منتظران

[(حجت)]

خلاصه زندگانى نواب اربعه (رحمة الله علیهم اجمعین)

1- عثمان بن سعید عمرى
اولین نایب امام زمان- علیه السلام- عثمان بن سعید عمرى بود. زندگى او از دوره حضرت هادى- علیه السلام- كه در آن زمان وى (عثمان بن سعید یازده ساله بود، شروع مى‏شود. بعد از حضرت امام هادى- علیه السلام-، او بر سر پیمان خود وفادار مانده و ملتزم به خدمت حضرت امام حسن عسكرى - علیه السلام-گردید، و تا هنگام شهادت امام حسن عسگرى - علیه السلام- نسبت به آن حضرت وفادار ماند و بعد از او به عنوان نایب خاص امام زمان- علیه السلام- معرفى مى‏گردید.
تاریخ تولد، وفات و مدت دوران نیابت او به طور دقیق معلوم نیست: لكن ما با جمع قرائن و شواهد، مدت دوران نیابت وى را حدود پنج سال حدس زدیم. در زمان نیابت وى، به علت موقعیت زمانى خاص، مدعیان دورغین كمتر ظاهر شدند و فقط دو نفر، آن هم به صورت كمرنگ چنین ادعایى را داشتند. نایب اول تلاش كرد وانمود كند كه امام حسن عسكرى- علیه السلام- بدون جانشین از دنیا رفته، تا حضرت را از خطر دستگاه عباسى مصون دارد، و از طرف دیگر، سعى مى‏كرد وجود و حیات مبارك امام
زمان- علیه السلام- را براى شیعیان اثبات كند و مسأله غیبت را به علل قانع كننده توجیه نماید. دوران نیابت وى، مقارن با خلافت «معتمد» بود.


2- محمد بن عثمان عمرى
دومین نایب خاص امام زمان- علیه السلام- محمد بن عثمان عمرى است. ایشان فرزند نایب اول است و او از همان دوران كودكى، همراه پدرش در خدمت حضرت هادى- علیه السلام- بوده و سپس در خدمت امام حسن عسكرى- علیه السلام- و سپس حضرت مهدى - ارواحنا فداه - بعد از درگذشت پدرش، وى را به عنوان نایب خود تعیین نمود، و حدود نیم قرن - طبق نظر اكثر علماء - نماینده و نایب حضرت مهدى‏ - علیه السلام- در تمامى شئون شیعیان بود. بر نیابت وى، سه امام، یعنى امام هادى و امام حسن عسكرى و حضرت ولى عصر- علیهم‏السلام- تصریح نموده‏اند. به خاطر طولانى بودن دوران نیابت وى، توقیعات زیادى در زمنیه‏هاى مختلف، از طرف امام زمان- علیه‏السلام- در زمان ایشان صادر گشت.
در زمان وى، مدعیان دروغین زیادى پیدا شد، و یكى از كارها و فعالیتهاى مهم او مبارزه مستمر با این مدعیان دروغین نیابت بود، و با سعى و تلاش بى‏وقفه، توانست عموم شیعیان را از چنگال آنان برهاند و با رسوا كردن آنها به وسیله اخراج توقیعات لعن از طرف امام زمان- علیه‏السلام- نیابت حقیقى خویش را اثبات بكند. دوران نیابت وى مقارن با بقیه خلافت «معتمد» و خلافت «معتضد» و ده سال از خلافت «مقتدر» بود. مرگ خود را پیشگویى نمود و در سال 305ه.ق. وفات یافت.


