الگوی ما باید تبارشناسی اخلاق باشد.
«ارزش در شرارت و اربابی‌ست. چه جای شگفتی است که اگر گوسفندها پرندگان شکاری بزرگ را خوش ندارند؟ چه جای سرزنش است اگر که این پرندگان شکاری گوسفند های کوچک را بربایند؟ و اگر بره ها در میان خود بگویند: این پرندگان شکاری شراند و مگر آن که هیچ به پرنده ی شکاری نمی ماند و چه بسا ضد آن است یعنی بره - آری بره ها هستند که بایستی خوب باشند؟؟ بر این آرمان سازی چه خرده ای می توان گرفت؟ جز آن که پرندگان شکاری نیز با پوزخند نگاهی به آنان اندازند و ای بسا بگویند که: ما از اینان از این بره‌های خوب، بدمان نمی آید که هیچ، خوشمان هم می آید! به راستی چه چیز خوش تر از گوشت بره ی نرم و نازک است.»
پاسخ با نقل قول
نوشته اصلی توسط ثامن
