آثار توافق هسته اي ايران و 5+1

[ایرج اکبری]

پاسخ : مذاكرات هسته اي ايران و 5+1

سناتور آمریکایی:
ایران و دیگر دشمنان ترسی از ما ندارند/دوستان به ما اعتماد ندارند
عضو کمیته روابط خارجی سنای آمریکا با اذعان به تضعیف جایگاه جهانی آمریکا گفت دیگر در جهان دشمنانمان از ما نمی ترسند و دوستانمان هم به ما اعتماد ندارند.
به گزارش خبرگزاری مهر، جان باراسو سناتور جمهوری خواه و عضو کمیته روابط خارجی سنای آمریکا در مصاحبه ای با شبکه تلویزیونی CNN به تضعیف جایگاه جهانی آمریکا اذعان کرد.

تحلیلگر شبکه آمریکایی با اشاره به درماندگی دولت آمریکا در تحولات سوریه و اوکراین و موضع قدرتمند روسیه در این مناطق و همچنین با اشاره به شکست مذاکرت سازش بین تشکیلات خودگردان فلسطینی و رژیم اسرائیل این سوال را

مطرح می کند که "آمریکا در کجا ایستاده است؟".

در ادامه برای پاسخ به این سوال به مصاحبه با جان باراسو پرداخته و از وی خواسته می شود تا به این سوال که آیا آمریکا در عرصه جهانی ضعیف شده پاسخ دهد که وی در پاسخ می گوید: در حال حاضر در عرصه جهانی دشمنان ما از

ما هراسی ندارند و دوستان ما نیز به ما اعتمادی ندارند. وقتی که ما در عرصه جهانی ضعف نشان می دهیم دشمنان ما در ایران و سوریه و در هر کجا که باشند جسور می شوند.

باراسو که بر خلاف تونی بلینکن معاون مشاور امنیت ملی باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا که در روزهای گذشته با رد این نظر که آمریکا در حال حاضر تضعیف شده است مدعی شده بود که کشورش از گذشته قوی تر شده است،

سیاست های کاخ سفید را علت ضعف امریکا در سطح جهانی خواند.

وی با اشاره به عملکرد دولت آمریکا در قبال روسیه در مسئله اوکراین گفت: فقط تحریم علیه روسیه کافی نیست آمریکا باید سلاح های مرگبار در اختیار اوکراین قرار دهد.

[وحید 20]

پاسخ : مذاكرات هسته اي ايران و 5+1

در حاشیه سخنان نائب رئیس مجلس درباره آتش زدن منابع کشور در دوران احمدی نژاد

چرا گریه کنیم؟ رسیدگی و مجازات کنید!

در صحنه ای از فیلم «سگ کُشی» ساخته بهرام بیضایی از«گلرخ» که فریاد می کشد می پرسند «چرا به جای این که گریه کنی فریاد برمی آوری؟» او پاسخ می دهد: «گریه هامان را کرده ایم. حالا وقت فریاد است.»

عصر ایران؛ سروش بامداد - « در اوج تحریم ها و محدودیت های ارزی منابع خودمان را آتش زدیم که اگر مصیبت آن را بخوانم همه شما گریه می کنید.»

این سخن را حجت الاسلام محمد حسن ابوترابی فرد نایب رییس مجلس شورای اسلامی در یک نشست قرآنی و در جمع کارشناسان سازمان تبلیغات اسلامی و درباره دوران احمدی نژاد بر زبان آورده است. تا با این جمله مواجه می شویم این پرسش در ذهن متبادر می شود که چرا همان هنگام مقابله نکردید که به ذکر مصیبت نیاز نیفتد؟ اما نمی خواهیم بر این سخن توقف کنیم و گوینده را که صداقت به خرج داده سرزنش کنیم. از منظری دیگر می توان گفت چرا گریه؟ هر چند ایشان از ضمیر جمع استفاده کرده و گفته اند «آتش زدیم» اما منظورشان قطعا خودشان نبوده چرا که قدرت اجرایی نداشته و در واقع می خواهد بگوید «آتش زدند».

درست است که ارزهای سوخته بازنمی گردد اما آتش زنندگان چرا نباید محاکمه و مجازات شوند؟ چرا مصیبت بخوانیم و گریه کنیم؟ چرا این افراد را که چه بسا بعضا مدعی و طلبکار هم باشند معرفی و مجازات نکنیم؟

در صحنه ای از فیلم «سگ کُشی» ساخته بهرام بیضایی و در سکانس «سنگستانی ها» از«گلرخ» با بازی مژده شمسایی که فریاد می کشد می پرسند «چرا به جای این که گریه کنی فریاد برمی آوری؟» او پاسخ می دهد: «گریه هامان را کرده ایم. حالا وقت فریاد است.»