3- ابوالقاسم حسین بن روح نوبختى
سومین نایب خاص امام زمان- علیه‏السلام- حسین بن روح نوبختى مى‏باشد. بر خلاف سایر نواب خاص، بعضى از مورخین تنها به جنبه‏هاى سیاسى زندگانى ایشان
پرداخته‏اند و بعضى از ابهامات موجود در زندگى دیگر نواب، درباره ایشان كمتر مشاهده مى‏شود. وى به خاطر نسبتى كه با خاندان نوبختى داشت، در دستگاه عباسى از موقعیت خوبى بر خوردار بود و بسیارى از مشكلات شیعیان را از این طریق حل مى‏نمود. وى قبل از وزارت حامد بن عباس از آزادى خوبى بهره‏مند بود؛ لیكن بعد از به وزارت رسیدن حامد بن عباس (306 تا 311) به خاطر كینه این وزیر با شیعیان، فعالیتهاى او محدود شد، و مجبور شد به صورت مخفیانه زندگى كند، و در این مدت، شلمغانى را از طرف خود منصوب نموده بود كه واسطه بین او و شیعیان باشد، او هم، از استتار حسین بن روح سوء استفاده نموده و مدعى نیابت دورغین شد. بعد از عزل حامد بن عباس در سال 311 و وزارت سوم ابن فرات، وى موقعیت خود را باز یافت، لیكن بعد از عزل ابن فرات در سال 312 ه.ق. و كشته شدن او و پسرش، حسین بن روح توسط مقتدر تا سال 317ه.ق. زندانى گشت، و در سال 317ه.ق. از زندان آزاد و به فعالیت خود ادامه داد.
وى معاصر با بقیه خلافت «مقتدر) و قسمتى از خلافت «راضى» بود. مدت نیابت‏ وى 21 سال به طول انجامید و در سال 326ه.ق. وفات یافت.


4- ابوالحسن على بن محمد سمرى
چهارمین نایب خاص امام زمان- علیه السلام- على بن محمد سمرى است كه بعد از حسین بن روح در سال 326ه.ق. از طرف نایب منصوب شد. وى از اصحاب امام حسن عسكرى- علیه‏السلام- بوده است. یك هفته قبل از مرگش، توقیعى از طرف امام زمان- علیه‏السلام- صادر گردید، كه در آن توقیع، حضرت از خاتمه‏ دوران غیبت صغرى و شروع غیبت كبرى خبر داده بود. مدت نیابت وى از سال 326 تا سال 329 ه.ق. به طول انجامید، و در نیمه شعبان آن سال دارفانى را وداع گفت.

[(حجت)]

وقتی که پادشاه اردن خود را منجی بشر میداند

منتظران حضرت امام مهدی موعود عجلالله تعالی فرجه الشریف باید بصیرت بالایی داشته باشند که حقا در دوره آخرالزمان شناخت و تشخیص حق از باطل، بسیار دشوار است.
محمد جواد آقایی، نویسنده وبلاگ " ساحل" به موضوعی که در بین وبلاگهای منحرف به شدت در حال تبلیغ است اشاره میکند . این موضوع در رابطه با منجی خوانده شدن عبداله پادشاه اردن به عنوان منجی بشر و العیاذبالله اام زمان است. آقای مینویسد:

اعتقاد به منجی عالم، به هر نام یا در هر مذهبی، مساله تازهای نیست و همه انسانهای آزاده و پاکفطرت جهان، در انتظار ظهور مصلح کل، شب را صبح و صبح را شب میکنند.

حوادث و تحولات منطقه بویژه در کشورهای عربی، سردرگمی کشورهای مدعی قدرت در این میان، سقوط دیکتاتورهای به ظاهر قدرتمند جهان در برهههای زمانی بسیار کوتاه و برافراشته شدن پرچم اسلام و بویژه جلوه هرچه بیشتر مکتب انقلاب اسلامی که بنیانگذارش مردی آسمانی بود و سکان هدایتش را فرزند خلف او در دست دارد، دال بر این است که بیشک به آخرالزمان نزدیک شدهایم و جای خالی مصلح جهان بیش از پیش در میان امت مسلمان و حتی تمام مردم دنیا حس میشود.

بیداری مسلمانان کشورهای تونس، مصر، لیبی، بحرین، یمن، عربستان، مراکش و اردن موجی عظیم و خروشان در جهان به راه اندخته که بسیاری در امتداد آن منتظر ظهور مصلح هستند و مسلما غرب نمیتواند با جنگ نظامی یا تحریمهای اقتصادی در مقابل آن بایستد و شاید بتوان گفت، تنها راه از بین بردن این شور به پا خاسته در جهان اسلام منهدم کردن آن از درون است!

استکبار جهانی و ابرقدرتهای غربی به خوبی میدانند، دیگر نمیتوانند در پشت نقابهای دروغین خود این حرکت را کنترل کنند و باید یکی از بهترین و زبدهترین مهرههای خود را که حقیقتا برای پرورش آن زحمت فراوانی کشیدهاند و به ظاهر لباس اسلامی به تن دارد را وارد میدان کرده و از این طریق در پوشش مذهب اسلام این حرکت اسلامی را مصادره و خنثی کنند و چه کسی بهتر از «عبدالله بنحسین [عبدالله دوم]» پادشاه پلید اردن؟!

