در گفت وگو با دکتر قنبری کارشناس تاریخ اسلام مطرح شد:
سخنان رییس جمهور درباره "حر" و پذیرش توبه گنهکاران، حرف دل ملت بود اما توبه کردن مردانگی میخواهد/ چرا بعضی‌ها شهامت توبه ندارند؟
سخنان عجیب رییس جمهور در اجتماع مردم زنجان مبنی بر اینکه باید از کربلا درس مذاکره و تعامل سازنده با جهان گرفت، همچنان یکی از موضوعاتی است که در رسانه های مختلف وشبکه های اجتماعی بازتاب فراوان داشته است، به همین جهت گفت و گویی با دکتر حشمت الله قنبری، کارشناس تاریخ اسلام ترتیب داده شده است که در ذیل خدمتتان تقدیم می شود.
تحلیل شما از سخنان رییس جمهوری در اجتماع مردم زنجان چیست؟
بنده شخصا جناب آقاى دكتر روحانى را شخصيت قابل احترامى مى دانم و از سخنان ايشان احساس پريشانى و نا آرامى نمى كنم، البته فرصت مغتنمى هم در اختيار من نيست كه بتوانم فرمايشات ايشان و ساير مسئولين قوا را به طور جدى تعقيب كنم و بهره مند شوم اما در مجموع سخنانى كه از رؤساى محترم جمهور حسب اتفاق يا به لحاظ اهميت شنيده ام برايم يك دريافت حاصل شده است، كه عموم آقايان بزرگوار كه بعضى از آنها هم از سابقه علمى خوبى برخوردار هستند وقتى در اجتماع مردم شريف قرار مى گيرند، تحت تاثير خونگرمى و ابراز محبتهاى صادقانه مردم، هيجانى مى شوند و در انتخاب نوع و كيفيت گفتمان با مردم دچار اشتباه مى شوند يا برخى از مشاوران و اطرافيان آنها را به اشتباه مى اندازند.
بدون ترديد رئيس جمهور منتخب و مورد احترام مردم است اما مامور مردم به سامان بخشيدن مشكلات رنگارنگ و متنوع آنها نيز هست، لذا رئيس جمهور به عنوان فردى كه داراى قلمرو گسترده ماموريتى و برخوردار از امكانات و اختيارات فراوان قانونى است به جاى نظريه پردازى و نصح و خيرخواهى بهتر است با گزارش توفيقات و كاميابيها و و ارائه برنامه هاى دقيقى كه در دستور كار دولت اوست مردم را به آينده اميدوار كند و از ارتكاب اشتباهاتى كه براى كشور و مردم هزينه درست كند خوددارى نمايد.
موضوع مهم ديگرى كه در گفتگو هاى مسئولين با مردم بايد رعايت شود، صراحت و صداقت و شفافيت است و نبودن هر كدام از اين عوامل كار را براى مردم و مسئولين نازيبا مى كند و بهانه را به دست عده اى مدعى بيكار مى دهد تا هر كدام به سليقه خود سخنان آنها را تحليل كنند كه آنها معمولا برداشتهايى را به خورد مردم مى دهند كه ممكن است فرسنگها با واقعيت باطنى مسئولين فاصله داشته باشد.
اآقاى رئيس جمهور در رابطه با امر به معروف و نهى از منكر نقل كرده اند که مبادا که منکر تنها به بد حجابى محدود شود، دروغ، افترا، رباخوارى و رشوه‌خواری و رفتارهاى متقلبانه نيز منكر است، اين سخن حرف درستى است و مردم نیز همين اعتقاد را دارند و معتقدند تنها بد حجابى خيانت به خون شهدا نيست ولو اينكه عمل زننده اى باشد، نمونه هايى را هم كه آقاى رپيس جمهور فرموده اند و بيشتر از آن، مانند باند بازى ، تبارگرايى و قبيله سالارى ، عزل مديران صالح و خدمتگزار و نصب افراد ناتوان و بى لياقت نيز خيانت به خون شهداست، اما سوال اين است كه اين مواردى را كه رئيس جمهور محترم مى فرمايند و مردم نیز سوزش گناه آلود آنها را با پوست و گوشت و استخوان خود درك و احساس مى كنند را چه كسى بايد اصلاح كند؟ رشوه را چه كسانى مى گيرند؟ اختلاس هاى كلان در كجاست؟! منشاء رانت كجاست؟! و امثال اين موارد كه در بدنه نظام ديوانى كشور وجود دارد و خدمات و تلاشهاى شبانه روزى خدمتگزاران واقعى را از بین میبرد. سوال اینجاست که چه كسى بايد این موضوعات علاج و به عنوان يك اقدام معروف مقدس دل مردم را شاد كند؟
اشكال اينجاست كه ما خودمان عوامل پيدايى منكرات را مى شناسيم، مسئوليت ريشه كن ساختن آنها با ماست اما با زبان گلايه با مردم درد دل مى كنيم. در بعضى موضوعات نيز تمام حرف درست را نمى زنند و يا به نوعى عبارتها را بيان مى كنند كه بوى اصلاح و درمان از آنها به مشام نمى رسد. مثلا اينكه فرموده اند: اگر گناهى بود به تفرقه دامن نزنيم و بعد به عنوان شاهد مثال به ماجراى حر در عاشوراى سال ٦١ اشاره فرموده اند.