آنچه بر سر منابع ارزی در سال های مورد اشاره نایب رییس مجلس رفته نیز بی شباهت به مضمون فیلم «سگ کُشی» نیست. در این فیلم هم آدمی که تازه پایان فیلم در می یابیم بی سبب با او همدلی می کردیم با پول دیگران به آلاف و الوفی رسیده بود.

درباره این جفاها چه «حیف» کرده باشند و چه «میل» چرا گریه کنیم؟ نمی خواهیم مثل «گلرخ» فیلم بیضایی بگوییم وقت فریاد است و نمی خواهیم مانند مال باختگان خود قانون را به اجرا درآوریم. می خواهیم که مسببان این «حیف و میل» بی سابقه را پای میز محاکمه ببینیم تا بگویند چگونه به خود اجازه دادند پول داروی بیمار سرطانی را صرف کار دیگری کنند؟

مصیبت ها را ما جماعت روزنامه نگار خوانده ایم. نمی خواهیم بگوییم مصیبت دیدیم یا ندیدیم. می خواهیم بگوییم نه وقت مصیبت خوانی است نه گریه. وقت رسیدگی است. کاش آقای ابوترابی فرد اهل فیلم و سینما هم بود و سکانس سنگستانی در فیلم سگ کشی را می دید.

[ایرج اکبری]

پاسخ : مذاكرات هسته اي ايران و 5+1

سخنگوی سازمان انرژی اتمی در گفتگو با ایرنا:

رییس بازرسان آژانس هفته آینده برای بازدید از ساغند و اردکان به ایران می آید
تهران - ایرنا - سخنگوی سازمان انرژی اتمی اعلام کرد: «ترو واریورانتا» معاون مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی و رییس بازرسان این نهاد بین المللی هفته آینده برای بازدید از ساغند و اردکان به ایران سفر می کند.
رییس بازرسان آژانس هفته آینده برای بازدید از ساغند و اردکان به ایران می آید
«بهروز کمالوندی» روز سه شنبه در گفت و گو با خبرنگار سیاسی ایرنا این سفر را در راستای اجرای توافق هفت بندی آژانس بین المللی انرژی اتمی و سازمان انرژی اتمی عنوان کرد.

ارایه اطلاعات مورد توافق طرفین و دسترسی مدیریت شده مرتبط با معدن ساغند یزد و کارخانه تغلیظ اردکان دو بند از توافق هفت بندی ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی به شمار می آید.

سخنگوی سازمان انرژی اتمی همچنین یادآور شد: چند روز پیش نیز هیاتی از آژانس به تهران سفر کرده بود که این سفر نیز در قالب تفاهمات مربوط به ایران و آژانس بود و مسایل کلی توافقات پیگیری شد.

کمالوندی اضافه کرد: موضوع اصلی سفر رییس بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی بازدید از کارخانه تغلیط اردکان و معدن ساغند یزد است که هفته آینده انجام می شود.

به گزارش ایرنا، سازمان انرژی اتمی ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی بهمن ماه سال گذشته توافقی در هفت بند داشتند که از سوی ایران، ارایه اطلاعات مورد توافق طرفین و دسترسی مدیریت شده مرتبط با معدن ساغند یزد، ارایه اطلاعات مورد توافق طرفین و دسترسی مدیریت شده مرتبط با کارخانه تغلیظ اردکان، تحویل پرسشنامه اطلاعات طراحی (DIQ) بروز شده راکتور IR-40 (اراک)، اتخاذ اقدام در جهت به نتیجه رسانیدن رهیافت پادمان برای راکتور IR-40 (اراک)، ارایه اطلاعات مورد توافق طرفین و تنظیم بازدید فنی از مرکز لیزر لشکرآباد را در بر می گیرد.

ارایه اطلاعات مواد چشمه[source material]، که هنوز به ترکیب و خلوص لازم برای ساخت سوخت و یا غنی سازی نرسیده است، شامل واردات چنین موادی به ایران و استخراج اورانیوم از فسفات توسط ایران و نیز ارایه اطلاعات و توضیحات به آژانس به منظور ارزیابی اظهاریه ایران در مورد نیاز یا کاربرد توسعه EBW (نسل جدید چاشنی های ایمن) دو بند دیگر این توافق است.

بر اساس بیانیه مشترک ایران و آژانس، قرار است این 7 اقدام عملی تا 25 اردیبهشت ماه 1393 اجرایی شود و مدیر کل جزئیات اقدامات توافق شده را به شورای حکام آژانس ارایه کند.