چندی پیش خبری مبنی بر تحرکات تازهای در عالم وب در حمایت از «ملکعبدالله دوم» به عنوان - نعوذبالله- مهدی موعود منتشر شد. ادعای مصلح جهان بودن از طرف «ملکعبدالله دوم» که به ظاهر مسلمان لیکن باطنا ضداسلام است و مادری یهودی و همسری مسیحی (انگلیسی) داشته و ادعای دروغین انتساب وی به خاندان مطهر پیامبر اعظم(ص) و بنیهاشم را دارد و خود نیز فراماسون و فراماسونزاده و از لژorder of the Bath است، بهترین فرصت برای غرب است تا آخرین برگ بازی خود را رو کند و با یک منجی دروغین و تحریف شده بر موج بیداری اسلامی که در جهان به حرکت در آمده سوار شود و با نسخهای بدلی از مکتب اسلام این حرکت را به نفع خود مصادره و آن را منحرف کند.

هر چند این ادعا، مضحک و خندهدار است اما نوع جملات، نگاهها و ادبیات به کار رفته در وبلاگها که اغلب در بلاگر بلاگفا فعالیت دارند - وجای تعجب است که هنوز این وبلاگها فیلتر نشده اند!!!- بیانگر این مساله است که این تحرکات درعالم وب برای معرفی کردن «ملک عبدالله دوم» به عنوان منجی یا تشابه مادر جاسوسه او یعنی«آنتونیست آوریل گاندر» که از یهودیان انگلیسی است، به – العیاذبالله- حضرت نرجس خاتون(س) که اهل بلاد روم بوده، کاملا منسجم، کنترل شده، شبکهای و هدایت شده از یک جریان خاص و یک تفکر منحرف است که هدفی جز ایجاد یک جریان تحریف شده در سطح منطقه ندارد!

دراین میان چند نکته حائز اهمیت است:

1-حرکت در فضای وب آسان، امن و ارزان است و به راحتی و با سرعت بالا، بدون بر جای گذاشتن ردپایی میتوان از این جریان و این مهره حیلهگر غرب حمایت کرد.

2-این امر هم مخالفان «ملکعبدالله دوم» در اردن را دلسرد کرده و هم مسلمانان جهان را حتی در یک بازه زمانی کوتاه سردرگم مساله منجی دروغین میکند.

3-معرفی کردن «ملکعبدالله دوم» به عنوان منجی در میان اعراب میتواند از حرکت جریان مردمی کشورهای خاورمیانه به سمت انقلاب اسلامی ایران جلوگیری کرده و نقش ایران را در تحولات منطقه کمرنگ یا بیاثر کند.

4-عکسها و مطالب به کار رفته یا حتی توصیههایی که به کاربران وبلاگهای مذکور شده، اگر چه به ظاهر ضدآمریکایی است اما در پشت پرده آن تفکری ضدایرانی و ضد اسلامی قرار گرفته و از نوع توصیههای جنبش سبز به کاربران خود است. همانطور که در یکی از همین وبلاگها آمده است: «از اینترنت خانگی استفاد نکنید و در کافی نتها وبلاگ را به روز کنید یا کامنت بگذارید» و یا «افرادی که مخالفتی با دولت ایران دارند را به وبلاگ مرجع هدایت کنید تا آنها را بیشتر و تخصصیتر با روشهای براندازی نظام آشنا کنیم».

5-فعالیت در وبلاگهای نوپای پارسیزبان و بویژه ایرانی، پنهان نگه داشتن فعالیتهای سایبری، عدم تبلیغ در زمان حاضر و ترویج مخفیانه و هرمی این موضوع، نشان دادن چهرهای ضدیهود و ضدایرانی، اشاره به ماه جمادی الثانی در مطالب وبلاگها، استفاده ازعدد 9944 در کنار اعداد 1111 و 1555 یا 9613 و... از جمله نکاتی است که جای بررسی و مطالعه بیشتری دارد.

و در آخر منتظران حضرت امام مهدی موعود عجلالله تعالی فرجه الشریف باید بصیرت بالایی داشته باشند که حقا در دوره آخرالزمان شناخت و تشخیص حق از باطل، بسیار دشوار است.

