در باره اعلام کاهش نرخ بیکاری از سوی رئیس کل بانک مرکزی :
آمارهای مسئولین از کاهش بیکاری در کشور سخن می گوید .اما گویا آنان عادت کرده اند همواره بخشی از یک واقعیت را به مردم بگویند و بخشی را نادیده بگیرند . آنچه را که رئیس بانک مرکزی به مردم نگفته است را بخوانید ، خود در این باره قضاوت کنید.
چند روز پیش رئیس کل بانک مرکزی از کاهش نرخ بیکاری خبر داده است ، وی در این باره گفته است که در سال 90، روند شاخصهای بازار کار بهبود نسبی نشان میدهند. نرخ بیکاری در سه ماهه سوم سال 90به 11.8درصد رسید که در مقایسه با فصل مشابه سال قبل 0.3واحد درصد کاهش نشان میدهد.حال براستی چه اتفاقی عامل کاهش بیکاری شده است و آیا واقعا بیکاری کاهش یافته است؟
به گزارش «تابناک» ، کاهش نرخ بیکاری تنها در ظاهر قضیه است و جای تعجب است، مسئولینی که این امر را می داند چرا به این گونه آمار تکیه می کند.
بنابر آمار موجود، نرخ بیکاری در سه ماهه سوم سال 90، 11/8می باشد که این نرخ برای سه ماهه سوم سال 89، 12/1می باشد. درست است که در ظاهر امر این دو نرخ حکایت از کاهش نرخ بیکاری دارد ولی اگر یک اطلاع دیگر نیز داده شود، به خوبی متوجه می شویم که واقعیت امر چه بوده است.
یکی از سوال های نمایندگان در روز سوال از رئیس جمهور بحث ایجاد اشتغال بود که به نظر مجلس با نرخ رشد اقتصادي سالهاي 88 و 89 ایجاد يك ميليون و ششصد هزار شغل در سال 89 غیر منطقی به نظر می رسید. سوالی که با تنها با این پاسخ رئیس حمهور همراه بود: چرا نمیشود 1میلیون و 600هزار شغل درست کرد؟
در سه ماهه سوم سال89، جمعیت فعال کشور، 23 میلیون و هفتصد هزار نفر بوده است، حال آنکه این جمعیت فعال در سه ماهه سوم سال 90 به 22 میلیون و هفتصد هزار نفر رسیده است. و این در حالی است که به گفته خود مقامات وزارت تعاون، کار و رفاه تامین اجتماعی سالانه بیش از یک میلیون متقاضی شغل وارد بازار کار می شود.
به بیان ساده تر، جمعیت فعال نه تنها نباید کاهش پیدا می کرد، بلکه باید نزدیک به یک میلیون نفر نیز بدان اضافه می گشت. حال آیا با وجود این اطلاعات، آیا باز هم می توانیم از کاهش نرخ بیکاری به عنوان عامل مثبت ارزیابی کنیم؟
به نظر می رسد، نمی خواهیم واقعیت را بررسی کرده و بر اساس آن به بهبود عملکرد خود بیندیشیم.
اگر آقای بهمنی تنها به نرخ بیکاری اشاره کرده اند، خوب است درکنار اعلام آن نرخ، می فرمودند که در سه ماهه سوم پاییز 90 نسبت به سه ماهه سال 89، یک میلیون نفر، وارد بازار کار نشده و از جمعیت فعال بیرون رفته اند، و هم چنین بیان می داشتند که به میزان 800 هزار شغل نیز از بین رفته است. به بیان دیگر در سه ماهه سوم سال 90 میزان شاغلین بیست میلیون و صد هزار نفر بوده است که هشتصد هزار نفر، کمتر از میزان شاغلین در سه ماهه سوم سال 89 که بیست میلیون و نهصد هزار نفر بوده است، می باشد.
اگر این گزاره هایی که آقای بهمنی مرقوم نکرده بودند، بیان کنیم، متوجه می شویم که کاهش نرخ بیکاری، بیش از آنکه ناشی از افزایش اشتغال باشد، ناشی از کاهش جمعیت فعال در کشور می باشد. و به جای آنکه نرخ بیکاری را معیار بهبود بازار کار قرار دهیم، می گفتیم چه بر سر اقتصاد ایران آمده است که نه تنها یک میلیون نفر که قرار بود سالانه وارد بازار کار شوند، وارد نشده و از همان بیست و سه میلیون و هفصد هزار نفری که در سه ماهه سوم سال 89 حظور داشته اند، یک میلیون آن نیز بیرون رفته و هشتصد هزار شغل نیز از بین رفته است؟
پاسخ با نقل قول
