تکنیکال ( بهرام و رفقا )

[بهرام نامدار]

پاسخ : تکنیکال ( بهرام و رفقا )

آخه چه جوری انتظار دارید پزشکیان بتونه جلوی قرارگاه خاتم بایسته؟!! /.:biggrinsmiley.:/ .. این واقعا خیلی خیلی خیلی با واقعیت اونچه که میدونیم در جریانه فاصله داره

موضوع اینه که از نظر من اصلاحات مرده .. و بعد از ۸۸ من برای از دست رفتن اصلاحات عزاداریهام رو کردم!! .. از نظر من موجودی مثل روحانی .. یک بیشرف تمام عیاره .. و خاتمی و معین که ازش حمایت میکنند میشن نماد بلاهت و حماقت

آدمی مثل پزشکیان هم (حداقل در حال حاضر) هیچی نیست .. خیلی کوچکتر از اونه که بخواهد غلطی بکنه .. اون جریان بزرگ اصلاحات .. با اون حمایت عجیب و سراسری مردمی .. رو زدند دهنش رو آسفالت کردند .. این که دیگه به قول آیدی "دفتردار" .. مقام معظم رهبری .. مقام معظم رهبری .. از دهنش نمیافته!

دولت طرح و برنامه اقتصادی داره و پول زیادی هم داره که باید خرج کنه ...

ساخت پل و جاده و روگذر و زیرگذر و .....

تقسیم بودجه برای ارگان ها و نهاد ها و ...

کارشون سخت میشه ...

بدون مناقصه در دولت های گماشته خودشون طرح ها را می قاپند ( با قیمت بالا )

پول ریخته ...

امضای رئیس جمهور لازمه برای لایحه بودجه

همین زمان روحانی بودجه خیلی هاشون قیچی شده بود ( با اینکه روحانی من اصلاح طلب ندانستم )

وقتی پزشکیان میگه : کار باید بدیم به متخصص نه حزب الهی صرف ...

بیچاره دیگه چی بگه تا شما قبول کنید ؟

[بهرام نامدار]

پاسخ : تکنیکال ( بهرام و رفقا )

جاده چالوس گازوئیل ریخته بودند تا اتومبیل ها چپ کنند !

کار کی بود ؟

امداد خودرو !!

کاسبان تحریم حاضرن کشور ببرن به سمت جنگ ...

۲ تا پل بزنند. ۲ تا کارخانه

کار اونا سکه میشه

بابک زنجانی ها ، همین الان بسیار داریم که دیگر رو نمی کنند ...

[بهرام نامدار]

پاسخ : تکنیکال ( بهرام و رفقا )

[بهرام نامدار]

پاسخ : تکنیکال ( بهرام و رفقا )

تکنیکال بجهرم :


روی حمایت ...

ریزش عجیب 80 درصدی داشته و یحتمل در این مورد بی همتا باشه ... بالای 900 بوده و الان رسیده به نفت

[بهرام نامدار]

پاسخ : تکنیکال ( بهرام و رفقا )

تکنیکال دبالک :

[بهرام نامدار]

پاسخ : تکنیکال ( بهرام و رفقا )

تکنیکال غپینو :

[بهرام نامدار]

پاسخ : تکنیکال ( بهرام و رفقا )

تکنیکال بهپاک ( آپدیت ) :

سهم را هُل دادند تا کف تعدیل نشده ...!!

[عباس انصاری]

پاسخ : تکنیکال ( بهرام و رفقا )

داوه لطفا

[بهرام نامدار]

پاسخ : تکنیکال ( بهرام و رفقا )

بذر تمام بدبختیهای ما در سالهایی کاشته میشود که با آدمهایی سر و کار داریم که معتقدند، نه تنها دریافتهاند چه چیزهایی برای خودشان درست است، بلکه صلاح دیگران را نیز میدانند.

آنها با توسل به این اکتشاف خود و سنت مخربی که هزاران سال است بر فکر آنها سایه افکنده، احساس میکنند وظیفه دارند ما را مجبور کنند کاری را که از نظر آنها درست است، انجام دهیم.

بزرگترین بدبختی انسان نحوه مقاومتش در برابر این اجبار است؛ نظریه انتخاب مخالف سنت باستانی، من صلاح تو را میدانم، است ...


