تکنیکال ( بهرام و رفقا )

[بهرام نامدار]

دکتر سانجی گوپتا جراح مغز و اعصاب و نویسنده‌ی کتاب «چگونه تیزذهن بمانید و در هر سنی مغز بهتر بسازید» میگن که:

ورزش مستندترین راه برای ساختن سلول‌های مغزی جدیده، تولید نورون‌های جدید!

تا بیست‌سال پیش نمی‌دونستن که مغز می‌تونه خودش رو ترمیم کنه و سلول‌‌های جدید بسازه اما در حال حاضر پژوهشگران فهمیدن که در هر سنی میشه سلول‌های مغزی جدیدی ساخت ...

و با ورزش یا بهتره بگم فعالیت و تحرک میشه به مغز در این روند کمک کرد.

البته راه‌های مختلفی برای ساختن نورون‌های جدید وجود داره ولی ورزش شواهد متقاعد‌کننده‌‌ای داره ...

مثلاً محققان کشف کردن که پیاده‌روی سریع، بهترین راه برای آزادسازی ترکیبی تحت عنوان BDNFـه(فاکتور نورون‌زایی مشتق شده از مغز)


این فاکتور رو نه میشه تزریق کرد، نه دارو خورد ، بهترین راه برای بهره‌مندی ازش پیاده‌روی سریعه.

مسئله این نیست که با دویدن نمیشه BDNF ترشح کرد بلکه مسئله اینجاست که وقتی می‌دویم پژو‌هش‌ها می‌گن کورتیزول زیادی ترشح میشه که هورمون استرسه و جلوی تاثیرات BDNF رو می‌گیره..پس هردو ترشح میشن و همدیگرو خنثی می‌کنن

دویدن برای سلامت قلب و عروق عالیه ولی اگه دنبال بهترین فعالیت برای سلامت مغزتون هستین، پیاده‌روی تند رو امتحان کنین ...

[بهرام نامدار]

تحلیل شاخص کل ( یلند مدت ) :

با پایان یافتن امواج اصلاحی فعلی , یک موج جدید صعودی بزرگ آغاز خواهد شد , که هدف موج 5 آن آن حدود 74,000,000 واحد خواهد بود ...

به تاریخ سال 1412

در ایران و حتی جهان , قیمت ها در دراز مدت همواره صعودی است ( دلیل هم بسیار است : چاپ پول بدون پشتوانه و ... )

تحلیل فوق (15 اسفند 1399 ) معرف مشکل بزرگ شاخص جعلی هست با عدد های نجومی اش

شاخص جعلی دقیقا در حال طی مسیر فوق هست ...

در حالی که مجموعه ی کلی سهام به هیچ وجه بازدهی شاخص جعلی را نخواهند داشت ...


امواج اصلاحی ABC خاتمه یافت ...

موج 1 سوپر سایکل تکمیل شد و یحتمل موج 2 اصلاحی هم خاتمه یافته باشه...

به نظرم در موج 3 بزرگ با هدفی بیش از 8 میلیون واحد هستیم ...

همچنان به شاخص جعلی 70 میلیون واحدی ( موج 5 بزرگ ) در اطراف سال 1412 معتقد هستم ....

البت قبل از اون موج 3 صعودی و 4 اصلاحی باید تکمیل بشه در تایم بلتد مدت ...

تحلیل فوق صرفا سوپر سایکل های تاریخ بورس کشور را در نظر گرفته و ریزموج ها در تحلیل مستتر هست ...

[بهرام نامدار]

اسرار خرابات به جز مست نداند
هشیار چه داند که درین کوی چه راز است؟

خواهی که درون حرم عشق خرامی؟
در میکده بنشین که ره کعبه دراز است ...


(عراقی)

[بهرام نامدار]

