- گزارشگران بیبیسی
- ۲۱ ژوئن ۲۰۱۷
شش چیزی که میتواند دیوار مرزی دونالد ترامپ را نقشبرآب کندیکی از وعدههای مهم انتخاباتی دونالد ترامپ ساختن «دیواری بزرگ و
زیبا»
بین آمریکا و مکزیک بود. وعدهای که مدام تکرار میشد و هواداران بسیاری داشت.
حالا آقای ترامپ رئیسجمهور است و میخواهد وعدهاش را عملی کند. از طراحان خواسته طرحهایشان را ارایه کنند. چند طرح در ماه ژوئن برگزیده میشوند که نمونهای از کارشان را در سندیگو کالیفرنیا به نمایش بگذارند.
آقای ترامپ میگوید میخواهد نیمی از مرز ۳۱۰۰ کیلومتری آمریکا و مکزیک را دیوار بکشد. نیم دیگر عوارض طبیعی است، از جمله رودخانه و کوه.
مشکل اینجاست که دیوار باید در مسیری کشیده شود که نه تنها
ناهموار است، که زیستگاه گونههای مختلف جانوری است. ضمن اینکه بخشی از زمینهای مرزی مال سرخپوستان است یا مالک خصوصی دیگر دارد.
با این همه، آیا میشود این دیوار را ساخت؟ در این گزارش به برخی از مشکلات پیش روی آقای ترامپ برای ساختن دیوار اشاره میکنیم.
بخشی از مرز آمریکا و مکزیک پیش از این حصارکشی شده. جورج بوش به رغم مشکلات فراوان حدود ۱۰۰۰ کیلومتر از مرز را بر پیاده و سواره بست.
۱. جغرافیای منطقه کار را سخت میکند
مرز پر پیچ و خم است، و گاه در آب از سن دیهگو در کالیفرنیا در غرب شروع میشود تا براونزویل در تگزاس در شرق. اوایل مسیر نسبتا مستقیم است اما به مرور بر مسیر پرپیچوخم ریوگرانده منطبق میشود
در بسیاری نقاط مرز اینطور تعریف شده: عمیقترین بخش رود
واضح است که دیوار کشیدن وسط ریو گرانده کار آسانی نیست. اما گذشته از این
مسایل حقوقی هم دارد. سال ۱۸۸۹ پیمانی بین مکزیک و ایالات متحده امضا شده که طبق آن برهمزدن جریان رود ممنوع است. با توجه به این پیمان، دیوار قاعدتا باید در یکی از دو کرانه رود کشیده شود، که این نیز آشکارا مشکلزاست.
حصارهای مرزی فعلی از رود دور است، طوری که بیرون از حوزه سیلگیر باشد. در نتیجه حصار با مرز جغرافیایی (عمیقترین بخش رود) فاصلهای قابلملاحظه دارد.
شهروندان آمریکایی ساکن این حدفاصل در واقع در طرف مکزیک حصار زندگی میکنند و عملا در فضایی بین دو کشور بلاتکلیفاند.
اگر از آسمان این منطقه را نگاه کنید نمیفهمید که وسط رودخانه مرز سیاسی است، چون اکوسیستم یکی و محافظتشده است. اما محافظت منوط به همکاری دو کشور است. جنت خواردو، محیطبان پارک ملی بیگ بند
مرز مکزیک و آمریکا کوه و صحرا هم دارد دو-سوم مرز جنوبی آمریکا کنار رودخانه است، اما این مرز از محیطهای صعبالعبور دیگری هم میگذرد - از بیابانهای کالیفرنیا و آریزونا گرفته تا کوههای نیومکزیکو
شرق ایالت کالیفرنیا پر از تپههای ماسهای است، که بهشان آلگودونز میگویند. آلگودونز بزرگترین اکوسیستم تلماسهای آمریکاست. در دوران جورج بوش در این منطقه حصارهایی کشیدند که با حرکت تپهها کار میکند. بهشان میگویند «حصار شناور».