[ایرج اکبری]

پاسخ : مذاكرات هسته اي ايران و 5+1

آغاز نشست کمیته آمادهسازی کنفرانس بازنگری انپیتی
ابراز امیدواری نماینده عالی سازمان ملل در خصوص توافق ایران و 1+5


سهشنبه ۹ اردیبهشت ۱۳۹۳ - ۱۳:۴۸

نماینده عالی رتبه سازمان ملل در امور خلع سلاح ابراز امیدواری کرد که ایران و کشورهای عضو گروه 3+3 قادر باشند در ماههای باقیمانده به توافق دست پیدا کنند.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، آنجلا کین، نماینده عالی رتبه سازمان ملل در امور خلع سلاح در آغاز سومین نشست مشترک کمیته آمادهسازی کنفرانس بازنگری 2015معاده ان.پی.تی در نیویورک ضمن ابراز خرسندی در خصوص آغاز این نشست، انتخاب انریک رومان موری سفیر پرو در سازمان ملل به عنوان رئیس این نشست را تبریک گفت.

آنجلا کین در سخنانش ضمن اشاره به برخی وظایف این کمیته متذکر شد؛ یکی از پاسخهایی که میتوان به چالش موجود در زمینه فعالیتهای هستهای داد این است که انتظارات را پایینتر بیاوریم و اهداف معتدلتری تعیین کنیم. اما زمانی که پای مشکلات به وجود آمده توسط سلاحهای مخرب به میان میآید چنین پاسخی نامناسب است.

وی یکی از این چالشها را خلع سلاح کامل هستهای جهانی دانست و آن را یک اولویت فوری خواند.

نماینده عالی رتبه سازمان ملل در امور خلع سلاح همچنین ابراز تاسف کرد: ما هنوز شاهد گزارشاتی هستیم که نشان میدهد کشورهای خاصی که خارج از معاهده ان.پی.تی اند در حال ایجاد نیروهای هستهای و ذخایر مواد شکافت پذیرخود بدون محدودیت هستند.

وی در ادامه ابراز امیدواری کرد که کشورهای عضو گروه 3+3 و جمهوری اسلامی ایران قادر خواهند بود طی ماههای کم باقیمانده به یک توافق دست پیدا کند که میتواند اعتماد را به برنامه هستهای ایران باز گرداند و ضمانتهای لازم را به جامعه بینالملل بدهد.

[وحید 20]

پاسخ : مذاكرات هسته اي ايران و 5+1

سفیر اسراییل: از توافق قدرت های جهانی با ایران به شدت نگرانیم

تل آویو به شدت نگران توافقی است که اجازه دهد ایران راکتور آب سنگین را حفظ کند، هزاران سانتریفیوژ برای غنی سازی در اختیار داشته باشد، ذخائر اورانیوم غنی شده خود را نگه دارد و به توسعه همزمان برنامه موشک های بالستیک ادامه دهد.
سفیر اسراییل در آمریکا از توافق احتمالی بین ایران و گروه 1+5 با حفظ قابلیت های هسته ای ایران ابراز نگرانی کرد.

به گزارش عصر ایران به نقل از " تایمز اسراییل" ران درمر سفیر اسراییل در آمریکا در اجتماع یک گروه حامی اسراییل (ADL) در شهر واشنگتن با ادعای اینکه ایران هیچ نیازی به برنامه هسته ای ندارد، مدعی شد هدف ایران از توسعه همزمان قابلیت های غنی سازی و توسعه برنامه موشک های قاره پیما دست یابی به سلاح هسته ای است.

این دیپلمات رژیم صهیونیستی با اشاره به اینکه دولت تل آویو به شدت نگران توافق گروه 1+5 با ایران بدون تغییری اساسی در قابلیت ها و توان هسته ای ایران است، افزود تل آویو به شدت نگران توافقی است که اجازه دهد ایران راکتور آب سنگین را حفظ کند، هزاران سانتریفیوژ برای غنی سازی در اختیار داشته باشد، ذخائر اورانیوم غنی شده خود را نگه دارد و به توسعه همزمان برنامه موشک های بالستیک ادامه دهد.

"ران درمر" در ادامه با تاکید بر اینکه از نظر دولت اسراییل موضوع هسته ای ایران و نه صلح با فلسطینی ها مهم ترین دغدغه امنیتی است، افزود:" تنها تهدید مهمی که اسراییل با آن روبرو است تلاش ایران برای دست یابی به سلاح هسته ای است."

وی افزود: سیاست ما روشن است اجازه دهیم ایران تنها به کاربرد صلح آمیز انرژی هسته ای و نه چیزی بیش از آن دسترسی داشته باشد.

وی در ادامه مدعی شد :اگر هدف ایران از برنامه هسته ای تولید انرژی است، این کشور با وجود ذخائر سرشاز نفت و گاز هیچ توجیه اقتصادی برای توسعه فناوری هسته ای ندارد.

این مقام رزیم صهیونیستی بدون اشاره به زرادخانه حاوی صدها کلاهک هسته ای رژیم اسراییل، مدعی شد: هدف ایران از غنی سازی و راکتور آب سنگین و توسعه مراکز هسته ای زیرزمینی و انباشت ذخائر اورانیوم غنی شده ، چیزی جز ساخت سلاح نیست.