اگر عمری باشد ...
روزگار برای نویسنده بالغ بر ١۵٠ کتاب در زمینه دین و فلسفه‌ چنین رقم زد که خیلی زود پنجه در پنجه یک بیماری سخت اندازد. این نویسنده توانا، با کمال تأسف، در سن ۵۵ سالگی و در ۱۸ فروردین ۱۳۹۹ تسلیم او شد و ناباورانه از بین ما رفت.
این یادداشت را در اوج بیماری، هم‌چون وصیت‌نامه‌ای برای علاقه‌مندان به آثارش نگاشته است. روحش شاد و قرین رحمت واسعه الهی:
+ + + + + + + + + + + + + + + + +
*اگر عمری باشد…*
اگر عمری باشد، پس از این هیچ فضیلتی را هم‌پایه مهربانی با آدمیزادگان نمی‌شمارم.
اگر عمری باشد، کمتر می‌گویم و می‌نویسم و بیشتر می‌شنوم و می‌خوانم.
اگر عمری باشد، پس از این خویش را بدهکار هستی و هستان می‌شمارم، نه طلبکار.
اگر عمری باشد، دیگر به هیچ سیاست‌مداری وکالت بلاعزل نمی‌دهم.
اگر عمری باشد، دیگر هیچ عدالت کوچکی را در هوس رسیدن به عدالت بزرگ‌تر قربانی نمی‌کنم.
اگر عمری باشد، دیگر با دو گروه بحث و گفت‌وگو نمی‌کنم: آنان که از عقیده خویش منفعت می‌برند و آنان که از اندیشه خویش، پیشه ساخته‌اند.
اگر عمری باشد، عدالت را فدای عقیده و آرزو را فدای مصلحت و عمر را در پای خوردنی‌ها و پوشیدنی‌ها قربان نمی‌کنم.
اگر عمری باشد، چندان در خطا و کوتاهی‌های دیگران نمی‌نگرم که روسیاهی خود را نبینم.
اگر عمری باشد، از دین‌ها تنها مذهب انصاف را بر می‌گزینم و از فلسفه‌ها، آن را که سربه‌هوا نیست و چشم به راه‌های زمینی دارد.
اگر عمری باشد، هیچ ظلمی را سخت‌تر از تحقیر دیگران نمی‌شمارم.
اگر عمری باشد، در پی هیچ عقیده و ایمانی نمی‌دوم. در خانه می‌نشینم تا ایمانی که سزاوار من است به سراغم آید.
اگر عمری باشد، هر درختی را که دیدم در آغوش می‌گیرم، هر گلی را می‌بویم، و هر کوهی را بازیگاه می‌بینم و تنها یک تردید را در دل نگه می‌دارم: طلوع خورشید زیباتر است یا غروب آن
اگر عمری باشد، سیاست‌مداران را از دو حال بیرون نمی‌دانم: آنان که دروغ را به راست و آنان که راست را به دروغ می‌آلایند.
اگر عمری باشد، همچنان برای آزادی و آبادی کشورم می‌کوشم.
اگر عمری باشد، رازگشایی از معمای هستی را به کودکان کهنسال می‌سپارم.
اگر عمری باشد، از هر عقیده‌ای می‌گریزم، چونان گنجشک از چنگال عقاب.
اگر عمری باشد، در جنگل‌های بیشتری گم می‌شوم؛ کوه‌های بیشتری را می‌نوردم؛ ساعت‌های بیشتری به امواج‌ دریا خیره می‌شوم؛ دانه‌های بیشتری در زمین می‌کارم و زباله‌های بیشتری از روی زمین برمی‌دارم.
اگر عمری باشد، کمتر غم نان می‌خورم و بیشتر غم جان می‌پرورم.
اگر عمری باشد، دیگر هیچ گنجی را باور نمی‌کنم، جز گنج گهربار کوشش و زحمت.
اگر عمری باشد، برای خشنودی، منتظر اتفاقات خوشایند نمی‌نشینم.
اگر عمری باشد، خدایی را می‌پرستم که جز محراب حیرت، در شاُن او نیست.
اگر عمری باشد، قدر دوستان و عزیزانم را بیشتر می‌دانم.
من قدم به ۵۵ سالگی گذاشتم. خبر مهمی نیست؛ اما مهم است که دوستان من بدانند که این مرد ۵۵ ساله، به تعداد کتاب‌هایی که نخوانده است، غمگین است؛ به شمار دست‌هایی که نگرفته است، پشیمان است و به عدد مهربانی‌هایی که نکرده است، خاطری آزرده دارد. فریبکاری سپهر تیزرو، او را خام کرد و آینده را چنان فراخ و بلند نمایاند که همه‌چیز را به آن حوالت داد. در خانۀ او کتاب‌هایی است که سال‌ها چشم به دست او دوخته بودند که از قفس کتابخانه بیرون آیند و از روی میز مطالعه بر چشم او بتابند؛ اما او همیشه به آن‌ها وعدۀ فردا داد؛ فردایی که هیچ حُسن و امتیازی بر امروز و دیروز نداشت.
اگر امروز از این مرد بسترنشین بپرسند که تنها وصیت تو به جوانان و میان‌سالان و حتی پیران و بیماران چیست، می‌گوید: *بخوانید و بخوانید و بخوانید. درد ما ندانستن نیست؛ درد ما خود داناپنداری و بی‌اشتهایی به دانستن و خواندن است. کتاب‌، تنها گنج دنیاست که نه در زیر خاک، که در پیش چشم ماست و ما آن را نمی‌بینیم.*


رضا بابایی
*یادش گرامی باد و نامش جاویدان*

[بهرام نامدار]

یک افسانۀ انگلیسی می‌گوید که وقتی طوفان می‌آید هم گاوها و هم بوفالوها از قبل آمدن آن را حس می‌کنند. گاوها پشت به طوفان فرار می‌کنند و بوفالوها رو به طوفان.