اينجا چند اشكال است مگر در كشور ما، در اعتقادات مردم ما گناه خوب و بد تعريف شده است كه اگر با برخى از آنها مقابله بشود وحدت ملى به هم مى خورد؟ يكى از مهمترين عوامل تفرقه در بين امت و فرو غلتيدن در مصائبى كه جهان اسلام با آنها مواجه است سكوت در مقابل گناه است، با مسكوت گذاشتن و بى تفاوت ماندن در برابر گناه، جامعه دينى اعتبار خود را از دست مى دهد.
نظر شما در باره ی تحلیل رییس جمهوری از ماجرای حر چیست؟
البته بنده از طرح موضوع حر بن يزيد در سخنرانى جناب آقاى رئيس جمهور احساس خوبى دارم، ضمن اينكه تاسف هم مى خورم ازصحبت های آقاى رئيس جمهور دريافت مى كنم كه كسانى از افراد نام و نشان دار در كشور ما مرتكب گناه شده اند ، ولى حريت توبه كردن را ندارند!
ايشان سخن دقيقى با مخاطبين خود دارند. آنها بايد به رئيس دولت كشور پاسخ دهند چرا شهامت توبه ندارند؟
البته توبه شرايط و آدابى دارد كه با رعايت آنها گنهكار به شرافت و حريت تواب دست پيدا مى كند. در روايات توبه و استغفار مقام عليين است و مولاى ما اميرالمومنين شش شرط را براى تحقق آن تعيين فرموده است كه بنده تنها به سه شرط آن اشاره مى كنم:
اول: آنها پشيماني بر گذشته است، النَّدَمُ عَلَى مَا مَضَى
دوم: عزم بر برگشت از گناه است براي هميشه، الْعَزْمُ عَلَى تَرْكِ الْعَوْدِ إِلَيْهِ أَبَداً
سوم: اعاده حقوق مردم به آنها به طوريكه در قيامت طلبكارى نداشته باشد، أَنْ تُؤَدِّيَ إِلَى الْمَخْلُوقِينَ حَتَّى تَلْقَى اللَّهَ أَمْلَسَ لَيسَ عَلَيْكَ تبعَهٌ
كدام عقل سليمى با انس و آشتى با چنين طائبى اجتناب مى كند؟
من به آنهايى كه مخاطب رئيس جمهور محترم هستند عرض مى كنم، حرف جناب آقاى روحانى حرف ملت ايران است، ملت ايران اين بزرگ منشى را از مولاى خود اميرالمومنين و آقاى خود سيد الشهداء آموخته است اما توبه مردانگى مى خواهد ، توبه فهم ودرك و روشن بينى درون مى خواهد، چشم و گوش و دلى مى تواند توبه كند كه حسين بن على را باور داشته باشد تا احساس نياز به سيد الشهداء او را به حركت درآورد.
سيدالشهداء با مكانيزم امر به معروف و نهى از منكر به دنبال اصلاح مردم بود و بر سر اصلاح مردم بر پايه كتاب خدا و سنت هاى نبوى و علوى سر مبارك خود را بر سرنيزه ها فرستاد. آن حضرت تسليم شيطان بزرگ روزگار خود نشد و هرگز به ماجراجويان و خودنمايان فاسد اعتنا نكرد. سيدالشهدا براى پذيرش توبه حر به كربلا كشيده نشد، بلكه حر در كربلا خود را از برهوت بنى اميه و وسوسه هاى شياطين رهانيد و به حسين بن على پيوست و ابدى شد.
پاسخ با نقل قول
نوشته اصلی توسط PETROLEUM
ایران در شش ماه نخست امسال بیش از پنج هزار دستگاه خودروی سواری به خارج کشور صادر کرده‌است.
