اکسیداسیون و دفاع ضداکسیدان را در این زمینه روشن نکند اظهار نظر در مورد اینکه در صورت بروز سرطان، تغییر این توازن به چه سمتی‌ فایده بیشتری خواهد داشت ممکن نیست.
    آنچه مسلم است اینکه تغذیه سالم و سرشار از ضداکسیدان‌های طبیعی هنوز هم یکی‌ از بهترین راههای‌ مقابله با بیماریها از جمله سرطان به حساب می‌آید.

    زی تیر نگه کرد پر خویش بر او دید***گفتا ز که نالیم که از ماست که بر ماست

  14. 4 کاربر به خاطر ارسال مفید zorba از ایشان تشکر کرده اند:


  15. #39538
    عضو فعال خوشبخت آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Jul 2012
    نوشته ها
    5,464
    تشکر
    9,141
    تشکر شده 45,465 بار در 5,450 ارسال

    پاسخ : اخبار

    جلوگیری مردم از سخنرانی یک نماینده مجلس



    کد خبر: ۵۴۱۸۹۱
    تاریخ انتشار: ۰۲ آبان ۱۳۹۴ - ۲۲:۲۳ - 24 October 2015
    با ممانعت مردم از سخنرانی یک نماینده مجلس درروستاي سريزد مهريزجلوگیری شده است.

    به گزارش تابناک یزد،مردم اين روستا به این نماینده مجلس اجازه ي سخنراني نداده و ميكروفن را از او گرفته اند.

    برخی از مردم علت اين كار را عملكرد وي در مجلس شوراي اسلامي در ماجراي تصويب برجام و برخود وي با دكتر صالحي اعلام كردند.

    یک از اهالی این روستا نیز اعلام کرد:اصولا بر اساس رسم و سنت قديم ، غير از روحاني محل ، در مراسم نخل برداري روز عاشورا هيچ شخص ديگري در سريزد سخنراني نمي كند ، اما جداي از آن استقبال گرمي هم از این نماینده نشد.
    ----
    تابناک

  16. 17 کاربر به خاطر ارسال مفید خوشبخت از ایشان تشکر کرده اند:


  17. #39539
    عضو فعال خوشبخت آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Jul 2012
    نوشته ها
    5,464
    تشکر
    9,141
    تشکر شده 45,465 بار در 5,450 ارسال

    پاسخ : اخبار

    احمد توکلی:



    احمدی‌نژاد ساده‌زیست‌ است اما عقل خیلی مهم‌تر از ساده‌زیستی است



    پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :

    احمد توکلی از دهه ٦٠ تاکنون منتقد همه دولت‌ها بوده است؛ از دولت چپ‌گرای زمان جنگ گرفته تا دولت‌های راست‌گرای هاشمی و روحانی، همه را نقد کرده و البته معتقد است دولت‌های خاتمی و احمدی‌نژاد نیز مانند دولت هاشمی، سیاست‌های مدل «تعدیل» را اجرا کرده‌اند؛ اما او که در کنار چهره‌هایی همچون حدادعادل، در اولین سال‌های دولت اصلاحات، استارت پروژه نوسازی جناح راست را با عنوان اصولگرایان تحول‌خواه زد، می‌گوید میوه این پروژه، که با حمایت چهره‌ای همچون ناطق به فتح مجلس هفتم انجامید، را احمدی‌نژاد چیده است. او می‌گوید اصالت عقل را قبول ندارد و اصالت را از آنِ وحی می‌داند؛ اما وقتی می‌پرسم چرا بعد از دو دهه تأکید بر اشرافی‌گری هاشمی و کارگزاران و دفاع از ساده‌زیستی، بین احمدی‌نژاد و قالیباف، از دومی حمایت کردید، می‌گوید: «برای اداره کشور عقلانیت مهم‌تر از ساده‌زیستی است».

    گفتگوی شرق با توکلی در زیر می آید:

    ‌ چهره شما به عنوان یک فرد منتقد شناخته شده است، اولین سؤالم این است: شما از چه منظری نقد می‌کنید که ما از دولت چپ‌گرای مهندس موسوی تا دولت‌های راست‌گرایی، مانند هاشمی و روحانی و حتی دولت آقای خاتمی که شاخصه‌های اقتصادی‌اش از بقیه بهتر بود، شاهد انتقادات شما هستیم؟ از چه منظری به نقد می‌پردازید که تقریبا منتقد تمام سیاست‌های اقتصادی آنها بوده‌اید؟ هم سیاست‌های موسوی، هم هاشمی، هم خاتمی، هم احمدی‌نژاد و هم روحانی.
    من معتقدم اگر قانون اساسی و احکام اسلام و همچنین عقلانیت مستظهر به علم اقتصاد را ملاک قرار دهیم، انتقادات ما همین‌هایی می‌شود که اتفاق افتاده است. در دوران مهندس موسوی به اقتضای جنگ، طبیعتا دخالت دولت زیاد بود و تا اینجا کسی ایراد نمی‌گرفت، اما باید به اقتضای فکری هم دولت گسترش می‌یافت. چون آن‌موقع دسته‌ای از کسانی که در دولت بودند معتقد بودند، سرمایه‌داری موجب استثمار است، رقیب سرمایه‌داری هم سوسیالیسم یا همان اقتصاد دولتی متمایل به توزیع درآمد برابرتر بود. من از واژه سوسیالیسم استفاده می‌کنم، نه مارکسیسم؛ چون دوستانی که به آنها انتقاد دارم، مذهبی، اما در کل دولت گرا بودند. در نتیجه وقتی صحبت از این می‌شد که چه‌کار کنیم، می‌گفتیم این چیزی که شما می‌گویید، با شرع و قانون اساسی همخوانی ندارد. با مکاتب اقتصادی هم آشنا بودیم، تعارض آن مواضع با مکتب اقتصادی اسلام و تشابه با سوسیالیسم چپ را می‌شناختیم. من یک مثال از فضای آن دوره می‌زنم؛ زمستان سال ٦١ در جلسه شورای اقتصاد، پیش‌نویس لایحه‌ای را آورده بودند تا از مجلس اجازه بگیرند از بانک مرکزی پول قرض کنند. رفتم کنار مرحوم نوربخش و خصوصی پرسیدم: این مبلغی که قرض می‌کنید چقدر موجب تورم می‌شود؟ گفت: حساب نکردم. گفتم تو ضامن ارزش پول ملی هستی و باید حساب می‌کردی. ماشین‌حساب را درآورد و حساب کرد و گفت که فلان درصد. من به آقای موسوی گفتم که اولا می‌دانید این میزان قرض، چند واحد درصد به تورم اضافه می‌کند؟ ایشان گفت: نه. گفتم از آقای نوربخش بپرسید و وقتی آقای موسوی رقم را پرسید، جا خورد. بعد من گفتم آقای موسوی اگر می‌خواهید برای این لایحه رأی بگیرید، بگویید کسانی که موافق‌اند بار روی دوش مستضعفان این‌قدر درصد اضافه شود، رأی بدهند. گفت: آقا این چه طرز رأی‌گیری است، این جوری رأی نمی‌آورد. گفتم خب رأی نیاورد. گفت: این چه طرز برخورد است، برای آخر سال و جنگ چه کنیم؟ به آقای مهندس موسوی گفتم: شما چرا کارخانجات غیراستراتژیک را نمی‌فروشید؟ به دولت چه ارتباطی دارد که کارخانه دستمال‌کاغذی داشته باشد؟ چرا باید این قبیل بنگاه‌های اقتصادی دست دولت باشد؟ آقای موسوی گفت: حالا چه کسی این کارخانه‌ها را از ما می‌خرد؟ گفتم: هیچ‌کس! ایشان گفت: پس چرا این حرف را می‌زنید؟ گفتم: شما الان اعلام کنید می‌فروشید، این حرف اثر خودش را در بازار می‌گذارد. شما اعلام کنید کارخانه را می‌فروشید، این اطمینان را به بازار و جامعه منتقل می‌کند، درعین‌حال به این استقراض رأی می‌دهیم و احتمالا سال بعد مجبور به استقراض نخواهیم بود. خب حالا من این حرف‌ها را برچه اساسی می‌زدم؟ براساس قانون اساسی. قانون اساسی می‌گفت صنایع مادر و بزرگ باید در دست دولت باشد و بقیه صنایع اصلا نباید در اختیار دولت باشد. این کارخانه‌ها از طریق مصادره‌ها به دست دولت افتاده بود و باید می‌فروختند آنها را. حرف ما این بود که باید به قانون اساسی و احکام اسلام پایبند باشیم و بپذیریم در این حوزه اقتصادی نباید دخالت کرد.
    ‌ با همین استدلال شما باید از خصوصی‌سازی در دولت سازندگی دفاع می‌کردید، اما یکی از اولین و تندترین منتقدان سیاست‌های دولت سازندگی هم شما بودید.
    بله، ما به دولت قبلی انتقاد می‌کردیم که نباید دولت در اقتصاد این‌قدر جلو بیاید که از سر بام بیفتد. بعد که نوبت آقای هاشمی شد دیدیم ایشان دیگر این‌قدر دارد عقب‌عقب می‌رود که از آن‌سوی بام می‌افتد. انتقاد ما علت داشت. برای اینکه طبق احکام شرع مقدس اسلام، حکومت نمی‌تواند نسبت به قیمت‌ها بی‌تفاوت بماند و می‌تواند در آن دخالت کند. همچنین دولت نمی‌تواند همه‌چیز را به امان بازاری بگذارد که در آن انحصار وجود دارد و حضرت علی(ع) هم در نهج‌البلاغه، انحصار را منع کرده است. فهمیدن این موضوع بسیار ساده است؛ یعنی هر کسی که علم اقتصاد هم نمی‌دانست، می‌توانست همین موضع را در پیش بگیرد. من آن ‌موقع علم اقتصاد را بلد نبودم و رشته تحصیلی‌ام برق و الکترونیک بود، ولی مطالعه داشتم، فلسفه علم را در زندان خوانده بودم و کتب اقتصادی، به‌ویژه مکاتب اقتصادی را هم خوانده بودم. ولی دانستن اینها، علم اقتصاد نمی‌خواست. گفتم آقا وقتی شما قدرت کنترل انحصار و تبانی در بازار را ندارید و نمی‌توانید مردم را تأمین کنید و سیاست تعدیل را هم پذیرفته‌اید، به نتیجه نمی‌رسید؛ چون سیاست تعدیل می‌گوید باید در همه بازارها عرضه‌وتقاضا برقرار باشد. شما بازار کالا را رها کرده‌اید و بازار کار را بسته‌اید. اجازه نمی‌دهید کارگرها چانه بزنند و دستمزدشان را بالا ببرند. به کارمندان اجازه جبران فاصله حقوقشان و تورم را نمی‌دهید. شما بازار پول را کنترل می‌کنید، کار و سرمایه را کنترل می‌کنید؛ درحالی‌که بازار کالا را آزاد گذاشتید، اما مدل تعدیل می‌گوید باید همه را آزاد کرد. البته من مخالف تعدیلم، ولی اگر کسی می‌خواهد تعدیل را انجام دهد باید طوری این کار را انجام دهد که توازن نسبی اتفاق بیفتد. خب مجبور شدم به سیاست‌های آنها ایراد بگیرم که شما زیادی دارید بازاری‌اش می‌کنید. از زمان جنگ به بعد تعدیل در دستور کار دولت‌ها قرار گرفت. در دولت‌های آقای هاشمی، خاتمی، احمدی‌نژاد و روحانی همه اینها پیرو مدل تعدیل بوده‌اند.
    ‌ در دوره آقای خاتمی که لااقل در اجرا با روش متفاوتی روبه‌رو بودیم و نتایج دیگری هم داشت. این فاصله درآمد و هزینه که می‌گویید، شاخص‌ها نشان می‌دهد که در دوران آقای خاتمی نسبت به دوره آقای هاشمی روند کاهشی داشت ولی بازهم شما منتقد بودید.
