این از ابتدا سیاست بنیادین جمهوری اسلامی و رهبران آن بود!
گرسنه نگاه داشتن مردم ! اگر به سخنان شخصیتهای نظام همان اوایل انقلاب رجوع کنید می توانید مستندات خوبی پیدا کنید که این سیاست را پنهان هم نمی کردند.
خود شاه هم به این موضوع اعتراف کرده بود که عامل سقوط او سیر نگاه داشتن شکم ملت بود ! اینان به وضوح گفته بودند که اشتباه پهلوی را تکرار نمی کنند و با گرسنه نگاه داشتن مردم هم دست گدایی انها همیشه دراز و با اندک شل کردن سر کیسه هرنوع آدم فروشی که حکومت بخواهد انجام میدهند و هم آنها را ضعیف و خار نگاه میدارد و توانایی مبارزه را از آنها می گیرد. واریز یارانه نمونه عملی این سیاست است نه هیچ چیز دیگر! پول و ثروت قدرت می اورد و حکومت اینرا تنها برای رهبران خود میخواهد. تمام این جدالهای سیاسی و بگیر و ببندها هم از این مساله نشات می گیرد. رقبا نباید به اهرمهای مالی دست پیدا کنن چراکه سرچشمه قدرت است و این یعنی به خطر افتادن و کوچکتر شدن دایره قدرت سران حکومت. فلسفه ایجاد بسیج نیز اینچنین بود. جمع آوری قشر فقیر و ضعیف که با هزینه های مالی پایین در خدمت حکومت درمی آیند . ملت ما اکنون همان ملتی است که برای یک ساندویچ سوسیس که عین سگ جلویش پرتاب میکنند تا ورزشگاه آزادی میرود یا برای یک بستنی 200 تومانی هزینه رسیدن خود را تا نوک تهران و توچال می پردازد تا با حقارت آن بستنی را برایش پرتاب کنند!
اکنون حکومت بازی را برده است و ملت ایران آنچه را خود برگزیدند درو میکند.