تپههای ماسهای شرق آمریکا حدود ۲۵۰۰ کیلومتر مربع وسعت دارد
از سوی دیگر، ایالتهای آریزونا و نیومکزیکو مناطق کوهستانی دارند. جنگل ملی کورونادو در جنوب شرقی آریزونا و جنوب غربی نیومکزیکو چندین قله بالای ۲۷۰۰ متر دارد.
اینجا دیوار کشیدن عملا غیرممکن است.
حیات وحش مرکز آمریکا و مکزیک اکوسیستمی شکننده دارد که با افزودن هر مانع جدید آسیب خواهد دید.
دیوار حرکت آزادانه حیوانات را مختل میکند، چه برای شکار، چه برای کوچ یا رسیدن به منابع آب. گرگهای خاکستری، پلنگهای آمریکایی و گاومیشها هر دو سوی مرز شکار میکنند. از دیگر حیواناتی که هر دو سوی مرز زندگی میکنند میتوان به گوسفند بزرگشاخ، پلنگچه و خرس اشاره کرد.
کارشناسان محیطزیست میگویند جدا کردن حیوانات دو سوی مرز نه تنها گونهگونی ژنتیکیشان را کاهش میدهد، که در برابر بیماریها آسیبپذیرشان میکند.
حفاظت از محیط زیست در حدود ۱۲ درصد از طول مرز آمریکا و مکزیک به عهده پارک ملی بیگ بند در غرب تگزاس است. پارک ملی بیگ بند هزاران گونه گیاهی و جانوری دارد. شمار گونههای برخی گیاهان و جانوران، از جمله پرندگان، خفاشها و کاکتوسها، در پارک بیگ بند از هر پارک دیگر آمریکا بیشتر است.
کارکنان پارک بیگ بند نگرانند که دیوار به هدفشان - که حفظ اکوسیستم صحرای چیواوا برای نسلهای بعدی است - لطمه بزند، و رابطهشان را با همکارانشان در آنسوی ریو گرانده خراب کند.
جنت خواردو، از محیطبانان پارک بیگ بند، میگوید همکاری با مکزیکیها در کار حفاظت محیط زیست این ناحیه حیاتی است.
او میگوید: «اگر از آسمان این منطقه را نگاه کنید نمیفهمید که وسط رودخانه مرز سیاسی است، چون اکوسیستم یکی و محافظتشده است. اما محافظت منوط به همکاری دو کشور است.»
مایک دیویدسون، از راهنماهای پارک بیگ بند، معتقد است ساختن دیوار یا هر مانع دیگر «ضایعهای» خواهد بود که میل مردم به بازدید از این پارک را کم میکند.
او میگوید: «چرا آدم باید بیاید جایی که به جای این درهها و صخرههای زیبا یک دیوار عظیم بیروح ببیند.
۲. هزینه ساخت دیوار بسیار زیاد است
آقای ترامپ در کارزار انتخاباتیاش گفته بود دیوار بین ۸ تا ۱۲ میلیارد دلار هزینه دارد. اما خیلیها معتقدند هزینه بیش از اینها خواهد بود.
حصار ۱۰۰۰ کیلومتریای که در دوران جورج بوش کشیدند حدود ۷ میلیارد دلار خرج برداشت. و تازه این حصار نه مثل دیواری که آقای ترامپ قولش را داده «نفوذناپذیر» است، نه بلند و قدرتمند، نه زیبا.
نهادهای رسمی مختلف ارقامی متفاوت ارایه کردهاند.
میچ مکدانل، رهبر جمهوریخواهان سنا، گفته ساخت دیوار بین ۱۲ تا ۱۵ میلیارد دلار هزینه دارد. اما در گزارشی که برای وزارت امنیت داخلی آمریکا تهیه شده هزینه دیوار بین ۲۱/۶ و ۲۵ میلیارد دلار تخمین زده شده است.
این در حالی است که دموکراتهای سنا میگویند ساخت دیوار ممکن است نزدیک
۷۰ میلیارد دلار هزینه داشته باشد، بعلاوه سالی ۱۵۰ میلیون دلار هزینه نگهداری و مرمت.