دو استراتژی متفاوت برای فرار: گاوها سعی می‌کنند از محلی که طوفان در حال آمدن از آنجاست دور شوند تا با آن روبرو نشوند و بوفالوها سعی می‌کنند خودشان را دقیقاً به محل وزیدن طوفان برسانند و با آن برخورد کنند.

گاوها با خودشان حساب می‌کنند که بالاخره طوفان جایی تمام خواهد شد و اگر ما از آن فرار کنیم و پشت به آن بدویم هیچ‌گاه به ما نخواهد رسید پس بدون آسیب و فقط با صرف انرژی می‌توانیم از طوفان در امان بمانیم.

بوفالوها اما با خودشان حساب می‌کنند که سرعت ما از طوفان کمتر است و هر چقدر هم که سریع بدویم به ما خواهد رسید. پس به جای اینکه پشت به آن فرار کنیم به سمتش می‌رویم تا پس از یک برخورد کوتاه، از آن رد شویم و در امان بمانیم.

آنچه گاوها در حساب و کتابشان نمی‌آورند همین بصیرت بوفالوهاست؛ سرعت طوفان بیشتر از سرعت گاوهاست و گاوها پس از مدتی دویدن خسته می‌شوند. طوفان به آنها می‌رسد، با جهت دویدنشان همراه می‌شود، مدت‌زمان زیادی با آنها می‌ماند و در نهایت آسیب‌هایش را می‌زند. اما بوفالوها که می‌دانند به هر حال طوفان به آنها خواهد رسید تصمیم می‌گیرند که هم‌جهت با طوفان ندوند و با رفتن در دل طوفان خیلی سریع‌تر از آن بگذرند و مدت‌زمان کمتری درگیرش باشند.

گاوها طوفان را با خود همراه می‌کنند و بوفالوها طوفان را از خود عبور می‌دهند.

برخلاف چیزی که از ابتدا به نظر می‌رسد، آسیبی که بوفالوها از طوفان می‌بینند بسیار کمتر از آسیب گاوهاست اگرچه رفتار ابتدایی بوفالوها، احمقانه به نظر می‌رسد و رفتار ابتدایی گاوها عقلانی.

در یک جامعه، تمامیت‌خواهی شبیه به طوفان است. وقتی وزیدن می‌گیرد باید از آن فرار کرد اما پرسش اصلی این است که «به کدام جهت»؟

معمولاً قسمت بزرگ جوامع مدرن (همان‌ها که اصطلاحاً «طبقۀ متوسط» نامیده می‌شوند) راه به‌ظاهر عقلانی گاوها را انتخاب می‌کنند. آنها تلاش می‌کنند که با تمامیت‌خواهی روبرو نشوند و مدام زندگی‌شان را از حوزه‌هایی که تمامیت‌خواهی به آنها وارد می‌شوند، بیرون بکشند. به بسیاری از قوانینش تن می‌دهند، بسیاری از عرف‌هایش را رعایت می‌کنند، هر چه را که ممنوع کرده، به حوزۀ خصوصی منتقل می‌کنند، اعتراض‌شان را پنهان می‌کنند، از ایستادن در مقابلش یا درگیری با آن پرهیز می‌کنند و در کل به سمت شکلی از اخلاق رواقی کشیده می‌شوند: «من باید گلیم خودم را از آب بیرون بکشم و به فکر زندگی خودم باشم. به من چه که در جامعه چه می‌گذرد و به من چه که آزادی دیگران تا چه حد محدود می‌شود؟ تا زمانی که زندگی شخصی من در امان است مشکلی نیست و این وظیفۀ بقیه است که به فکر زندگی خودشان باشند». تا مدتی هم این شیوۀ زندگی جوابگوست و عقلانی به نظر می‌رسد اما محاسبات رواقیون مدرن هم مانند محاسبات گاوها اشتباه است: تمامیت‌خواهی مانند طوفان می‌وزد و به تمام حوزه‌های ممکن یک جامعه وارد می‌شود و در نهایت زندگی آنها را هم درمی‌نوردد حتی اگر سعی کرده باشند زندگی‌شان را از هجوم آن دور نگاه دارند. مشکل بزرگ این است که چون رواقیون مدرن پشت به تمامیت‌خواهی می‌دوند، تمامیت‌خواهی دیر یا زود با آنها همراه خواهد شد و مدت زیادی بر آنها سلطه خواهد داشت. به همین دلیل هم ممکن است در جامعه‌ای، طبقۀ متوسط به‌ظاهر مخالف تمامیت‌خواهی باشد اما به دلیل انتخاب مسیر اشتباه برای فرار، مدتی طولانی با تمامیت‌خواهی همراه و باعث دوام آن می‌شود.