    تغییر شاخص‌ها تحت تأثیر عوامل مختلفی اتفاق می‌افتد. یعنی کارکرد اقتصادی دولت فقط تحت تأثیر یک سیاست واحد نیست. منابعی که در اختیارشان قرار دارد، جو عمومی، محیط کسب‌وکار، اینها همه تأثیرگذارند. درآمد دولت دراین‌میان خیلی مؤثر بوده است. دولت یک حیات مستمر دارد. نمی‌شود یک جایی را خط کشید و گفت تأثیر دولت قبلی تمام شد. یعنی دولت آقای هاشمی همت خود را صرف بازسازی کرد و توجه کافی به توزیع درآمد نداشت. همین باعث شد که برای کار زیادی که انجام می‌شد با توجه به منابع کمی که داشتند به استقراض خارجی پناه ببرند. استقراض هم این طور نبود که از منابع خارجی قرض بگیرند، بلکه کالا را نسیه می‌خریدند و به قرض کوتاه‌مدت دولت تبدیل می‌شد که نرخ بالاتر بهره را داشت. کمبود منابع را این‌طور جبران کردند. یک بار من به آقای هاشمی گفتم وضع جوری خراب است که بعضی از وزرای شما هم این وضعیت را قبول ندارند. ایشان گفت کدام وزرا قبول ندارند؟ من اسم نیاوردم اما منظورم آقای لاریجانی بود که آن زمان وزیر ارشاد بود. البته وزرای دیگری هم بودند و یکی از آنها آقای لاریجانی بود. گفت نه، من این را قبول ندارم. بعد شروع کرد به گفتن اینکه تولید شمش آلومینیوم و موارد دیگر که در حال احداث و راه‌اندازی هستند چه اثراتی خواهند داشت. گفتم آقای هاشمی مردم نان شب را با شمش آلومینیوم نمی‌خورند. مردم نان و پنیر می‌خورند. تا شمش آلومینیوم به پنیر تبدیل شود خیلی کارهای دیگری باید انجام شود. شما به این فاصله توجه ندارید، به اینکه این تولید در جامعه چگونه تقسیم می‌شود. خب آقای هاشمی یک کارهایی را بنا گذاشت که ثمراتش به آقای خاتمی رسید. یعنی آقای خاتمی از این حیث اسب آماده‌تری را سوار شد تا آقای هاشمی، و درنتیجه همان سیاست‌ها را ادامه دادند و تقریبا همان نتایج را گرفتیم. شاخص‌های دوران آقای هاشمی نوسان داشت، تورم ٤٩ درصد داشتیم. بعد که شد ٢٣ درصد. نوسان در دوران آقای خاتمی هم کمتر بود. به‌طورکلی مدل تعدیل در بیش از ٩٥ درصد کشورهایی که اجرا شده، رشد ناپایدار را به همراه داشته است. یعنی نرخ رشد نوسان پیدا می‌کند. آقای خاتمی، هم وفور درآمدهای نفتی را تجربه کرد و هم کمبود شدید درآمدهای نفتی را ولی در عمل، راهش تقریبا ادامه همان راه آقای هاشمی بود. آقای احمدی‌نژاد هم که آمد، شعارهایش را طور دیگری می‌داد ولی در عمل کار دست کسانی بود که به مدل تعدیل وفادار بودند. یکی از مشاورانش آقای پژویان بود که استاد آقای شمس‌الدین حسینی بود. آقای حسینی از آقای پژویان ایده می‌گرفت و به‌صورت طرح ارائه می‌کرد و درنتیجه مدل فرق نکرد. فقط چون ایشان ادعاهای دیگری داشت که با مدل او سازگار نبود نوسان اداری شدید شد. تصمیم‌های دفعی و ظاهرا نامتجانس نتیجه‌اش این شد که با شروع تحریم‌ها، تعارضات برملا شد، بازار ارز به تلاطم افتاد و رکود تورمی ایجادشده با هدفمندی تشدید شد و باوجود اینکه در مقایسه با سایر دولت‌ها منابع ارزی بسیار بیشتری در اختیارش بود موفق نشد که به اهدافش برسد و مردم ثمرات کار ایشان را حس کنند. بنابراین متأسفانه کارهایی که انجام می‌شد قابل انتقاد بود که من هم مجبور می‌شدم انتقاد کنم. از ابتدا هم این انتقادات مشهود بود اما بعدها که اقتصاد خواندم ظرایف بیشتری را می‌دیدم و انتقادات بیشتری می‌کردم. الان هم که تجربه‌ام به آن معلومات اضافه شده طبعا دقت بیشتری می‌شود. البته من هیچ وقت خاطرخواه هیچ دولتی نبوده‌ام و هر دولتی که کار خوبی انجام داده گفته‌ام و از همه دولت‌ها هم در جایی که انتقاد وارد بوده انتقاد کرده‌ام. منطق انتقاد من قانون اساسی و اسلام و علم و تجربه است.
    ‌ با توجه به نگاه و تجارب شما به فرض اگر در سال ٧٢ در رقابت با آقای هاشمی پیروز می‌شدید، چه سیاستی را پیاده می‌کردید که نه خصوصی‌سازی دوره آقای هاشمی باشد و نه دولتی‌سازی دوران مهندس موسوی؟
    مشکلی که آقای هاشمی و کارگزاران داشتند، طرز حکومت و شیوه حکومتداری بود. من از نظر سلوک شخصی و اداری مدافع مشارکت مردم در دو بعد سیاسی و اقتصادی و مدافع مردمی‌بودن دولت بودم. درحالی‌که در آن دوره تجمل‌گرایی اداری و شخصی به‌سرعت رشد کرد و این خیلی تأثیر دارد. ما اینجا به نهادگراها نزدیک می‌شویم و می‌گوییم نهادهای اجتماعی غیر از خود ضوابط اقتصادی، تأثیر تعیین‌کننده‌ای دارند در اینکه یک سیاست انتخاب شود یا نشود؛ و درصورت انتخاب و اجرا، موفق بشود یا نشود. درنتیجه اگر من رئیس‌جمهور می‌شدم اولین اثرش این بود که نهادها رفتار متفاوتی پیدا می‌کردند؛ یعنی این تبارگرایی و اشراف‌گری که در زمان آقای هاشمی باب شد و طبعا موجب تضعیف گرایش مردمی در کارگزاران می‌شد این برعکس می‌شد. در اقتصاد هم من یک بار در رسالت سرمقاله‌ای نوشتم با عنوان منکرات بزرگ. در آن زمان مقام معظم رهبری سخنانی درباره امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر فرموده بودند. من در آن سرمقاله خطاب به این جوان‌هایی که می‌رفتند خیابان ولیعصر و به دخترها گیر می‌دادند که مویشان پوشیده نبود، نوشتم بدحجابی منکر است و باید نهی شود ولی براساس قاعده خودش. ولی از این منکرات بگذریم، چون منکرات بزرگی هست که اگر به دادش نرسیم مشکل‌ساز می‌شود و بعدا گیس و گردن و ساق و ساعد، همه چیز بیرون می‌افتد و نمی‌توانیم جلوی آن را بگیریم. در ادامه هم از این مدل تعدیل به‌عنوان منکر بزرگ یاد کردم و نوشتم که چرا با شرایط ایران ناسازگار است. بعد از آن سرمقاله یک روز زنگ زدم به آقای روغنی زنجانی و گفتم با شما کار دارم. ایشان گفت: شما که می‌گویید من منکر بزرگ هستم. گفتم که پاسخ بدهید تا منتشر کنیم. گفت: «من قبول دارم که اسلام با راسیونالیسم (عقل‌گرایی) محض سازگار نیست، ولی به نظر شما من باید چه کار کنم؟ من رفتم قم پیش آقای مصباح، پیش آقا سیدمنیرالدین حسینی و عده‌ای دیگر رفتم که چیز خاصی تحویل ندادند. شما جای من بودید چکار می‌کردی؟» گفتم: من اگر جای شما بودم دو کار را می‌کردم که شما این دو کار را انجام نمی‌دهی. اول اینکه ٢٠اقتصاددانی که به تمامیت اسلام قائل بودند و ٢٠ طلبه‌ای که به اقتصاد آشنا بودند می‌گذاشتم در یک ساختمان، آن زمان اینترنت نبود، بهترین کتاب‌ها و مجلات از منابع داخلی و خارجی را برای‌شان می‌آوردم و می‌گفتم این همه وسایل و ماشین و منشی و پول در خدمت شما، بنشینید روی این مسائل کار کنید تا جواب این سؤال را پیدا کنیم. یعنی با توجه به اقتضائات ایران این مسائل حل شود که پنج‌سال بعد همچنان با این سؤال درگیر نباشیم و کاسه چه کنم در دست‌مان نباشد. کار دیگر این است که در همین دوره چهار، پنج‌ساله، از بین مدل‌های رقیب برای توجیه پدیده‌های اقتصادی، مدلی را انتخاب می‌کردم که کمتر با مبانی ما تعارض داشته باشد و بیشتر با اقتضائات کشور بخواند. الان برای تورم مدل ساختارگرایی هست، مدل پولی هم هست. من بر این باورم که ساختارگرایی، بهتر تورم در ایران را توضیح می‌دهد به نسبت مدل‌های پولی. در مدل ساختاری نقش پول انکار نمی‌شود ولی نقش پساساختاری برای پول قائلند، اما در مدل پولی نقش فعال قائل می‌شوند. این تفاوت خودش را در راه‌حل‌ها نشان می‌دهد. به او گفتم تو این دو کار را نمی‌کنی. گفت من آنقدرها هم که شما فکر می‌کنید با راسیونالیسم مخالف نیستم. گفتم: یک مشکل شما همین است. البته من هم عقل دارم و عاقلانه کار می‌کنم. راسیونالیسم را به‌عنوان اصالت عقل قبول ندارم. اصالت مالِ وحی است و در ذیل وحی عقلانیت را به کار می‌بریم. من اگر می‌آمدم از نظر مدیریت سیاسی و اقتصادی برای مردم حق قائل بودم، درحالی‌که آقای هاشمی با مردم ابلاغی رفتار می‌کرد. من معتقد بودم که باید اقناعی برخورد می‌کردیم. من آن‌موقع سرمقاله نوشتم و به هاشمی نوشتم که حکومت را با اقناع می‌شود اداره کرد نه با ابلاغ. شما به مردم ابلاغ می‌کنید درحالی‌که مردم باید قانع شوند. نه تنها این مردم اگر قانع نشوند همراهی نمی‌کنند، بلکه موسی نبی که حاضر بود سال‌های طولانی برای پیداکردن خضر رنج سفر را تحمل کند وقتی او را یافت گفت: می‌خواهم از تو چیز یاد بگیرم، اما خضر به او گفت: «قَالَ إِنَّكَ لَنْ تَسْتَطِيعَ مَعِيَ صَبْرًا ﴿٦٧﴾» طاقت نمی‌آوری با من راه بیایی، چرا؟ «وَكَيْفَ تَصْبِرُ عَلَىٰ مَا لَمْ تُحِطْ بِهِ خُبْرًا ﴿٦٨﴾» (سوره کهف) وقتی از رموز کاری خبر نداری چطوری می‌توانی شکیبا باشی و همراهی کنی. اول هم رأیی بعد همراهی. نه شما از خضر بالاترید نه مردم از موسی بهتراند. وقتی آن دو بزرگوار این‌گونه با هم حرف می‌زنند، تکلیف ما و مردم مشخص است. نباید مسائل را به مردم از موضع بالا ابلاغ کنید بلکه اقناع وظیفه حکومت است. اینها خیلی تأثیر دارد. اگر شفافیت در حکومت باشد نتایج طور دیگری می‌شود. اگر هم رأیی را می‌خواهید باید برای اقناع مردم گام بردارید و در این صورت نتایج اقتصادی متفاوت می‌شود. اگر حکومت خودش دنبال تجمل نباشد و بر خودش حلال نداند مردم تحمل و سیاست‌پذیری‌شان متفاوت می‌شود.
    ‌ خوب مدل پیشنهادی شما برای اداره کشور در آن دوره چه بود؟
    وقتی در این بحث به سیاست‌های اقتصادی می‌رسیدیم من آن زمان مدل نداشتم، اما بلد بودم از میان مدل‌های موجود گزینش بهتری را داشته باشم.
    ‌ استنباط من این است که زیست شخصی و سلوک مدیران دوره آقای موسوی به اضافه بخشی از نگاه اقتصادی دهه ٧٠ اگر با هم جمع شود کمی به مدل شما نزدیک خواهد شد؟ درست است؟
    مورد اولی بله، نزدیک می‌شود. ولی فقط زیست مسئله نیست. مناسباتی که با مردم تعریف می‌کنند مهم است.
    ‌ همین که می‌گویید مردم هم‌رأی باشند در دولت جنگ به نظر می‌رسد مردم هم‌رأی بودند.
    بله؛ با دولت راه می‌آمدند چون صدق و صفا بیشتر از دوران بعد از آن بود. مثلا در دوران کرباسچی شیوه مدیریتی جاافتاده بود که قانون‌شکنی و بی‌اعتنایی به قانون هنر مدیریتی شده بود. من هیچ وقت با قانون‌شکنی موافقت نکردم همیشه با آن درگیر بوده و هستم و می‌گویم قانون اگر باشد ثبات اقتصادی به دنبال دارد و مسائل قابل پیش‌بینی می‌شود. هرقدر مسائل قابل پیش‌بینی‌تر باشد، روند توسعه راحت‌تر صورت می‌گیرد. پیش‌بینی آینده اگر روشن باشد ریسک پایین می‌آید. رفتار اقتصادی متفاوت می‌شود. در اوایل انقلاب صدق و صفا بیشتر بود و مردم فکر می‌کردند اگر مسئولان می‌گویند نداریم حتما همین‌طور است ولی بعد دیدند که نه، مسئولان خودشان راحت زندگی می‌کنند و می‌گویند شما صرفه جویی کنید که این امکانپذیر نبود، اما سیاست‌های اقتصادی دهه ٧٠ را قبول ندارم.
    ‌ اینکه به جای دولت‌گرایی، به سمت اقتصاد آزاد حرکت می‌شد را هم قبول نداشتید؟
    دولتی‌بودن را قبول نداشتم، اما رهاکردن بازار به دست تبانی و انحصار را هم قبول نداشتم.
    ‌ در واقع می‌توان گفت بیشتر به نهادگرایی نزدیک بودید؟
    بله من به اصلاح نهادهای مؤثر عقیده دارم. الان فکر می‌کنید چرا محیط کسب‌وکار را اندازه‌گیری می‌کنند؟ محیط کسب‌وکار مجموعه عوامل غیراقتصادی است که تعیین‌کننده رفتار اقتصادی جامعه است. تازه به اینها توجه شده است درحالی‌که من از ابتدا به آن توجه داشتم.
    ‌ این تلفیق بین زیست شخصی مدیران دهه ٦٠ و انتقادات شما به روش مدیریتی دهه ٧٠ را می‌توان در انتقادات زمان کاندیداتوری در انتخابات ٧٢ و فیلم انتخاباتی سال ٨٠ دید. این فیلم نمادهای خاصی داشت. هم لباسی که به تن داشتید و همان کاپشن بعدها به نماد آقای احمدی‌نژاد تبدیل شد، هم تصویر ماشین و خانه شخصی شما و تأکید بر ساده‌زیست‌بودن که البته همه این نمادها در هر دو دوره کاندیداتوری هم رأی قابل‌توجهی برای شما آورد. اما سؤال اینجاست که وقتی احساس می‌کنید این گفتمان در جامعه پتانسیل دارد و جامعه واکنش مثبتی به آن دارد، چرا در هر دو بار در میان‌دوره وارد رقابت انتخاباتی شدید؟ اگر در پایان دوره هشت‌‌ساله آقای هاشمی که نارضایتی‌ها هم به‌نسبت زیاد بود، یا در پایان دوره آقای خاتمی وارد رقابت می‌شدید، احتمال موفقیت شما بیشتر نبود؟
