Tweet
پاسخ : اینجا همه چی درهمه...جستاری برای مباحث سیاسی، فرهنگی، اجتماعی
سلام و عرض ادب دوست بزرگوارم...
بنده عرض نکردم ایران کره شمالی است...
دو کشور را مقایسه کردم؛ که از نظر بسیاری از متغیرها و پتانسیلها شباهت دارند اما با توجه به جهت گیری عقیده و سیاست امروز وضعیت کاملا متفاوتی دارند...
جالبه برخی مسئولان الگو را کره شمالی میدانند تا کره جنوبی؟!! چون هر از چند گاهی تهدید میکند که به آمریکا بمب اتم میزند...
همان طور که خودتان هم حدس زدید به نظر بنده مواردی که فرمودید هم شعاری است، شعار چه زیبا چه زشت شعار است و مشکلی را در واقعیت حل نمیکند؛ تا زمانی که ملاک بحث بخواهد جاده و آب و این موارد باشد به نظر بنده راه به جایی نخواهد برد...
شما نمیتوانید کشور را با 40 سال بعدی که رخ نداده و کاملا فرضی است مقایسه کنید!!!
فرض کنید من بگویم من باور دارم اگر شاه می ماند امروز کشور از نظر رفاه از امارات و از نظر علمی از کره بالاتر بود؛ خب این جمله من ادعاست و هیچ مبنایی هم ندارد و درست مثل مقایسه های شما از 40 سال پیش مملکت با امروز است...
هیچ کجای دنیا ملاک رشد مصداقهای جزئی نیست، بیابان هم بعد از 40 سال رشد خواهد کرد، باید دید با توجه به امکانات و خط پایه و سرعت قبلی رشد؛ چقدر تحول مثبت انجام شده است؟
بنده در 4 پست مفصل که حقیقتا برای جمع آوری منابعش هم زمان نسبتا طولانی صرف کرده بودم؛ ایران را با ایران مقایسه کردم؛ با رقبای سنتی سال 57 و همسایه ها مقایسه کردم؛ بر اساس بیش از 80 متغیرهای عینی و قابل اندازه گیری و عموما آمارهای داخلی مقایسه کردم و نتیجه هم آشکار بود...
اما اینکه میفرمایید ما در این 40 سال دست انداز زیاد داشتیم از جنگ و تحریم و غیره هم حق با شماست؛ اما راجع به سبب شناسی و نحوه مدیریت تک تک اینها هم میشود بحث کرد؛ آیا این حجم از کسب هویت از طریق مثلا آمریکاستیزی و یا ایجاد فضای تنش، هشت سال جنگ، بیرون پرت کردن عقاید مخالف از قطار انقلاب و بمباران تحریمها ضروری و اجتناب ناپذیر بود؟؟؟
آیا نمی شد با کمی انعطاف از هزینه ها کم کرد، آیا دشمنان خونی عرصه تاریخی را نمی بینید که امروز بزرگترین شرکای تجاری و سیاسی یکدیگر هستند؟؟؟
در ضمن به زعم بنده سنگ اندازی های خارجی همه ماجرا نیست، وقتی کشوری بخش بزرگی از روسای جمهورش تا رهبر و نمایندگان مجلس و خبرگان و نگهبان و صدها پست کلیدی دیگر صرفا درس خوانده های حوزه باشند اصلا چرا باید رشد کند؟؟؟ مگر اینها در حوزه چند تخصص خوانده اند؟
امروز اگر کسی شخص محترم مقام رهبری را در مشکلات کشور دخیل بداند و نقد جدی داشته باشد و یا حتی خواهان برکناری حقوقی این مقام باشد، کدام رسانه را در اختیار دارد؟
از طریق کدام حزب میتواند اعتراض کند؟
کدام نهاد بصورت واقعی و ملموس عملکرد شخص اول مملکت را اندازه گیری و اعلام میکند؟
شما در این 40 سال یکبار شنیده اید مقام اول به عنوان مسئول ترین مسئولان به غیر از تذکر به دیگر مسئولان جایی مسئولیت اشتباه را هم پذیرفته باشد؟
جایی عذرخواهی جدی هم کرده باشند؟
البته مقصود از فرد اول؛ یک شخص نیست بلکه بخشی از یک سیستم است که با توجه به ماهیت فراقانونی؛ عملکرد همه سیستم را تحت الشعاع قرار میدهد...