اللهم عجل لولیک الفرج و العافیه و النصر...

[(حجت)]

»» سلام بر مهدی صاحب عصر و زمان

از عشق تو گفتیم و نمک گیر شدیم
تا ساحل چشمان تو تکثیر شدیم
گفتند غروب جمعه خواهى آمد
آنقدر نیامدى که ما پیر شدیم

ای معشوق عارفان مهدی صاحب الزمان

عزيزترين عزيز جان و دلم؛

هواي عاطفه دنيا ابري است؛ دلم گرفتار تنگ غروب است،

همواره به چشمهايم التماس ميكنم كه تا تورا نديده، كم سو نشود.

خودم را پيوسته به دامان خواهش دست هايم مي اندازم كه روزي هزار بارنام تو را درمركز قلبم با خط درشت بنويسد.

همه روزه منت زبانم را ميكشم كه همواره تو رازمزمه كند.

هيچ شاعري نيست كه بتواند خوبي هاي تورا در غزل، جاودانه كند يا عشق خودش را به تو، در قالب قصيده اي رسيده و و ناب، به بازار عاشقان روانه كند.

اي محبوب روزهاي آفتابين دنيا؛اي معشوق همه ما؛ اي زيبا ترين چهره آفرينش؛ بگو گيسوان شب هاي تار فراق،سرشاخه هاي بلندباغ وجود تو را رها كنند؛

بگو آفتاب در برابرت زانو بزند.

بگو آسمان، جبهه ساي همه آدينه هايي شود كه گمان مي برد توآن ها را آبي تر و نوراني تر خواهي كرد.

نازنين؛نياز ما را ببين،قلب هاي مجروح گنجشك هاي زمين، فرياد رس زمان را مي طلبند وهمه آسماني ها،روي ما تو رااز دور مي بوسند.

پيراهن انديشه من به يمن و بركت نام تو، سپيده مانده است.

دلم هواي پريدن به سوي كوي تو رادارد.دست هاي انتظارم به آسمان رسيده.

همه مردم ديار من، سينه چاك رؤيت خورشيدند. همه از جان و دل تو را مي جويند.

همه نام مقدس تو را زمزمه مي كنند. همه خويشتن را فدايي گام هاي تو مي دانند.

اي گل اندام؛ دامان حوصله من چقدر كوتاه است؛ اي كاش رداي گلباران نوازش كلام تورا بر دوش گوش و هوش خويش ببينم؛

اي كاش سروشي در گوش جانم نغمه پردازي كند كه؛«هان و هان؛ خود رابه گامهاي محبوب برسان؛»

اي معشوق عارفان؛ اي يوسف عاشقان؛ اي اميد دار و ديارمان؛

شكوفه هاي انتظارما را بشكوفان و در اين دنياي پر طوفان، ساحل دست هاي مهربانت را به ما برسان.

مهدي جان.

[kaku]

ای یوسـف زهرا در دل های ما نه هفت سال ، که عمـری است خشک سالی می راند. در

این دل های خشکیده ، نه گل محبتی می روید ، نه شکوفه حضوری به بار می نشیند و نه

شقایق وصالی می شکفد. آن چه این دل قحطی زده را از نعمـت و خـرمی ، سرشار میـکند ،

سرانگشت تدبیر شماست . بـیا و بر دل های مـا حکومت کن ، که این دیار جز به تـدبیر شما به

سـامان نمیرسد . خوشا حال آنانکه چشم به راه خوبی ها نشسته اند ! چه بزرگ است پاداش

آنان که به انتظار موعود جهانی روزگار می گذرانند و چه شکوهمند است رتبه و مقام آنان که

منتظر حقیقی قائم آل محمد (ص ) هستند .

بقیه الله

پروردگارا ! مهر یوسف را در دل عزیز مصر و همسرش نشاندی ، مهر یوسف زهرایت را

نیز تو در دل ما بنشان .عشقی ده جانسوز که از سوز آن ، جهانی بسوزد و از آن

سوزش، شعله ای فراهم آید تا چراغ راه مشتاقان گردد. آمین

[kaku]

مدت ها بود باهات حرف نزده بودم... مدت ها بود باهات درد و دل نكرده بودم... مدت ها بود يه

بغض غريب گوشه دلم خونه كرده بود و منتظر بود تا دوباره مثل هميشه بدون مقدمه رها بشه

اما نمي شد... مدت ها قبل كه فهميدم تنها با تو مي تونم حرف بزنم و غصه هام رو برات بگم ...