    در سال ٧٦ من تازه از تحصیل برگشته بودم. آقای ناطق مصمم شده بود و تمام همفکران ما به این تصمیم رسیده بودند. من باید انتخاب می‌کردم بین ریسک رأی‌نیاوردن آقای ناطق و خودم. من اعتقاد داشتم اگر نامزد می‌شدم رأی می‌آوردم. اما بعد یک شکاف بین اردوگاه درست می‌شد. حکومتداری در فقدان حزب روی شاخ رفاقت و اطمینان بین‌فردی استوار است. من اعتقاد داشتم حتی اگر در آن شرایط بیایم، رأی می‌آوردم. اما فکر کردم حتی اگر رأی بیاورم، تمام دوستان خودم را آزرده می‌کنم و با من همکاری نمی‌کنند و بااین‌حساب، چه رئیس‌جمهور به‌دردنخوری می‌شوم. امثال من چون بسیاری از عادات و تمایلاتمان با سیاست‌مداران سازگار نیست، مخالفت‌برانگیز هستیم و راحت نمی‌توانیم حکومت کنیم. حالا اگر هم مخالفت‌ها را برانگیزانیم، هم رفاقت‌هایمان را از دست دهیم و رفاقت کم اثر کند و هم در شرایطی که احتمال دارد رقیب برنده شود، این ریسک را بکنیم که متهم شویم با ورود خود باعث شکستن آرا و پیروزی رقیب شده‌ایم، عقل حکم می‌کند از این کار اجتناب کنیم و من اجتناب کردم. ولی در وسط دوره آقای خاتمی، من براساس وظیفه آمدم و فکر می‌کردم اصلاحات دوم خرداد از لحاظ سیاسی و فرهنگی دارد کج می‌رود.
    ‌ یعنی اینجا دیگر بحث و انتقاد شما صرفا اقتصادی نبود. وجه غالبش فرهنگی- سیاسی بود.
    کمتر اقتصادی بود، ولی من عادت دارم به مسائل اقتصادی ربطش دهم. من می‌گویم وقتی شرایط فرهنگی نامناسب باشد و با مبانی جامعه همخوانی نداشته باشد، جامعه دچار تنش می‌شود. یکی از بدترین کارهایی که در دوره آقای خاتمی انجام شد و شاید اگر این اتفاقات نمی‌افتاد، وضعیت اقتصادی مردم بهتر می‌شد، همین تنش‌های سیاسی بود. آدم‌های عاقل می‌فهمیدند اینها در این تنش‌ها برنده نمی‌شوند، اما دست‌انداز درست می‌کنند. در دوره خاتمی از نظر سیاسی یک نوع سکولاریسم تبلیغ شد که با اسلام و قانون اساسی همخوانی نداشت. از نظر فرهنگی- اجتماعی هم یک نوع اباحی‌گری تبلیغ می‌شد که گمانم این است، خود آقای خاتمی هم این وضعیت فرهنگی را قبول نداشت. به این معنا که شرع مورد طعنه قرار می‌گرفت، عقاید مردم مورد طعنه قرار می‌گرفت، مشکل آقای خاتمی این بود که خودش این‌گونه نبود که احکام شرع را قبول نداشته باشد و خودش منزه از اباحه‌گری بود، هرچند شاید از نظر سکولاریسم نزدیکی‌هایی با آن تفکر داشت. ولی مزاج و مشی او طوری بود که این دو ویژگی فرهنگی و سیاسی به‌وجود آمد و جامعه را دچار مشکل کرد و تعارضات اجتماعی و سیاسی را بالا برد. تقابل اجتماعی وقتی به‌وجود می‌آید، کارکرد حکومت دچار مشکل می‌شود. حکومت یک سیاست‌گذار می‌خواهد اما در آن طرف نیاز به یک سیاست‌پذیر هم هست. مردم وقتی به حکومت اعتماد پیدا کنند و سیاست دولت را نجات‌بخش بدانند، حتما همکاری می‌کنند و همکاری مردم بسیار ارزشمند است و بدون آن پیشرفت ممکن نیست و اگر هم حاصل شود، دوام ندارد. اگر سیاست معارض شود، امور دیگر را نیز مختل می‌کند. البته من به‌هیچ‌وجه منظورم این نیست، همه کسانی که آن زمان اصلاح‌طلب بودند، هم اباحه‌گر و سکولار بودند، اما لااقل به این دو جریان حمله نمی‌کردند تا حسابشان از آنها جدا شود.
    ‌ این مسیری که شما به آن کج‌روی دولت اصلاحات می‌گویید، از نظر چه بخشی از جامعه، معارض بود، یعنی اقلیت این‌طور فکر می‌کردند یا اکثریت؟
    در جامعه ما متدینان انقلابی حتی اگر اقلیت شوند مؤثرتر از اکثریت شکل‌نیافته غیرحزبی هستند.
    ‌ بالاخره یک بدنه رأیی برای آن تفکر به‌وجود آمده بود و شاید معمول نباشد رئیس‌جمهور با بدنه اجتماعی‌ای که به او رأی داده‌‌اند، مقابله کند.
    بله، چون خاتمی یک حسنی داشت و آن تواضع نسبت به نخبگان بود و نخبگان نیز در جامعه بسیار تأثیرگذار هستند. درست مثل حسن احمدی‌نژاد که در برابر تهیدستان تواضع داشت و از این جهت مؤثر واقع شد و برای خودش بدنه رأی پیدا کرد. بدنه رأی همیشه تحت تأثیر نوع سیاست نیست. تحت تأثیر خوش‌رفتاری و تواضع نیز رأی شکل می‌گیرد، یعنی اینکه آقای خاتمی به نخبگان احترام می‌گذاشت باعث رأی بالای او در شهرهای بزرگ می‌شد، همان‌طور که در روستاها و شهرهای کوچک‌تر به دلیل تواضعی که آقای احمدی‌نژاد نسبت به آنها داشت، رأی او بالاتر رفت. این رأی نشان‌دهنده حمایت از سیاست‌ها نیست. ما عادت داریم بسیاری از مسائل را مصادره‌به‌مطلوب کنیم. مثلا آقای روحانی می‌گوید مردم به اعتدال رأی دادند. بله مردم خودشان احساس کردند شاید آرامش بیشتری در این مشی که اسمش اعتدال است، پیدا شود. وقتی روحانی تعریفی از اعتدال می‌دهد این را دیگر نباید به مردم نسبت داد. باید بگوید مردم به من اعتماد کردند و من اعتدال را این‌گونه تعریف می‌کنم.
    ‌ گفتمان شما در سال‌های ٧٢ و ٨٠ شباهت بسیاری به گفتمان ٨٤ احمدی‌نژاد داشت. آیا این پروژه شخصی شما بود و تصادفا با گفتمان احمدی‌نژاد مشابهت داشت یا پروژه‌ای سازماندهی‌شده پشت این ادبیات و گفتمان بود؟ چون کلیدواژه‌هایی مثل اشرافیت و نقد هاشمی و این نوع مسائل خیلی شبیه هم مطرح می‌شد و هم‌زمان بحث بنیان‌گذاری راست مدرن هم از سوی افرادی نظیر شما و آقای حداد مطرح می‌شد. آیا بخشی از جناح راست سنتی به این نتیجه رسید که با یک ادبیات و چهره جدید در ضدیت با اشرافی‌گری و سرمایه‌داری به میدان بیاید تا بتواند به عرصه برگردد و درنهایت میوه آن را احمدی‌نژاد چید؟
