عملکردهای دولت های احمدی نژاد و روحانی تا به امروز... .

[negarminavi]

سفر دکتر ظریف به امریکای لاتین ،جدا از بحث اقتصادی ، چه پیغام سیاسی میتونه داشته باشه؟

دولت بی تدبیر ها ! اول که آمد سر کار ، گفت تعامل با دنیا ! بویژه با غرب و اروپا !

بعد که چیزی گیرشان نیامد ! آمدند گفتند تعامل با کشورهای همسایه ! و منطقه ! راهبرد اساسی ما هست در پسابرجام !!!

نه تنها چیزی گیرشان نیامد ! بلکه همان بازارهایی که در کشورهای همسایه داشتیم هم از دستمان رفت ! و هیچ کاری هم نکردند مدعیان دیپلماسی و تدبیر !!!

بعد دیدند اوضاع خیلی خرابتر شده ! راه افتادند رفتند آفریقا !!! با التماس و باج دادن و... بلکه بازاری گیرشان بیاید ! آنجا هم کاری از پیش نبردند !

حالا راه افتاده اند به سمت آمریکای لاتین !!!

آن زمان که آمریکای لاتین به دلیل قیمت بالای نفت درآمدی داشت ! و دولت قبل بازارهای آنجا را هدف گرفته بود ! همین ها مسخره می کردند !!!

حالا که آنجا وضعیت بمراتب خرابتر از قبل است !!! اینها به سرشان زده که بروند آنجا و بازاری پیدا کنند !!!

پیغام سیاسی این روند طی شده توسط دولت بی تدبیرها ! چیزی نیست جز دست خالی دولت ! و بی نتیجه بودن اقدامات !!

[محمد یزدی]

دولت بی تدبیر ها ! اول که آمد سر کار ، گفت تعامل با دنیا ! بویژه با غرب و اروپا !

بعد که چیزی گیرشان نیامد ! آمدند گفتند تعامل با کشورهای همسایه ! و منطقه ! راهبرد اساسی ما هست در پسابرجام !!!

نه تنها چیزی گیرشان نیامد ! بلکه همان بازارهایی که در کشورهای همسایه داشتیم هم از دستمان رفت ! و هیچ کاری هم نکردند مدعیان دیپلماسی و تدبیر !!!

بعد دیدند اوضاع خیلی خرابتر شده ! راه افتادند رفتند آفریقا !!! با التماس و باج دادن و... بلکه بازاری گیرشان بیاید ! آنجا هم کاری از پیش نبردند !

حالا راه افتاده اند به سمت آمریکای لاتین !!!

آن زمان که آمریکای لاتین به دلیل قیمت بالای نفت درآمدی داشت ! و دولت قبل بازارهای آنجا را هدف گرفته بود ! همین ها مسخره می کردند !!!

حالا که آنجا وضعیت بمراتب خرابتر از قبل است !!! اینها به سرشان زده که بروند آنجا و بازاری پیدا کنند !!!

پیغام سیاسی این روند طی شده توسط دولت بی تدبیرها ! چیزی نیست جز دست خالی دولت ! و بی نتیجه بودن اقدامات !!

دولت در 3 سال گذشته تقریبا رابطه خودش رو با کشورهای دشمن ایالات متحده که به نوعی دوستان قدیمی ایران بودند قطع کرد. در همین امریکای لاتین دفاتر شرکت ملی نفت ایران در ونزوئلا و بولیوی تعطیل شد و سطح مبادلات اقتصادی به صفر رسید، وبستن سفارتخانه‌های ایران در برخی کشورهای این منطقه در دستور بحث وزارت امور خارجه و نهاد ریاست جمهوری قرار گرفته بود.

در این مدت از سیاست جدید دولت روحانی در امریکای لاتین هم رونمایی شد ، سفر معاون اروپا و آمریکای وزیر خارجه به دو کشور متحد واشنگتن در آمریکای لاتین است. مکزیک و کلمبیا از دولت‌های راست‌گرای افراطی در آمریکای لاتین هستند که سیاست های ضد هم پیمانهای دوست ایران رو دنبال می کنند.

سفر چند ماه قبل «مجید تخت روانچی» در راس هیاتی اقتصادی و بازرگانی به این دو کشور، حامل این پیام صریح بود که در وضعیت جدید، ایران حتی در آمریکای لاتین دوستان خود را از میان همپیمانان "کدخُدا" انتخاب می‌کند.


جدا ازاینکه که کشورهای امریکای لاتین دوست ایران ، تا زمانی که روحانی بر سر کار باشه در اقتصاد با دولت ایران همکاری جدی داشته باشند یا نه




بدون شک اتفاق ویژه ای در پشت پرده افتاده که سیاست ها به کل تغییر کرده و دقیقا برعکس ومتضاد با سیاست های قبلی!


