سلام وقت بخیر،
متاسفانه اقتصاد ایران در یک راهکار استراتژیک مثبت قرار نگرفته و توفیق های اجباری آن را اصلاح می کند. برای مثال در سالهای که تولید و صادرات نفت مناسب و قیمت نفت بالا بود، به جای اهمیت به تولید داخل با سرکوب مصنوعی ارز و با ارز بادآورده ، واردات را رونق بخشیدیم و تولید داخل را به خاک سیاه نشاندیم. زمانی که در کشور هزینه های دستمزد و تورم و مالی در حدود سالیانه 20 درصد است، سرکوب ارز موجب سرکوب تولید خواهد شد. چرا که توان تولید داخل نمی تواند با اجناس چینی رقابت کند. یعنی تولید کننده داخل هم با افزایش هزینه های داخل روبه رو است و هم باید با اجناس خارجی رقابت کند که به آنها ارز زیر قیمت ذاتی پرداخت شده است. اینست که اقتصاد ایران تاب کاهش صادرات نفت را ندارد و سریعا خود را در نرخ ارز بازیابی می کند. توفیق های اجباری که پس از مدتی سرکوب نرخ ارز بوجود می آید، به کلیت جامعه فشار وارد می کند . در حالیکه نرخ ارز می بایست متناسب با تورم و هزینه ها سالیانه افزایش می داشت، تا در یک سال شاهد این رشد و بحران نمی شدیم. اقتصاد کشور با بادلار ناشی از صادرات دلار غیر نفتی قابل اداره کردن است، به شرطی که حدود 10 الی 15 میلیارد دلار اجناس غیر ضرور وارداتش حذف شود. برای مثال اجناسی که به تکنولوژی بالایی نیاز ندارند، را مثلا ناخن گیر و سنگ پا نیز از چین وارد می شد. اقتصاد کشور این موارد را به راحتی می تواند تولید کند. باید دلار ناشی از صادرات به کالاهای سرمایه ای اختصاص داده شود و نه کالاهای که توان تولید در داخل برای آنها مهیاست.
خوشبختانه توفیق اجباری ، اقتصاد یارانه ای مبتنی بر واردات برای کنترل تورم داخلی را در حال برهم زدن است. این بحران ارزی که در واقع باید عدم مدیریت ارزی نامگذاری شود، اقتصاد ایران را در یک ریل صحیح ارزی قرار خواهد داد. بحث این روش را بخواهیم اجرا کنیم، نیست. بلکه باید این روش اجرا شود . راه و جایگزین دیگری برای آن وجود ندارد. علت عقب افتادن کشور در اقتصاد وابستگی و دید دولتمردان و مسیولان اقتصادی به درآمدهای ناشی از نفت و دید کوتاه مدت بوده است که همچنان برای کنترل تورم ناشی از چاپ پول همواره دست به دامن واردات اجناس بجنل و مصرفی شده است. شاید اگر ایران نفت نداشت، قطعا این دیدگاه به ارز باآورده نبود. متاسفانه از این نعمت به درستی و با برنامه استفاده نشده است. اما اکنون با کمتر شدن فروش نفت، چاره ای به جز نگاه کردن به پایه های داخلی اقتصاد نمی ماند.
کاهش و واقعی شدن و هدفمند شدن یارانه ها و نگاه بر تولید داخل می تواند اقتصاد غیر نفتی که راه پیشرفت کشور است، را شتاب بخشد.