شرکت عمران و سازندگی قزوین ( ثقزوی )

[مبتدی2]

ثقزوی از حدود 400 تومان تاکنون که قیمت حدود 210 است در حال اصلاح است این سهم می تواند تا حدود 190 هنوز اصلاح کند.

فروشنده این روزهای سهم شخصی حقیقی بودند که حق تقدم های استفاده نشده را در 150 تومان خریده بودند و الان به علت عدم شناخت نسبت به گزارشات مالی شرکتها و براساس مشاوره اشتباه اقدام به فروش 500 هزار سهم در دو روز قبل کردند که 400 هزار تای آن را من خریدم
با صحبت با ایشان پی به ارزشمندی سهم بردند و قرار بر نگهداری الباقی سهم و همچنین حمایت از سهم توسط ایشان گردید

[مبتدی2]

نکته مهم دیگری که امروز متوجه شدم این است که در تمام پروژه های ساختمانی که پیش فروش می شوند عملا شرکت در هنگام پیش فروش درآمد خود را می بندد اما تا زمان تحول پروژه هزینه های پروژه باز است (مثلا در هنگام پیش فروش مبلغ پیش فروش را براساس قیمت مصالح زمان پیش فروش اعلام می کنند و این واحد بعد از پیش فروش در تعهد شرکت خواهد بود که به خریدار براساس همان شرایط تحویل دهدو درآمد شرکت عملا ثابت است اما طی مدت زمان ساخت اگر تغییراتی در قیمت مصالح رخ دهد همه باعث افزایش هزینه ها و کاهش یا افزایش حاشیه سود خواهد گردید )
نکته مهم اینجاست که اکثر شرکتهای معظم ساختمانی بر همین اساس دچار زیان گردیده اند
ولی ثقزوی با مدیرت صحیح پیش فروش واحدها و افزایش پلکانی نرخ ها هم باعث تشویق خریداران اولیه واحدها شده است که شاهد رشد قیمت فروش توسط خود شرکت هستند و ایجاد ارزش افزوده برا آنها ---هم باعث افزایش سودآوری پروژه ها
گاهی باید فهمید فرق یک مدیر هوشمند و یک مدیر ضعیف را

[مبتدی2]

در حال حاضر نکات ارزشمند شرکت عمران و سازندگی قزوین برای سرمایه گذاریhttp://www.tsetmc.com/Loader.aspx?Pa...65822877128721
1. انباشته نزدیک 4 میلیارد تومانی (50 تومان به ازا هرسهم )و افزایش 50 درصدی از انباشته در مجمع 96
2.مراحل افتتاح بوعلی و دریافت باقیمانده حسابها در هنگام تحویل واحد و تحویل سند
3. ادامه پیش فروش و ساخت مروارید (کلا 34 میلیارد تومان پروژه فعال ساختمانی دارند )
4. ارزش بازار 16.8 میلیارد تومانی به عنوان کوچکترین شرکت ساختمانی بازار بورس
پتانسیل های سهم
1. ورود به بازار عادی فرابورس حداکثرتا انتها سال مالیی که در آن هستیم
2. تعیین تکلیف زمین نیروگاه بادی کوهین و نصب دکل بادسنج و ادامه اقدامات لازم
3.اجرا توسعه بوعلی در همین سال مالی
4. شروع اجرا آفتاب 280 میلیارد تومانی با 4 بلوک 40 واحدی با حمایت بانک مسکن
5. و....
فقط از محل پتانسیل های اجرای پروژه های ساختمانیش، طی 3 تا 4 سال آینده با توجه به سرمایه اندکش رشد سود آوری بالای 400 درصد دارد

[مبتدی2]

علی عبدالعلی زاده مدیرعامل شستا شد


کد خبر: ۲۷۸۰۶۰

۰۳ تير ۱۳۹۵ -(خبر قدیمی است )

علی عبدالعلی‌زاده به عنوان رئیس هیات مدیره سرمایه گذاری تامین اجتماعی (شستا) منصوب شد.

به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان؛ علی عبدالعلی‌زاده به عنوان رئیس هیات مدیره سرمایه گذاری تامین اجتماعی (شستا) منصوب و دکتر سیدرضا نوروز‌زاده مدیرعامل شد.

سیدرضا نوروز زاده عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی پیش از این، به عنوان رئیس هیات عامل سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران مشغول به خدمت بود که پس از تغییرات در این سازمان، در اسفند ماه سال گذشته با حکم نعمت‌زاده به سمت مشاور وزیر منصوب شد.

عبدالعلی زاده نیز در سابقه کاری خود مسئولیت وزارت مسکن در دولت اصلاحات و مشاور عالی وزیر کشور در امور توسعه مناطق وزارت کشور جمهوری اسلامی ایران در دولت یازدهم را دارد.

گفتنی است، شستا بزرگترین و مهمترین هولدینگ تامین اجتماعی در کشور است. http://fararu.com/fa/news/278060/%D8...7-%D8%B4%D8%AF

[مبتدی2]

با حضور دکتر علی عبدالعلی زاده در دانشگاه تبریز؛ نقش دانشگاه و صنعت در اقتصاد مقاومتی مورد بررسی قرار گرفت

۱۹ آبان ۱۳۹۵ | ۱۱:۲۸ اخبار


http://tabrizu.ac.ir/fa/news/5115/%D...B1%D9%81%D8%AA
تعداد بازدید:۶

با حضور دکتر علی عبدالعلی زاده، رییس هیات مدیره شرکت سرمایه گذاری تامین اجتماعی (شستا)، نقش دانشگاه و صنعت در اقتصاد مقاومتی، در دانشگاه تبریز مورد بررسی قرار گرفت.
به گزارش روابط عمومی دانشگاه تبریز، دکتر علی عبدالعلی زاده، در این مراسم با اشاره به نقش منشور اقتصاد مقاومتی به عنوان مهمترین نقشه راه، گفت: این منشور سند بسیار ارزشمند و نسخه شفابخش برای اقتصاد و ساختار کشور است؛ ساختاری که بسیاری از آن بیش از صد سال است که عوض نشده و می بایستی متحول شود.

وی با بیان اینکه اقتصاد مقاومتی نه مکتب جدیدی است و نه با نام های دیگری که خوانده می شود، همخوانی دارد، گفت: اقتصاد مقاومتی یک راه برد مهم است که در آن، کشور از اقتصاد درون گرای برون زای باید به یک اقتصاد درون زای برون گرا تبدیل شود و 24 بند منشور اقتصاد مقاومتی نشانه هایی هستند که راه را گم نکنیم و گرنه راه بسیار وسیع و حوزه خیلی گسترده است.
دکتر عبدالعلی زاده، با اشاره به بندهای مختلف منشور اقتصادی و اقدامات بنیادی و عملی که دانشگاه ها و مراکز تحقیقاتی در این راستا می توانند داشته باشند، اضافه کرد: فعال سازی سرمایه های انسانی و علمی، پیاده سازی و اجرای نقشه جامع علمی کشور، پیشتازی در تولید اقتصاد دانش بنیان، توانمندسازی نیروی کار، به کارگیری ظرفیت ها متنوع در جغرافیای مناطق مختلف کشور، افزایش سهم سرمایه انسانی از طریق ارتقاء آموزش، مهارت، خلاقیت، کارآفرینی و تجربه، تقویت فرهنگ جهادی در ایجاد تولید ثروت، بهره وری و کارآفرینی، از جمله مهمترین ماموریت دانشگاه ها بر اساس منشور اقتصاد مقاومتی اعلام شده است.
رییس هیات مدیره شرکت سرمایه گذاری تامین اجتماعی، با اشاره به مهمترین نکته اقتصاد مقاومتی برای دانشگاه ها یادآور شد: دانشگاه ها می بایستی نقش کلیدی در زمینه اقتصاد دانش بنیان، گفتمان سازی و دگرگونی فرهنگی و به ویژه افزایش سهم مردم در نهاد مردم- حکومت داشته باشند.
وی، ضمن تبیین ابعاد مختلف اقتصاد مقاومتی و گفتمان سازی آن، افزود: دانشگاه های ما می توانند با تولید دانش، با توجه به نیاز روز جامعه در اقتصاد دانش بنیان نقش کلیدی داشته باشند و اقتصاد دانش بنیان نیز همان تولید دانشی است که بتوان آن علم را عملیاتی نموده و این دانش را همگانی کرد.
خاطر نشان می شود: در ابتدای این مراسم رییس دانشگاه تبریز، نیز با اشاره به سه نوع اقتصاد رایج در طول تاریخ بشر و اینکه در حال حاضر کشوری توسعه یافته و پیشرفته است که در حوزه تولید دانش پیشگام باشد، گفت: امروزه کشورهایی که 30 درصد علم و دانش را تولید می کنند، کشورهای ثروتمند هستند که با فروش عمده فناوری و تکنولوزی جهان به درآمدهای کلانی دست می یابند.
دکتر محمدرضا پورمحمدی در ادامه افزود: ما نیز اگر می خواهیم کشوری توسعه یافته داشته باشیم، باید در تولید علم و دانش با توجه به نیاز جامعه گام های موثری برداریم که درآموزه های دینی ما مسلمانان نیز بر این مسئله تاکید فراوانی شده است.
وی با اشاره به رشد تولید علم و دانش در دانشگاه های کشور در سال های اخیر، یادآور شد: در گذشته در بین دانشگاه های معتبر دنیا اسمی از دانشگاه های ایران نبود، ولی امروزه به برکت تلاش نخبگان و اساتید دانشگاه های کشور، در بسیاری از علوم در منطقه و جهان پیشتاز هستیم.
رییس دانشگاه تبریز تصریح کرد: امروزه 13 دانشگاه از ایران در بین هزار دانشگاه برتر و جزو تاثیرگذارترین دانشگاه های دنیا هستند که دانشگاه تبریز یکی از آنها بوده و در بین دانشگاه های ایران رتبه چهارم را کسب کرده است؛ همچنین در آخرین رتبه بندی یو اس نیوز آمریکا نیز این دانشگاه بعد از دانشگاه تهران رتبه هفتم را بدست آورده است.
یادآور می شود: پرسش و پاسخ حاضرین جلسه حسن ختام این مراسم بود.

[مبتدی2]

دکتر علی عبدالعلی زاده: رشد اقتصادی کشور را با توسعه اشتباه نگیرید

به گزارش روابط عمومی دانشگاه، در نشست مشترکی که دیروز یکشنبه 16 آذرماه در سالن شورای ستاد مرکزی دانشگاه و با معاونین و مسئولین دانشگاه برگزار گردید مشاور عالی وزیرکشور با بیان این مطلب گفت: ایران با تمام سوابق تاریخی، ملی و مذهبی که همواره بدان ها افتخار می نماید و از آنها به عنوان سابقه ی درخشان یاد می کند؛ زمانی که سخن از توسعه می شود پایش لنگ می زند در صورتی که کشوری همانند مالزی که در زمانی نه چندان دور، هیچ درآمدی نداشت و کشوری ناامید بود با 24 سال مدیریت مهاتیر محمد، به کشور توسعه یافته تبدیل گشت.
وی تاکید نمود: توسعه، احداث بیمارستان و تأسیس دانشگاه نیست و کارخانجاتی همانند ذوب آهن و فولاد چیزی جز کپی برداری از دانش کشورهای دیگر نیست و اهل علم و فن کشور، باید سعی نمایند خود را مرزهای دانش جهانی برسانند و دانش، تولید نمایند
عبدالعلی زاده افزود: دولت در ایران حدود 90 سال است که به شکل سازمان یافته وجود دارد و هدف از آن، توسعه ایران بوده است اما ما اکنون به این نتیجه رسیده ایم که توسعه یافته نیستیم.
وی در خصوص راه حل توسعه نیافتگی کشور گفت: اگر هر کشوری یک رشته خاص را انتخاب کند و در راستای آن تلاش نماید آن مهم، عامل پیشرفت و پیشتازی آن کشور در دنیا شده و سبب ساز تجارت واقعی با کشورها می گردد.
مشاور عالی وزیر کشور تصریح نمود: باید به این بیندیشیم که رشته هایی که در دانشگاه ها تدریس می گردد آیا دردی از جامعه را درمان می کند و آیا بازار کار دارند و آیا دانشگاه ها در این کاریابی دانشجویان مسئول نیستند؟
دکتر عبدالعلی زاده عنوان نمود: دانشگاه ها نمی توانند ادعا کنند که ما مسئول بیکاری جوانان نیستیم؛ دانشگاه ها باید درها را به روی صنایع و بخش های خصوص بگشایند هر اتفاقی در نانو و بیو رخ دهد توسعه به وجود آمده است و کلیدهای توسعه و نانو در علم های جدید نهفته شده است به واقع، نانو همانند دم مسیحایی است.
مشاور عالی وزیر، در پایان سخنان خود، امام خمینی (ره) را مردمی ترین مرد تاریخ ایران دانست و گفت: حکومت و مردم، کشور را اداره می کنند و بین آنها مرزی وجود ندارد و امام مردمی ترین مرد تاریخ ایران بود که بسیج را ساخت و جنگ را اداره نمود و اقتدار نظامی اکنون ایران، مرهون آن مدیریت است و ما باید کشور را اینگونه مدیریت نمائیم.

[مبتدی2]

بازدید مدیرعامل محترم بانک انصار بهمراه جناب آقای دکتر عبدالعلی زاده(دوم اردیبهشت ماه۱۳۹۵ )از پروژه آرمان مشهد

603

[مبتدی2]

نقطه نظرات دکتر عبدالعلی زاده وزیر سابق مسکن در خصوص مسکن مهر

پرونده مسکن 99ساله بهانه ای شد تا به سراغ دکتر عبدالعلی زاده برویم و با او در زمینه سیاست های دولت نهم گفتگویی داشته باشیم. وقت کم بود و سوالات ما زیاد. حتی نیم ساعتی هم که جناب دکتر علاوه بر زمان مصاحبه به سوالات ما پاسخ گفتند، کفاف همه سوالاتمان را نداد. وزیر مسکن دولت خاتمی، هم اکنون طرح مسکن متری را که در دوران وزارت آغاز کرده بود، در شهرداری تهران دنبال می کند. قسمت اول گفتگوی صریح و بی پرده ما با دکتر عبدالعلی زاده را در زیر می خوانید.
پرونده مسکن 99ساله بهانه ای شد تا به سراغ دکتر عبدالعلی زاده برویم و با او در زمینه سیاست های دولت نهم گفتگویی داشته باشیم. وقت کم بود و سوالات ما زیاد. حتی نیم ساعتی هم که جناب دکتر علاوه بر زمان مصاحبه به سوالات ما پاسخ گفتند، کفاف همه سوالاتمان را نداد. وزیر مسکن دولت خاتمی، هم اکنون طرح مسکن متری را که در دوران وزارت آغاز کرده بود، در شهرداری تهران دنبال می کند. قسمت اول گفتگوی صریح و بی پرده ما با دکتر عبدالعلی زاده را در زیر می خوانید.
البته امیدوارم مصاحبه ما با او، سرنوشت روزنامه مسکن را به سرنوشت برنامه تلویزیونی مثلث شیشه ای گره نزند.
به نظر شما منطق طرح مسکن 99 ساله چیست و روی چه مبنایی انتخاب شده؟ آیا این پایه درست است یا خیر؟
درباره طرح مسکن 99 ساله مثل بقیه طرح‌های دولت نهم، اطلاعات کمی وجود دارد، یعنی حرف‌های کلی زده شده و به فاز اجرا رفته است. مبنای طرح مسکن 99 ساله، حذف قیمت زمین از قیمت مسکن است تا مسکن ارزان به دست مصرف‌کننده برسد. در اوایل انقلاب، تجربه‌ای مشابه داشتیم. وقتی انقلاب پیروز شد، مسکن یکی از مشکلات عمومی کشور بود، طوری که جزء اولین مصوبات شورای انقلاب، قانون زمین شهری بود. مجلس اول، قانون زمین شهری را تصویب کرد. دوباره در مجلس دوم درباره زمین، قانون تصویب شد. تا سال 66 به صورت کلی، مرتب در رابطه با زمین و مسکن قانون تصویب کردیم. در اوایل انقلاب، حاکم شهر شهرداری تهران، شروع به توزیع زمین ارزان‌قیمت کرد، بنیاد مسکن انقلاب اسلامی توزیع مسکن را شروع کرد، وزارت مسکن و شهرسازی نیز قانون اراضی شهری را به تصویب شورای انقلاب رساند تا بتواند زمین ارزان واگذار کند. معمولاً ملاک واگذاری، قیمت منطقه‌ای بود ولی در پاره‌ای موارد حتی زمین رایگان هم داده شد. اکنون بعد از 25 سال، اگر آن اقدامات اوایل انقلاب را بررسی ‌‌کنیم، می‌‌بینیم که آن همه زمین‌دادن، مشکلی را از مسکن محرومین حل نکرد ولی مشکلات زیادی برای دولت ایجاد کرد، به طوری که بخشی از آماده‌سازی‌های آن واگذاری‌ها در دولت آقای خاتمی انجام شد. ما سیاست جدیدی در پیش گرفتیم و قیمت‌ها را از قیمت منطقه‌ای به قیمت روز تبدیل کردیم و از ما به‌التفاوت آن که درآمدی برای دولت بود، توانستیم کارهای زمین مانده را جمع کنیم. به نظر می‌‌رسد که مسکن 99 ساله، بدون در نظر گرفتن این تجربه‌ها، طراحی شده یعنی تجربه‌ای که از واگذاری زمین رایگان و زمین به قیمت منطقه‌ای در سال‌های 58 شروع شد و در سال 78 طبق قانون مجلس تبدیل به قیمت روز شد؛ در برنامه سوم تکلیف شد که دولت نباید زمین‌هایش را کمتر از قیمت مزایده به فروش برساند. این حرکتی بود که از قیمت منطقه‌ای کارشناسی به مزایده برسیم. این طرح، بدون جمع‌بندی گذشته مطرح شده است.
به نظر شما این طرح چه ایرادهایی دارد؟
اولین ایراد این است که؛ مشخص نشده گروه هدف طرح، چه کسانی هستند. این زمین‌های ارزان را به چه کسی می‌‌خواهیم بدهیم؟ آیا کسانی که این زمین‌های ارزان یا رایگان را می‌‌گیرند، می‌‌توانند خودشان آن را بسازند یا خیر؟ هدف، زمین دادن است یا خانه‌دار کردن؟ اگر هدف، خانه‌دار کردن گروه‌های هدف است، بنابراین زمین، تنها 25 درصد مطلب است، 75درصد مسائل ساختن و سکونت داخل خانه‌ها، خدمات‌دادن، آماده‌سازی و سایر مسائل است. محل این زمین‌ها هم مطلب مهمی است. در استان تهران، برای پاسخگویی به نیاز مسکن افراد محروم یا گروه‌های هدف در طرح 99 ساله، در شهر دماوند زمین می‌‌دهند. آیا واقعاً همه کسانی که در گروه‌های هدف ما هستند می‌‌توانند در شهرهای جدید سکونت کنند؟ هنوز در خود شهر تهران یک متر زمین برای طرح مسکن 99 ساله داده نشده است. آمار هم نشان می‌‌دهد که طرح 99 ساله، طرح موفقی نبوده است. دولت نهم از سال 84 که اجرای این طرح را شروع کرده، چند طرح را رها کرد. مثلاً یکی از آنها بحث مسکن استیجاری بود که دقیقاً به گروه‌های هدف اختصاص می‌‌یافت مانند زوج‌های جوان، زنان سرپرست خانوار و خانواده‌های ویژه که افراد محرومی از خانواده شهدا و نظایر آنها بودند. بیش از 70درصد این خانه‌ها به زوج‌های جوان داده می‌‌شد، 15درصد به زنان سرپرست خانوار و بقیه هم به گروه‌های ویژه. در این طرح، مسکن به قیمت تمام شده واگذار می‌‌شد.
همه مبلغ یک جا پرداخت می‌‌شد یا اقساط؟
این طرح در راستای طرح اجاره به شرط تملیک بود و قسط پرداخت می‌‌کردند. قیمت خانه‌ها بین یک سوم تا یک دوم قیمت بازار بود. در ابتدا یک میلیون تومان و نهایتاً در تهران دو میلیون تومان پیش پرداخت دریافت می‌‌شد. بقیه هم به صورت اقساط کم حجم ولی طولانی مدت (15 ساله) به بانک پرداخت می‌‌شد. در دولت نهم این روش و فروش متری هم تعطیل شد.
چه سیاست‌هایی جایگزین این سیاست‌ها شد؟ آیا موفق بودند یا خیر؟
یک مدت هیچ سیاستی جایگزین این سیاست‌ها نشد و سال 84 از دست رفت. از سال 85، بحث مسکن 99 ساله مطرح شد و عملاً در پایان سال 86 در کل کشور، فقط برای 15 هزار واحد مسکونی طرح 99 ساله، پروانه دریافت شد که البته آمار رسمی در این زمینه داده نشده و من این را از اطلاعاتی که از دوستان وزارت مسکن و جاهای دیگر به دست آورده بودم، برآورد کرده‌ام. این 15 هزار واحد، چون باید به صورت انبوه‌سازی و مجتمع‌سازی ساخته شود، حداقل ساخت آن دو سال طول می‌‌کشد. یعنی در سال 86 و 87، ما هیچ مسکنی (در طرح 99 ساله) به مردم تحویل نخواهیم داد و در سال 88، انشاء‌الله این 15 هزار واحد تمام خواهد شد. یعنی چهار سالِ دولت نهم تمام می‌‌شود، نظم شهرها به هم می‌‌ریزد که در انتها بعد از چهار سال، برنامه‌دادن و تعطیل‌کردن همه برنامه‌های گذشته به 15 هزار واحد برسیم! در صورتی که در همان طرح مسکن استیجاری که چهار سال برقرار بود، بیش از 120 هزار واحد تحویل داده شد. این نشان می‌‌دهد که حداقل ابزار این سیاست تأمین نشده است.
پس یعنی این سیاست، تأثیری در بازار مسکن نخواهد داشت؟
به هیچ وجه تأثیر ندارد. چون گروه هدف در نظر گرفته شده، اصلاً در بازار حضور ندارند. شرایطی که برای گروه هدف، تعیین شده، نشان می‌‌دهد این گروه هدف، خارج از بازار مسکن است. یعنی جزء یک میلیون و 500هزار خانواری هستند که نمی‌‌توانند وارد بازار مسکن شوند. ما در سال‌های 75 تا 85، همیشه یک و نیم میلیون خانوار داشتیم که مسکن مستقل نداشته‌اند. مستأجر بوده‌اند و به صورت دو سه خانوار در یک واحد مسکونی زندگی می‌‌کردند و عملاً دولت، طرح مسکن 99 ساله را برای ‌اینها طراحی کرده است. هر چند وزارت تعاون افتخار می‌‌کند که سه تا چهار میلیون ثبت نام کرده‌اند ولی این خود با فلسفه مسکن 99 ساله کاملاً مغایرت دارد. یعنی اگر گروه هدف مشخصی وجود دارد، باید گفته شود که حجم این گروه هدف چقدر است نه اینکه مسابقه بگذارند تا حجم این گروه هدف را افزایش دهند؛ که برای دولت، بار بیشتر و تعهدات مضاعفی ایجاد خواهد کرد.

در صحبت‌های خود فرمودید که مسکن 99 ساله نظم شهرها را به هم می‌‌زند. ممکن است توضیح بیشتری بدهید.
شهر و مسکن، دو مقوله تفکیک ناپذیرند. پاسخ به این سؤال خیلی مهم است که مسکن، برای ما مهم‌تر است یا شهر؟ من بعد از هشت سال وزارت، به این نتیجه رسیده بودم که وزارت مسکن و شهرسازی یعنی وزارت شهرسازی. مسکن خیلی نیاز به وزارت ندارد، شهرسازی است که نیاز به وزارت دارد. مسکن جزئی از شهر است. به همین دلیل، متن برنامه‌های من برای دور دوم وزارت در دولت آقای خاتمی ‌‌که به مجلس ارائه شد، فقط در مورد شهرسازی بود. قانون جامع شهرسازی کشور، در آن زمان شروع و قدم‌هایی در این رابطه برداشته شد ولی مثل بقیه سیاست‌ها باز هم ابتر ماند و دنبال نشد. اگر شهر مهم است که مهم است، آیا ما مجاز هستیم به خاطر ساخت 15 هزار واحد مسکن، نظم شهری کشور را به هم بریزیم و بگوییم در بیرون از محدوده‌های شهری، زمین دولتی پیدا کنید تا ما آنها را رایگان واگذار کنیم؟ اگر شهر برای دولت اهمیت دارد، بهتر است در داخل شهر برای گروه‌های هدف زمین بخرد و رایگان واگذار کند. در شهرهایی مثل اردبیل یا ارومیه یا سایر جاهایی که من مطلع هستم، زمین خالی در داخل شهر زیاد است. دولت، داخل محدوده شهر زمین ندارد، بنابراین اراضی ملی خارج از شهر را داخل محدوده اعلام کرده تا برای مسکن 99 ساله، تحویل وزارت مسکن بدهد. یعنی مثلاً هزار نفر در جایی خانه می‌‌سازند که باید برای رسیدن به آنجا پنج تا شش کیلومتر جاده احداث شود، هزینه ارائه خدمات مدرسه، بهداشت، امنیت و بقیه خدمات زیربنایی آن هم به مراتب از داخل شهر بیشتر است. در داخل شهرها هم زمین‌ها به دلیل اینکه مالک دارند، همین طور رها شده‌اند. دولت، اگر برای شهر ارزش قائل است پول بدهد اینها را بخرد. این نشان می‌‌دهد دولت نهم تحت فشار مسکن به یک عکس‌العمل انفعالی کشیده شده است که نظم شهری را هم ندیده گرفته و به هم می‌‌زند. در حالی که دولت آقای خاتمی افتخار دارد که در ایران، از سال 77 تا 84 محدوده هیچ شهری افزوده نشده و حتی محدوده بسیاری از شهرها کم شد. یعنی کمربند محدوده را بستیم. در یک مورد هم که در مشهد مجبور بودیم 200 تا 300 هکتار به مساحت شهر اضافه کنیم، قسمتی از سمت دیگر شهر، خارج از محدوده اعلام شد و عملاً مساحت تغییری نکرد و فقط شکل آن عوض شد و خط محدوده فرق کرد. تا این حد شورای عالی معماری و شهرسازی، حساسیت داشت. آقای سعیدی کیا در اوایل وزارت، گفته بود که این خط محدوده شهری، ناموس وزارت مسکن و شهرسازی است. اما انفعال در بخش مسکن موجب شد که این مسئله هم ندیده گرفته شود. در 25 سال گذشته به اثبات رسید که یکی از دلایل به هم ریختن شهرها و حتی یکی از دلایل گران‌شدن مسکن، ولنگاری در محدوده شهری بوده که مسکن 99 ساله این مطلب را هم زیر پا گذاشته است.
آیا ابزارهای اجرای این طرح وجود دارد و چه مسائلی در این طرح دیده نشده است؟
می‌‌خواهم از این سؤال شما وارد یک بحث جدی و اساسی شوم و آن اینکه ارکان مسکن در ایران ناقص است. من در دوران وزارت، تلاش کردم که تا حدی این ارکان را شکل دهم. مسکن، چند وجه دارد؛ مصالح ساختمانی، زمین، ساخت‌وساز و مهم‌تر از اینها، نگهداری و بهره‌برداری از مسکن و بازار مسکن است. ما برای هر کدام از اینها ارکانی داریم: رکن معمارها و بناهای سنتی، رکن نظام مهندسی و رکن تشکیلات بنگاهی که اغلب فاقد پروانه هستند. این ارکان ناقص است. کشوری که بخواهد سالانه بیش از یک میلیون واحد مسکونی بسازد، هنوز به صورت سنتی ساخت‌وساز می‌‌کند، هر کس به صورت انفرادی خانه می‌‌سازد. در مورد دیگر کالاها تولید انبوه را تجویز می‌‌کنیم. تولید کارخانه‌های اتومبیل‌سازی، هنوز به یک میلیون خودرو در سال نرسیده است، آن وقت می‌‌خواهیم یک میلیون خانه در سال تولید کنیم بدون اینکه به تولید انبوه فکر کرده باشیم. مسکن، گران‌ترین کالایی است که هر شهروند در طول زندگی‌اش مصرف می‌‌کند. کسی که خانه می‌‌خرد، یک خانه 800 متری یا یک خانه 20 متری؛ گران‌ترین کالای مصرفی‌اش را می‌‌خرد. همه انتظار دارند این کالای گران، دوام و عمر داشته باشد. کسانی که به تولید انبوه روی می‌‌آورند، به طور میانگین، عمر مسکن را به 200 سال رسانده‌اند. افتخار ما این است که در دولت آقای خاتمی به 50 سال میانگین عمر مسکن در کشور رسیدیم. اگر بتوانیم این 50 را به 200 برسانیم، یعنی تولید مسکن را چهار برابر افزایش داده‌ایم. ما در هر 50 سال، یک بار خانه‌ها را می‌‌کوبیم و این نتیجه انفرادی‌سازی است. من متأسفم که انبوه‌سازی را از پنج واحد شروع کردیم. گفتیم هر کس پنج واحد مسکونی بسازد، انبوه‌ساز است. البته از سر ناچاری و نبودن انبوه‌ساز بود. امروز هر کس 50 واحد مسکونی ساخت، انبوه‌ساز است. پس یکی از ارکان مفقود در ایران، بحث انبوه‌سازی بود که تا حدی در آن پیش رفته‌ایم. رکن بعدی که در کنار این رکن تا حدی در ایران مجهول است، رکن بیمه است. الان همه کالاها گارانتی دارند اما این همه مسکن که در کشور به فروش می‌‌رسد، هیچ کدام بیمه ندارد. ولی در خارج، مسکن را بیمه حوادث یا کیفیت می‌کنند. چه حمایتی بهتر از اینکه بگوییم اگر گران‌ترین کالاهای شما در اثر زلزله تخریب شد، خسارتش را می‌‌دهیم. کیفیت خانه هم باید بیمه باشد. یعنی رکن بیمه هم در ایران مغفول مانده است.
آیا برای انبوه‌سازان، بیمه ساختمان تکلیف قانونی است یا خیر؟
انبوه‌سازان بسیار مشتاق به بیمه‌کردن محصولات‌شان هستند، بیمه‌ها زیر بار نمی‌‌روند. بیمه مرکزی همکاری نمی‌‌کند.
آیا دلیلش این نیست که نسبت به کیفیت خانه‌ها اطمینان ندارند؟
بله. مسکن هم باید کنترل کیفیت شود ولی اگر این کنترل کیفیت، با بیمه پشتیبانی نشود به چه درد می‌‌خورد؟ بیمه، مستلزم کنترل کیفیت است و می‌‌تواند آن را جا بیندازد اما بیمه‌ها وارد بخش مسکن نشدند. اگر دولت به جای مسکن دنبال این کار می‌رفت، به جای 15 هزار واحد که شاید در این چهار سال تمام شود، می‌‌توانست 5/1 میلیون خانه با کیفیت بسازد. در سال بیش از 800 هزار خانه ساخته می‌‌شود. اگر نیمی‌‌ از آنها با کیفیت ساخته شود در چهار سال 6/1 میلیون می‌‌شود.
رکن بعدی، مسئولیت قانونی است. انبوه‌سازان در قانون شناخته شده‌اند ولی مسئولیت انبوه‌ساز در برابر مردم و دولت تعریف نشده است. یعنی ما نیاز به یک قانون داریم که مسئولیت انبوه‌ساز در مقابل مردم و دولت و در مقابل، پشتیبانی‌های دولت و قوه قضائیه را از انبوه‌ساز مشخص کند.
رکن بعد، PTT‌ها هستند. شرکت‌های سرمایه‌گذاری املاک و مستغلات (زمین و مسکن) که بیش از 200 سال در دنیا سابقه دارند و کارهای مختلفی انجام می‌‌دهند که از جمله تأمین منابع برای انبوه‌سازان است.
رکن بعدی بانک است. در دوران وزارت مرحوم نوربخش، توانستیم وام مسکن را پنج برابر کنیم یعنی از سه و نیم میلیون به 18 میلیون تومان رساندیم. آن زمان، قیمت مسکن در طی هشت سال، دو برابر و وام پنج برابر شد. در دولت نهم که در بلاتکلیفی بخش مسکن به سر می‌‌برد، قیمت مسکن پنج برابر شده و وام به 15 میلیون تومان کاهش یافته است و این تهیه مسکن را مشکل می‌‌‌سازد.
در دولت آقای خاتمی به دنبال جا انداختن این ارکان بودیم. قدم‌های اول را برداشتیم. من اصرار زیادی داشتم که بانک‌های خصوصی را به انبوه‌سازان بدهیم و معتقد بودم که اگر این کار انجام شود، قدم بزرگی برداشته خواهد شد.
اما در حال حاضر صحبت از زمین‌های 99 ساله است. می‌‌خواهند زمین‌هایی را در اختیار تعاونی‌داران قرار دهند. حرف من این است که باید انبوه‌سازان این کار را انجام دهند.
خیلی‌ها معتقدند که ممکن است در این طرح، سوءاستفاده‌های زیادی از سوی برخی افراد صورت گیرد.
باید برای طرح 99 ساله ارکان‌سازی می‌‌کردند. یعنی تعیین می‌‌شد چه کسانی باید در ساخت آن دخالت داشته باشند؟ چه کسی وظیفه ساخت آن را برعهده دارد؟ به چه صورتی واگذار می‌‌شود و اقساط آن چگونه باید پرداخت شود و یا بعد از 99 سال چه اتفاقی برای این زمین‌ها می‌‌افتد؟ و... اما همه این مسائل ابهام دارد و به همین دلیل شاید شما اگر چراغ به دست بگیرید و کل ایران را بگردید به غیر از آقای احمدی‌نژاد و احتمالا آقای سعیدی‌کیا، هیچ‌کس دیگری از این طرح دفاع نمی‌‌کند. علتش هم این است که هیچ‌کس نمی‌‌داند که دقیقاً چه کاری قرار است انجام شود؟ به نظر من، این مسکن 99 ساله برای مردم مسکن نمی‌‌شود اما برای دولت، مشکلات زیادی را به همراه خواهد داشت که تا 99 سال گریبان دولت را خواهد گرفت.
بحث مدیریت بهره‌برداری هم در مسئله مسکن، بحث مهمی‌‌است. ما مدیریت بهره‌برداری نداریم که به نظر می‌‌رسد مسئله مهمی باشد؟
بله. مسئله کار تخصصی است. باید برای هر کاری افراد متخصص در اختیار داشته باشیم تا بتوانیم کار را به خوبی پیش ببریم. بهره‌برداری در مجتمع‌های مسکونی، بسیار مهم است. اگر افراد متخصص دست‌اندرکار باشند، بهره‌برداری بهتر انجام می‌‌شود.
همان طور که خودتان فرمودید؛ قانون برنامه سوم، اعطای زمین رایگان را برای دولت ممنوع کرده، این طرح در حال حاضر مشکلی برای دولت ایجاد نمی‌‌کند؟
لابد مجوزش را گرفته‌اند، وگرنه قانون سوم و چهارم، این کار را برای دولت ممنوع کرده است.
اساساً شهرک‌های جدید، می‌‌تواند در کنترل قیمت مسکن راه‌گشا باشد؟
شهرهای جدید صرفاً برای کنترل قیمت مسکن ساخته نمی‌‌شوند. شهر‌های جدید در تمام دنیا در کنار کلان‌شهر‌ها ساخته می‌‌شوند که یکی از کارهای آنها کمک به تعادل بازار مسکن است وگرنه قرار نیست که صرفاً برای کنترل قیمت ساخته شوند. در ایران، شهرهای جدید در افزایش قیمت مانند سایر جاها است. ما وقتی در باره گرانی مسکن صحبت می‌‌کنیم در ابتدا باید ببینیم که در بازار پول و سرمایه ایران نظم و منطقی حاکم است، بعد در ارتباط با گرانی مسکن صحبت کنیم. در دولت نهم همه چیز گران شده، مسکن هم گران شده است. وقتی در بازار سرمایه شاهد بی‌نظمی هستیم، مشخص است که در بازار مسکن هم شاهد بی نظمی باشیم.
در برنامه چهارم که در اواخر دولت آقای خاتمی به مجلس ارائه شد، بحث قانون جامع مسکن دیده می‌شود اما بحث قانون جامع شهرسازی وجود ندارد.
قانون جامع شهرسازی در برنامه چهارم وجود دارد. خوشبختانه هم تعیین شده است. کارهای زیادی را هم در این ارتباط انجام دادیم که متأسفانه اجرایی نشد.
بحثی که در رسانه‌ها مطرح شد، مقایسه طرح مسکن متری با مسکن 99 ساله بود. نظر شما چیست؟
این قیاس درستی نیست؛ چرا که مسکن 99 ساله برای گروه خاصی از مردم است اما فروش متری این‌طور نیست و می‌‌شود سرمایه‌گذاری کرد و نیاز به خرید یک خانه نیست. پس این دو را نمی‌توان مقایسه کرد.
اینکه گفته می‌‌شود این طرح‌ها برای رقابت میان دولت و شهرداری انجام می‌‌شود و آقای قالیباف می‌‌خواهد با این کار زمینه را برای حضور خودش در انتخابات آماده کند، به نظر شما تا چه اندازه درست است؟
فروش متری مسکن از سال 80 و طرح مسکن 99 ساله از سال 85 آغاز شده است، پس این طرح برای رقابت میان دو گروه به وجود نیامده است. اگر حتی برای انتخابات هم باشد باید خوشحال باشیم که کسی، حداقل برای شرکت در انتخابات کاری انجام داده است. گروهی هستند که در انتخابات هم شرکت می‌‌کنند بدون اینکه کاری انجام دهند.

[مبتدی2]

به قول دوستی متاسفانه توقع بی جا از ثقزوی بسیار بالاست به همین دلیل هم در این قیمتها به سر میبرد

فقط یک نکته از گزارش توجیهی افزایش سرمایه شرکت که فقط از محل اجرا مروارید و توسعه بوعلی تاکمتر از 3 سال آینده حجم پروژه های در جریان ساخت شرکت به نزدیک 110 میلیارد تومان خواهد رسید

حالا اگرسایر پروژه های شرکت هم به اجرا در بیاد به نظرتون ارزش بازار شرکت زیر 20 میلیارد تومان الان توجیه دارد

[مبتدی2]

براساس گزارش توجیهی افزایش سرمایه حجم پروژه های در حال ساخت شرکت تا آخر سال مالی فعلی به بیش از 57 میلیارد تومان می رسد
در مجمع سال 96 هم شاهد افزایش سرمایه 50 درصدی از انباشته هستیم
ورود به بازار فرابورس
در کنار سایر پتانسیلهای مهم سهم ---با این افت مناسب قیمت سهم فقط باید خرید و صبر کرد