نظریه انتخاب
(ویلیام گلاسر)

[بهرام نامدار]

پاسخ : تکنیکال ( بهرام و رفقا )

روزنامه نگاری از بنیانگذار سنگاپور، لی کوان یو پرسید: تفاوت سنگاپور با دیگر کشورهای آسیایی جهان سوم چیست؟

لی کوان گفت: ما مدارس و پژوهشکده های علمی بیان میکنیم و آنها فقط معبد و پرستشگاه میسازند، ما بودجه کشور را صرف تعلیم و آموزش میکنیم، آنها صرف خرید و ساخت سلاح میکنند. ما با رأس هرم فساد مبارزه میکنیم، ولی آنها دزدان کوچک را زندانی میکنند اما به سردمداران فساد نزدیک هم نمیشوند ...

[بهرام نامدار]

پاسخ : تکنیکال ( بهرام و رفقا )

جُک های سیاسی در دوران حیات اتحاد جماهیر شوروی به لحاظ گزندگی و تلخی شناخته شده اند!

به طور مثال یکی از آنها را با هم بخوانیم:

پرسش : احمق ترین فرد تاریخ شوروی کیست و چرا ؟!
پاسخ : یوری گاگارین ، کسی که با موشک به فضا رفت و پس از ۶۴ بار گردش گرد کره زمین ، دوباره به خاک شوروی بازگشت !

[بهرام نامدار]

پاسخ : تکنیکال ( بهرام و رفقا )

بورسی ها عزاداری نکردید ؟ تازه علائمی صادر کردید که نشان از شادی و خوشحالی داشت ...

و آنها اشک تان را در آوردند ...

یادتون هست خوشحال ترین فرد تالار کاربر ،sundaaay بود

یه ژست سلطنت طلب می گرفت ، بعد می گفت ملت انتخابات شرکت نکنید
می گفت جواد ضخیم و حسن کلید و ....

به هدفش،رسید : رئیسی مطلوب sundaaay بود !

مردم دو بار سرنوشت انتخابات حکومتی عوض کردند

هر وقت بخوان میشه

۲ خرداد ۷۶ بود

زمین و زمان و رسانه و خورشید و ماه در رکاب کاندیدای حکومتی بودند ...

مردم خواستند و شد ...

افسوس همان مردم هشت سال بعد یعتی سال ۱۳۸۴ ، دکتر مصطفی معین را گم کردند و نتیجه اش را می بینیم ...

یادمه مجری تلویزیون به معین گفت : اگر برنامه ات مخالف نظر رهبری باشه؟

معین بلافاصله جواب محکمی داد و گفت برنامه ام را در هر شرایطی به پیش می برم حتی اگر مجبور به شکستن خطوط قرمز بشم ...

و همان سال به جای دکتر مصطفی معین ، مردم فریب شعارها ی پوپولیستی محمود احمدینژاد را خوردند و ....

و کشور رفت به قهقرا...

"آنچه گذشت" نشان داد که هر چند دولت ها به تنهایی قادر به افق گشایی های استراتژیک نیستند، اما این که کدام رویکرد و حتی چه کسی رئیس جمهور باشد، مستقیماً بر روزمرگی شهروندان تأثیر دارد.

یک مثال می زنیم: در دولت قبل نیز فشارهای زیادی از سوی نهادهای قدرت برای فیلترینگ گسترده شبکه های اجتماعی مانند اینستاگرام و محدودسازی اینترنت وجود داشت اما وزیر ارتباطات وقت با حمایت رئیس جهمور، مقابل این فشارها ایستاد و تا روز آخر، زیر بار نرفت...

ولی در دولت کنونی، این اتفاق که دقیقاً به روزمرگی ما ربط دارد، به سادگی رخ داد و کیست که هر روز از وضعیت اینترنت کشور عاصی نشود؟!یا رویکرد دولت ها در قبال گشت ارشاد را ببینید و خروجی هر کدام شان را ملاحظه کنید که هر چند همه دولت ها در چارچوب همین نظام بودند ولی هر کدام از آنها، رفتار و خروجی متفاوتی در این باره داشتند.

نابخردانه است که در ساختار کنونی، کسی انتظار تغییر رویکردهای کلان نظام سیاسی را از رئیس جمهور داشته باشد و نابخردانه تر آن است که کسی اثر رئیس جمهور بر زندگی روزمره شهروندان را انکار کند.


ما از وقتی که نظام سیاسی ایران از پارلمانی به ریاستی تبدیل شده، هم ریاست جمهوری مرحوم هاشمی را دیده ایم، هم دوران خاتمی را تجربه کرده ایم، هم ریاست جمهوری احمدی نژاد را پشت سر گذاشته ایم، هم روحانی را دیده ایم و هم مرحوم رئیسی را.
همه این افراد در چارچوب نظام سیاسی حاضر کار کرده اند ولی روزگار مردم در هر دوره ای بسیار متفاوت تر از دوره های دیگر بود.
حالا هم قرار است روزگار جدیدمان را تعریف کنیم.

عدم مشارکت، تا کنون عمدتاً با هدف دادن پیام سیاسی به جریان های قدرت صورت گرفته است اما به نظر می رسد به جای گرفتن پیام، جشن گرفته اند چرا که در فقدان مشارکت اکثریت، نهادهای قدرت مانند مجلس را در حد و اندازه "هلو بپر تو گلو" تصاحب کرده و با این هدیه ای که اکثریت "مشارکت نکننده" به آنها داده اند، دنبال قوانینی برای محدود کردن همان اکثریت رفته اند. نمونه بارزش همین مصوبه موسوم به "حجاب و عفاف" است که نه حجاب را تقویت می کند و نه عفاف را و در عین حال، به دین و ملت و اتحاد ملی و روان عمومی، یکجا آسیب می زند.

در این دوره از انتخابات نیز چشم امید جریان زیاده خواه برای تکمیل پروژه های خود بیش از آن که به رأی دهندگان خودش باشد، به رأی ندادن مردم است.


همه می دانیم که دموکراسی، پروسه ای پیچیده و زمان بر و میان نسلی است.


تاریخ، راه های متفاوتی را پیش روی ملت ها می گذارد: از مداخله خارجی و جنگ داخلی و تحریم مشارکت و رأی دادن در بزنگاه ها.

اکنون نیز همه این راه ها پیش روی ماست ولی کم هزینه ترین راه برای این که ایران مان را قابل زندگی تر به فرزندان مان تحویل دهیم،

همین تک رأی های ماست که اگر خردمندانه جمع شوند، باطل السحر بسیاری از نقشه ها خواهند بود و عاقلان را اشارتی کفایت می کند!

[بهرام نامدار]

پاسخ : تکنیکال ( بهرام و رفقا )

قاضیزاده هاشمی: مردم هنوز لذت رشد اقتصادی سالهای اخیر را نچشیدهاند. ... /:.grlim:./

روزی که خدا وقاحت تقسیم می کرد اینها همه رو و وقاحت را یکجا از آن خود کردند ...


( سهام نیوز )

[بهرام نامدار]

پاسخ : تکنیکال ( بهرام و رفقا )

چقدر تاريخمان را ميدانيم؟

بسیاری از مردم بهتقریب میدانند که سلجوقیان پس از غزنویان آمدند و خوارزمشاهیان پس از سلجوقیان، اما من دانشجویانی را دیدهام که نمیدانستند نهضت ملی نفت در زمان پهلوی اول بود یا پهلوی دوم. ایرانیان، قطعههایی از تاریخ را هزار بار شنیدهاند و میدانند، اما تمایلی به شنیدن مهمترین بخشهای تاریخ معاصرشان ندارند.
نام تمام جنگهای صدر اسلام و مسیر کاروان عاشورا و نام بسیاری از خلفای عباسی و اموی را میدانند ولی اگر از آنان بپرسند که استبداد صغیر مربوط به چه دورهای است و چرا آن را «صغیر» مینامند، مات و مبهوت به پرسشگر نگاه میکنند.

آیا در صد و بیست سال گذشته، یک ایرانی را میتوانید پیدا کنید که یک بار برای میرزا یوسفخان مستشار الدوله اشک ریخته باشد؟ نه! چرا؟ چون ایرانی نمیداند او کیست. او کسی بود که با نوشتن «رساله یوسفی» و «یک کلمه»، میخواست قانون را جایگزین سلطنت مطلقه ناصری کند و به همین جرم ماهها در سیاهچال قجری، کتک خورد.

شکنجهگر او موظف بود که او را با کتابش کتک بزند. آنقدر کتاب «یک کلمه» را بر سر میرزا یوسف کوبید که کور شد و در همان حال در گوشه زندان، در نهایت غربت و مظلومیت درگذشت.


از این روضههای جانسوز در تاریخ ما کم نیست. کسی میداند محمدعلی شاه، روزنامهنگارانی همچون صوراسرافیل و ملک المتکلمین را چرا و چگونه کشت؟ آن دو را همراه قاضی ارداقی، آنقدر در باغ شاه و در جلو چشم شاه، شکنجه کردند که وقتی مُردند، شکنجهگران خوشحال شدند؛ چون دیگر توان و نیرویی برای ادامه شکنجه نداشتند. به گمان من عاشورای تاریخ معاصر ایران، دوم تیر است؛ روزی که بهترین فرزندان این سرزمین زیر سختترین شکنجهها، کلمه مشروطه و عدالتخانه و آزادی را فریاد کشیدند. آن روز محمدعلی شاه فرو ریخت؛ چون باورش نمیشد که چند جوان فُکلی این همه بر سر مرام و عقیده خود پایداری کنند.
ایرانی نمیتواند درباره چگونگی برانداختن پادشاهی پهلوی ، بر پایه منابع و آگاهیهای مستند، چند دقیقه سخن بگوید؛ اما از حرمسرای یزید و حیلههای معاویه بیخبر نیست.

آیا جماعت ایرانی درباره سردار اسعدبختیاری و علت لشکرکشی او به تهران، بیشتر میداند یا درباره قیام مختار؟ چند ایرانی را میشناسید که نام تیمورتاش و علیاکبر داور را شنیده باشد؟ و چند ایرانی را میشناسید که نام خواجه نظام الملک طوسی را نشنیده باشد؟

کسی که نمیداند علیاکبر داور کیست، نخواهد دانست که دادرسی در ایران چه مسیری را طی کرده است و ما در کجا توقف کردیم. کسی که زندگی تیمورتاش را نداند، از کجا بداند که رضاشاه چگونه پادشاهی بود و رژیم پهلوی چگونه شکل گرفت؟ کسی که درباره حکمرانان کشورش در دوره معاصر، مهمترین اطلاعات را نداشته باشد، چه درکی از «تحول» و «تغییر» و «آینده» دارد؟

چند ایرانی را میشناسید که بداند چرا در مجلس پنجم مشروطه از پیشنهاد تغییر سلطنت قاجار به جمهوری، استقبال نشد؟ چرا بازدیدکنندگان از «خانه مشروطیت» در تبریز به اندازه زائران یکی از امامزادههای کاشان نیست؟ آیا مردم ایران میدانند چرا انگلیسیها رضاشاه را تبعید کردند؟ آیا کسی میداند چرا ناصر الدین شاه مخالف تدریس جغرافیای بین الملل در دارالفنون بود؟ این دانستنیها برای ما به اندازه باران برای باغ لازم است...

مدرسه به معنای امروزی آن، به همت میرزا حسن رشدیه و کسانی همچون میرزا نصر الله ملک المتکلمین در ایران پا به عرصه وجود گذاشت. پیش از او و همفکرانش، فرزندان ایران در مکتبخانهها «الف دو زَبَر اَن، دو زیر اِن، دو پیش اُن» میخواندند. او برای اینکه علوم جدید را جزء مواد درسی مدارس ایران کند، خون دلی خورد که شرح آن بگذار تا وقت دگر. قبر او در یکی از قبرستانهای قم است.
تاریخ نیاز دارد دوباره خوانده شده و درباره آن اندیشه صورت گیرد.

نه با قصد غرق کردن خود در گذشته بلکه برای ساختن امروز و برنامه ریزی بهتر برای فردا و البته استفاده کاربردی در جهت یکپارچگی بیشتر از پیش مردم...

ملتی که تاریخ خود را نداند محکوم به تكرار تاريخ است....

وقتی در سال ۱۳۱۵ جنازه مرحوم « علی اکبر داور» را در خانه پیدا کردند، فقط ۱۵ تومان پول نقد همراه خود داشته ، کل دارایی نقدی کسی که وزیر مالیه (تنظیم کننده بودجه) بود و سرمایه و اقتصاد کشور در دستان او بود.

مقایسه کنید با ....

[بهرام نامدار]

پاسخ : تکنیکال ( بهرام و رفقا )

در حال حاضر امور به خوبی اداره میشود در حالیکه:
رییسجمهور نداریم،
معاون اول رییس جمهور نداریم،
دو تن از معاونان رییسجمهور نیستند،
رییس مجلس و نایب رییس مجلس نداریم،
شهردار تهران سر کار نیست و ...
چه میدانم. شاید مشکل از همینهاست ...!!