    در انتخابات مجلس هفتم تقریبا سازماندهی‌شده بود و حرف‌های ما از طرف مؤثرین جناح راست که آن زمان ما می‌شناختیم، پذیرفته شد. تأکید بر عدالت‌خواهی، تأکید بر تحول‌خواهی و اصطلاح اصولگرای اصلاح‌طلب که اولین بار آقا به‌کار بردند، مربوط به همان دوران بود. ما تقریبا این‌طور بودیم؛ یعنی هم تحول‌خواه بودیم، هم عدالت‌محور و هم استکبارستیز بودیم و در سیاست خارجی من و موسوی شبیه هم می‌شدیم و در سیاست داخلی جاهایی اختلاف داشتیم و در اقتصاد خیلی اختلاف داشتیم. این صفات که از روی اعتقاد در امثال بنده جمع شده بود مورد قبول مؤثرین جناح راست مانند آقای عسگراولادی و آقای نوری قرار گرفت. زحمات آقای حسین فدایی هم مؤثر بود. بنابراین اگر فهرست جناح راست مجلس هفتم را ببینید ترکیب کاملا متفاوت است از مجلس‌های قبل. این تفاوت به دلی وجود عناصری بود که مثل ما فکر می‌کردند که جوان‌تر و تحول‌خواه‌تر بودند. از مسائلی که بر دین تکیه نداشت، دوری می‌کردند. ما بر آزادی تأکید می‌کردیم و به آن اهمیت می‌دادیم. درحالی‌که خیلی از اصولگرایان می‌گفتند ما که حرف دینی می‌زنیم مردم باید بپذیرند، اما ما بر اقناع مردم و مشارکت آنان تأکید داشتیم.
    ‌شما می‌گویید، در آن دوره روی آزادی تأکید داشتید و همزمان هم با آزادی‌هایی که دولت آقای خاتمی داده بود، مخالفت می‌کردید. فرق آزادی‌هایی که دولت آقای خاتمی داده بود با آزادی‌هایی که شما روی آن تأکید داشتید، چه بود؟
    ما آزادی را با قانون اساسی و شرع حد می‌زنیم. آنها زیاد حد نمی‌زدند. البته بین آدم‌هایشان تفاوت وجود داشت، ولی در برخی موارد به ولنگاری اجتماعی هم می‌رسیدند و حتی در برخی موارد به ساختار سیاسی هم تعرض کردند. ولی ما وقتی به عنوان شیعه از اصل ١١٠ یاد می‌کنیم ولی‌فقیه را فصل‌الخطاب می‌دانیم. اما سکولاریسم معتقد است هرکس یک رأی دارد و برای هیچ‌کس فضیلت قائل نیست. ما می‌گوییم هر کس یک رأی، اما اگر اختلاف پیدا شد یک نفر که ولی‌فقیه است حرف آخر را می‌زند که با حسن نیت و عادل است. این محل اختلاف ما بود. در سیاست از مرز عبور می‌کردند و ما عبور نمی‌کردیم، در اجتماعیات هم ما بر شرع اصرار داشتیم و آنها اصرار نداشتند و متأسفانه بعضی از طیف‌های اصلاح‌طلب کم اعتنایی به شرع را تئوریزه می‌کردند.
    ‌ این برنامه‌ریزی و سازماندهی که برای مجلس هفتم داشتید با محوریت چه کسانی بود و در ادامه به کجا رسید؟
    تیپ ما و حرفمان به ویژه با حمایت آقای ناطق نوری پیش رفت و در نتیجه مجلس هفتم ترکیب تازه‌ای پیدا کرد. عده‌ای سرشناس نو وارد مجلس شدند و عدالت‌خواهی این مجلس هم نسبت به مجالس قبل و هم نسبت به مجالس بعدش شاخص بود ولی متأسفانه این اتحاد باقی نماند.
    ‌ در واقع احمدی‌نژاد خروجی همین سازماندهی بود؟
    وقتی به زمان آقای احمدی‌نژاد رسید ما قرارومدار گذاشتیم که چه کسی بماند و چه کسی از گود خارج شود. من فکر می‌کردم که اگر خودم این تبعیت از تصمیم جمعی را شروع کنم، بقیه هم از این قرارو‌مدار تبعیت می‌کنند. ولی رفتارهای شخصی آقای احمدی‌نژاد بیشتر می‌چربید بر کارهای جمعی‌اش. کارهای جمعی‌اش هم با افراد خاصی بود که ما بعدا فهمیدیم، لااقل من آن زمان نمی‌دانستم. آقای احمدی‌نژاد از فضای آماده‌شده دوره‌های قبل استفاده کرد ولی اسب خودش را راند.
    ‌ شما چند سال روی گفتمان ساده‌زیستی و ضداشرافی‌گری کار کردید و در بزنگاه انتخاب وقتی احمدی‌نژاد این گفتمان را برای خودش مصادره کرد، شما را در اردوگاه حامیان قالیباف دیدیم. کاراکتر دکتر خلبان قالیباف چه نسبتی با آن شعارهای ضداشرافیت و ساده‌زیستی شما داشت؟ مردم حرف‌های سال‌های قبل شما و حمایتتان از قالیباف در مقابل احمدی‌نژادی را که کپی سال‌های قبل شما بود، چگونه باید تفسیر می‌کردند؟ آیا این هم نتیجه، همان مورد رفاقت است که می‌گویید سیاست روی شاخ آن می‌چرخد؟
    من با آقای قالیباف هیچ‌وقت رفاقت نداشتم، حداقل تا آن زمان. معاشرت شخصی هم نداشتم. اما حکومت‌داری عقل می‌خواهد. یک شخصیت آرامش‌بخش می‌خواهد. اگر این را ملاک بگیریم من بر اساس اصول خودم نمره می‌دهم. می‌گویم ساده‌زیستی این‌قدر نمره مثبت و اشرافیت این‌قدر نمره منفی. ولی عقل و حرکت جمعی و احترام به نظر دیگران هم مهم است. من معتقد بودم این شاخص‌ها در آقای قالیباف بیشتر از آقای احمدی‌نژاد است.
    ‌آن زمان آقای لاریجانی و تا مقطعی آقای رضایی هم بودند. با توجه به نسبت فامیلی و نزدیکی‌ای که با آقای لاریجانی دارید احتمالا شناخت شما از ایشان بیش از قالیباف بوده، اما در میان همه گزینه‌ها از قالیباف حمایت می‌کنید که فاصله‌اش با آن گفتمان عدالت‌گرای شما بیش از بقیه کاندیداهای اصولگرا بود.
    بله، ببینید اگر کسی بداند رأی‌اش را به آقای رضایی بدهد و این رأی هیچ نتیجه‌ای در انتخابات ندارد، تأثیر انتخاباتی خودش را خنثی کرده است. من نگاه می‌کنم و می‌ببینم بین قالیباف و احمدی‌نژاد و هاشمی رقابت است. بنابراین باید بین اینها انتخاب کنم نه بین کسی که می‌دانم رأی نمی‌آورد. معتقدم کسی که می‌خواهد رأی بدهد باید طوری عمل کند که رأیش هدر نرود. حتی آن زمان به آقای لاریجانی گفتم رأی نمی‌آوری. پس من به او رأی نمی‌دهم و بهتر است که بین رقبای اصلی ولو به طور نسبی یکی را انتخاب کنم. من راضی نبودم هاشمی رئیس‌جمهور شود چون امتحانش را پس داده بود، بین آقای قالیباف و احمدی‌نژاد، بنده به طور واضح قالیباف را ترجیح دادم؛ هم به دلیل سابقه مبارزاتی‌اش در جنگ و دفاع از کشور و هم به دلیل رفتارهایی که از نظر عقلانی قابل‌قبول‌تر می‌دانستم. البته آقای احمدی‌نژاد شخصا ساده‌زیست‌تر بود. اما همه چیز ساده‌زیستی نیست. عقل خیلی مهم‌تر از ساده‌زیستی است.
    ‌ بعد از آن حمایت تا امروز، ١٠ سال است که آقای قالیباف شهردار تهران است. در این ١٠ سال صدارتش در شهرداری تهران، به خاطر ندارم شما با همان ریزبینی که رفتار دولت‌ها را زیر نظر گرفته‌اید، شهرداری تهران را رصد کرده باشید. به ویژه در مسائل مالی و رانت که شما به طور جدی آن را پیگیری می‌کنید. شما اطلاعی از وضعیت شهرداری تهران در این سال‌ها دارید؟ چون شهرداری همواره محل نزاع و سؤال بوده و شما هم به‌عنوان نماینده تهران در مجلس حاضر هستید و با توجه به حساسیت‌هایتان می‌خواهم بدانم تا به حال موردی پیش نیامده که درباره شهرداری، تخلفی در عملکردها، قراردادها و مسائل مالی ببینید؟