وی افزود: نارضایتی اسراییل از توافق اخیر (ژنو) بین ایران و گروه 1+5 امری مخفی نیست و رژیم تل آویو به شدت از این توافق ناراضی و نگران است چون از نظر قدرت های جهانی در توافق ژنو همین که ایران با حفظ قابلیت های هسته ای به دنبال ساخت سلاح نباشد کافی است، اما از نظر اسراییل باید ایران توان دست یابی به سلاح هسته ای را نداشته باشد.

این دیپلمات اسراییل در ادامه افزود: تنها توافق مورد تایید اسراییل بین ایران و گروه 1+5 توافقی است که به طور کامل قابلیت و توان دست یابی ایران به سلاح هسته ای را از بین ببرد.

[وحید 20]

پاسخ : مذاكرات هسته اي ايران و 5+1

روحانی در مصاحبه شبکه یک: اقلیتی از رفع تحریم ها عصبانی هستند

http://www.asriran.com/fa/news/333375/%D8%B1%D9%88%D8%AD%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D8%B5%D8%A7%D8%AD%D8%A8%D9%87-%D8%B4%D8%A8%DA%A9%D9%87-%DB%8C%DA%A9-%D8%A7%D9%82%D9%84%DB%8C%D8%AA%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D8%B1%D9%81%D8%B9-%D8%AA%D8%AD%D8%B1%DB%8C%D9%85-%D9%87%D8%A7-%D8%B9%D8%B5%D8%A8%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D9%87%D8%B3%D8%AA%D9%86%D8%AF-%D9%87%D8%AF%D9%81-%D8%AF%D9%88%D9%84%D8%AA-%D8%A8%D9%87%D8%A8%D9%88%D8%AF-%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C-%D9%85%D8%B1%D8%AF%D9%85-%D8%A7%D8%B3%D8%AA

[ایرج اکبری]

پاسخ : مذاكرات هسته اي ايران و 5+1


سخنگوی وزارت خارجه آمریکا:
توافق تجاری تهران-مسکو نگران کننده است/ بحران اوکراین تاثیری بر مذاکرات هستهای ندارد
سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در ارتباط با تأثیر تحریمهای آمریکا علیه روسیه بر مذاکرات هستهای با ایران گفت که مذاکرات فنی بین تمامی کشورهای ۱+۵ با ایران ادامه دارد.
خبرگزاری فارس: توافق تجاری تهران-مسکو نگران کننده است/ بحران اوکراین تاثیری بر مذاکرات هستهای ندارد
Tweet
به گزارش خبرگزاری فارس به نقل از پایگاه اطلاعرسانی وزارت خارجه آمریکا، «جن ساکی» سخنگوی وزارت خارجه آمریکا با اشاره به تحریمهای جدید آمریکا علیه روسیه و تأثیر آن بر مذاکرات ایران و 1+5 (آمریکا،انگلیس،فرانسه،روسیه،چین بعلاوه آلمان) تصریح کرد: مذاکرات فنی بین تمامی کشورهای مرتبط (درباره برنامه هستهای ایران) ادامه دارد.

یکی از خبرنگاران در خصوص مذاکرات ایران و روسیه درباره توافق انرژی 8 تا 10 میلیارد دلاری گفت که اگر این مسئله تأیید شود به یکی از موضوعات نگران کننده تبدیل میشود اما هنوز ما این مسئله را تأیید نمیکنیم.

- See more at: http://www.farsnews.com/newstext.php....p3CuohwW.dpuf

[ایرج اکبری]

پاسخ : مذاكرات هسته اي ايران و 5+1

معاون وزیر خارجه انگلیس: تهران را به ایفای نقش مثبت در منطقه تشویق میکنیم


چهارشنبه ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۳ - ۱۰:۴۵

معاون وزیر امور خارجه انگلیس گفت که کشورش بعد از بهبود روابط با تهران به دنبال تشویق ایران برای ایفای نقش مثبت در منطقه خاورمیانه است.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) هوگ رابرتسون در حاشیه نشست دوستان یمن در گفتوگو با شبکه اسکای نیوز عربی بیان کرد: انگلیس سعی دارد تا از مساله بهبود روابط دو کشور برای قانع کردن تهران به "ایفای نقش مثبت در ایجاد ثبات در منطقه" استفاده کند.

بنابر گزارش روزنامهی الوفد، وی افزود که اخیرا طی سفرهایش به منطقه سخنانی را درباره آنچه که "دخالت ایران در امور داخلی برخی از کشورها" خوانده شده، میشنود و این در حالی است که یمن موفقیت مهمی را در پایان دادن به گفتمان ملی کسب کرده است.

رابرتسون ادامه داد که برخی از کشورهای عربی تهران را به حمایت از گروههای مسلح موجود در منطقه متهم میکنند از جمله عبدربه هادی، رییس جمهور یمن است که از تهران میخواهد از حمایت شورشیان دست بردارد.

[وحید 20]

پاسخ : مذاكرات هسته اي ايران و 5+1

سقوط 200 هزار بشکهای صادرات نفت ایران/ صادرات به ژاپن نصف شد

همزمان با ادعای رسانههای بینالمللی مبنی بر کاهش روزانه 200 هزار بشکه ای صادرات نفت ایران برای دومین ماه متوالی در آوریل سال جاری میلادی، وزارت اقتصاد و تجارت ژاپن هم از کاهش 50 درصدی خرید طلای سیاه از ایران خبر داد.

به گزارش خبرگزاری مهر، رویترز به نقل از منابع غیر رسمی اعلام کرد صادرات نفت ایران در ماه آرویل (فروردین – اردیبهشت 93) حدود 200 هزار بشکه در روز نسبت به ماه قبل از آن کاهش یافته و به ۱.۱ میلیون بشکه در روز رسیده است.

منابعی که رفت و آمد نفتکش ها را رصد می شود نشان می دهد صادرات نفت ایران در ماه آوریل برای دومین ماه متوالی کاهش یافته و به سطح مجاز بر اساس توافق هسته ای ژنو نزدیک تر شده است.

این کاهش ممکن است ناشی از کاهش فصلی تقاضا برای نفت خام و فشار آمریکا بر برخی مشتریان نفتی ایران برای خرید کمتر از این کشور بوده است. مشاهده علائمی از افزایش فروش نفت ایران از اواخر سال 2013، منجر به بروز این نگرانی در مقامات واشنگتن شد که مبادا کاهش تحریم ها موجب رشد اقتصادی ایران شود.

یک منبع رصد کننده حرکت تانکرها در این باره گفت: ظاهرا هند در ماه آوریل نفت کمتری وارد کرده است. این ممکن است ناشی از عواملی همچون فشار بیشتر آمریکا و همچنین کاهش تقاضا برای نفت در این موقع از سال از سوی خریداران هندی باشد.

یکی از این منابع گفت، صادرات نفت ایران در ماه آوریل به طور متوسط روزانه 1.1 میلیون بشکه بوده است، در حالی که این رقم در ماه مارس تقریبا به 1.3 میلیون بشکه رسیده بود. این کاهش، میزان صادرات ایران را به سطح متوسط سال 2013 خواهد رساند.

دولت اوباما معتقد است که صادرات نفت ایران در ماه های آینده پایین خواهد آمد و به طور متوسط در کل دوره 6 ماهه به یک میلیون بشکه در روز خواهد رسید.

صادرات نفت ایران به ژاپن نصف شد

واردات نفت ژاپن از ایران در مارس ۲۰۱۴ با افت ۵۱ درصدی نسبت به مدت مشابه سال قبل به ۱۵۳ هزار بشکه در روز رسید. کل واردات نفت ژاپن در مارس امسال نسبت به مدت مشابه سال قبل 8 درصد کاهش یافته و به 18.86 میلیون کیلولیتر رسیده است.

وزارت اقتصاد و تجارت ژاپن در جدیدترین گزارش خود از افت قابل توجه واردات نفت این کشور از ایران در مارس 2014 خبر داد.

بر اساس آمارهای این وزارتخانه، خرید نفت ژاپن از ایران در مارس 2014 به 687 هزار کیلو لیتر برابر با 153 هزار بشکه در روز رسید. این رقم نسبت به مدت مشابه سال قبل کاهش 51 درصدی داشته است. واردات نفت ژاپن از ایران در مارس سال گذشته میلادی 1.393 میلیون کیلو لیتر برابر با 311 هزار بشکه در روز اعلام شده بود.

واردات نفت این کشور جنوب شرق آسیا از ایران در مارس امسال نسبت به ماه قبل از آن نیز با کاهش 41 درصدی روبرو شده است. به گزارش تسنیم، ایران در ماه فوریه امسال 260 هزار بشکه در روز نفت به ژاپن صادر کرده بود.

کاهش قابل توجه واردات نفت ژاپن از ایران در مارس امسال در حالی است که واردات نفت این کشور از ایران در ماه فوریه رشد 21 درصدی را تجربه کرده بود.

[ایرج اکبری]

پاسخ : مذاكرات هسته اي ايران و 5+1


رئیس کمیسیون مالی سنای فرانسه:
لغو تحریم ایران مولد فرصتهای بسیار برای شرکتهای فرانسوی است
رادیو بینالمللی فرانسه طی گزارشی با اشاره به نویدبخش بودن بازار ایران برای غرب، لغو تحریمهای بینالمللی را مولد فرصتهای بسیار برای شرکتهای فرانسوی دانست.
خبرگزاری فارس: لغو تحریم ایران مولد فرصتهای بسیار برای شرکتهای فرانسوی است
Tweet
به گزارش خبرگزاری فارس، رادیو بینالمللی فرانسه طی گزارشی نوشت: شش سناتور فرانسوی، سه سوسیالیست، دو عضو حزب اتحاد برای جنبش مردمی (UMP) و یک میانهرو به مدت 6 روز در ایران اقامت داشتند و با شمار زیادی از مقامات و مسئولان ایرانی دیدار کردند.

آنها به ایران آمده بودند تا زمینه را برای حصول توافق هستهای و همچنین لغو تحریمهای بینالمللی ظرف ماههای آینده آماده کنند؛ در واقع ایران یک بازار نویدبخش 80 میلیون نفری است.

رادیو بینالمللی فرانسه در ادامه گزارش خود نوشت: هیأت فرانسوی در ایران مورد استقبال بسیاری از مقامات بلندپایه قرار گرفتند که همگی بر تمایل ایران برای حصول توافق سریع و شفافیت در خصوص برنامه هستهای ایران تأکید داشتند.

«فیلیپ مارینی» رئیس کمیسیون مالی سنای فرانسه در اظهاراتی در این باره اعلام کرد: «مقامات ایرانی به من گفتند که آمادهاند تمامی ضمانتهای لازم برای رد هرگونه سوءظن در خصوص استفاده از فنآوریهای نظامی برای اهداف غیرنظامی [در برنامه هستهای ایران] را ارائه دهند.»

رادیو بینالمللی فرانسه در ادامه گزارش خود نوشت: ایران و قدرتهای بزرگ فعالانه در حال مذاکره در خصوص چنین توافقی هستند.

به اعتقاد فیلیپ مارینی، لغو تحریمهای بینالمللی فرصتهای زیادی برای شرکتهای فرانسوی به ویژه شرکت توتال در بخش نفت و گاز، شرکتهای پژو و رنو در بخش اتومبیل و شرکت ایرباس در بخش هوانوردی ایجاد خواهد کرد.

اما آنچه مشخص است این است که هنوز هیچ توافقی حاصل نشده و در چنین شرایطی، شرکتهای آمریکایی باید منتظر چراغ سبز کنگره بمانند و این در حالیست که ایران و آمریکا از 35 سال پیش هیچگونه روابط دیپلماتیکی با یکدیگر نداشتهاند.

- See more at: http://www.farsnews.com/newstext.php....FaVQVzGH.dpuf

[ایرج اکبری]

پاسخ : مذاكرات هسته اي ايران و 5+1


برغم تحریمها علیه مسکو
هیگ: انگلیس و آمریکا به کمک روسیه در مورد ایران و سوریه نیاز دارند
مقامات انگلیسی و آمریکایی بر اهمیت همکاری با روسیه در زمینه مسائل مهم جهانی، از جمله بحران سوریه، اوضاع افغانستان و برنامه هستهای ایران، با وجود اختلافات در خصوص اوکراین تاکید کردند.
- See more at: http://www.farsnews.com/newstext.php....pCjlW2d5.dpuf

[وحید 20]

پاسخ : مذاكرات هسته اي ايران و 5+1

زیباکلام: همه مردم به جز اقلیت تندرو خواهان سرانجام مطلوب مذاکرات هستهای هستند

گروه سياسي: يك استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران با اشاره به گفته های شب گذشته رییس جمهوری مبنی بر خواسته مردم برای برداشته شدن تحریمها تصریح کرد: همه مردم به جز اقلیت تندرو خواهان سرانجام مطلوب مذاکرات هستهاي هستند.

«صادق زیباکلام» درباره گفتگوی شب گذشته رییسجمهور با مردم، به ایرنا گفت: برخلاف تندروها و برخی مسوولان در دولت گذشته، روحانی در سخنان خود و گفت وگوی تلویزیونی اش با مردم برای غرب خط و نشان نکشید و به غرب و اروپا حمله نکرد و این مهمترین ویژگی سخنان رییسجمهور بود. زیباکلام درباره بخش دیگری از سخنان رییسجمهور مبنی بر اینکه از حقوق ملت در مذاکرات هستهاي کوتاه نخواهند آمد، گفت: رییسجمهور همان طور که انتظار ميرفت، با همان ادبیات همیشگی بر پافشاری بر حقوق هستهاي ملت ایران تاکید کرد و گفت که از خطوط قرمز کشور عبور نخواهد کرد و جز این هم از ریس دولت یازدهم انتظار نمی رفت.

وی افزود: به سهم خودم دوست داشتم وی به نتایج سیاستهاي غرب ستیزی تندروها در گذشته نیز اشاره ميکرد که چه هزینهاي را بر نظام جمهوری اسلامی و ملت ایران تحمیل کرده است تا این موضوع مقداری برای مردم روشن ميشد. سخنان رییسجمهور درباره امضای قراردادهای اقتصادی و توافقات مهم با روسیه و چین از دیگر بخشهاي گفت و گوی روز گذشته روحانی با مردم بود. وی همچنین درباره سخنان رییسجمهور مبنی بر عصبانی بودن اقلیتی از برداشته شدن تحریمها گفت: آنچه مسلم است برخی از نیروهای تندرو به هیچ وجه علاقهاي به اینکه کشور از بحران هستهاي رها شود، ندارند و هر کاری که بتوانند ميکنند تا ما از این بحران خارج نشویم.

وی افزود: برخی از تندروها مدام با پیشرفتهاي دولت در مذاکرات هستهاي مخالفت ميکنند. به گفته این تحلیلگر مسائل سیاسی، برای مخالفان توافق ژنو مسئله دستاوردها، پیشرفتها و یا توان هستهاي کشور مطرح نیست، بلکه برای آنها ابزاری برای دستیابی به منافع شان و استفاده جناحی شان مطرح است. بنابراین وقتی آقای روحانی و تیم سیاست خارجی اش برای حل پرونده هستهاي خیز برمی دارد، افرادی از جبهه پایداری و یا سایر مخالفان احساس ميکنند فرصت غرب ستیزی و آمریکاستیزی آنها گرفته ميشود.

زیباکلام عنوان کرد: من فکرم ميکنم به جز گروه اقلیتی که میزان رای آنها در انتخابات ریاست جمهوری گذشته بیش از 4 میلیون نبود، اکثریت قریب به اتفاق مردم نمی خواهند هزینههاي بیشتری بابت تحریمهاي سالهای اخیر بپردازند. بنابراین، همه مردم به جز اقلیت تندرو امیدوارند که سرانجام مذاکرات به نتیجه مطلوب برسد و کشور بار دیگر با دنیا تعامل کند. زیباکلام در ارزیابی میزان موفقیت تیم هستهاي در دستیابی به توافق جامع، گفت : تیم مذاکره کننده هستهاي ظرف 6 ماه گذشته نشان داد که ميتواند مذاکرات را مدیریت کند و شیوههاي گفت وگو را بخوبی ميشناسند. به گفته وی، مردم با رای خود در انتخابات ریاست جمهوری گذشته به حسن روحانی نشان دادند که نمی خواهند سیاستهاي گذشته مبنی بر افزایش تحریمها را تحمل کنند و خواهان نگاه متفاوتی هستند.

[tom cruise]

پاسخ : مذاكرات هسته اي ايران و 5+1

10سال فرصت سوزی به خاطر بولهوسی خاتمی و ادامه اش احمدی نژاد
میزان خسارت1000ملیارد دلار
در واقع الان سایتی که قرار بود اندازه کل بوشهر سوخت تهیه کند به میزان30هزار سانیتیرو فیوژ الان باید به همین چند دهزار گردن نهند...
داستان ان ضرب المثلی است که قاضی حکم داد یا باید 10کیلو پیاز بخوری یا 100ضربه شلاق و یا100سکه
شخص خسیس اول گفت پیاز را میخورم بعد کم اورد گفت شلاق...20تا تازیانه خورد گفت همان پول را میدهم
در واقع هر سه را باهم خورد
این عادت قوم عجم به گردن کشی است ...زمان گروگانگیری همین بود اخرش دست خالی دقیقا روزی که جمهوریخواهان به قدرت رسیدند و همزمان با سوگند خوردن ریگان ازاد کردند
در جنگ انقدر مس مس کردند تا اخر دست خالی و شکست خورده صلح را پذیرفتند بدون یک دلار غرامت چون هرچند اغاز گر رسمی نشدند ولی در کش دادن جنگ مقصر شدند...
اینم از هسته ای...
تازه باید زور بزنند برگردند سال 89....
دانشمندنماهای اینها داستان همان کمثل الحمار یحمل الکتاب....است رفتند کتاب خارجی میخوانند بجای اینکه یک چیز بدرد بخور جهان بسازند در فکر نابودی تمدن ساخت بمب موشکند...
هنر ند ارند مثلا وسیله رفاه بسازند برعکس غرب و ژاپنیها:D
یکم خد ا به اینها عقل بده بجای جفتک زنی به تمدن و فکرهای اخر الزمانی مبنی بر نابودی دنیا فکر ساختن باشند

زیباکلام: همه مردم به جز اقلیت تندرو خواهان سرانجام مطلوب مذاکرات هستهای هستند

گروه سياسي: يك استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران با اشاره به گفته های شب گذشته رییس جمهوری مبنی بر خواسته مردم برای برداشته شدن تحریمها تصریح کرد: همه مردم به جز اقلیت تندرو خواهان سرانجام مطلوب مذاکرات هستهاي هستند.

