از لباس پوشیده اشتون تا دشمنی عریان برخی همسایگان!مذاکرات «استانبول 2»، فارغ از مباحثات اصلی مطرح در آن، حاشیه های جالب توجهی نیز داشت که از چشم خبرنگاران و اصحاب رسانه پنهان نماند. شاید مهمترین این حواشی، ماجرای لباس پوشیدن «کاترین اشتون» و تغییراتی بود که در نحوه پوشش او نسبت به مذاکرات «استانبول 1» به وجود آمده بود.
کد خبر: ۲۳۸۶۰۱تاریخ: ۲۸ فروردين ۱۳۹۱ - ۲۲:۲۹مذاکرات «استانبول 2»، فارغ از مباحثات اصلی مطرح در آن، حاشیه های جالب توجهی نیز داشت که از چشم خبرنگاران و اصحاب رسانه پنهان نماند. شاید مهمترین این حواشی، ماجرای لباس پوشیدن «کاترین اشتون» و تغییراتی بود که در نحوه پوشش او نسبت به مذاکرات «استانبول 1» به وجود آمده بود.
به گزارش «تابناک»، کاترین اشتون، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا و رهبر تیم مذاکره کننده گروه 1+5 در جریان مذاکرات اخیر، هنگام دیدار با «سعید جلیلی»، دبیر شورای عالی امنیت ملی کشورمان لباسی بر تن کرده بود که با روند معمول وی متفاوت و مشخص بود تنها برای رعایت شئونات طرف مقابل پوشیده شده است.
این اقدام در پی آن صورت می گرفت که در مذاکرات «استانبول 1»، دخل و تصرف فتوشاپی برخی مطبوعات ایران در تصاویر اشتون برای پوشاندن یقه لباس او، کم و بیش جنجال ساز شد و واکنش اعتراض آمیز سخنگوی وی را در پی داشت.
این بار اما، این ماجرا تغییر کرده بود و اشتون علاوه بر انتخاب لباسی پوشیده تر، یقه و گردن خود را نیز با شالی پوشانده بود. این در حالی بود که جز در هنگام دیدار با آقای جلیلی و گرفتن عکس مشترک، در بقیه اوقات اثری از این شال بر گردن وی دیده نمی شد.
هرچند ممکن است این اقدام در نظر اول تنها یک امر حاشیه ای به نظر برسد که برای مطبوعات زرد داخلی و خارجی خوراک فراهم می کند، اما ماهیت این اقدام بسیار مهمتر از این و دربردارنده نکاتی قابل توجه است.
باید توجه داشت که از لحاظ عرف و قوانین بین المللی، اشتون هیچ الزامی به رعایت ارزش های اسلامی مورد توجه کشورمان نداشت و به ویژه با توجه به اینکه مذاکرات در کشوری به جز ایران برگزار می شد که دارای قوانینی متفاوت از نظر پوشش است، وی می توانست به رویه معمول خود وفادار بماند.
با این حال وی روشی دیگر را انتخاب کرد و با بر تن کردن لباسی نزدیک تر به ارزش های مورد توجه طرف مقابل، نشان داد برای عرف و هنجارهای جمهوری اسلامی ایران احترام قائل است و آنچه در درجه اول برایش مهم است، انجام وظیفه اصلی خود در هدایت دیپلماسی است که برای رسیدن به آن، باید فضای روانی مذاکرات را نیز مثبت نگاه دارد.
در حقیقت، اقدام اشتون اقدامی مثبت بود که از دیدگاهی، نشان دهنده وزن و اهمیت جمهوری اسلامی ایران برای او و غرب به طور کلی بود. در حقیقت وی دریافته بود برای کسب احترام و اعتبار از سوی ایران، لازم است متقابلاً برای ارزش های جمهوری اسلامی ایران اعتبار و احترام قائل شود و ایران را نه در جایگاهی پایین تر، بلکه در سطحی برابر و دارای ارزش ها، عرف ها و همچنین خواست های مشخص و قابل احترام ارزیابی کند.
اما این همه ماجرا نیست و قرابت زمانی این واقعه با اقدامات گستاخانه و توهین آمیز همسایه جنوبی، نکات ناگفته مهم دیگری را از بعد رفتار صحیح دیپلماتیک آشکار می کند.
در واقع، نکته اصلی اینجاست که غرب با همه ادعای رهبری و عظمت جهانی اش، جایگاه و شأن جمهوری اسلامی ایران را حتی در کوچکترین و ظریف ترین نکات به رسمیت می شناسد، اما شیخ نشین کوچکی چون امارات به خود اجازه می دهد توهین آمیزترین اقدامات را در مقابل ایران انجام دهد.
کاترین اشتون با احساس این موضوع که پوشش نامناسب وی ممکن است حمل بر بی اعتنایی و بی احترامی وی به ارزش های دینی کشورمان بشود، نحوه لباس پوشیدن خود را تغییر داد، اما اعراب اماراتی با علم به اینکه گستاخی های آنان ملی گرایی ده ها میلیون ها ایرانی را به جوش می آورد، از ادامه توهین های خود بازنایستادند.
جالب اینجاست که غرب قرابت خاصی از لحاظ دینی و فرهنگی با ما نداشته و برخورد اخیر اشتون تنها به یک مذاکره در کشوری دیگر محدود می شد، اما امارات که همسایه و هم دین ماست، با زیر پا گذاشتن همه اصول دیپلماتیک و رویه های مربوط به حسن همجواری، گستاخانه به ایران می تازد.
در این میان، اماراتی ها باید بدانند اگر اکنون قدرت مانوری نیز دارند، این امر به واسطه همراهی و همسویی با جریان غالب بین المللی حاصل شده و ناشی از وزن و جایگاه واقعی خود آن ها نیست؛ در حالی که اعتبار و اهمیت ایران، امری فراتر از سده و هزاره است و همواره برای کشورمان وجود داشته است.
در نهایت، باز هم باید گفت که بد نیست وقتی برخی همسایگان حرمت همسایگی فراموش می کنند و اصول و ارزش ها را زیر پا می گذارند، ما پا پیش گذاشته و برخی موارد را به آن ها گوشزد کنیم. هرچند، گذر زمان مشخص خواهد کرد جریان جهانی به کدام سمت و سو گرایش دارد.