حالا از اون وقتا، مدت ها گذشته... حالا من دوباره بعد از يه عالمه بي وفايي اومدم

سراغت... اومدم تا حسابي از خجالتت در بيام... اومدم تا دوباره با آرامشت، دست بغض فرو

خورده رو بگيري و آروم آروم رهاش كني... اومدم سراغت تا بهت بگم كه دوري تو شايد به

ظاهر سخت نباشه اما وقتي مدت ها بگذره تازه قشنگي با تو بودن فهميده مي شه... و حالا من

فهميدم كه چقدر محتاج دو كلام درد و دل با توام... دوباره قبولم مي كني؟


با توام! قلب آسموني من...

[(حجت)]

امید من به عطای بقیة الله است

هزار جان به فدای بقیة الله است

بگو به حاتم طایی ، مناز بر کرمت
هزار چون تو گدای بقیة الله است
حرام باد مرا بی محبتش نفسی
که زندگی به ولای بقیة الله است
دعایث منتظران مستجاب خواهد شد
چون متصل به دعای بقیة الله است
خدا ز یمن وجودش به ما دهد روزی
رضای دوست رضای بقیة الله است
گر او نبود نمی ماند از بشر اثری
بقای ما ز بقای بقیة الله است
خوش آن بقیه عمری که سر شود با او
حیات و مرگ برای بقیة است

استاد کلامی زنجانی

[(حجت)]

!! جشن تولد بدون صاحب تولد!!

وقتي جشن تولدي بر پا ميشود هر كسي كه وارد خانه شود اول سراغ كسي را ميگيرد كه تولد اوست صاحب تولد به همه خوش آمد ميگويد. راستي ما 1170 سال و اندي چطور عادت كردهايم فقط يك تولد، بدون ديدن صاحب تولد برگزار كنيم و بدون اينكه بفهميم دغدغه و رضايت او چيست.

اين همه سال نه خواستيم و نه همت كرديم سراغي از صاحب تولد بگيريم شايد براي ما اهميت نداشت يا شايد نبودنش براي ما عادت شده بوده است! راستش خوب كه نگاه ميكنيم گويا اصلا نيازي در وجودمان به وجود نيامده كه پاسخي وجود داشته باشد.

حالا بگو نيازي ديده نازي در گرفته .... نه اين خبرها هم نيست نه نيازي است و نه نازي!

اصلاً تا حالا فكر كردهاي چرا جمعيت ميليوني روز نيمه شعبان در جمكران جمع ميشوند و باز هم صاحب تولد حجاب از رخ برنميگيرد ... كه مرحوم آغاسي ميگويد:

شايد اين جمعه بيايد شايد

پرده از چهره گشايد شايد

يعني اين جمعه ميليوني تشنه نيستند تا آبي نازل شود...

يا نكند صاحب تولد روز تولدش گوشهاي در بياباني، جنگلي، دريايي يا صحرايي و … جايي يافته و آرام آرام گريه ميكند.

آخر شمعهاي زياد كيك تولدش را طوفان هم نميتواند خاموش كند كه هر شمع يك داغ است و يك درد

قصه غفلت ما و قهر ما با آقا قصه غصههاست ...

قصه نيمه شعبانهاي مكرر و نبود آقا درد از دردهاي عاشقي است اين حرفها را تا عاشق نباشي نميفهمي.

عاشق وقتي بيتاب معشوق ميشود وقتي از هر فرصتي براي ديدار استفاده ميكند وقتي هر بهانهاي، هر بويي، هر صدايي، هر نفسي او را به سمت معشوق ميكشد.

وقتي دنبال يك آشناست تا احوال معشوق را از او جويا شود.

خيلي بي قرار است.

بايد جاي يك عاشق باشي تا بفهمي نيمه شعبان بي مولا تولد نيست

قصه غربت و غمي است كه اشكهاي بي پايان آقا را تفسير ميكند

گواه غربتي است كه نبود امام را فرياد ميكنند ... .

اول و آخر اين قصه درد است و غم و تا نيايد اين غم عاشقان را ميسوزاند.