از روز اول، روی طرح یک دیوار نفوذناپذیر بلند قدرتمند زیبا کار خواهیم کرد. دونالد جی ترامپ
تخمینهای غیررسمی دیگری هم هستند که ارقامی دیگر ارایه دادهاند.
شرکت تحقیق برنستاین می گوید هزینه بین ۱۵ و ۲۵ میلیارد دلار خواهد بود. شرکت مشاور ساختمانی گلیدز هم تخمین زده دیوار مرزی حدود
۳۱ میلیارد دلار هزینه داشته باشد.
از سوی دیگر، کنستانین کاکائس، که متخصص امنیت بینالملل در بنیاد آمریکای جدید است، در مقالهای در نشریه امآیتی تکنولوژی ریویو هزینه ساخت دیوار را ۴۰ میلیارد دلار تخمین زده است.
هزینه تقریبی دیوار پرزیدنت ترامپ- پرزیدنت ترامپ
- ۸-۱۲ میلیارد دلار
- میچ مکدانل، رهبر جمهوریخواهان سنا
- ۱۲-۱۵ میلیارد دلار
- شرکت برنستاین
- ۱۵ تا ۲۵ میلیارد دلار
- وزارت امنیت داخلی آمریکا
- ۲۱/۶ تا ۲۵ میلیارد دلار
- شرکت مشاور ساختمانی گلیدز
- ۳۱ میلیارد دلار
- کنستانتین کاکائس، بنیاد آمریکای جدید
- ۴۰ میلیارد دلار
- گزارش دموکراتهای سنا
- ۷۰ میلیارد دلار
رقم نهایی معلوم نیست. اما آنچه قطعی است این است که ساختن دیوار پرخرج است، و منابع مالی آن معلوم نیست از کجا تأمین میشود.
در بودجه سال جاری آمریکا که دولت آقای ترامپ ماه مارس به کنگره ارایه کرد، حدود ۱/۴ میلیارد دلار به ساخت دیوار اختصاص داده شده.
حدود دو برابر این رقم (۲/۸ میلیارد دلار) هم در بودجه سال مالی ۲۰۱۸ که از اول اکتبر شروع میشود در نظر گرفته شده.
با این حال کنگره تخصیص بودجه برای دیوار را در سال جاری تأیید نکرده (تنها برای تعمیر بخشی از حصار قدیمی پول اختصاص داده) و آقای ترامپ هم درخواست خود را به ۱.۶ میلیارد دلار برای سال ۲۰۱۸ کاهش داده است. یک میلیارد دلار دیگر برای هزینه "فناوری و زیرساختهای مرزی" اختصاص داده شده است..
۳۱ میلیارد دلار. ساخت دیوار به لحاظ مهندسی دشوار است
آقای ترامپ ابتدا وعده داده بود بیش از ۳۲۰۰ کیلومتر کل مرز را دیوار بکشد. اما کمی بعد گفت ۱۶۰۰ کیلومتر دیوار کشیده میشود و باقی آن موانع طبیعی خواهد بود. در مورد ارتفاع دیوار هم ارقام متفاوتی بین ۹ متر تا ۱۵ متر ارایه شده.
ماه مارس امسال، وزارت امنیت داخلی و اداره گمرک و حفاظت مرزی مشخصات مدنظر دولت را دقیقتر اعلام کردند.
او میگوید گذشته از عملیات پیچیده ساختمانی کارهای دیگری هم لازم است، از جمله اندازهگیری، خرید زمین، کشیدن جاده برای دسترسی و موارد دیگر.
مجری دولتی پروژه دیوار شرکتها را دعوت کرده طرحهایشان را ارایه کنند. در تعریف پروژه آمده،
سازه باید از بتون مسلح و «مقرونبهصرفه» باشد. علاوه بر این:
- باید دستکم ۵/۵ متر ارتفاع داشته باشد
- نشود با نردبان یا قلاب از آن بالا رفت، و سوراخ کردنش دستکم یک ساعت وقت ببرد.
- دستکم ۱/۸ متر در زمین فرو رفته باشد که نشود زیرش تونل کند
- با محیط اطراف همخوانی داشته باشد و از طرف شمال (داخل آمریکا) چشمنواز باشد
- دروازههای ۷/۵ متری و ۱۵ متری برای گذر پیاده و سواره داشته باشد
الکس واینبرگ، یک مهندس سازه اهل نیویورک، به بیبیسی گفت دیوار کشیدن، حتی در این ابعاد، به لحاظ مهندسی سخت نیست، چون اساسا کار مهندسی نیاز ندارد. به نظر او تنها مشکل مدیریت پروژهای به این بزرگی است.
به بیان خودش: «مشکل اصلی لجستیک است.»
پیش از هرچیز زمین باید ارزیابی و از مالکان خریده شود. بعد باید پی ریخته شود و مواد ساختمانی آماده شود. گذشته از اینها،
چون بخش بزرگی از پروژه در نقاط دورافتاده اجرا میشود، باید جادههای جدید کشید و برای نیروی کار مشغول در پروژه اقامتگاه و امکان رفتوآمد و مرکز درمانی فراهم کرد.
به قول آقای واینبرگ «کار به سرعت حلزون پیش خواهد رفت.»
حصارهایی که دوران جورج بوش کشیده شده
حصار خودرو، مدل نرماندی حصار فولادی دولایه برای عابر حصار میلهای عابر حصار میلهای خودرو
منبع: GAO
جزو خواستههای دولت این است که در دیوار بتونی بخشهایی شفاف یا با امکان دیدن تعبیه شود که مأموران بتوانند موقعیت اطرافشان را بسنجند.
از این خواسته میتوان حدس زد که دولت به موادی جز بتون هم فکر میکند. جان اف کلی، از ژنرالهای بازنشسته و وزیر امنیت داخلی، نیز اخیرا این موضوع را به کمیته امنیت داخلی سنا گفته بود.
او گفته بود: «بعید است از این طرف تا آن طرف کشور دیوار بکشیم».
آقای کلی گفته بود هرجا لازم باشد مانع فیزیکی ساخته میشود و جاهای دیگر را با حسگر و پهباد و فنآوریهای دیگر کنترل میکنند.
۴. ساختوساز روی زمینهای مرزی سختتر از آن است که به نظر میرسد.
۴. ساختوساز روی زمینهای مرزی سختتر از آن است که به نظر میرسد.
دولت باید برای دیوارکشی در این زمینها اجازه بگیرد.
حدود ۶۶ درصد زمینهای مرز آمریکا و مکزیک دردسر دارد، یعنی یا مالک خصوصی دارد، یا مال سرخپوستهاست، یا زمین ایالتی است.
دولت باید مالکان صدها کیلومتر مربع زمین را راضی کند زمینشان را بفروشند، یا جاهایی که لازم است اجازه عبور بگیرد.
اجرای این طرح زندگی هزاران مالک را مختل میکند، از جمله
گلهداران تگزاس را که بسیاریشان هوادار دونالد ترامپاند و برای چرای دامهاشان به ریو گرانده و زمینهای اطرافش نیاز دارند.
من با دیوار موافقم چون قرار نیست دائمی باشه. تا ابد نمیمونه. فقط تا وقتی عقل مردم بیاد سر جاش. رنه ویارئال، زمیندار تگزاسی
خریدن زمینها آسان نیست. اگر مردم راضی نشوند زمینشان را بفروشند، دولت باید به زور زمینها را بگیرد.
سلب مالکیت به نفع عموم
تقریبا در همه نظامهای حقوقی مواردی پیشبینی شده که برای نفع همگانی میشود مالکیت خصوصی را سلب کرد. مثلا برای ساختن جاده یا راهآهن. معمولا دولت به اشخاصی که ملکشان را گرفته خسارت میپردازد. دولت آمریکا پیش از این هم برای کشیدن حصار مرزی به این شیوه متوسل شده.
جرالد اس دیکینسون، استاد حقوق دانشگاه پیتسبرگ، معتقد است
دعوای حقوقی برای سلب مالکیت ممکن است سالها طول بکشد.