    من نه به دلیل رفاقتی که با قالیباف پیدا کرده‌ام، بلکه به دلیل دیگری این موضوع را پیگیری نکرده‌ام. من هروقت سند یا اطلاعی به دستم برسد و متوجه شوم تخلفی اتفاق افتاده، پیگیری می‌کنم. در این پیگیری هم کاری ندارم فردی که مرتکب تخلف شده، دوست من است یا نه. اتفاقا اگر رفیقم باشد، راحت‌تر می‌توانم از او سؤال کنم که ماجرا چیست و رحم نمی‌کنم، بلکه امکان کنکاش بیشتری خواهم داشت. ولی درباره شهرداری تا الان خبرهای تأیید‌نشده شنیده‌ام، ولی چیز مستند و موثقی به دستم نرسیده که پیگیری کنم اما اگر در شهرداری با چیزی برخورد کنم، حتما به آن نیز خواهم پرداخت. فرض من این است که شورای شهر بر شهرداری نظارت دارد و آدم‌های حساسی نیز در شورا هستند. دولت به طور مستقیم‌تر به من مربوط می‌شود و زور من صرف مسائل دولت می‌شود. اما اگر مسئله‌ای اتفاق بیفتد و خبرش به من برسد، حتما کوتاهی نخواهم کرد. چون اصلا این‌طور نیست که تصور کنید از آقای قالیباف چیزی عاید من می‌شود. من بر اساس وظیفه‌ام از ایشان حمایت کردم و در این مسیر هم حمایتم از قالیباف مانند یک خیابان یک‌طرفه بوده است. من از ایشان حمایت کردم چون ایشان را ترجیح دادم.
    ‌ طرحی درباره شفاف‌سازی وضعیت مالی شهرداری‌ها سال گذشته در مجلس مطرح شد که به کمیسیون ارجاع داده شد و دیگر برنگشت. پیگیر آن نبودید؟ یکی از نمایندگان که همان زمان پیگیر ماجرا بود، به ما گفت شهرداری تهران چندین هزار نفر کارمند دارد که حقوق می‌گیرند که اسامی آنها به جایی ارائه نمی‌شود و اگر هزار اسم صوری هم در این میان باشد، کسی خبر ندارد. از این نوع ابهام‌ها در شهرداری وجود دارد.
    من تکذیب نمی‌کنم که احتمال دارد در شهرداری چنین چیزهایی وجود داشته باشد. اما من الان مجبورم از زمانی که مشکلات بیماری پیدا کردم، با بخل بیشتری وقتم را تخصیص بدهم. اگر جوان‌تر بودم، شاید می‌توانستم کارهای بیشتری انجام دهم.
    ‌ از بحث شهرداری عبور کنیم. می‌خواستم سرنوشت آن جریان جدید اصولگرایی، که در مجلس هفتم شکل گرفت، را بدانم. الان احزاب طیف راست سنتی مانند مؤتلفه بعد از مرحوم عسگراولادی و بخشی از جامعه روحانیت بعد از مرحوم مهدوی‌کنی، به طیف جدیدی که در امتداد گفتمان شما و آقای احمدی‌نژاد شکل گرفت، نزدیک شده و الان جمعیت رهپویان و ایثارگران که شما به آنها نزدیک بودید، به همراه طیف سنتی، به جبهه پایداری پیوسته‌اند. یک طیف اعتدالی هم در میان اصولگرایان وجود دارد که با چهره‌هایی مثل آقای ناطق و آقای لاریجانی شناخته می‌شود و جایی بین اصولگرایی و اصلاح‌طلبی ایستاده است. شما کجای این جریان قرار دارید؟ به این سر طیف نزدیک هستید یا آن سر یا اینکه دوباره به فکر خلق گفتمانی هستید که نه این باشد و نه آن؟
    اگر توانایی‌اش را داشتم، حتما گزینه آخر را انتخاب می‌کردم. من معتقدم پیدایش جبهه پایداری یکی از عوامل مؤثر اختلاف میان همین جریان تحول‌خواه اصولگرا بود. من هم تحرک سابق را ندارم و به دلیل وضعیت بیماری‌ام تقریبا در جلسات شرکتی ندارم، چون به اعصابم فشار وارد می‌کند و ترجیح می‌دهم قدرتم را مستقیم‌تر صرف مردم کنم. البته در این دو سر جریان اصولگرایی که شما به‌درستی گفتید، من به رهپویان و ایثارگران نزدیک‌ترم، اما به دلیل اینکه در جلسات شرکت نمی‌کنم، درباره تصمیم‌گیری‌ها هم نمی‌توانم حرفی بزنم یا نظر بدهم. در واقع دیگر من در آستانه دوران بازنشستگی هستم اما اگر می‌توانستم، گزینه سومی که گفتید را انتخاب می‌کردم و جریان جدیدی به راه می‌انداختم.
    ‌ خوب شاید الان افراد دیگری هم باشند که مثل شما فکر کنند جریان جدیدی باید به راه بیفتد تا اصولگرایی دوباره بتواند به قدرت برگردد. معمولا هر جریان جدیدی که خودش را به جامعه معرفی می‌کند، یک مسئله‌ای را معرفی می‌کند و خودش می‌گوید این مسئله را حل می‌کند. یکی از مهم‌ترین کارهایی که جریان‌های سیاسی می‌کنند حل مسئله است. در دوره‌ای، عده‌ای برای حل مسئله عدالت و در دوره‌ای اصلاح‌طلبان برای حل مسئله آزادی آمدند. اصولگرایی اگر بخواهد با یک جریان تازه‌نفس بازتولید شود، می‌خواهد چه مسئله‌ای را حل کند؟
    من با توجه به توانایی و زورم ممکن است دنبال جریانی بروم که این‌قدر سیاسی نباشد و به‌زودی دراین‌باره حرف‌هایی می‌زنم. فکر می‌کنم اگر عدالت نباشد، آزادی هم تلف می‌شود و سرش را می‌برند. چون وقتی از آزادی سخن گفته می‌شود، ذهن ما به دنبال این می‌رود که کسی که حرف می‌زند، کسی با او کاری نداشته باشد. اما آزادی وجوه مختلفی دارد. شما اگر نتوانید حقتان را از کسی که به شما ظلم کرده بازپس گیرید، ولو اینکه هرچه بگویید کسی با شما کاری نداشته باشد، آیا آزادید؟ البته اگر منظور از آزادی بیان این باشد که بعد از بیان‌کردن به او تعرض نشود، در عدالت هم تأثیرگذار است. اینها لازم و ملزوم هم هستند. اشتباه اصلاحات این بود که همه چیز را به فاز سیاسی برد و تعارضات پیدا و مشکل‌ساز هم شد. نمی‌دانم اصولگرایان اگر بخواهند کاری کنند چه چیزی را مسئله اصلی تلقی و چه راهکاری برای حل آن مسئله ارائه خواهند کرد. اما به نظر من مشکل اصلی کشور درحال‌حاضر فساد است و مبارزه با فساد را مهم‌ترین کار سیاسی، اجتماعی و دینی می‌دانم.
    ‌ برای این مبارزه با فساد، رویکرد شما، مهندسی مجدد ساختارهای کلان نظیر لغو انحصارها و... است یا به مسائلی مثل شفافیت اداری و مالی نهادها و رصد رسانه‌ای قائل هستید؟ یعنی الان اگر شما دولت را در اختیار داشته باشید، چگونه می‌توانید مقابله با فساد را شروع کنید؟
    توضیح این را بگذارید برای یک وقت دیگر. من دراین‌باره دارم کارهایی انجام می‌دهم و ان‌شاءالله به‌زودی آنها را اعلام خواهم کرد.