احتمالا حرف شما درست باشه دست خالی دولت از اروپا و امریکا

[ایرج سابق]

دولت در 3 سال گذشته تقریبا رابطه خودش رو با کشورهای دشمن ایالات متحده که به نوعی دوستان قدیمی ایران بودند قطع کرد. در همین امریکای لاتین دفاتر شرکت ملی نفت ایران در ونزوئلا و بولیوی تعطیل شد و سطح مبادلات اقتصادی به صفر رسید، وبستن سفارتخانه‌های ایران در برخی کشورهای این منطقه در دستور بحث وزارت امور خارجه و نهاد ریاست جمهوری قرار گرفته بود.

در این مدت از سیاست جدید دولت روحانی در امریکای لاتین هم رونمایی شد ، سفر معاون اروپا و آمریکای وزیر خارجه به دو کشور متحد واشنگتن در آمریکای لاتین است. مکزیک و کلمبیا از دولت‌های راست‌گرای افراطی در آمریکای لاتین هستند که سیاست های ضد هم پیمانهای دوست ایران رو دنبال می کنند.

سفر چند ماه قبل «مجید تخت روانچی» در راس هیاتی اقتصادی و بازرگانی به این دو کشور، حامل این پیام صریح بود که در وضعیت جدید، ایران حتی در آمریکای لاتین دوستان خود را از میان همپیمانان "کدخُدا" انتخاب می‌کند.


جدا ازاینکه که کشورهای امریکای لاتین دوست ایران ، تا زمانی که روحانی بر سر کار باشه در اقتصاد با دولت ایران همکاری جدی داشته باشند یا نه




بدون شک اتفاق ویژه ای در پشت پرده افتاده که سیاست ها به کل تغییر کرده و دقیقا برعکس ومتضاد با سیاست های قبلی!


احتمالا حرف شما درست باشه دست خالی دولت از اروپا و امریکا

تاریخ خبر:03/06/1395|ساعت:17:53|


حضرت آیت الله خامنه ای به سرفصل دوم یعنی «سیاست خارجی» پرداختند و با اشاره به اینکه سیاست خارجی یکی از اولویتهای دولت آقای روحانی

بوده است، افزودند: من با این موضوع موافقم و همواره معتقد به کار دیپلماسی بوده ام اما باید توان دیپلماسی را به صورت مناسب و متوازن در دنیا

توزیع کرد.

رهبر انقلاب اسلامی خاطرنشان کردند: آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین باید سهم مناسب خود را در سیاست خارجی کشور داشته باشند.

ایشان با تأکید بر ضرورت اتّخاذ موضع فعال در سیاست خارجی، گفتند: در مسائلی همچون مسائل منطقه که بسیار پیچیده و در هم تنیده است، باید با دقت

و هوشیاری و قدرت فکر، و فعال و اثرگذار وارد میدان شد.

حضرت آیت الله خامنه ای لزوم استفاده از ظرفیت دیپلماسی برای پیشرفت اقتصاد را نیز مورد تأکید قرار دادند.

رهبر انقلاب اسلامی در ادامه با اشاره به غیرقابل اتکا بودن رفتارهای ظاهری در فضای دیپلماسی، گفتند: تنها چیزی که در دیپلماسی می تواند مورد

اعتماد قرار گیرد، کار ثابت، مُسلّم، امضاشده و قابل احتجاج است.

ایشان با تأکید بر اینکه باید از بدحسابی آمریکاییها در قضیه برجام، تجربه آموخت، خاطرنشان کردند: این تجربه به ما می آموزد که به وعده های هیچ یک

از دولتها در آمریکا نمی توان اعتماد کرد و نباید در مقابل وعده آنها اقدام نقد انجام داد.

حضرت آیت الله خامنه ای افزودند: انتقاد من به موضوع برجام به بدعهدی و خباثت طرف مقابل مربوط می شود نه عناصر خودمان؛ زیرا مذاکره کنندگان

ما به اندازه توان خود تلاش شبانه روزی انجام دادند و ما قدردان این زحمات هستیم.

[argo]

آقا این کارو نکن
اینها همه متفکران این مملکت رو با همین روش از سیاست و مسائل روز خارج کردند
برای همینه که یک نفر که حتی فرق بین دمپایی و کراوات رو نمیدونه در مورد سیاست و اینطور مغرضانه مطلب میزنه
عقب نشینی ما پیش روی روشنفکری سیاه این گروه مافیاییه
کسانی که نوشتنشون نشون میده فقط به دنبال سرکوب تفکرات روشنفکرانه است
حالا من بر عکس شما فکر میکنم
اینها با این نوع دفاع کردن مسخره اشون باعث میشن دو تا همفکر و هم پیاله ایشون هم از دورشون بپرن
شما نگاه کن اگر سربازان و گروههای اجبار نماز رو از صف نماز جمعه ها بردارند دور صحبتهای اینها چند نفر جمع میشن
این نتیجه همین نوع دفاع کردنهای بی منطق این گروه مافیاییه
پس نتیجه گیری میکنیم که
بزاریم اینها با حرفاشون گور خودشون رو در فاضلاب سیاسی عقاید نژاد پرستانه شون بکنند

