محتوای ضمیمه های توافق نهایی هسته ای ایران و 1+5، اظهارات معاون وزیر خارجه روسیه درباره روند پیشرفت مذاکرات، تحلیل های خوشبینانه از نتایج سفر مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی به تهران و فضاسازی برخی رسانه ها درباره جو و روند مذاکرات هسته ای، از جمله مهمترین موضوعاتی است که سرخط مطالب امروز مطبوعات جهان را به خود اختصاص داده است. 
سیاست رسمی دولت آمریکا در آن زمان بر این استوار بود که سقوط هواپیما بر اثر اصابت موشک از ناو آمریکایی، «خطای انسانی»، آن هم از طرف خلبان هواپیمای ایرانی، توجیه شود.چنانکه به استناد قرائن معتبر و موثق خواهیم دید، کمپین هماهنگ دولت آمریکا برای تحریف حقایق در حالی صورت گرفته که مقامات این کشور، اگر هنوز نتوان گفت عامدانه خود طراح این جنایت بودهاند از وجود نوعی تعمد و اقدام خصمانه در نابودی هواپیمای مسافربری ایرانی مطلع بوده و آگاهانه برای سرپوش گذاشتن بر آن، علیرغم شواهد متناقض، تلاش کردهاند. ادعاهای غیرمستند و توسل به مجعولات برای توجیه این تراژدی خیلی زود آغاز شدند. دریاسالار «ویلیام کرو»، فرمانده وقت ستاد مشترک نیروی دریایی آمریکا روز یکشنبه 3 جولای 1988 (12 تیرماه 1367)، ساعاتی بعد از شلیک به پرواز 655 در نشست خبری وزارت دفاع آمریکا، آن را «یک اقدام دفاعی مناسب» توصیف کرد و در توضیح درباره آن گفت: «مسیر پرواز هواپیمای ایرانی، مستقیم به سمت پایین و رو به ناو «یواساس وینسنس» بود. وقتی که هواپیمای مزبور به اخطارهای مکرر ما توجهی نکرد "وینسنس" به سمت آن شلیک کرد تا از خودش در برابر هر گونه حمله احتمالی محافظت کند.» (نقل از
یک روز بعد، «رونالد ریگان»، رئیسجمهوری وقت آمریکا نیز در روایتی مشابه مسئولیت حادثه را متوجه طرف ایرانی دانست: «در تاریخ 3 جولای ناوهای "یواساس وینسنس" و "یواساس مانتگومری" در حال انجام عملیات در آبهای بینالمللی خلیج فارس، در نزدیکی تنگه هرمز بودند. شایان ذکر است در روز 2 جولای "مانتگومری" به سیگنالهای خطر از یک تانکر هلندی واکنش نشان داده بود که هدف حمله قایقهای کوچک ایرانی قرار گرفته بود. با در دست داشتن نشانههایی مبنی بر اینکه حدود 12 کشتی کوچک ایرانی جمع شده بودند تا به این کشتی تجاری حمله کنند، ناو "وینسنس" یک بالگرد "لامپس مارکس" را برای انجام مأموریت گشتزنی روانه حریم هوایی آبهای بینالمللی کرد تا موقعیت را ارزیابی کند. وقتی که بالگرد مذکور تنها به چهار مایل دریایی رسیده بود، قایقهای کوچک ایرانی به سمت آن شلیک کردند (در این زمان وینسنس 10 مایل دریایی از صحنه فاصله داشت). بالگرد "لامپس" آسیب ندید و به سرعت به سمت "وینسنس" برگشت.»«ریگان» میافزاید: «در زمانی که "وینسنس" و "مانتگومری" در حال نزدیک شدن به گروههای قایقهای ایرانی بودند، دستکم چهار عدد از قایقهای کوچک به سمت ناوهای جنگی آمریکا برگشتند و شروع به محاصره آن کردند. در این زمان هر دو ناو جنگی به سمت قایقهای کوچک شلیک کرده و باعث غرق دو قایق و صدمه به یک قایق سوم شدند. در کمال تأسف، در خلال واکنش آمریکا به حملات ایرانیان، یک هواپیمای مسافربری ایران توسط "وینسنس" هدف قرار گرفته و سقوط کرد.»«اقدامات نیروهای آمریکایی برای واکنش به حملههای قایقهای ایرانی، حق طبیعی ما برای دفاع از خود بوده که در بند 51 منشور سازمان ملل تصریح شده است.» (نقل از 
در روزهای بعد نیز سایر مقامات آمریکا یا خدمه رزمناو «یواساس وینسنس» در برهههای مختلف زمانی شرحنگاریها و اظهارنظرهای کاملاً یکسان و هماهنگی در این باره مطرح کردند. اما هفت هفته بعد از حادثه 12 تیرماه بود که ستاد مرکزی فرماندهی وزارت دفاع آمریکا نتایج تحقیقات درباره حمله به پرواز 655 را منتشر کرد.
علاوه بر این، مکالمات ثبتشده از کابین خلبان هواپیما هم نشان میدهد کاپیتان «محسن رضائیان»، خلبان پرواز 655 لحظاتی قبل از شلیک موشک تصمیم برای پرواز به ارتفاع 14000 پایی را به اطلاع سه برج مراقبت که با آنها در تماس بوده رسانده است. (نقل از روزنامه 
تناقض دیگر در روایتهای رسمی آمریکا به خروج هواپیمای ایرانی از دالان پرواز مجاز مربوط به هواپیماهای غیرنظامی مربوط میشود. همانطور که اشاره شد، فرمانده وقت ستاد مشترک نیروی دریایی آمریکا و سایر مقامات آمریکایی در اولین واکنشها مدعی بودند که هواپیمای ایرانی در حال پرواز در خارج از دالان هوایی مجاز برای هواپیماهای تجاری بوده این در حالی است که گزارش پنتاگون به صراحت مینویسد این هواپیما در «محدوده مسیر مجاز» در حال پرواز بوده است.در گزارش پنتاگون تصریح شده است: «پرواز شماره 655 ایرانایر (هواپیمای ایرباس 300) در حال اوج گرفتن از محدوه مجاز مسیر هوایی، A-59، از فرودگاه بندرعباس به سمت دوبی بوده است.» (نقل از «
یادداشت مورد نظر تصریح میکند که انگلیس به قصد حمایت از آمریکا انتقادها را به جان خریده است: «اکثر کشورهای دیگر همدردی کردند اما این تنها انگلیس بود که به حق آمریکا برای دفاع از خود اشاره کرد و بنابراین از طرف ایران و سایر کشورها مورد انتقاد واقع شد.»تزویر و ظاهرسازی اگر یک روی سکه در رفتار مقامات آمریکایی باشد، لجاجت و مقاومت در برابر واقعیتها روی دیگر آن است. به واقع هیچ یک از این واقعیتها مانع از آن نشد که فرمانده ناو مرگبار آمریکایی مدال شجاعت بگیرد. «جورج بوش» پدر که در آن زمان معاون رئیسجمهور آمریکا بود، در اظهار نظری بیپردهتر و کمتر بزکشده درباره نابودی هواپیمای ایرانی، این وجه از ذهنیت آمریکایی را با گفتن این بیانات آشکارتر کرد: «هرگز از طرف آمریکا معذرتخواهی نخواهم کرد، برایم مهم نیست که حقایق چه باشند.» (نقل از
امروز، پس از گذشت 27 سال، حادثه تلخ 12 تیرماه سال 1367 کماکان یکی از حوادثی است که در میان دهها حادثه ماقبل و بعدش، کهنالگوی «آمریکای غیرقابل اعتماد» را در ناهشیار جمعی هر فرد ایرانی زنده نگاه میدارد. «ویلیام فاکنر»، رماننویس آمریکایی، کلام مشهوری دارد که میگوید: «گذشته هرگز نمیمیرد؛ گذشته حتی نگذشته است».در همین راستا، روزنامه آمریکایی واشنگتنپست در پایان یادداشتی که بخشی از آن در مطلع این مطلب آمده بود به نکته جالبی درباره ارتباط حادثه سرنگونی هواپیمای ایران و مذاکرات هستهای اشاره کرده و مینویسد: «اگر باور ایران این باشد که آمریکا تا حدی به نابودیاش کمربسته که حاضر است هواپیمایی مملو از شهروندانش را دلخواهانه سرنگون کند، دلایل مکفی برای اینکه فرض کند ما در مذاکرات دروغ بگوییم را هم دارد. آمریکاییها شاید درباره پرواز 655 چیزی ندانند، اما ایرانیها مطمئناً میدانند.»
Tweet
نظر