به گفته مقامات رسمی بیش از 200 نفر در این چند روز کشته شده اند که حداقل شروعش به خاطر قانونی به اسم گشت ارشاد بوده است که فکر میکنم از 200 کشور دنیا فقط 3 تا از آنها چنین قانونی را اینچنین اجرا میکنند؟ چرا فکر میکنیم بیشتر از دنیا میفهمیم در حالی که در عمل هم چیزی برای عرضه نداریم؟
جواب این خونها را چه کسی میدهد؟
جواب هزاران کشته ی کرونا را که به دلیل ممنوعیت واردات واکسن در ابتدای همه گیری از بین رفتند را چه کسی داده است؟
جواب اینکه جوان مردم را بگیرند و با بدترین الفاظ و درست مثل یک بیمار روانی شکنجه اش بکنند چون مثلا شعار داده را چه کسی میدهد؟
دوست عزیزم صحبت و بحث بسیار است، بله گاهی جایی برخی مشکلات معدود است میشود تحمل کرد، میشود صبوری کرد...
اما جایی که یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان به لحاظ منابع؛ بشود خانه ی کودکان زباله گرد و مردانِ کلیه فروش و استاد دانشگاه مسافرکش؛ وقتی دختر مردم به خاطر یک تذکر اعتقادی جانش را از دست بدهد و حتی یک عذرخواهی از مردم آن کشور انجام نشود؛ دیگر وقت سکوت نیست؛ بلکه به زعم بنده سکوت در چنین شرایطی همراهی با ظالم است، جایی که ذات سیستم مشکل زاست؛ باید ساختار تغییر کند...
ارادتمند...
در اصل توسط vion پست شده است
View Post
بنده عرض نکردم ایران کره شمالی است...
دو کشور را مقایسه کردم؛ که از نظر بسیاری از متغیرها و پتانسیلها شباهت دارند اما با توجه به جهت گیری عقیده و سیاست امروز وضعیت کاملا متفاوتی دارند...
جالبه برخی مسئولان الگو را کره شمالی میدانند تا کره جنوبی؟!! چون هر از چند گاهی تهدید میکند که به آمریکا بمب اتم میزند...
همان طور که خودتان هم حدس زدید به نظر بنده مواردی که فرمودید هم شعاری است، شعار چه زیبا چه زشت شعار است و مشکلی را در واقعیت حل نمیکند؛ تا زمانی که ملاک بحث بخواهد جاده و آب و این موارد باشد به نظر بنده راه به جایی نخواهد برد...
شما نمیتوانید کشور را با 40 سال بعدی که رخ نداده و کاملا فرضی است مقایسه کنید!!!
فرض کنید من بگویم من باور دارم اگر شاه می ماند امروز کشور از نظر رفاه از امارات و از نظر علمی از کره بالاتر بود؛ خب این جمله من ادعاست و هیچ مبنایی هم ندارد و درست مثل مقایسه های شما از 40 سال پیش مملکت با امروز است...
هیچ کجای دنیا ملاک رشد مصداقهای جزئی نیست، بیابان هم بعد از 40 سال رشد خواهد کرد، باید دید با توجه به امکانات و خط پایه و سرعت قبلی رشد؛ چقدر تحول مثبت انجام شده است؟
بنده در 4 پست مفصل که حقیقتا برای جمع آوری منابعش هم زمان نسبتا طولانی صرف کرده بودم؛ ایران را با ایران مقایسه کردم؛ با رقبای سنتی سال 57 و همسایه ها مقایسه کردم؛ بر اساس بیش از 80 متغیرهای عینی و قابل اندازه گیری و عموما آمارهای داخلی مقایسه کردم و نتیجه هم آشکار بود...
اما اینکه میفرمایید ما در این 40 سال دست انداز زیاد داشتیم از جنگ و تحریم و غیره هم حق با شماست؛ اما راجع به سبب شناسی و نحوه مدیریت تک تک اینها هم میشود بحث کرد؛ آیا این حجم از کسب هویت از طریق مثلا آمریکاستیزی و یا ایجاد فضای تنش، هشت سال جنگ، بیرون پرت کردن عقاید مخالف از قطار انقلاب و بمباران تحریمها ضروری و اجتناب ناپذیر بود؟؟؟
آیا نمی شد با کمی انعطاف از هزینه ها کم کرد، آیا دشمنان خونی عرصه تاریخی را نمی بینید که امروز بزرگترین شرکای تجاری و سیاسی یکدیگر هستند؟؟؟
در ضمن به زعم بنده سنگ اندازی های خارجی همه ماجرا نیست، وقتی کشوری بخش بزرگی از روسای جمهورش تا رهبر و نمایندگان مجلس و خبرگان و نگهبان و صدها پست کلیدی دیگر صرفا درس خوانده های حوزه باشند اصلا چرا باید رشد کند؟؟؟ مگر اینها در حوزه چند تخصص خوانده اند؟
امروز اگر کسی شخص محترم مقام رهبری را در مشکلات کشور دخیل بداند و نقد جدی داشته باشد و یا حتی خواهان برکناری حقوقی این مقام باشد، کدام رسانه را در اختیار دارد؟
از طریق کدام حزب میتواند اعتراض کند؟
کدام نهاد بصورت واقعی و ملموس عملکرد شخص اول مملکت را اندازه گیری و اعلام میکند؟
شما در این 40 سال یکبار شنیده اید مقام اول به عنوان مسئول ترین مسئولان به غیر از تذکر به دیگر مسئولان جایی مسئولیت اشتباه را هم پذیرفته باشد؟
جایی عذرخواهی جدی هم کرده باشند؟
البته مقصود از فرد اول؛ یک شخص نیست بلکه بخشی از یک سیستم است که با توجه به ماهیت فراقانونی؛ عملکرد همه سیستم را تحت الشعاع قرار میدهد...
به گفته مقامات رسمی بیش از 200 نفر در این چند روز کشته شده اند که حداقل شروعش به خاطر قانونی به اسم گشت ارشاد بوده است که فکر میکنم از 200 کشور دنیا فقط 3 تا از آنها چنین قانونی را اینچنین اجرا میکنند؟ چرا فکر میکنیم بیشتر از دنیا میفهمیم در حالی که در عمل هم چیزی برای عرضه نداریم؟
جواب این خونها را چه کسی میدهد؟
جواب هزاران کشته ی کرونا را که به دلیل ممنوعیت واردات واکسن در ابتدای همه گیری از بین رفتند را چه کسی داده است؟
جواب اینکه جوان مردم را بگیرند و با بدترین الفاظ و درست مثل یک بیمار روانی شکنجه اش بکنند چون مثلا شعار داده را چه کسی میدهد؟
دوست عزیزم صحبت و بحث بسیار است، بله گاهی جایی برخی مشکلات معدود است میشود تحمل کرد، میشود صبوری کرد...
اما جایی که یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان به لحاظ منابع؛ بشود خانه ی کودکان زباله گرد و مردانِ کلیه فروش و استاد دانشگاه مسافرکش؛ وقتی دختر مردم به خاطر یک تذکر اعتقادی جانش را از دست بدهد و حتی یک عذرخواهی از مردم آن کشور انجام نشود؛ دیگر وقت سکوت نیست؛ بلکه به زعم بنده سکوت در چنین شرایطی همراهی با ظالم است، جایی که ذات سیستم مشکل زاست؛ باید ساختار تغییر کند...
ارادتمند...
نظر