آنچه که جوامع مدرن در مقابل تمامیت‌خواهی کم دارند، بوفالوست. عموم رواقی‌ها به نسل‌های بعدشان هم یاد می‌دهند که در جهت خلاف بروز خطر از آن فرار کنند: «پی دردسر نباش»، «تحمل کن»، «همرنگ جماعت شو»، «در کاری که به تو مربوط نیست دخالت نکن»، «گلیم خودت را از آب بیرون بکش»، «احتیاط کن» و ... رواقیون، نمی‌توانند بوفالو تربیت کنند: موجوداتی که اتفاقاً به سوی نقطۀ بروز خطر فرار می‌کنند چون می‌دانند که رفتن در دل خطر، به مراتب آسیب کمتری به همراه دارد اگرچه چون آسیبش در نگاه اول دفعی و لحظه‌ایست ممکن است ترسناک باشد. اگر رفتار گاوها را در مقابل تمامیت‌خواهی بتوان «رواقی‌گری» نامید، رفتار بوفالوها، «نافرمانی» است. آنها به سوی تمامیت‌خواهی حرکت می‌کنند، با قوانین و قواعدش روبرو می‌شوند و با پذیرش خطرها، یک بار برای همیشه از آن قوانین و قواعد عبور می‌کنند.

بوفالوها هم به اندازۀ گاوها می‌ترسند. کار آنها هم در نهایت فرار است. آنها هم مانند گاوها «مبارز» نیستند و نباید باشند. تنها فرق آنها با گاوها این است که مسیر به‌ظاهر ترسناک اما درست و کم‌هزینه‌تری را برای فرار انتخاب می‌کنند ...

[بهرام نامدار]

مدت هاست در هر جمع و گروهی این سوال طرح می شود که:
چرا در ایران اختلاس زیاد است؟
چرا تهمت فراوان است ؟
چرا دروغ بی شمار است؟
چرا زیرآب زنی در کار و خیانت در شغل و فساد در خانواده افزون شده است؟
چرا جوانان به مواد مخدر روی اورده اند ؟
چرا رابطه های آنچنانی رواج یافته ؟
چرا میزان تصادفات رانندگی زیاد شده؟
چرا دعواهای خانگی و خیابانی و چاقو کشی و قتل و جنایت و تجاوز روز به روز بیشتر می شود؟
چرا تحمل ایرانی ها کم شده.؟
. چرا فحش زیاد شده ..؟

چرا هر کس که سفری به اروپا می کند می گوید انجا احترام دیده و در ایران بی احترامی ....؟
چرا و چرا؟؟

مگر از صبح تاشب نوای دین از صدا و سیما به گوش نمی رسد؟
مگر هر هفته در کل کشور نماز جمعه برگزار نمی شود؟
مگر این همه مداح و سخنران که شب و روز از خدا و پیغمبر می گویند کم است ؟
پس چرا مشکلات اخلاقی جامعه روز به روز اسفناک تر و فجیع تر می شود؟؟

خلاصه :چرا جامعه ایران از اخلاق دور شده است؟

پاسخ این همه سوال فقط یک عبارت است:

ابهام از آینده و اخلاقی زیستن


در دهۀ ۱۹۶۰ تعدادی از روان‌شناسان اجتماعی فرانسوی با همكاری یك مؤسسۀ تحقیقاتی بزرگ، در اروپا یك مركز شبانه روزی تأسیس كردند.

در این مركز، نوجوانان ۱۲تا ۱۹سال آموزش می‌دیدند و زندگی می‌كردند. مدّت یك سال همه چیز به صورت عادی جریان داشت
و آزمایش‌های مختلف كمی و كیفی بر روی آنان انجام گرفت.