او به روزنامه واشنگتن پست گفته سلب مالکیت در ابعادی چنین گسترده، حتی در برابر چند مالک خصوصی، میتواند دههها دعوای حقوقی راه بیاندازد.
در دهه نود میلادی، دولت بوش با صدها زمیندار مذاکره کرد که زمینشان را بخرد. بسیاری شهروندان، همچنین دولت محلی، مقاومت کردند و کار را به تاخیر انداختند.
از جمله این معترضان خانوادهای بود که خانه و نیمی از زمین کشاورزیاش را از دست داد و اینک در طرف مکزیک حصار زندگی میکند. هرگاه میخواهند به طرف آمریکا بروند باید از دروازهای که به همین منظور تعبیه شده (پس از وارد کردن رمز) عبور کنند.
کلر مککسکیل، از سناتورهای دموکرات، به کمیته امنیت داخلی سنا گفته برای ساخت حصار موجود باید از ۴۰۰ مالک زمین خریداری میشده، که از این تعداد ۳۳۰ نفر به وزارت دادگستری شکایت کردند و بیش از ۹۰ پرونده همچنان مفتوح است.
اما بعضی زمینداران آسانگیرترند یا اساسا با برنامه دولت همراهاند.
مثلا خانواده ویارئال، که زمینشان درست بیرون شهر ریو گرانده سیتی در ایالت تگزاس واقع شده و مجاور رودخانه است، میگویند در دوران آقای ترامپ، به خاطر رویکرد سختگیرانهاش به مهاجرت، احساس امنیت میکنند.
دنیل ویارئال میگوید: «بیشتر از قبل احساس امنیت میکنم. همیشه وقتی میآمدیم کنار رودخانه با تفنگ میآمدیم».
«اما حالا وضع فرق کرده. کسانی که از آن سو میآیند کم شدهاند. ممکن است کمکم بتوانیم این منطقه را تمیز کنیم و برای خودمان کناره رود داشته باشیم.
در دوران بوش هم یک بار برای طرح حصارکشی سراغ این خانواده آمده بودند، اما به جایی نرسید. رنه ویارئال، برادر دنیل، میگوید اگر دیوار جلوی مهاجران غیرقانونی را در کوتاهمدت بگیرد، مشکلی ندارند دیوار از زمینشان بگذرد.
او میگوید: «با دیوار موافقم چون دائمی نیست. قرار نیست برای همیشه اینجا باشد. صرفا تا زمانی که عقل مردم سر جایش بیاید».
اما مسئله فقط زمینداران نیستند. بسیاری از زمینهای مسیر دیوار زمینهای قبیلهایاند، و صاحبانشان هنوز کار آغاز نشده مخالفتشان را نشان دادهاند. یکی از این قبیلهها توهونو اواودم است که حدود ۱۲۰ کیلومتر از زمینهای مرزی در ایالت آریزونا را در اختیار دارد.
مردم این قبیله همچنان در دو سوی مرز زندگی میکنند. آنها این زمینها را زمین اجدادی خود میدانند و گفتهاند اگر پروژه دیوار عملی شود، سعی میکنند جلویش را بگیرند.
اگر چنین شود، آقای ترامپ برای گرفتن این زمینها - که حفاظتشدهاند - باید قانونی جدید در کنگره بگذراند.
۵. دیوار در صورتی مؤثر است که نگهبان داشته باشد
۵. دیوار در صورتی مؤثر است که نگهبان داشته باشد
همانطور که بسیاری ناظران اشاره کردهاند، یک دیوار بتونی از این سو تا آن سوی کشور نمیتواند برای همیشه جلوی مردم را بگیرد، مگر آنکه مأموران مرزی بر آن نظارت کنند.
جان اف کلی، دبیر امنیت داخلی آمریکا، گفته «مانع فیزیکی کافی نیست». به اعتقاد او دیوار بخشی از راهحل است. نیروی انسانی و فنآوری (مثل حسگر و ابزار ردیابی) نیز لازم است.
یکی از احکام اجرایی دونالد ترامپ در همان روزهای نخست ورودش به کاخ سفید، استخدام ۵۰۰۰ مأمور مرزی و ۱۰ هزار مامور مهاجرت بود. اما بودجه درخواستی دولت وی تا این لحظه بودجه استخدام ۵۰۰ مامور مرزی و ۱۰۰۰ مامور مهاجرت را تامین میکند.
مارلین کاسترو، از مقامهای کنترل مرزی در دره ریو گرانده، معتقد است نیروی انسانی از پایههای حفظ امنیت مرز است. به باور او، فنآوری به آگاهی از وضعیت منطقه کمک میکند، و ساختارهای زیربنایی باعث میشود مامورها بتوانند به موارد عبور از مرز رسیدگی کنند، اما آنچه در نهایت کنترل موفق مرز را تضمین میکند، نیروی انسانی کاربلدی است که بتواند قانون را اجرا کند.
او میگوید: «تمام زیرساخت و فنآوری دنیا را هم که داشته باشید، اگر نیروی انسانی نداشته باشید که واکنش به موقع و مؤثر نشان بدهد، به جایی نمیرسید.
خانم کاسترو معتقد است مهاجران غیرقانونی که از منطقه آنها وارد آمریکا میشوند از زمان روی کار آمدن دونالد ترامپ کم شدهاند. اما حمله علیه او و همکارانش بیشتر شده. او معتقد است افزایش حملهها نتیجه خشم کسانی است که به مهاجرت غیرقانونی کمک میکنند.
میگوید: «قاچاقچیها حالوروز خوشی ندارند... البته این صرفا فرض من است، حال قاچاقچیها را باید از خودشان پرسید. اما تصورم این است که کسبوکارشان کساد شده.
هیچ دیواری، هرچقدر زیبا، بلند یا پرهزینه، نمیتواند جلوی آدمهای درمانده را بگیرد. آدمهایی که محتاجاند و چیزی برای از دست دادن ندارند. تونی استرادا، کلانتر سانتا کروز کاونتی
یکی از قاچاقچیها که اینجا به نام «اسب» میشناسند، میگوید حصاری که در دوران بوش کشیدند به کارش لطمه زد، و اگر دیواری بزرگتر ساخته شود، کار قاچاقچیهایی مثل او «پیچیدهتر» میشود. با این همه، معتقد است که مافیای مکزیک «همواره تلاش میکنند راهی پیدا کنند که رد شوند». در نهایت فقط قیمت بالا میرود.
تونی استرادا، کلانتر سانتا کروز کاونتی، هم موافق است که آدمها بالاخره راهی پیدا میکنند.
هیچ دیواری، هرچقدر
زیبا، بلند یا پرهزینه، نمیتواند جلوی آدمهای درمانده را بگیرد. آدمهایی که محتاجاند و چیزی برای از دست دادن ندارند.
این آدمها هزاران کیلومتر راه پرخطر را میآیند، بالاترین هزینهها را میپردازند، و تقریبا همه راه آزار و اذیت میبینند. فکر میکنید یک دیوار جلوشان را میگیرد؟ نه. صرفا یک مانع سر راهشان اضافه میشود.
۶. شهرهای مرزی آمریکا و مکزیک به هم وابستهاند
۶. شهرهای مرزی آمریکا و مکزیک به هم وابستهاند
بستن مرز احتمالا بر اقتصاد شهرهای مرزی هم اثر میگذارد. همینطور بر روابط اقتصادی آمریکا و مکزیک. و این چیزی است که بسیاری سیاستمداران آمریکایی از آن پرهیز دارند.
آمریکاییهایی که نزدیک مرز زندگی میکنند رابطه اقتصادی نزدیکی با شهرهای آن سوی مرز دارند. بسیاری از تولیدیهای آمریکایی آن طرف مرز در شهرهای مکزیکاند و هزاران نفر در آنها کار میکنند. ضمن اینکه مکزیکیها هم هر سال میلیاردها دلار در شهرهای مرزی خرید میکنند.
