دلخوشی‌ها و دلتنگی‌ها (از هر دری، سخنی) ?

[بامبو]

پاسخ : دلخوشیها و دلتنگیها (از هر دری، سخنی) ?

بالاخره یک نفر باید گردن سرنوشت را بشکند؛
اگر هر از گاهی یکنفر به سرنوشت دهنکجی نمیکرد، انسان هنوز روی شاخههای درخت زندگی میکرد.

جان اشتاین بک

[بامبو]

پاسخ : دلخوشیها و دلتنگیها (از هر دری، سخنی) ?

سه نفر محكوم به اعدام با گیوتین شدند؛
یک کشیش، یک وکیل دادگستری و یک فیزیکدان

در هنگام اعدام؛ کشیش پیش قدم شد ، سرش را زیر گیوتین گذاشتند و از او سؤال شد: حرف آخرت چیست ؟
گفت : خدا ... خدا...خدا...
او مرا نجات خواهد داد،
وقتی تیغ گیوتین را پایین آوردند ، نزدیک گردن او متوقف شد.
مردم تعجب کردند؛ و فریاد زدند: آزادش کنید!
خدا حرفش را زده! و به این ترتیب نجات یافت

نوبت به وکیل دادگستری رسید؛
از او سؤال شد: آخرین حرفی که می خواهی بگویی چیست؟
گفت : من مثل کشیش خدا را نمی شناسم اما درباره عدالت میدانم؛
عدالت ... عدالت ...عدالت...
گیوتین پایین رفت ،اما نزدیک گردنش ایستاد.
مردم متعجب، گفتند :آزادش کنید، عدالت حرف خودش را زده! وکیل هم آزاد شد

آخر کار نوبت به فیزیکدان رسید؛
سؤال شد: آخرین حرفت را بزن
گفت :من نه کشیشم که خدا را بشناسم، و نه وکیلم که عدالت را بدانم
اما می دانم که روی طناب گیوتین گره ای است که مانع پایین آمدن تیغه می شود
با نگاه به طناب دریافتند و گره را باز کردند،
تیغ بر گردن فیزیکدان فرود آمده و سر او را از تن جدا کرد

چه فرجام تلخی دارند آنان که واقعیت را میگویند و به «گره ها» اشاره مى كنند!

[وحید 20]

پاسخ : دلخوشیها و دلتنگیها (از هر دری، سخنی) ?

[roya123]

پاسخ : دلخوشیها و دلتنگیها (از هر دری، سخنی) ?

آرام بـاش
آنجــا کـه دگــر راهــی نیست
خـــدا راه مـی گشـــاید

[roya123]

پاسخ : دلخوشیها و دلتنگیها (از هر دری، سخنی) ?

[roya123]

پاسخ : دلخوشیها و دلتنگیها (از هر دری، سخنی) ?

وقتی توو بحران های زندگی نمی دونم دقیقا باید چیکار کنم
و حس می کنم هیچی نمی دونم و هیچی بلد نیستم این بدجوری آرومم می کنه.

[بامبو]

به ساعت نگاه کردم،

شش و بیست دقیقه صبح بود.

دوباره خوابیدم.
بعد پاشدم.
به ساعت نگاه کردم.
شش و بیست دقیقه صبح بود.

فکر کردم: هوا که هنوز تاریکه، حتماً دفعه ی اول اشتباه دیده ام.
خوابیدم وقتی پاشدم هوا روشن بود ولی ساعت باز هم شش و بیست دقیقه صبح بود.

سراسیمه پا شدم، باورم نمیشد که ساعت مرده باشد.
به این کارها عادت نداشت. من هم توقع نداشتم.
آدمها هم مثل ساعتها هستند.

بعضیها کنارمان هستند مثل ساعت، مرتب، همیشگی. آنقدر صبور دورت میچرخند که چرخیدنشان را حس نمیکنی.

بودنشان برایت بی اهمیت میشود، همینطور بی ادعا میچرخند، بی آنکه بگویند باطری شان دارد تمام میشود بعد یکهو روشنی روز خبر میدهد که او دیگر نیست.

قدر این آدم ها را باید بدانیم

قبل از شش و بیست دقیقه...!