در طول این یك سال، هر نوجوان سه وعدۀ غذایی روزانه با احتساب میان وعده‌ها، ۸۰۰گرم غذا می‌خورد.

پس از یك سال به تدریج و آگاهانه شایعه كردند به علت وضعیت اقتصادی نابسامان شبانه‌روزی، ممكن است غذا به لحاظ كمی و كیفی جیره‌بندی شود.

شش ماه بعد از این شایعه، میزان غذای مصرفی روزانه هر فرد از ۸۰۰گرم به ۱۲۰۰گرم افزایش یافت.
هنگامی كه عملاً جیره‌بندی را آغاز كردند، مصرف غذا از ۱۲۰۰گرم به 1500گرم رسید و حتی در اواخر این دورۀ چهارساله، نوجوانانی بودند كه در شبانه روز بیش از ۵كیلوگرم غذا می‌خوردند.

دلیل افزایش مصرف این بود كه نوجوانان آیندۀ خود را مبهم می‌دیدند.

هنگامی كه مركز شبانه‌روزی در وضع عادی قرار داشت، افراد غذای خود را به یكدیگر تعارف می‌كردند
و نسبت به یكدیگر رابطه‌ای مبتنی بر نیكوكاری، شفقت و نوعی از خودگذشتگی داشتند. امّا هنگامی كه شایعۀ كمبود غذا مطرح شد، تعارفات، رعایت ادب و رفتارهای مهربانانه، نسبت به یكدیگر كمتر شد.

در واقع به دلیل مبهم بودن آینده، اخلاقی زیستن بر پایۀ عدالت، احسان، رعایت ادب و.. به مرور زمان كمرنگ گشت.

آینده ی مبهم و نامعلوم افراد از نظر مالی، شغلی و.. آستانۀ اخلاق و تحمل را در هر جامعه ای كاهش می‌دهد.

به طور مثال، در جامعه‌ای كه همۀ افراد با هر تخصصی می‌توانند شغلی داشته باشند، كارشكنی، حسادت، تهمت، سخن‌چینی، چاپلوسی و.. كمتر است.

به طور كلی در جامعه‌ای كه نیازهای اساسی انسان‌ها در آن تأمین می‌شود، افراد بر پایۀ موازین اخلاقی زندگی می‌كنند.

پس اخلاقی زیستن ارتباطی به نصیحت های اخلاقی و ازدیاد مجالس دینی ندارد.
اخلاقی زیستن نیاز به آرامش ذهنی و ثبات اقتصادی دارد.

به جای صرف هزینه های بسیار برای دعاهای مستحب کمیل و ندبه و سخنرانی های خسته کننده و مداحی های سوزناک و خرج برای برپایی مجالس و همایش های بی اثر ؛ بهتر است این ثروت عمومی را به واجبات مردم یعنی مخصوصا ازدواج و شغل منتقل کنید.

جوانی که شغل دارد و ازدواج کرده ، با خوش بینی به آینده می نگرد
و همین آرامش به او زندگی اخلاقی بهتری هدیه خواهد داد ...

[بهرام نامدار]

تکنیکال شاخص غذایی :


شاخص این صنعت بیخ گوش مقاومت مهمی هست ...

که فقط یک بار در فروردین 1402 موفق به شکست اون مقاومت شده بود ...

از جذاب ترین شاخص های بازار هست از نظر چارت البته

اگر مقاومت رسم شده شکسته بشه , یک رالی صعودی حداقل 45 درصدی در این شاخص قابل پیش بینی هست ...

[بهرام نامدار]

قسمتهای دیگر تالار برای این مطلب ها هست کاربرتالار وارد میشه ببینه تکنیکال چه خبر میبینه سرکاریه

درود بر اسد ...

قبلا خدمت شما عرض کردم و الان دقیق تر بیان کنم :

گاهی اوقات بازیگر سهمت , با قیمت بازی میکنه ( تراکم زمانی قیمت )

هدفش اینه خسته بشی و بندازت بیرون از سهم

هر لحظه از سهمی که بازیگر ترمزش کشیده بگم یا با مطالب غیربورسی مفید و کاربردی در زندگی خودمان , کاری کنم که بازیگر خسته بشه نه من !!

ناچار میشه بالاخره منی ( یا شما یا خواننده سهامدار سایت ) که خروج نزده ایم را در بازی اش شرکت بده ...

مطالب غیر بورسی هم بد نبوده , یه دفترچه یادداشت و خاطرات هست حداقل برای خودم ...