اينها را گفتم كه روز نيمه شعبان اگر باز هم جشن ميلادي بدون ظهور آقا گرفتي؛ اگر كامت را با شيريني و شربت شيرين كردي به چشمهايت بگويي بر اين شيريني خون ببارند ...

بياييد ما ديگر جشن تولد را براي صاحب تولد غمگينتر نكنيم ... . كمي به دغدغهها و غصههاي او فكر كنيم.


فاطمه حيدرى

[(حجت)]

خورشید نیمه شعبان

سلام بر مهدى(ع)، خورشید جان ها و امید انسان ها. مهدى(ع)، یادگار پیامبران، خلاصه ابراهیم، عصاره محمد، احیا و زنده کننده سنت هاست. نیمه شعبان، مطلع خورشید فروزان مهدى(ع) در ظلمت تاریخ است. پیروان قائم آل محمد(ع) همچون او اهل قیام و انقلابند.

مهدى(عج)، کعبه مقصود و قبله موعود امت هاست.

غیبت کبرا، دوره آزمایش منتظران راستین حضرت مهدى(ع) است.

وقتى نیمه شعبان مى رسد، گلواژه هاى «انتظار»، «ظهور»، «فرج»، «حکومت جهانى»، «قسط و عدل»، «دیدار» و «مهدى» مى شکفد.

نیمه شعبان، عید منتظران وراثت زمین براى مستضعفان و شکست سلطه هاى جبّاران است. نیمه شعبان، افروختن چراغ شوق در دل شیعیان و امید بخشیدن به محرومان است.

خورشید نیمه شعبان

آخرین وصى پیامبر خدا(ص)، دوازدهمین امام شیعه و چهاردهمین معصوم از خاندان رسالت، حضرت مهدى(ع) در سپیده دم نیمه شعبان سال 255 هجرى در شهر سامرا دیده به جهان گشود. با تولد او انتظار تحقق مژده اى که پیامبر خدا(ص) و امامان(ع) از دو قرن پیشتر داده بودند سر آمد و گام او زمین را برکت بخشید.

نام آن حضرت، نام پیامبر(ص) و کنیه او کنیه رسول خداست. (محمد، ابوالقاسم) توصیه شده است که در عصر غیبت، از او به نامش یاد نشود، بلکه با القاب متعددى که دارد، مثل مهدى، منتظر، حجت، صاحب امر، صاحب الزمان، بقیة اللّه ، قائم، خلف صالح و ... نام برده شود.

پدرش امام عسگرى(ع) و مادرش نرجس است که نام اصلى وى ملیکه، دختر یشوعا فرزند قیصر روم بود. وجود آن امام، مشخصات وى، مژده ظهورش، ویژگى اصحابش و چگونگى حکومتش، در روایات بسیار آمده است و طبق روایات عقیده به او مخصوص به شیعه نیست، بلکه روایات بسیار در کتاب هاى اهل سنت نیز درباره او نقل شده است.
زمینه هاى غیبت

از آنجا که حکومت هاى ستمگر، طبق وعده روایات، زوال قدرت خود را در حکومت این مولود خجسته مى دیدند و مى دانستند که از نسل امام عسگرى(ع) خواهد بود، پیوسته آن حضرت را زیر نظر داشتند، امام یازدهم نیز تولد این فرزند را از مردم کتمان مى کرد تا دستگاه خلافت به وجود او پى نبرد.

البته در همان دوران کودکى، براى آنکه شیعیان نسبت به پیشواى خود و امام بعدى بى خبر و حیران نباشند، امام زمان(ع) توسط پدر ارجمندش به برخى اصحاب خالص و مطمئن نشان داده مى شد، تا حجت خدا را بشناسند و بعدا دچار گمراهى نشوند.

امام زمان(ع) پنج ساله بود که پدرش امام عسگرى(ع) به شهادت رسید. حضرت بر جنازه مطهر پدر نماز خواند و چون مأموران از وجود او با خبر شدند، در تعقیب او به منزل امام هجوم آوردند. ولى حضرت در یکى از سرداب هاى خانه از چشم ها ناپدید شد و هر چه گشتند، او را نیافتند. بدین گونه رابطه آشکار مردم با حضرت مهدى(ع) قطع شد و دوران غیبت فرارسید.