سرکوب تفکرات روشنفکرانه !!!!!
اوایل انقلاب که هم پدران ما میگفتند بابا اقتصاد داغون شده چهارتا با سواد بزارین بالای سر اقتصاد
امثال همین میر حسین موسوی میگفتند شاه فلان کرد شاه فلان جا رو فروخت و شاه فلان مدیرش اینکارو و کرد
اقا همه تقصیر شاه شما چه کردی ؟؟؟
جواب :::شاه اینقدر گند زده که به این زودی جمعش نمیشه کرد !!!!!
اقا این روحانی همون وعده های 40 سال قبل رو دومرتبه به مردم داد و ایندفه بجای شاه از احمدی نژاد بدگفت
6 دور دیگه هم رییس جمهور بشه همینا رو تحویل مردم میده
اخوند نمیتونه دولت اداره کنه
حالا این اقااسمشو روشنفکرگذاشته و میخاد یک اخوند رو بعنوان رییس دولت بما بندازه
احمدی نژاد هر چی باشه یک موی اون به 100 تا از این مدل رییس جمهور ها میرزه ای روشنفکر سیاه

[negarminavi]

رییس راستگویان : برجام صدها خاصیت دارد !

بله یکی از خاصیتهای اون همون "تقریبا هیچ" هست !!!

[ahmoeini]

هیچ تقسیم بر 37 سال -بینهایت
هیچ تقسیم بر 3 سال +بینهایت

[negarminavi]

اینفوگرافی: تفاوت حقوق دولتمردان قبلی و فعلی

http://khordadpress.ir/fa/pages/?cid=1583

[محمد یزدی]

اژه ای:
مواردی که علیه آقای احمدی_نژاد نقل شده در بسیاری از موارد از درجه پائینی برخوردار بوده و تاکنون احضاریه‌ای برای آقای احمدی‌نژاد به دادگاه صورت نگرفته است

[محمد یزدی]

مشاور رییس جمهور اقای نیلی بهتر هست قبل از مقایسه ایران با ونزوئلا کمی مطالعه داشته باشند

سیاست‌ های اقتصادی احمدی‌ نژاد ۱۸۰ درجه با چاوز فرق می‌کرد
اتاق فکر دولت تدبیر چند هفته‌ای است شبیه‌سازی سیاست‌های اقتصادی دولت‌های نهم و دهم را با چاوز و اقتصاد ونزوئلا کلید زده است، دراین میان رسانه‌های تحت مدیریت رئیس‌دفتر روحانی و مشاور اقتصادی او سردمدار این حرکت هستند


به گزارش دیدبان، دولت حسن روحانی علی رغم وعده‌های متعدد اقتصادی که در دوران انتخابات ریاست جمهوری 92 به مردم داده بود، نتوانست تغییری در وضعیت معیشتی خانوارهای ایرانی ایجاد کند. در برخی از موارد هم اتخاذ سیاستهای نامناسب از سوی دولت مانند تعطیلی صنعت ساختمان، رکود و تمرکز بیش از حد بر روی برجام را در کشور عمیق تر کرد. حالا در آستانه یک سال تا انتخابات ریاست جمهوری سال 96 حسن روحانی و دولتمردانش خطر یک دوره ای شدن دولت تدبیر و امید را بیش از پیش احساس می کنند. یکی از خطراتی که دولت روحانی برای از میان برداشتن آن زمینه سازی می کند، بازگشت احتمالی دولت قبل است. آنها دولت احمدی نژاد را یکی از رقبای اصلی خود برای انتخابات سال آینده می دانند و به دنبال این هستند که با شبیه سازی میان وضعیت اقتصادی کشور در دولتهای نهم و دهم با وضعیت کنونی ونزوئلا، این گونه به جامعه القا کنند که اگر روحانی در انتخابات سال 92 رئیس جمهور نمی شد و وضعیت اقتصادی زمان احمدی نژاد تداوم پیدا می کرد، اقتصاد ایران به وضعیت اقتصاد ونزوئلا دچار می شد. تلاش گسترده رسانه های حامی دولت در شبیه سازی ایران و ونزوئلا بهانه ای شد تا به سراغ دکتر محمدرضا فرزین معاون وزیر سابق اقتصاد برویم و از او درباره مقایسه وضعیت اقتصادی دولت قبل و دولت ونزوئلا سوال کنیم. فرزین در این گفتگو با تاکید بر تفاوت فراوان میان سیاستهای اقتصادی احمدی نژاد و دولت ونزوئلا گفت که روش های اقتصادی دولت قبل با دولت چاوز و مادورا تفاوتهای بنیادینی با یکدیگر دارد. مشروح گفتگوی محمدرضا فرزین با «نسیم آنلاین» به شرح زیر است:

الگوی ونزوئلا چیست؟

الگوی ونزوئلا که به الگوی چاویسم شناخته می شود سالها در آمریکای لاتین بعنوان یک الگوی رقیب برای دیدگاههای نئولیبرال آمریکا بوده است. مشخصه‌های این الگو عبارتند از:

اول: این الگو بر پایه های سوسیالیسم استوار است و در طی این سالها بیشتر به دنبال عمومی سازی فعالیتهای اقتصادی کشور بوده است.

دوم: تا قبل از چاوز اقتصاد ونزوئلا توسط ونزوئلائیهای سفید پوستی که عموماً در مناطق ثروتمند کشور یا کشورهای همسایه و ازجمله آمریکا زندگی می‌کردند اداره می‌شد. آنها مسئولیت واردات، توزیع و عمده فروشی عموم کالاها و خدمات را بعهده داشتند. چاویسم کنترل اقتصاد را از دست این گروهها خارج کرد و آن را بین جامعه توزیع نمود. چاوز و مادورو نظام تصمیم گیری اقتصادی کشور را بجای تأکید بر منافع بخش خصوصی بر منافع اجتماعی بنا نمودند. آنها تلاش کردند تا جامعه ونزوئلا را که نژادی و مبتنی بر طبقات بود را تغییر دهند. بهمین دلیل همواره بخش خصوصی ونزوئلا در برابر دولت چاویسم بوده است.

فرزین، معاون وزیر سابق اقتصاد

سوم: یکی از دیگر مشخصه های این نظام مخالفت سیاسی با حضور آمریکا است. آنها عموماً بدنبال کاهش قدرت آمریکا در منطقه آمریکای لاتین بوده اند. بهمین دلیل تمام دولتهای آمریکا از دولت بوش به بعد با استفاده از ابزارهای مختلف مانند تحریم و دخالتهای سازمانهای سیا و تأمین مالی مخالفین دولت تلاش بر سرنگونی آن داشته اند.

اما درخصوص دلایل بحران اخیر ونزوئلا درحال حاضر دو تحلیل وجود دارد. تحلیل اول متعلق به موسسات و رسانه‌های گروهی غربی است که دلیل اصلی بحران را سوء مدیریت و دیدگاههای ایدئولوژیک دولت ونزوئلا می دانند. آنها معتقدند که بحران عمیق ونزوئلا با سوء مدیریت اقتصادی بدتر شده و منجربه تورم شدید و کسری مالی عمیق و کاهش مستمر کالاهای اساسی شده است. بهمین دلیل این گروه تنها راه چاره را بازگشت به آموزه‌های شیکاگو و کارکرد بازار میدانند. برای مثال نشریه فوربس در تحلیلی بیان می کند که وضعیت کنونی ونزوئلا شبیه اتحاد جماهیر شوروی در روزهای پایانی است و راه حل را مشابه روسیه یعنی رفتن به سمت بازار می داند. البته معتقد است که برای این کار باید رژیم تغییر کند اما در مقابل این، تحلیل دومی وجود دارد که بسیاری از طرفداران چاویسم بدان معتقدند.

آنها معتقدند که ونزوئلا وارد یک جنگ اقتصادی شده است. جنگ اقتصادی دولت با گروهی از تجار و فعالان اقتصادی مدافع غرب که مادورو آنها را پارازیتهای بورژوازی می‌نامد. آنها معتقدند که این گروه دائماً درحال بحران سازی در اقتصاد ونزوئلا، ایجاد کمیابی های مصنوعی و خرابکاری های اقتصادی هستند.

دلیل شبیه سازی ایران و ونزوئلا چیست؟ آیا امکان پذیر است؟

قاعدتاً باید این سوال را از کسانی که این کار را انجام می دهند بپرسید. اما ممکن است روابط سیاسی نزدیک ایران و ونزوئلا بخصوص در دوران آقای دکتر احمدی نژاد و یا حتی مواضع سیاسی نزدیک این دو کشور در برابر غرب و حتی نفتی بودن هر دو کشور بتواند دلایلی برای این شبیه سازی باشد. اگرچه در عرصه راهبردهای اقتصادی این دو کشور حداقل از سال 1998 به بعد کاملاً تفاوتهای اساسی با یکدیگر داشته اند.

بعبارت دیگر همواره دلایلی برای مقایسه دو کشور وجود دارد و اتفاقاً معتقدم که این کار باید دائماً صورت پذیرد چرا که بررسی دلایل بحرانها یا رونقهای هر کشوری می تواند تجربه مناسبی برای کشورهای دیگر باشد.

اینکه اگر احمدی نژاد ادامه پیدا می کرد ایران، ونزوئلا می شد چقدر واقعیت دارد؟

سوال خوبی است. برای پاسخ به آن ابتدا باید مسیر طی شده دو کشور را طی سالهای گذشته مقایسه نماییم. یعنی ونزوئلا پس از سال 1998 و ایران در دهه 80 و در سالهای دولت نهم و دهم. اولین و مهمترین مبانی ایدئولوژیک چاویسم در مدیریت اقتصاد کشور سوسیالیسم و عمومی سازی اقتصاد بود. چاوز بدلیل جنگ با مخالفین دولت که عموماً سرمایه داران و تجار بزرگ کشور بودند، کارخانه ها و اموال تجاری آنها را می خرید و عمومی اعلام می کرد. با این کار هم باعث کاهش قدرت اقتصادی مخالفین می شد و هم سازگار با دیدگاههای ایدئولوژیک وی بود.