  18. 11 کاربر به خاطر ارسال مفید خوشبخت از ایشان تشکر کرده اند:


  19. #39540
    عضو فعال
    تاریخ عضویت
    May 2013
    نوشته ها
    34,618
    تشکر
    50,568
    تشکر شده 104,284 بار در 31,906 ارسال

    پاسخ : اخبار

    رئیس انجمن اقتصاددانان ایران:
    دولت یازدهم در کاهش تورم اشتباه کرد

    حمید دیهیم در گفتگو با «نسیم»: در حال حاضر مشکل اول کشور بیکاری است؛ هیچ کجای دنیا اینقدر بانک نداریم، تولیدکنندگان وام ۳۰ درصدی از بانکها میگیرند! سیاستهای اقتصادی دولت نیاز به بازنگری جدی دارد

    دکتر حمید دیهیم استاد اقتصاد دانشگاه تهران و رئیس انجمن اقتصاددانان ایران در گفتگو با «نسیم» با اشاره به عملکرد دولت یازدهم در دو سال اخیر اظهار کرد: تلاشی که دولت در دو سال اخیر برای حل مشکلات اقتصادی انجام داده، کافی نیست و آنها باید از روشهای دیگری هم در حل مشکلات اقتصادی بهره می گرفتند.

    وی با انتقاد از عدم توجه دولت به تولید تصریح کرد: دولت برای حل مشکلات اقتصادی و خروج از رکود باید عرضه کل را زیاد کند و با افزایش تولید شرایطی را فراهم کند، که مشکلات اصلی مردم مانند رکود و بیکاری برطرف شود.

    این اقتصاددان با اشاره به لزوم افزایش رفاه مردم تصریح کرد: در حال حاضر رفاه مردم تنها از راه مصرف کردن ایجاد می شود و این مصرف کردن تنها با افزایش تقاضا ایجاد می شود اما کاهش قدرت خرید مردم باعث شده که مردم توانایی خرید و مصرف کردن را نداشته باشند.

    چند سیاست اصلی دولت نیاز به بازنگری جدی دارد

    دیهیم با تاکید بر این مسئله که چند سیاست اصلی دولت نیاز به بازنگری جدی دارد به نسیم گفت: دولت در بخشهای مختلف اقتصاد ایران باید سیاستهای خود را تغییر دهد که از جمله این موارد می توان به تغییر در سیاستهای پولی، تغییر در نظام مالیاتی و تغییر در مخارج است که می تواند اقتصاد ایران را از رکود موجود خارج کند.

    وی با انتقاد از تصدی گری دولت در اقتصاد عنوان کرد: در حال حاضر اقتصاد ما دولتی است و همه امکانات در اختیار شرکتهای دولتی قرار دارد، بنابراین بخشهای دولتی امکانات را می بلعند و اقتصاد رانتی به وجود می آورند.

    رئیس انجمن اقتصاددانان ایران با اشاره به 850 هزار میلیارد نقدینگی موجود در اقتصاد کشور تصریح کرد: این مقدار زیاد نقدینگی در حال حاضر به جای این که در خدمت تولید باشد در خدمت بخشهای دولتی است و بزرگ بودن دولت سبب شده که آنها کل این 850 هزار میلیارد نقدینگی را در اختیار بگیرند.

    هیچ کجای دنیا این قدر بانک نداریم

    دیهیم با انتقاد از تعداد فراوان بانکها در اقتصاد کشور به نسیم عنوان کرد: در حال حاضر شاهد این هستیم که هر سازمان و نهادی برای خود یک بانک دارد و سپرده های مردم در جهت منافع خود مورد استفاده قرار می دهد.

    وی افزود: در هیچ کجای دنیا این قدر بانک وجود ندارد و من نگران این هستم که این بانکها ورشسکته شوند، بنابراین حتی این نیاز احساس می شود که بانکها سپرده های مردم را بیمه کنند.

    رئیس انجمن اقتصاددانان ایران بیان کرد: دولت در این دو سال نه تنها جلوی بنگاه داری بانکها را نگرفته بلکه توجهی به سر و سامان دادن وضعیت بانکها هم نکرده است که این مسئله مشکلات زیادی را برای اقتصاد ایران ایجاد کرده است.

    تمرکز دولت روی کنترل تورم اشتباه بود

    دیهیم توجه بیش از حد دولت به موضوع کنترل تورم را یکی از نقاط ضعف دولت روحانی دانست و گفت: در حال حاضر مشکل اول کشور بیکاری جوانان است، بنابراین دولت نباید تنها به فکر کاهش نرخ تورم باشد بلکه باید برای حل مشکل اشتغال، فکری هم برای خروج اقتصاد ایران از رکود بکند.

    وی تصریح کرد: بسیاری از کارخانه ها با مقداری نقدینگی می توانند به حرکت در بیایند و مشکلات اشتغال را حل کنند، در این صورت دولت نباید نگران تورم باشد زیرا اگر تولید افزایش پیدا کند، جلوی افزایش شتاب قیمتها را می گیرد.

    رئیس انجمن اقتصاددانان ایران به عدم حمایت بانکها از بخش تولید اشاره و به نسیم عنوان کرد: در حال حاضر وامی که بانکها برای تولید می دهند، بسیار پرهزینه است، در حالی که برخی در جامعه بدون هیچ دغدغه ای از بانکها وام می گیرند و نرخ سود برای آنها بین 22 و 23 درصد حساب می شود.

    دیهیم ادامه داد: در حالی که اگر نوبت وام به تولید کنندگان برسد آنها ناچارند بین 27 تا 30 درصد، سود به بانکها بازگردانند که با این شرایط معلوم است که تولید با مشکل رو به رو می شود.

    وی به راهکار ارائه تسهیلات به بانکها اشاره و عنوان کرد بهتر است برای خروج بخش تولید کشور از این وضعیت بانکها با نرخ تنزیل مجدد که در همه جای اجرا می شود از بخش تولید با نرخ سود پایین حمایت کنند.

    http://nasimonline.ir/detail/News/1032999/180

  20. 4 کاربر به خاطر ارسال مفید negarminavi از ایشان تشکر کرده اند:


اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 30 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 30 مهمان ها)

کلمات کلیدی این موضوع

فوری، قانون، مهم، مباحث، مجلس، مجری، مردم، مصوبه، مصاحبه، معدن، نفت، ناگهانی، ناظری، نرخ، هایده، هدفمندی، هدیه تهرانی، وام، وحشت، یورو، یارانه، کاهش، کشاورزی، گفتگو، گرانی، گزیده های خبر، پول، پوریا پورسرخ، پرونده هسته ای، آفریقا، آمار، آمریکا، آزادی، افزایش، الناز شاکردوست، انفجار، انقلاب، انتخابات، اوباما، ایران، اتش سوزی، اجتماعی، احمدی نژاد، اخبار، اخبار اقتصادی، اخبار سیاسی، اخراج، اروپا، استیضاح، استعفا، اشاره، اشتغال، اعتصاب، بنزین، بهره، بهرام رادان، بورس، بیکاری، بیداری اسلامی، بانک، بانک مرکزی، بارش، بازدید، بازرگانی، برکناری، تقاضا، تمایل، تهدید، تولید، تورم، توسعه، تکذیب، تاکید، تجمع، تجارت، تحریم، ترانه علیدوستی، تردید، تعزیرات، تعطیلی، جنگ، جنجال، جهان، جدید، حمله، خلیج فارس، خنده بازار، خودرو، خامنه ای، خاورمیانه، خبر، خبر از همه نوع، خبر سیاسی، دلار، دولت، درآمد، ریزش، رای، رسانه، زلزله، سفر، سقوط، سنا، سوئیفت، سوال، سیل، سکه، سایت بورسی، سریع، شهاب حسینی، شورای امنیت، شایعه، شجریان، صنعت، طلا، طوفان، عدالت، عرضه

نمایش برچسب‌ها

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •