من که همین الانم و هم دوس دارم. خیلی هم دوس دارم. همین الانم عاشششق خودم هستم با تمام وجودم. بیشتر از زمان دانشجوییم حتی عاشق خودم هستم. چون درسته اون زمان هم ارتباطم با خدا مثلا خوب بود. نماز میخوندم روزه میگرفتم و کسی و آزار نمیدادم اما خدای واقعی و اونی که باعث آرامشم میشه و باعث میشه از هیچی نترسم و اون زمان پیدا نکرده بودم الان پیدا کردم. پس الان و هم حتی بیشتر از قبل دوس دارم. الان تا اذون میگه نماز میخونم. چون میدونم شکرگزاری برکات زیادی واسم داره. این که خدا شکرگزاری رو وسیله ی افزایش نعمت قرار داده هم خودش جای شکر داره بازم. وقتی فکرش و می کنم .... وای که چقد همین الان و زندگی الان و حس الانم و دوس دارم... خدایا شکرت