آثــــار نقاشان مشهور دنیا

[پارادوکس]

لئوناردو داوینچی

لئوناردو داوینچی (۱۵ آوریل ۱۴۵۲ - ۲ مه ۱۵۱۹) دانشمند و هنرمند ایتالیایی دوره رنسانس است که در رشتههای نقاشی، ریاضی، معماری، موسیقی، کالبدشناسی، مهندسی، تندیسگری، و هندسه برجسته بود.
عدهای از محققان ایتالیایی با تحقیق بر روی اثر انگشت بازسازی شدۀ وی، او را دارای ریشۀ عربی و اهل خاورمیانه برشمردهاند.[۱] داوینچی را کهنالگوی «فرد رنسانسی» دانستهاند. وی فردی بینهایت خلاق و کنجکاو بود. او نظریات خود را در مجموعه یادداشتهایی که بالغ بر هزاران صفحه می باشند، ثبت کرده است. او طرحهای مبتکرانهای را برای ساخت سلاحهایی مانند توپهای بخار، ماشینهای پرنده و ادوات زرهی ارائه کرده بود، هرچند که بسیاری از آنها هرگز ساخته نشدند.
داوینچی اولین طراح هواپیما و صدها اثر معماری دیگر بهشمار میرود. یکی از طرحهای ابتکاری او لباس غواصی و زیر دریایی جنگی است. او همچنین مسلسل، تانک نظامی، ساعتی که به ساعت داوینچی معروف است، کیلومتر شمار و چیزهای دیگر را طراحی یا اختراع کرد و با استفاده از خط معکوس برای طراحیهای خود یادداشتهایی را نوشته است، که آنها را فقط در آینه میتوان خواند. شهرت جهانی داوینچی بیشتر بهخاطر نقاشیهای شام آخر و مونالیزا است.

داوینچی از جمله نوابغی بوده که دنیا بخودش دیده

[ماهور]

نقاشیهای زیبایی که فقط یک روز عمر دارند/ عکس

"سوتلانا کولوسوا" نقاش 30ساله اهل مسکو ساعات زیادی را در روز به خلق تصاویر خیالی می پردازد. او پنج سال است که نقاشی روی دست را شروع کرده و ابتدا فقط روی دست چپ خود نقاشی می کرد، اما حالا در اماکن عمومی حاضر می شود و دستان دیگران را نیز نقاشی می کند. نقاشی هایی که تنها یک روز عمر دارند و با آب شسته می شوند.

[آمن خادمی]

مشخصه نقاشی های هیتلر! +تصاویر

اجتماعی - شاهکارهای هنری هستند که توسط آدولف هیتلر، دیکتاتور آلمان و آتشافروز جنگ جهانی دوم پدید آمدهاند.





به گزارش ایسنا، باور این واقعیت که خالق این صحنههای آرامشبخش مردی بوده که دنیا را به تاریکی و هراس فرو برد، دشوار است.

نقاشیهای مزبور را رهبر نازیها پیش از ورود به جنگ جهانی به وجود آورده است.

علاقه هیتلر به هنر در سن جوانی به وجود آمد و تنش بین او و پدرش، آلویس را به اوج رساند.

آلویس از فرزندش میخواست که شغل عملیتری را در اداره گمرک دنبال کند.

چند سال پس از مرگ ناگهانی پدر در سال 1903، آدولف به وین مهاجرت کرد و زندگی جدیدی را در آنجا به عنوان یک هنرمند فقیر، در پیش گرفت.

وی مجبور بود که در پناهگاه بیخانمانها زندگی کند و خرج معاشش را از راه فروش کارت پستال به جهانگردان به دست آورد.

آکادمی هنرهای زیبای وین دو بار هیتلر را رد کرد و هنر وی را فاقد صلاحیت لازم دانست.

در این تصاویر بدیع، ساختمانهای متروکه و معماری ویران مشخصه ذوق و هنر هیتلر هستند و میتوان آنها را نمادی برای ساختمانها و بناهای بسیاری که بعدها به دستور وی نابود شدند، دانست.

[آمن خادمی]

برای سالمرگ نقاشی که تابوتاش پر بود از گلهای آفتابگردان

دیروز صدوبیست وسومین سالروز درگذشت نقاش سرشناس هلندی «ونسان ون گوک» و خالق تابلوهای بی نظیری چون «گلهای آفتابگردان» و « شبهای پر ستاره» است.