اما ما در ایران با تصویب اصل 44 قانون اساسی کاملاً بدنبال خصوصی سازی و مردمی کردن اقتصاد بودیم. این کار در دولت آقای دکتر احمدی نژاد با شدت و قوت دنبال شد و حتی با ایجاد سهام عدالت الگوی جدیدی برای سهام دار کردن توده های مردمی بوجود آمد. بسیاری از شرکت های بزرگ دولتی به بخش غیردولتی واگذار شد و در همین دوران بخش خصوصی در بسیاری از فعالیتهای جدید اقتصادی که قبلاً عموماً دولتی بودند ورود کرد، برای مثال بانکداری یا بیمه.

برای درک بهتر موضوع می توان حجم بازار سرمایه را در طی این دوران بررسی کرد. بازار سرمایه در دهه 80 بدلیل خصوصی سازی شدیداً رشد کرد و طی سالهای 92-84 حدود 3 میلیون نفر به سهامداران بورس اضافه شد و شاخص بورس حدوداً 4 برابر و ارزش بازار نزدیک به 7 برابر شد. این بازار در دهه 90 از هیچ لحاظ با بازار ابتدای دهه 80 قابل مقایسه نبود و علاوه بر بورس اوراق سهام، بورس کالا، بورس انرژی، فرابورس، بازار خارج از بورس. در این سالها راه اندازی شد. چرا که دیدگاه اساسی حاکم بر دولت مردمی کردن اقتصاد و مشارکت عامه مردم در فعالیتهای اقتصادی بود. برای نمونه در آستانه هدفمندکردن یارانه‌ها اصرار داشتیم که باید کلیه پتروشیمی ها وارد بورس شوند و بازار قیمت محصولات آنها را تعیین کند. این کار به سختی و با تلاش چندین دستگاه دولتی صورت پذیرفت و این بخش بزرگ اقتصادی کشور وارد بورس شد. حتی نفت خام را معتقد بودیم که باید وارد بورس نمود و در بورس قیمت آن تعیین شود یا ازطرف دیگر الگوی پیشخوان دولت و عرضه خدمات دولتی توسط بخش خصوصی (مانند پلیس 110 و ...) در این سالها با تفکر مردمی کردن اقتصاد و مشارکت بخش خصوصی در اقتصاد کشور بود. بعبارت دیگر معتقد بودیم که حتی کالاهایی که باید توسط دولت عرضه شود نیز می تواند توسط بخش خصوصی با تأمین مالی دولت به مردم ارائه شود.

بنابراین در این خصوص کاملاً راهبرد ایران در مقابل راهبرد اتخاذ شده در ونزوئلا بود. اعتقاد به واگذاری فعالیتهای دولتی به بخش خصوصی، استفاده از کارکرد قیمت بازار در بورس و خصوصی سازی دولت ازجمله مهمترین تفاوتهای این دو کشور طی این سالها بود.

فرزین، معاون وزیر سابق اقتصاد

موضوع دیگر وابستگی هر دو کشور به نفت یا بعبارتی نفتی بودن ایران و ونزوئلا است. می‌دانید که ذخایر نفتی ونزوئلا بیش از عربستان است و روزانه 3/2 میلیون بشکه نفت صادر می‌کند. اگرچه در سالهای اخیر این میزان کاهش یافته است. اما درمجموع 96 درصد صادرات و 25 درصد GDP این کشور مستقیماً به نفت وابسته است.

ایران نیز کشوری است که وابستگی شدیدی به نفت دارد (البته کمتر از ونزوئلا) بعبارتی حدوداً 10 درصد از تولید اقتصاد ما در حال حاضر به نفت وابسته است و تقریباً بین کشورهای نفتی خاورمیانه درحال حاضر ما کمترین وابستگی را داریم. این نسبت برای عراق حدود 60 درصد و عربستان 30 درصد است. اما بزرگترین وابستگی ما به نفت وابستگی بودجه دولت به نفت است. درخصوص صادرات خوشبختانه الان وضعیت خوبی داریم و صادرات غیرنفتی ایران تقریباً برابر واردات آن شده است. بعبارتی در حوزه تراز پرداختها وابستگی ما به نفت کمتر شده اگرچه هنوز وابستگی اندکی داریم. اما مسیر طی شده مسیری رو به بهبود بوده است. در سال 1382 کل صادرات کالایی غیرنفتی کشور برابر 5.9و صادرات خدمات 3.9 میلیارد دلار بود اما این دو عدد در سال 92 به 31.4 و 6.6 میلیارد دلار رسیده است. البته درخصوص صادرات خدمات ما در سال 89 به حدود 9 میلیارد دلار رسیدیم. به همین دلیل همواره تراز حساب جاری ما شدیداً مثبت بوده و اوج آن سال 1390 است که حدوداً 50 میلیارد دلار مثبت بود.