غیبت صغرى و کبرى

امام عصر(ع) از آن زمان تا سال 329 هجرى، به مدت 69 سال (که دوره غیبت صغرى نامیده مى شود) از طریق چهار نماینده خاص، با مردم رابطه داشت و نامه ها، نیازهاو سؤال هاى آنان از طریق این نوّاب خاص به حضرت مى رسید و پاسخ آن دریافت مى شد، به نامه هاى آن حضرت «توقیعات» گفته مى شد.

نایب هاى ویژه او که در چهار نسل پیاپى واسطه میان امام و امت بودند، عبارتند از عثمان بن سعید، محمد بن عثمان، حسین بن روح و على بن محمد سیمُرى.

با مرگ چهارمین سفیر خاص امام در سال 329 دوران غیبت کبرى آغاز شد که تاکنون ادامه دارد و جانشینان حضرت، فقهاى عادل و واجد شرایط در هر زمان اند.

حضرت مهدى(ع) هم اکنون از دیده ها پنهان است و ما در عصر غیبت بسر مى بریم و از دیدن جمالش محرومیم.

البته در این دوازده قرنى که از عمر آن حضرت مى گذرد، اشخاص متعددى به خاطر صلاحیت و تقوا و عمل صالح، توفیق دیدار او را داشته اند.

شوق دیدار او در همه دل ها وجود دارد و شیعیان، در انتظار پایان دوره غیبت و فرارسیدن «عصر ظهور»ند، تا به یارى او بشتابند. امام عصر(ع) هم اکنون زنده است و از آنچه در جهان و میان مسلمانان مى گذرد با خبر است، هر چند دیده نمى شود و کسى از جاى او و زمان ظهورش آگاه نیست. دیدار چهره او به سختى میسر است، آن هم براى انسان هاى صالح و پاک، در صورتى که حضرت مهدى(ع) صلاح بداند.

عصر حضور

عمر طولانى او از معجزات الهى است و تاکنون بیش از یازده قرن از میلاد او مى گذرد. وقتى ظهور کند، در چهره و نیروى یک مرد چهل ساله خواهد بود.

در عصر غیبت، جهان از وجود او بهره مى برد، آن سان که از خورشید پشت ابر بهره مند مى شود. او حجت خدا در عصر غیبت است و هرگز زمین خالى از حجت نخواهد بود.

ظهور او شرایطى دارد که وقتى فراهم باشد و خداوند اذن دهد، آن حضرت در روز جمعه اى در مکه و کنار خانه خدا ظهور مى کند و تعداد 313 نفر از یاران خاص او از سراسر جهان به سرعت خود را به او مى رسانند و با او بیعت مى کنند و قیام جهانى او آغاز مى شود.

امام زمان(ع) ذخیره الهى براى گسترش قسط و عدالت در سراسر جهان است. وقتى آن حضرت ظهور کند، امنیت، عدالت، رونق اقتصادى، وفور نعمت هاى الهى در زمین، صلح و صفا و برادرى و مساوات در سطح جهان برقرار خواهد شد.

نصرت الهى پشتیبان اوست و جهان مسخر فرمان او مى گردد. به دست او و با یارى پروردگار، «حکومت واحد جهانى» تشکیل مى شود و قانون خدا و احکام خدا به نحو کامل در همه جاى گیتى اجرا و حاکم خواهد گشت و قدرت هاى ستم نابود خواهد شد.

عقیده به مهدویت و وجود یک نجات بخش در پایان عمر جهان، نه تنها در اسلام، بلکه در ادیان آسمانى دیگر هم مطرح است و همه فرقه ها به نحوى به یک «موعود» و منجى عقیده دارند و در انتظار یک مصلح جهانى بسر مى برند. همین عقیده سبب شده که در طول تاریخ بارها از سوى دروغگویانى ادعاى مهدویت یا واسطه بودن بین امام و و مردم اظهار شود و از این راه، فرقه هاى انحرافى و مسلک هاى ساختگى پدید آید. فرقه بهائیت و قادیانى گرى دو نمونه از این گروههاى منحرف است.

براى زمان ظهور حضرت، نشانه هایى در روایات بیان شده که به «علائم ظهور» مشهور است و بروز آن نشانه ها، نشانه نزدیکى عصر ظهور است. فراگیرى ظلم و جور در سطح جهان، پیدایش جنگ ها و فتنه ها و آشوب هاى ویرانگر، ناامنى در همه جا، رواج فساد و گناه در جوامع، گرانى و نابسامانى اوضاع اقتصادى و برخى حادثه هاى شگفت و بى سابقه از آن جمله است.

