پرهیز... ادامه...
=========
برخیاش را میآورم:
نتیجهٔ جستجو برای «وقى»: ۲۵۸ مورد در ۲۳۷ آیه یافت شد.
إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي ظِلَالٍ وَعُيُونٍ
فَأَمَّا مَنْ أَعْطَىٰ وَاتَّقَىٰ وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَىٰ فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَىٰ
فَإِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ
وَإِنَّ لِلْمُتَّقِينَ لَحُسْنَ مَآبٍ
أَلَا إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا وَكَانُوا يَتَّقُونَ
ذَٰلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ فِيهِ هُدًى لِّلْمُتَّقِينَ
این مورد آخر یک مقدار جای اندیشه دارد. که چرا کتاب برای «متقین» هدایتبخش است؟ و چرا گفته نشد برای دانشمندان؟ یا برای موشکافان؟ یا برای ژرفاندیشان و ...؟
اکنون یک آیهی دیگر یادم آمد... میفرماید فی کتاب مکنون لا یمسه الا المطهرون. در این آیه نیز لمس کتاب را مختص پاکان (پاکشدگان) میداند. (در ترجمههای عامیانه گفته میشود منظور این است که کسی که وضو ندارد به قرآن دست نزند. این همهاش نیست. آیه بیش از اینها را دارد میگوید.) میگوید کسی که پاک نشده اصلا لمسش نمــیکــند. نمیتواند بکند. معلوم است که معنیاش (تنها) کتاب ظاهری نیست. (تاییدیهی دیگر اینکه در آیهی بعدی میفرماید تنزیل من رب العالمین.)
خوب. جای پرسش است که چگونه یک نفر که پاک شده میتواند به آن دست بزند (دسترسی داشته باشد)؟
یک گمان این است که... با زدودن اغیار از دل، دل توانایی منعکس کردن عکس نگار در خود را دارد. با دل بریدن از ماه درون دریاچه شخص میتواند (سرش را بالا بگیرد و) نگاه بر روی ماه (واقعی) بیافکند. تا زمانی که یک بچه در لذت بازیهای بچگانه و تراز پایین غرق است توانایی فهم و بعد لذت بردن از لذات انسانهای بالغ چون لذت اندیشیدن و فهمیدن و مطالعه و غرق در (و هماهنگ با) جهان و جهانیان شدن را ندارد.
یعنی اینجا موضوع دل است و خداوند میفرماید با «پرهیز»، «دلت» را (از مشغلههای دنیوی و پست) «پاک» کن تا بتوانی از بخشی از کثیر به تمام کوثر برسی.
آیا این درست است؟ و آیا تنها همین است؟
بعدا بیشتر بررسی میکنیم.
فعلا یا علی.