از طرف دیگر میزان بدهی خارجی ایران شاخص بسیار خوبی برای مقایسه است. ما در هیچ دوره‌ای پس از انقلاب میزان بدهی خارجی بالایی نداشته ایم که البته تحلیل جداگانه‌ای را می‌طلبد اما میزان بدهی خارجی ما از سال 1384 که تقریباً 21/5 میلیارد دلار بود در سال 1392 به 6/7 میلیارد دلار کاهش یافت. بطوریکه درحال حاضر سهم بدهی خارجی ما به GDP حدوداً 4 درصد است یعنی یکی از پایین ترین نسبت‌های کشورهای جهان. این نسبت حتی برای کشورهای منطقه عموماً از 20 درصد بیشتر است. ازطرف دیگر یکی از اقدامات اساسی ما در دهه 80 تأسیس صندوق توسعه ملی بود. این صندوق در سال 1389 در قالب قانون برنامه پنجم تأسیس شد و کار خود را عملاً از سال 1390 آغاز کرد. در سال 1392 که بنده مسئولیت آنرا در مهرماه واگذار کردم مجموع واریزی به آن صندوق از محل منابع نفت حدود 52 میلیارد دلار بود و آمار جدیدی نشان می دهد که این عدد به 70 میلیارد دلار رسیده است. این اقدام یکی از اقدامات اساسی به موقع در کشور در اوج درآمد نفتی بود که باعث کاهش واریز درآمد نفت به حساب دولت شد.

همه کشورهای نفتی دچار این مشکل با نفت هستند که قیمت آن تغییرات شدید دارد و اگر کشوری به قیمت های بالای نفت وابسته شود درصورت کاهش قیمت آن دچار مشکل خواهد شد. مشکلی که ونزوئلا به آن دچار شد. این کشور درحال حاضر 105 میلیارد دلار بدهی ارزی دارد و بدلیل کاهش قیمت نفت و کمبود ذخایر ارزی قادر به بازپرداخت اقساط آن نیست.

اما ایران نه تنها کمترین بدهی ارزی در جهان را دارد بلکه بدلیل برخورداری از ذخایر ارزی در این خصوص وضعیت مناسبی دارد. تنها مشکل ما مشکلات ناشی از تحریم در بهره برداری از این منابع است.

اما یکی از موضوعات دیگری که طرفداران این تشابه بدان اتکا می کنند مسئله پرداختهای اجتماعی دولت چاوز به مردم فقیر جامعه و تشابه آن با یارانه ها در دولت دکتر احمدی نژاد است.

فرزین، معاون وزیر سابق اقتصاد

در این خصوص تفاوتها و شباهتهایی وجود دارد. چاوز مبتنی بر دیدگاههای سوسیالیستی علاقمند به ارائه خدمات اجتماعی مجانی به طبقات فقیر بود. برای مثال پزشکانی از کوبا به ونزوئلا آمدند و خدمات پزشکی مجانی به فقرا ارائه می کردند. آقای دکتر احمدی نژاد نیز به پرداخت در طبقات فقیر علاقه زیادی داشت و در هر برنامه اقتصادی نهایتاً این فکر را که همراه با توزیع مجدد در درآمد بود دنبال می کرد.

اما تفاوت اساسی این دو برنامه این بود که خدمات اجتماعی چاوز توسط درآمد نفت صادراتی تأمین مالی می‌شد و یارانه ها از محل اصلاح قیمت فروش حاملهای انرژی به مردم تأمین مالی شد. یعنی اصلاح قیمت حاملها درآمد جدیدی برای دولت ایجاد نمود و این درآمد به اهداف اجتماعی اختصاص یافت. فرایند تأمین مالی نیز کاملاً بر پایه الگوی بازار بود. تفاوت اساسی بین این دو الگو وجود دارد. اجازه دهید خاطره را در این خصوص تعریف کنم.

در سال 1390 که چاوز در آستانه انتخابات جدید بود آقای دکتر احمدی نژاد به بنده مأموریت داد که به ونزوئلا بروم و درخصوص اصلاح قیمت حاملهای انرژی در کشور ونزوئلا تجارب ایران را در اختیار ایشان قرار دهم. قیمت هر لیتر بنزین در ونزوئلا برای دو دهه ثابت و 40 تومان بود. بخش عمده‌ای از بنزین ونزوئلا به کشورهای همسایه قاچاق می شد. بنده با ایشان و مادورو که آن زمان معاون رئیس جمهور بود و رامیرز که وزیر نفت بود ملاقات کردم و تجربه کشورمان را بیان کردم. وزیر نفت ونزوئلا بسیار از این طرح استقبال کرد اما از آنجا که تجربه قبلی افزایش قیمت بنزین در سال 1989 به شورش در ونزوئلا منجر شده بود و آنها در آستانه انتخابات بودند این طرح را اجرا نکردند. تعلل آنها در اصلاح قیمت های انرژی در سال 2011 باعث شد که در فوریه سال جاری پس از شروع بحران و کاهش شدید قیمت بولیوار مجبور شدند قیمت آن را به60 برابر افزایش دهند.