ونسان ون گوک نقاش نامدار هلندی اگرچه در زمان حیات در گمنامی کامل به سر میبُرد، اما اکنون به عنوان یکی از تاثیرگذارترین نقاشان پستامپرسیونیست شناخته میشود.

ون گوک در 30 مارس 1853 در «زوندرت» در ایالت برابانت هلند، نزدیک مرز بلژیک به دنیا آمد. پدر و پدربزرگش کشیش بودند و سه تن از عموهایش دلال آثار نقاشی.

ون گوک جوانی خود را به عنوان دلال آثار هنری، معلم و واعظ مذهبی گذراند. او اعتقاد دینی عمیقی داشت و مدتی در انگلیس و در میان کارگران معادن زغالسنگ بلژیک به عنوان مُبلغ غیرروحانی مسیحی فعالیت کرد. پس از مواجهه با آثار «ژان فرانسوا میله» عمیقا تحت تاثیر نقاشی های او و پیام اجتماعی آنها قرار گرفت. در همین زمان بود که طراحی را به صورت جدی و حرفهای شروع کرد.

برادر جوانترش «تئو» که به خرید و فروش تابلوهای نقاشی اشتغال داشت، بعدها موجب آشنایی او با نقاشان امپرسیونیست شد.

این هنرمند برجسته فعالیت هنری خود را به عنوان طراح و نقاش از سال 1880 و در سن 27 سالگی آغاز کرد. وی از آنجا که در سن 37 سالگی درگذشت، در واقع تمام آثارش را در 10 سال آخر عمر کوتاه خویش آفرید که شامل 900 نقاشی و یک هزار و 100 طراحی است.

برخی از مشهورترین آنها در دو سال پایانی عمرش کشیده شدهاند. او تنها در دو ماه پایانی عمرش 90 نقاشی از خود برجای گذاشت.

ون گوک در ابتدا از رنگهای تیره و محزون استفاده میکرد تا اینکه در پاریس با امپرسیونیسم و نئوامپرسیونیسم آشنا شد و این آشنایی پیشرفت هنری او را سرعت بخشید.

وی شیفته ی نقاشی از کافه های شبانه، مردم طبقه ی کارگر، مناظر طبیعی فرانسه و گلهای آفتابگردان بود. مجموعه ی «گلهای آفتابگردان» او که تعدادی از آنها از معروف ترین نقاشیهایش نیز محسوب می شوند، شامل 11 اثر می شود. خودنگاره ها و «شبهای پرستاره» دیگر نقاشیهای برجسته ی او محسوب میشوند.

در سال 1890 به دکتر «گاشه»، روانشناسی که از او پرترهای نیز کشیده است، مراجعه کرد. «پیسارو» این دکتر را به او معرفی کرده بود. اولین برداشت ون گوک از گاشه این بود که دکتر خودش از او بیمارتر است. روز به روز فرورفتگی و افسردگی ون گوک عمیقتر می شد. سرانجام او در بیست ونهم جولای 1890 در سن 37 سالگی در میان کشتزارها، گلوله ای در سینه ی خود خالی کرد و روز بعد در مهمانسرای «روو» درگذشت.

ونسان آخرین احساسش را به برادر خود، که قبل از مرگش بر بالین وی آمده بود، اینگونه بیان کرد: «غم برای همیشه باقی خواهد ماند» شش ماه بعد تئو نیز درگذشت.

فیلمهای داستانی و مستند زیادی دربارهی ونگوک و آثارش ساخته شده است.

«گلهای آفتابگردان»، «صندلی خالی»، «شبهای پر ستاره»، «درختان سرو» و بعضی پرتره هایش به صورت تصاویر چاپی، شهرت جهانی دارند و در بسیاری از اتاقهای سادهی مردم عادی نیز دیده می شوند. این دقیقا همان چیزی است که ونگوک میخواست. او دوست داشت تابلوهایش تاثیر مستقیم و قوی چاپ نقشهای رنگی ژاپنی را داشته باشند که بسیار تحسینشان می کرد.

پس از مرگ ون گوک، تابوتش را پر از گلهای آفتابگردان کردند.