بعضی اعداد همچون فرشته های خیر و خوشبختی اند و بعضی شرور و نحس
تحلیل های قیمتی و زمانی اینجانب را منبعد در کانال تلگرامی دنبال کنید یا حق ahmad m
مسعود میرکاظمی کتابی ۵۰۰ صفحهای درباره قرارداد کرسنت آماده انتشار کرده است. دولت و وزارت اطلاعات بهشدت با این اقدام مخالفاند و در حال رایزنی هستند تا وی را از این کار منصرف سازند. احتمالاً در این کتاب اسناد فراوانی از دست داشتن مدیران فعلی وزارت نفت در ماجرای کرسنت وجود خواهد داشت.
خیلی ها ادعای تحلیل گری دارن و یا مدعی و به زمین و زمان گیر می دهند و تعصب دارن
قرارداد «کرسنت» یک قرار داد فروش گاز به یک شرکت اماراتی است که در اواخر دولت سیدمحمد خاتمی و توسط وزیر نفت وقت یعنی مهندس زنگنه این قرارداد امضا شد. مشکل این قرارداد این بود که گاز را به بهای بسیار اندک و با شرایطی کاملا یکطرفه به نفع طرف مقابل باید به فروش می رساندیم. پس از مدتی مشخص شد این قرارداد با وجود یکطرفه بودن وفاجعه بار بودن به لحاظ حفظ منافع ملی به این جهت باز هم امضا شده است که برخی از مدیران و مسئولین نفتی با رشوهای که از طرف اماراتی این قرارداد گرفتهاند، زمینه امضای آن را فراهم کرده اند.
مفاد اصلی این قرارداد به شرح زیر است:
مدت قرارداد 25 سال بین ایران و امارات (به عبارتی دقیقتر شرکت ملی نفت ایران و شرکت نفت کرسنت امارات، دارای دو مرحله: مرحله اول 7 سال و مرحله دوم 18 سال) است و فروش نفت و گاز جمهوری اسلامی ایران با شرایط زیر:
- قیمت هر بشکه نفت در مرحله اول (7 سال ابتدایی) 18 دلار
- قیمت هر بشکه نفت در مرحله دوم (18 سال بعدی)40 دلار
در این زمینه امکان افزایش قیمت ها به صورت جدی وجود ندارد. این در حالی است که امروز قیمت هر بشکه نفت نزدیک به 100 دلار است یعنی حدود 5.5 برابر قیمت مندرج در قرارداد و این یعنی یک ضرر هنگفت به اقتصاد ملی ایران. در این زمینه پای برخی از مدیران نفتی دوره آقای زنگنه در میان است و البته پای یک آقازاده مشهور و دوست عزیز او یعنی «عباس یزدان پناه یزدی» که به طور کلی این دو نفر معروفترین دلالان نفتی دوره مدیریت زنگنه نیز به شمار می روند.
جمهوری اسلامی ایران با اطلاع از این موضوع و پس از رسانه ای شدن جزئیات این قرار داد توسط روزنامه «کیهان»، در دادگاه لاهه طرح دعوای حقوقی کرد که این قرارداد یکطرفه است و با فساد و تبانی امضا شده و ما بر این اساس گاز نمی فروشیم.
با روی کار آمدن دولت نهم و بر طبق دستور دیوان محاسبات کشور، این قرارداد از طرف ایران به صورت یک طرفه نادیده گرفته شد و شرکت کرسنت از ایران شکایت کرد. در دولت قبلی دو بار دادگاه برگزار شده است و جمهوری اسلامی ایران در دو دور اولیه موفق به اثبات فساد در پرونده کرسنت شده است. مساله اصلی اینجاست که اگر فساد اثبات شود، دادگاه به نفع ایران و به ضرر طرف اماراتی حکم می دهد. با این حال، دومین مرحله از این دادگاه بینالمللی در روزهای منتهی به رای اعتماد آقای زنگنه در مجلس به عنوان وزیر نفت دولت یازدهم ادامه داشت تا اینکه با معرفی و رای اعتماد وی و در دست گرفتن امور وزارت نفت توسط تیم قبلی، طرف مقابل این بهانه را به دست آورد که ادعای فساد و تبانی در عقد قرارداد دروغ است؛ چرا که مجریان وقت قرارداد کرسنت اکنون مدیران نفتی ایران هستند و در کشور خود و مجلس شورای اسلامی محکوم نشده اند.
بر این اساس اگر ادعای حقوقی طرف مقابل یعنی اماراتیها پیروز شود، جمهوری اسلامی ایران نه تنها باید به قیمت فاجعه باری گاز بفروشد؛ بلکه باید میلیاردها دلار بابت غرامت عدم اجرای توافقنامه هم به طرف مقابل بپردازد؛ رقمی که تخمین زده میشود تا 30 میلیارد دلار نیز برآورد شده است؛ یعنی چند برابر پولی که دولت یازدهم با تعلیق فعالیتهای هستهای کشورمان از ایالات متحده آمریکا دریافت کرده است.
اکنون، دولت و شخص رئیسجمهور دو راه دارد:
1- یا باید بپذیرد مدیران نفتی فعلیاش در ماجرای قرارداد کرسنت فساد کرده اند و بر این مبنا در دیوان لاهه طرح دعوی کند.
2- یا اینکه زیر بار پذیرش فساد یک آقازاده خاص و مدیرانش نرود و نزدیک 30 میلیارد دلار به کشور ضرر بزند و البته متعاقب آن استیضاح قطعی زنگنه و افتادن او از وزارت نفت را به جان بخرد.
فرصت ارائه لایحه به دیوان بینالمللی لاهه تا چند وقت دیگر به پایان میرسد و دولت فعلا امروز و فردا میکند. به نظر میرسد که یکی از مهمترین چالشهای پیش روی دولت در ماههای آینده را باید ماجرای کرسنت دانست که می تواند مبدا خیلی از اتفاقات باشد. البته جالب اینجاست که امضا کننده اصلی قرارداد کرسنت، جزو اولین افرادی بود که آقای زنگنه به سمت مدیرعامل شرکت ملی نفت منصوب کرد.
اکنون شاید بهتر بتوان علت نگرانی برخی مسئولان دولتی از فعالیت رسانهای حول پرونده کرسنت را درک کرد؛ چرا که به نظر میرسد برای نخستین بار در تاریخ انقلاب اسلامی شاهد آن هستیم که فساد اقتصادی یک قربانی صریح و جدی خواهد داشت و مسئولینی که در این زمینه بیدقتی یا اهمال کاری داشتهاند، نتیجه اقدامات خود را به صورت ملموس، درک خواهند کرد.
.
.
.
برای من هیچ فرقی ندارد کفش به سوی محمود پرتاب کنم یا حسن یا اکبر یا ...
هر کی کار بلد نیست بیخودی نیاید وقت کشور را بگیرد . . .
سلامتی و برکت بزرگترین نعمت ها هستند. بزرگترین آرزو هم عاقبت بخیری است. انشالله نصیبمان شود.
البته گازی که ایشون فروختن سرچاهی بوده و اون زمون که قیمت نفت 18 دلار بود صرف نمیکرد کسی اون گاز ها رو جمع آوری بکنه و کلی هزینه تصفیه بابتش خرج کنه و نهایتش با ضرر زیاد بفروشه!(البته هنوزم که هنوزه اون گازهای سرچاهی که ایشون 18 دلار فروختن و مموت و دارو دسته کیهان زدن زیرش رو دارن مجانی میسوزونن!سر چاه!!!)
پس در زمانش قرارداد خوبی بوده.فقط عیب قرارداد عدم پیش بینی افزایش چند برابری قیمت نفت بود.چون از اول انقلاب تا زمان خاتمی قیمت نفت در همون حدودا بود.نهایت فکر کنم 25 دلار هر بشکه
حالا چند سوال
اگر زنگنه مشکل داشت چرا در 8 سال گذشته محکوم نشد و حالا آقایون به فکر افتادن؟!
چرا مجلسی که اکثریتش دست کیهانیونه به ایشون رای اعتماد دادن تا کار بدینجا برسه؟!
چرا دولت قبل ظرف 8 سال گذشته همون گاز رو سوزوند و فکری به حال استفاده کردن ازش یا فروش به قیمت بالاتر نکرد؟!
خائن همون مموتی و نماینده هایین که ظرف 10 سال گذشته به فرض گناهکار بودن امثال زنگنه به سادگی از کنار موضوع رد شدن
مشکل سیستم ناکارآمدیه که سیو اندی ساله روی کار اومده و جز پروش مفسدین دونه درشت نتیجه دیگه ای نداشته.سیستمی که در اون هر کسی میتونه واسه خودش تصمیمات میلیارد دلاری بگیره!برعکس کشورهای دیگه که حتی فروش یه قطعه الکترونیکی حساس رو به نظر موافق مجلس سناشون و....مشروط میکنن! و.....
.
.
خانه از پای بست ویران است زیاد سخت نگیرین
با سلام وخسته نباشید خدمت تمامی دوستان:
دوست عزیز چون تو متنتون نوشته بودید:
برای من هیچ فرقی ندارد کفش به سوی محمود پرتاب کنم یا حسن یا اکبر یا ...
هر کی کار بلد نیست بیخودی نیاید وقت کشور را بگیرد . . .
بهتون میگم:
1- این قرارداد برای گاز بود نه نفت که شما قید کردید قیمت نفت را بشکه ای 100 دلار.
2-میدان سلمان (ساسان) میدانی مشترک است که 70 درصد آن در آبهای ایران و 30 درصد آن در آبهای امارات قرار داشته و هم لایه نفتی قابل برداشت و هم لایه گازی قابل برداشت دارد که لایه نفتی آن از سال 1345 بهره برداری میشود و لایه گازی آن تا سالها به دلیل اینکه صرفه اقتصادی و مشتری نداشت بدون استفاده بود, سکوهای این میدان در اواخر جنگ تحمیلی مورد حمله ناوهای آمریکایی قرار گرفت و مهندم شد لذا تولید ایران از آن به شدت کاهش یافت تا اینکه با آغاز دولت اصلاحات عزم جدی برای برداشت از میادین مشترک به وجود آمد و تصمیم گرفته شد که تولید از این میدان در قالب "طرح توسعه میدان سلمان" افزایش یافته و میزان تولید نفت به 50 هزار بشکه در روز و میزان تولید گاز به میزان 500 میلیون فوت مکعب افزایش یابد و نفت تولید شده با یک خط لوله به جزیره لاوان انتقال یابد.4- ریشه شکل گیری اظهارنظر های منتهی به ابهام سازی بر سر کرسنت از آنجا ناشی می شود که در زمان عقد قرارداد در سال 80 ، نرخ هر بشکه نفت در حدود 18دلار بود اما در سال84 که قرارداد باید به اجرا در می آمد نرخ نفت از مرز 70 دلار به ازای هر بشکه نیز فراتر رفته و با شتاب به سوی اعداد بالاتر گام بر می داشت؛ بر همین اساس، شماری از مخالفان کرسنت به اشتباه نرخ گاز در قرارداد کرسنت را همان 18 دلار اولیه تلقی کردند بی آنکه به مفاد قرارداد رجوع کنند در حالی که اولا با استناد به بند تجدید نظر در قیمت، اگر در سال 84 قرارداد اجرا می شد نرخ همان روز نفت که 70 دلار بود در فرمول اعمال می شد و دوم اینکه حتی اگر نرخ نفت در بدبینانه ترین حالت هم 18 دلار محاسبه شود به دلیل مختصات فرمول و وجود چند مولفه تاثیر گذار دیگر عدد نهایی قیمت بسیار بیش از 18 دلار خواهد بود, ضمنا در یکی از بند های ضمیمه شده به قرارداد، طرف اماراتی متعهد شده است که اگر طی هر زمانی از 25 سال قرارداد، هر کشور یا شرکتی هر میزان گازی با نرخی بالاتر از قرارداد فروش گاز ایران به کرسنت به هر نقطه از امارات منتقل کرده و بفروشد ، آن نرخ بالاتر باید در باره نرخ گاز فروخته شده به کرسنت هم اعمال شود.
گاز ترش تولید شده آن هم قرار بود با یک خط لوله دریایی به طول 240 کیلومتر و قطر 30 اینچ به عسلویه انتقال یابد تا در آنجا با احداث پالایشگاه این گاز پالایش شده و به خط لوله سراسری متصل و به مصرف داخل( یا صادرات یا تزریق در چاههای نفت خوزستان) اختصاص یابد؛ این موضوع زمانی اتفاق افتاد که منابع مالی کشور محدود بود و امکان اجرای همه پروژهای مشترک وجود نداشت لذا دولت تلاش میکرد از یک طرف با راههای مختلف ( از جمله قراردادهای بیع متقابل) سرمایه جذب نماید و از طرف دیگر برای گازهای تولید شده مشتریانی بیابد ولیکن به دلیل شرایط فنی که انتقال گاز نیاز دارد, پیدا کردن مشتری برای گاز همواره با دشواری روبروست؛ به همین دلیل بحث فروش گاز تولیدی به نزدیک ترین مصرف کننده یعنی کشور امارات مطرح شد و پس از سالها مذاکره مقرر شد که گاز تولیدی از میدان سلمان به جای اینکه به عسلویه انتقال یابد با یک خط لوله دریایی به طول 220 کیلومتر و قطر 30 اینچ به جزیره سیری و از انجا با یک خط لوله به طول 50 کیلومتر به سکوی مبارک( مشترک بین ایران و امارات) فرستاده شده و در آنجا تحویل شرکت کرسنت شود و با این کار دیگر نیازی به احداث پالایشگاه گاز جدید در منطقه عسلویه برای گاز سلمان وجود نداشت و برای گازهای تولید شده مشتری تا 25 سال وجود داشت, این قرارداد در سال 80 منعقد گردید و قرار شده بود تا سال 82 به بهره برداری برسد ولی بخش ایرانی طرح با تاخیری 40 ماهه در سال 84 آماده شد.
ولیکن در این سال دولت جدید معتقد بود که قیمت گاز در قرارداد کرسنت منصفانه نیست و در این قرارداد خیانتی بزرگ صورت گرفته است و در دورانی که محمدرضا رحیمی در کسوت رئیس دیوان محاسبات با روزنامه کیهان دچار مشکل نبودند و در یک جبهه قرار داشتند حملات سنگینی به بانیان قرارداد انجام دادند و نهایتا ایران اعلام کرد که گاز تولید شده را به قیمت قرارداد نخواهد فروخت, حتی اگر مجبور شود که آنرا بسوزاند و اینگونه شد که دولت احمدی نژاد توانست با وجود تحریم های بین المللی به وعده ای که داده بود جامه عمل بپوشاند و گاز تولیدی را به مدت 7 سال است که میسوزاند و حاضر نیست بفروشد.
البته در سال 87 وزارت نفت برای بیرون آمدن از این مشکل تصمیم گرفت خط لوله جدیدی از سیری به طول 289 کیلومتر به عسلویه احداث نماید و در آنجا با استفاده از ظرفیت پالایشگاههای فازهای 6, 7 و 8 گاز میدان سلمان را پالایش نموده و گاز تولیدی را برای مصرف به شبکه سراسری گاز متصل نماید و یا اینکه با تغییراتی در ترکیب گاز, از طریق خط لوله عسلویه - آغاجری به خوزستان انتقال دهد تا در میادین نفتی تزریق شود, ولیکن علی رغم اینکه این خط با هزینه زیادی احداث گردید و چند بار تست و راه اندازی شد، متاسفانه باز هم مورد استفاده قرار نگرفت چون از یک طرف خطوط لوله دریایی احداث شده سالها بدون استفاده بودند و به همین دلیل آسیب های جدی دیده بودند و از طرف دیگر در پارس جنوبی هم وضع احداث پالایشگاهها مطلوب نبود و با وجود تولید گاز از سکوهای پارس جنوبی امکان پالایش آن وجود نداشت. لذا گاز میدان سلمان که چندین برابر ترش تر از گاز پارس جنوبی تحقق است و آن بخشی از ثروت ملی مشترک ما که توسط اماراتی ها برده نمیشود توسط خود ما سوزانده میشود.
3- پیش و بعد از زمانی که مهندس زنگنه به عنوان وزیر پیشنهادی به مجلس معرفی شد, تعدادی از نمایندگان افراطی مجلس در همراهی با محافل, سایتها و روزنامه های تندرو به رهبری روزنامه کیهان به بهانه های مختلف به آقای زنگنه حمله کرده و میکنند که ترجیع بند همه هجمه ها مربوط به قرارداد "کرسنت" و "خیانت بزرگ" در این قرارداد است؛ قراردادی که منتقدان زیادی دارد و کمتر کسی از آن به صورت جدی دفاع میکند و برعکسِ سر و صدای بلندی که از آن به گوش میرسد کمتر اطلاعی از آن در رسانه ها وجود دارد و اطلاعات محدودی هم که در رسانه ها منتشر شده است بیشتر حرفهای کلی است که در زمان ریاست محمدرضا رحیمی بر دیوان محاسبات تولید , بازنشر و تکرار شده است, فارغ از همه بحث هایی که حول و حوش این قرارداد وجود دارد در صورتیکه امکان اجرایی شدن آن از آن 7 سال گذشته وجود داشت و با فرض اینکه قیمت گاز در 7 سال اول ثابت بود, مطابق قرارداد ایران در سال هشتم امکان تجدید نظر در قیمت قرارداد را داشت, قیمتی که بارها نمایندگان کرسنت قبول کرده بودند در همان سالهای اول نسبت به تصحیح آن اقدام کنند ولی به دلیل دخالت های سیاسی هیچ وقت این اتفاق نیفتاد و در حال حاضر شرکت کرسنت بر علیه ایران در دادگاه لاهه شکایتی تنظیم کرده است و به احتمال زیاد در آن برنده خواهد شد.
منبع : http://www.eghtesadonline.com
خدایا آنچه دارم از عنایت توست، و آنچه ندارم درایت توست...
سوالات منطقیه . . .
ازجانب خودم جواب می دهم و نه تعصب. من از اقتصادی که محمود درست کرد شاکیم از وضع الان هم شاکیم و از گذشته خیلی یاد ندارم ولی اینهایی که الان هستند و می گویند قبلا بودن هیچ فرقی با بقیه ندارن.
1. طبق گفته بالا رای دوم در زمان رای گیری صلاحیت زنگنه صادر شده پس موضوع برای همین تازگی ها است و هنوز فرصت شکایت و ارائه مشتندات است.
2. مجلس یعنی ادمهای فعلی که خوب می دانید به نرخ روز کار می کنند. روحان امده و محمود رفته. اینها هم که عمیق نیستند پس بیشتر دنبال باج گرفتن و فراهم کردن فرصتی بای شهر خود بودن. رای انها ملاک درست و حسابی ای نداشته و ندارد!
3. ایا واقعا گاز سرچاهی بوده؟ ایا دولت قبل استفاده نکرده؟ ایا باید صادقانه جواب داده شود.
هر چیز که خوار آید ، روزی به کار اید: پس ادم عاقل که قراره وزیر مردم ایران باشد ایا باید قرار داد 25 ساله ببندد؟! ایا اصلا ایشان علم مدیریت دارد؟! به فرض کارش درست بود، خوب در دوره محمود بسته به شرایط و منافع ملی تشخیص داده شد که این قرار داد ضرر است. و بدتر از ان ثابت شده باجگیری بود(اگر باجگیری هم دروغ بوده باز کار خوبی کردن چون به این بهانه رای دادگاه به نفع ما شد و در واقع به نفع مردم). مهم اینه که برخی نماینده گان که بعضا اینجا می گویند نجس هستند گفتن که این انتخاب در این شرایط درست نیست.
4. قبلا گفتم که رای اخر برای تقریبا همین اواخر است و قبل از ان نمی شد کسی را محکوم کرد. همچنین پای یک اقا زاده در میانه که همیشه این اقا زاده ها بودن و منافع مردم را به باد دادن. حالا ما که زورمون به اقا زاده ها نمی رسد، حداقل زنگنه را وزیر نمی کردن و یه جورایی ماست مالی محکومش می کردن تا رای دادگاه کرسنت به نفع مردم شود.
5. در مورد سیستم فعلی باید بگویم که صادرات ما قبل از انقلاب 5.5 میلیون بشکه بود و منطقه ای که من زندگی می کنم جاده اش خاکی و برق فراگیر نبوده و جمعیت 20 و بعدا 35 میلیون بوده. یعنی بخور بخور در یک خاندان و نهایتا سلطنت شاهنشاهی بوده. ولی بعد از انقلاب بخور بخور و دزدی و دروغ فراگیر شده. اگر خواسته باشیم قضاوت به حق بکنیم سیستم خیلی خوب جلو امده. سیستمی که با این همه خیانت از داخل و خارج سر پا بوده حتما خوب عمل کرده دیگه !
چندین هزار ترور سیاسی ما داشتیم که در دنیا بی سابقه است
جنگ 8 ساله با کل دنیا که باز بی سابقه است
فنر بعد از انقلاب در رفت ولی خیلی جاها هم بد در رفته
باید به مرور اصلاح شود و نه متعصبانه دو گروه شویم و مثل کر و کورها رفتار کنیم.
اسلام به خودی خود عیبی ندارد . . . هر چه که هست از مسلمانی ما است
اسلام هم قرار نیست یک شبه ویک قرنه فراگیر و پایه گذاری شود
باید ارام ارام حکومت اسلامی تشکیل شود
مهم اینه هر کی می اید خدایی بیاید
باید بداند خدمت کردن سخته و جایی برای خوشگذرانی و خانواده چاق کردن نیست
هدفش هم خدمت به مردم باشد نه ازنوع تزویر امروزی
سالم باشید
تا انجا که من دیدم بیشتر پاچه گیری های سیاسی فقط برای اهداف سیاسی و یا مطرح شدن است و نیت خوبی در ان نیست.
در هر دو طرف خراب کاری می شود و نمی توانیم بگوییم بدون خطا هم خواهیم بود
ولی ایا در هر زمان قحط الرجال است که بعضی ها با چنین عملکردهایی می ایند؟!
سلامتی و برکت بزرگترین نعمت ها هستند. بزرگترین آرزو هم عاقبت بخیری است. انشالله نصیبمان شود.
قیمت گاز بر اساس قیمت نفت در هر بشکه تعیین می شده است
جوابی که اقای کریمی دادن جای بررسی دارد و اگر صادقانه باشد منطقی است.
مهم اینه که من جواب ابهامات خودم را می گیرم و نه چون این طرف چپی است و ان طرف راستی ، کر و کور باشم.
چیزی که من بارها تکرار کردن بدون تعصب ببینیم چی به نفع مردم است. هر جا هم اشتباه بکنم شخصیتم طوری که قبول می کنم.
دوست ندارم عمری کج بروم
سلامتی و برکت بزرگترین نعمت ها هستند. بزرگترین آرزو هم عاقبت بخیری است. انشالله نصیبمان شود.
اگه اشتباه میگم تصحیح کنید: رئیس دیوان محاسبات کشور تو اون برهه زمانی آقای رحیمی نامی بودن که از ترس حکم دادگاه اختلاسها، وکلیش گفته حال روحیش بده؟ و معاون "پاک ترین دولت کل تاریخ ایران" هم بودن! عجب!
یعنی دادگاه لاهه چشمش به مجلس ماس که ببینه اینا چه حرکتی میکنن از رو اون نتیجه گیری کنه؟ چه جالب!
بابا شما بیشتر بنویسین ما هم استفاده کنیم اطلاعاتمون در مورد حقوق بین الملل، روابط خارجی، معاملات نفتی و ... بیشتر شه
در حال حاضر 29 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 29 مهمان ها)