علاوه بر اینها، نیروی کار ارزان مکزیک، باعث شده تولیدیهای متعددی - که بهشان ماکیلادورا میگویند - نزدیک مرز تاسیس شده باشند.
این ماکیلادوراها - یا به اختصار، ماکیلاها - معافیت مالیاتی دارند و کالاهای مختلف تولید و صادر میکنند. این رویه پیمان توافق تجارت آزاد آمریکای شمالی (نفتا) است که سال ۱۹۹۴ به امضا رسید و طبق آن آمریکا و کانادا و مکزیک بسیاری از تعرفههای وارداتیشان را برداشتند.
رشد ماکیلادوراها در سیوداد خوارز و چیواوا تولیدیهای سیوداد خوارز تولیدیهای چیواوا
منبع: پروژه مدلینگ منطقه مرزی ال پاسو، دانشگاه تگزاس
دیوار ممکن است به روابط اقتصادی آمریکا و مکزیک هم لطمه بزند. مکزیک دومین واردکننده محصولات آمریکایی است و آمریکا بزرگترین واردکننده محصولات مکزیک.
انطور که کریستوفر ویلسون، معاون موسسسه مکزیک در مرکز تحقیقاتی ویلسون، میگوید، روابط اقتصادی آمریکا و مکزیک بسیار ریشه دار است و حدود پنج میلیون شغل در آمریکا به این رابطه بستگی دارند. تحقیقات مرکز ویلسون نشان میدهد که اگر رابطه تجاری آمریکا و مکزیک متوقف شود، ۴/۹ میلیون آمریکایی بیکار میشوند.
آقای ویلسون میگوید اقتصاد دو کشور آنقدر درهمتنیدهاند که دیگر صرفا کالای تمامشده به هم نمیفروشند، بلکه «با هم محصول تولید میکنند»
میگوید: «قطعههای در حال تولید بارها از اینور مرز به آنور میروند. هم آمریکا هم مکزیک چیزی به ارزش کالا اضافه میکنند. کالایی که نهایتا به کشورهای همان منطقه یا جاهای دیگر دنیا صادر میشود.
تحقیقات مرکز ویلسون نشان میدهد که حدود نیمی از کل تجارت آمریکا و مکزیک همین جابهجایی مواد و قطعههاست.
آقای ویلسون میگوید: «هر دو کشور تا عمیقترین لایهها بهم وصلاند»
سخت میشود روابط تجاری آمریکا و مکزیک را قطع کرد. آمریکا در مکزیک صرفهجویی میکند. و این امتیاز در خطر است. خوزه آنتونیو گارسیا فوئنتس، راننده تریلی ساکن نوئوو لاردو، مکزیک
آنتونیو گارسیا فوئنس راننده تریلی است. او در نوئوو لاردو در مکزیک زندگی میکند. او به تجربه میداند که مردم دو سوی مرز چقدر به هم وابستهاند.
خوزه رئیس یک شرکت ترابری است که ۵۰ راننده دارد. خودش هر هفته بین دو کشور در رفتوآمد است، و نگران است که دیوار اثر منفی بر کسبوکار بگذارد.
میگوید: «در نظر بگیرید به جای روزی ۱۴۰۰۰ هزار تریلی که روزانه از مرز رد میشوند، مثلا روزی ۴۰۰۰ رد بشود. ببینید چقدر راننده بیکار میشود.»
خوزه به نکته دیگری نیز اشاره میکند: اینکه اگر کسبوکارها و فرصتهای شغلی، آنطور که پرزیدنت ترامپ وعده داده، از مکزیک به آمریکا برگردد، هر دو کشور ممکن است شدیدا متضرر شوند.
او میگوید: «در آمریکا نیروی کار گرانتر است. ساعتی ۱۴ دلار به کارگر میدهند. با همین پول میشود دستمزد یک ساعت سه کارگر مکزیکی را داد.»
ادامه میدهد: «به همین خاطر است که رابطه تجاری مکزیک و آمریکا را به این سادگی نمیشود قطع کرد.
آمریکا در مکزیک صرفهجویی میکند. و این پول در خطر خواهد بود.