حکومت مهدوى

وقتى امام زمان(ع) ظهور کند، از مکه به سوى مدینه، سپس به سوى عراق و کوفه حرکت مى کند. عیساى مسیح از آسمان فرود آمده، به او اقتدا مى کند و خداوند زمینه هاى قدرت و حاکمیت او را بر جهان فراهم مى آورد و با یارى و نصرت ویژه، امدادش مى کند. آن حضرت، دولت کریمه و الهى براساس قسط و عدل تشکیل مى دهد.

مرکز حکومتش کوفه خواهد بود. اما سپاه او سراسر جهان را فتح خواهد کرد. در شام و فلسطین و مناطق دیگر، نبردهاى خونینى بین یاران او و پیروان طاغوت ها پیش خواهد آمد. سرانجام، پیروزى نهایى از آن اوست.

زمین گنجینه هاى خود را براى امام آشکار مى سازد. امنیت همه جا حاکم مى شود، ویرانى ها آباد و ستمگران نابود و مؤمنان عزیز مى شوند. آن حضرت چند سال (هفت یا هفتاد سال) حکومت جهانى خواهد داشت، سپس به شهادت مى رسد و حکومت عدل او با بازگشت دوباره امامان معصوم ادامه مى یابد.

سپس عمر جهان به پایان رسیده، مقدمات قیامت فراهم مى گردد. در عصر غیبت، شیعیان وظیفه دارند که با «انتظار فرج»، زمینه ساز حکومت جهانى او شوند و از پیشگاه خدا، آمدن او را طلب کنند.

انتظار فرج که از برترین عبادت ها به شمار آمده، همراه با اصلاح خود و جامعه و مبارزه با ستم و فساد و فراهم ساختن شرایط متناسب با «دولت کریمه» امام زمان(ع) است.

و ... منتظر «مصلح»، باید خودش هم «صالح» باشد و در «اصلاح» مفاسد بکوشد.



یا مهدی، تولدت مبارک.

[(حجت)]

یک عمر تو زخم مارا بستی !
هرروز کشیدی به سر ما دستی !
شعبان که به نیمه میرسد آقا جان !
ما تازه به یادمان می آید که هستی !
__________________


ای لحظه ها و ثانیه هایم فدای تو
کی می شود ترانه بریزم به پای تو

ای سبزتر ز هر چه خدا آفریده است
ای آبشار ریخته گیسو به پای تو

از سمت آفتاب کسی منعکس نشد
تب کرده اند آینه ها هم برای تو

با روزهای هفته کلنجار می روم
با غربتی که می وزد از جمعه های تو

در تار و پود شهر نمی گنجم این زمان
کاش آسمان نشان دهد از روستای تو

دیشب برای آمدنت نذر کرده ام
پر می کشد تمام دلم در هوای تو

ای لحظه ها و ثانیه هایم فدای تو
کی می شود ترانه بریزم به پای تو

ریحانه بشیری

***********************************

این جشنها برای من «آقا» نمیشود

شب با چراغ عاریه، فردا نمیشود

خورشیدی و نگاه مرا میکنی سفید

میخواستم ببینمت؛ امّا نمیشود

شمشیرتان کجاست؟ بزن گردن مرا

وقتی که کور شد گرهی، وا نمیشود

یوسف! به شهر بیهنران وجه خویش را

عرضه مکن؛ که هیچ تقاضا نمیشود

اینجا، همه مناند؛ منِ بیخیالِ تو

اینجا کسی برای شما، ما نمیشود

آقا! جسارت است؛ ولی زودتر بیا

این کارها به صبر و مدارا نمیشود

[مهدی64]

چه جمعه ها که یک به یک غروب شد نیامدی ..... چه بغضها که در گلو رسوب شد نیامدی ..... خلیل آتشین سخن ؛ تبر به دوش بت شکن ..... خدای ما دوباره سنگ و چوب شد نیامدی ...... برای ما که خسته ایم نه ؛ ولی ..... برای عده ای چه خوب شد نیامدی ...... تمام طول هفته را به انتظار جمعه ام ..... دوباره صبح ؛ ظهر ؛ نه غروب شد نیامدی