لذا ما در اوج افزایش قیمت نفت بجای اتکا به منابع آن و تأمین مالی طرحهای اجتماعی دولت هم قیمت نفت در داخل کشور را افزایش دادیم و هم بخشی از آنرا از فرایند مخارج دولت خارج کرده و به صندوق اختصاص دادیم.

اما اجازه بدهید به موضوع ونزوئلا برگردم. آمار و ارقام نشان می دهد که ونزوئلا در دوران چاوز از نرخ رشد نسبتاً خوبی برخوردار بوده و به جز سالهای 2009 و 2010 در بقیه سالها رشد مناسبی داشته، نرخ بیکاری این کشور نیز در طی این سالها عموماً تک رقمی بوده است و درآمد سرانه آنها همین الان نیز از ایران بیشتر است و ضریب جینی آن بهبود مناسبی داشته است. اما نرخ رشد عرضه پول بسیار بالا بوده و لذا تورم نیز دائماً دو رقمی بوده است. ونزوئلا اگر بتواند از لحاظ سیاسی و امنیتی با بحران اخیر مقابله کند خواهد توانست بحران اقتصادی را حل کند. بزرگترین درسی که می توان از این تجربه گرفت آن است که تأمین مالی دولت برای اجرای طرحهای اجتماعی و توسعه ای پایدار درونزا و بر پایه درآمدهای پایدار باشد. بقول معروف با طناب درآمد نفتی نمی توان به داخل چاه رفت. این درآمد نا پایدار است و باید با پس انداز از آن ثبات لازم در فرایند تأمین مالی کشور را بوجود آورد. آموزه ای که در تبیین اقتصاد مقاومتی می تواند راهگشا باشد.

[negarminavi]

صادرات خودرو در اغما

گروه خودرو: در حالی وزیر صنعت در آخرین جلسه شورای سیاستگذاری خودرو، برنامه صادراتی خودروسازان را مورد تاکید قرار داد که روند نزولی صادرات طی سه ماهه گذشته سال جاری نگرانی‌هایی را در این زمینه به‌وجود آورده است. براساس آمارهای منتشر شده ازسوی وزارت صنعت، معدن و تجارت صادرات خودرو طی سه ماهه سال جاری نسبت به مدت مشابه سال گذشته با افت 6/ 63 درصدی روبه‌رو بوده است. در این بین کارشناسان با اشاره به عوامل تاثیرگذار در این زمینه تاکید می‌کنند که تمركز صادرات در يك بازار همچون عراق، توسعه‌نيافته بودن كشورهاي طرف صادرات ايران؛ ناپايداري بازارهاي صادراتی و همچنین نبود زيرساخت‏هاي مناسب صادراتي منجر به روند نزولی صادرات خودرو شده است.

با نگاهی به آمار صادرات خودرو طی 10 سال گذشته متوجه خواهیم شد که صادرات خودرو طی این مدت روندی نوسانی داشته است. از سال 1384 تا 1389 به‌دنبال هر دو سال افزايش در ميزان صادرات خودروي سواري، يك سال كاهش تجربه شده است. به‌طور دقيق‌تر، به‌دنبال افزايش 4/ 85 و 7/ 89 درصدي سال‌هاي 1385 و 1386، ميزان صادرات در سال 1387 معادل 6/ 46 درصد كاهش داشته است. پس از آن به‌‌ترتيب رشد‌هاي 4/ 48 و 5/ 48 درصدي را در سال‌هاي 1388 و 1389 تجربه كرده است. در واقع بيشترين رشد صادرات در سال 1389 محقق شده است. اما پس از این سال یعنی در سال‌های 1390 به بعد باز هم شاهد روند نوسانی صادرات خودرو هستیم؛ به‌طوری‌که آمار صادرات خودرو در سال 1390 نسبت به 1389 افت 72 درصدی را نشان می‌دهد اما به یکباره در سال 1391 با رشد 130 درصدی مواجه می‌شود. در سال 1392 نیز بازهم صدور خودروهای داخلی به بازارهای هدف کاهش 78 درصدی را تجربه می‌کند. تا اینکه به دنبال بهبود وضعیت خودروسازان بار دیگر آمار صادرات خودرو در سال 93 حدود 139 درصد رشد می‌کند. با این وجود آمار صادرات خودرو در سال 94 باز هم با نوسان همراه می‌شود، به‌طوری‌که صادرات خودروسازان با افت 6/ 14 درصدی مواجه می شود.

در حالی آمارها نشان‌دهنده روند نوسانی صادرات خودرو به‌خصوص بین سال‌های 84 تا 94 بوده که بسیاری از کارشناسان نبود کیفیت و نبود زیرساخت‌های لازم طی این سال‌ها را عوامل اصلی اثرگذار بر صادرات خودرو می‌دانند. با وجود این بنابه گفته آنها مقصر اصلی در کاهش رونق بازارهای صادراتی خودرو طی‌ سال‌های 90 تا 92 افت تولید خودرو، افزایش قیمت و افت کیفیت محصولات داخلی بوده است. حال آنکه طی سال 94 و فصل بهار 95 به‌دلیل عدم‌ماندگاری بازارهای صادراتی به‌خصوص از دست دادن بازار خودروی عراق اثر جدی در کاهش صدور خودرو کشور داشته است. بنابر آنچه که کارشناسان می‌گویند، حجم عمده صادرات خودرو کشور به عراق صورت می‌گیرد؛ براین اساس عراق نخستین و مهم‌ترین بازار صادراتی خودروسازان طی سال‌های گذشته بوده است. با وجود این به دنبال مصوبه دولت عراق درخصوص کاهش هزینه شماره‌گذاری خودروهای وارداتی و افزایش تعرفه واردات قطعات منفصله از صفر به 15 درصد، بازار تولیدکنندگان ایرانی در این کشور تحت‌تاثیر قرار گرفت. از آنجا که خودروسازان کشورمان طی یک دهه گذشته به احداث سایت‌ تولیدی در کشور عراق پرداختند؛ بنابراین آنها با ارسال قطعات منفصله و تولید در این کشور فعالیت جدی در بازار این کشور داشتند. با این حال به‌دنبال وضع مصوبه اخیر دولت عراق کفه ترازو به نفع واردکنندگان خودرو تغییر پیدا کرده است. از آنجا که در این بازار خودروسازان معتبر جهانی نیز فعال هستند؛ بنابراین شرایط به نفع آنها رقم خورده است. بهاره عریانی، پژوهشگر صنعت خودرو در گفت‌وگو با «دنیای اقتصاد» با بیان اینکه طی سال‌های 90 تا 92 اثر تحریم‌های اعمال شده بر کشور و صنعت خودرو به افت تولید از یکسو و افزایش هزینه تولید و به تبع آن افزایش قیمت خودرو و کاهش صادرات منجر شد، می‌گوید: از سال گذشته تاکنون یکی از موضوعات مهم عدم تثبیت بازارهای صادراتی خودروسازان بوده که موجب افت صادرات خودرو شده است؛ به‌نحوی‌که تغییر قوانین و مقررات در عراق به شدت موجب کاهش صادرات خودرو ما به این کشور شده است.

عریانی بيشترين رشد صادرات خودرو طی 10 سال گذشته را مربوط به سال 1389 می‌داند و عنوان می‌کند: مهم‌ترين دليل رشد صادرات در این سال به بازنگري در راهبردهاي صادراتي شركت‌هاي خودروساز و انجام برنامه‌ريزي‌هاي استراتژيك و فعاليت‌هاي بازاريابي سازمان‌يافته (گسترش خدمات پس از فروش) ارتباط داشته است، اما پس از این سال به‌دنبال تغيير سياست كشورهاي هدف و افزايش نرخ ارز، صادرات خودرو نتوانست چنین رشدی را محقق کند و همواره روندی نوسانی داشته است. در این میان اما برخی دیگر از کارشناسان، سنتی بودن بازارهای صادراتی و مدل‌های از تاریخ گذشته خودروهای ایرانی را مشکل عمده پیش پای صادرات خودرو کشور می‌دانند و معتقدند هرچند رویکرد دولت صادرات محور است و تاکید بسیاری نیز بر صادرات خودروهای داخل به خارج از کشور دارد اما در صورتی که خودروسازان نتوانند خودروهایی با مزیت رقابتی را به بازارهای هدف خود صادر کنند، قطعا نه توانایی آن را دارندکه بازارهای فعلی را نگه دارند و نه می‌توانند بازار جدیدی را به فهرست بازارهای هدف خود اضافه کنند. در همین زمینه حسن کریمی سنجری کارشناس خودرو در گفت‌وگو با «دنیای اقتصاد» با اشاره به اینکه جهت‌گيري فعلي صنعت خودروي جهان، صادرات خودرو براساس مزیت رقابتی است، می‌گوید: قیمت و کیفیت اثر مستقیمی در عرضه خودرو در بازارهاي جهاني دارد. این در حالی است که خودروهای ایرانی قیمت تمام شده بالا، کیفیت نه چندان مطلوب و سال ساخت بسیار بالایی دارند، مسلما چنین خودروهایی مزیت رقابتی لازم برای صادرات را ندارند وموجب از دست دادن مقاصد صادراتی خواهند شد.

http://donya-e-eqtesad.com/news/1066417

نمونه ای دیگر از عملکرد دولت بی تدبیر !

بعد از انتخابات سال 92 شعارشان این بود بازگشت به 84 !!!