«صادق زیباکلام» درباره گفتگوی شب گذشته رییسجمهور با مردم، به ایرنا گفت: برخلاف تندروها و برخی مسوولان در دولت گذشته، روحانی در سخنان خود و گفت وگوی تلویزیونی اش با مردم برای غرب خط و نشان نکشید و به غرب و اروپا حمله نکرد و این مهمترین ویژگی سخنان رییسجمهور بود. زیباکلام درباره بخش دیگری از سخنان رییسجمهور مبنی بر اینکه از حقوق ملت در مذاکرات هستهاي کوتاه نخواهند آمد، گفت: رییسجمهور همان طور که انتظار ميرفت، با همان ادبیات همیشگی بر پافشاری بر حقوق هستهاي ملت ایران تاکید کرد و گفت که از خطوط قرمز کشور عبور نخواهد کرد و جز این هم از ریس دولت یازدهم انتظار نمی رفت.

وی افزود: به سهم خودم دوست داشتم وی به نتایج سیاستهاي غرب ستیزی تندروها در گذشته نیز اشاره ميکرد که چه هزینهاي را بر نظام جمهوری اسلامی و ملت ایران تحمیل کرده است تا این موضوع مقداری برای مردم روشن ميشد. سخنان رییسجمهور درباره امضای قراردادهای اقتصادی و توافقات مهم با روسیه و چین از دیگر بخشهاي گفت و گوی روز گذشته روحانی با مردم بود. وی همچنین درباره سخنان رییسجمهور مبنی بر عصبانی بودن اقلیتی از برداشته شدن تحریمها گفت: آنچه مسلم است برخی از نیروهای تندرو به هیچ وجه علاقهاي به اینکه کشور از بحران هستهاي رها شود، ندارند و هر کاری که بتوانند ميکنند تا ما از این بحران خارج نشویم.

وی افزود: برخی از تندروها مدام با پیشرفتهاي دولت در مذاکرات هستهاي مخالفت ميکنند. به گفته این تحلیلگر مسائل سیاسی، برای مخالفان توافق ژنو مسئله دستاوردها، پیشرفتها و یا توان هستهاي کشور مطرح نیست، بلکه برای آنها ابزاری برای دستیابی به منافع شان و استفاده جناحی شان مطرح است. بنابراین وقتی آقای روحانی و تیم سیاست خارجی اش برای حل پرونده هستهاي خیز برمی دارد، افرادی از جبهه پایداری و یا سایر مخالفان احساس ميکنند فرصت غرب ستیزی و آمریکاستیزی آنها گرفته ميشود.

زیباکلام عنوان کرد: من فکرم ميکنم به جز گروه اقلیتی که میزان رای آنها در انتخابات ریاست جمهوری گذشته بیش از 4 میلیون نبود، اکثریت قریب به اتفاق مردم نمی خواهند هزینههاي بیشتری بابت تحریمهاي سالهای اخیر بپردازند. بنابراین، همه مردم به جز اقلیت تندرو امیدوارند که سرانجام مذاکرات به نتیجه مطلوب برسد و کشور بار دیگر با دنیا تعامل کند. زیباکلام در ارزیابی میزان موفقیت تیم هستهاي در دستیابی به توافق جامع، گفت : تیم مذاکره کننده هستهاي ظرف 6 ماه گذشته نشان داد که ميتواند مذاکرات را مدیریت کند و شیوههاي گفت وگو را بخوبی ميشناسند. به گفته وی، مردم با رای خود در انتخابات ریاست جمهوری گذشته به حسن روحانی نشان دادند که نمی خواهند سیاستهاي گذشته مبنی بر افزایش تحریمها را تحمل کنند و خواهان نگاه متفاوتی هستند.

[ایرج اکبری]

پاسخ : مذاكرات هسته اي ايران و 5+1

تختروانچی: رویکرد ایران در مذاکرات با 1+5 رسیدن به توافق جامع برد - برد است
رییس گروه پارلمانی رومانی با ایران در دیدار با معاون وزیر خارجه کشورمان با اعلام حمایت پارلمان رومانی از توسعه مناسبات با ایران اظهار کرد: ایران با داشتن جایگاه ممتاز در خاورمیانه دارای توانمندیهای فراوان است و رومانی با توجه به اشتراکات دو کشور از پیشبرد مناسبات در چارچوب منافع دو ملت استقبال میکند.

مجید تختروانچی نیز در این دیدار با اشاره به عملکرد دولت جمهوری اسلامی ایران در راستای تعامل سازنده با دیگر کشورها، از حضور هیات پارلمانی رومانی در ایران اظهار خرسندی کرد و ابراز امیدواری کرد با بهرهبرداری از ظرفیتهای دو کشور شاهد رشد مناسبات در ابعاد مختلف اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و پارلمانی باشیم.

معاون وزیرخارجه کشورمان همچنین با تشریح روند مذاکرات هستهای ایران با گروه 1+5 اظهار کرد: رویکرد جمهوری اسلامی ایران رسیدن به یک توافق جامع براساس قاعده برد - برد است.

[esi4u]

پاسخ : مذاكرات هسته اي ايران و 5+1

ناکامان ژنو
فریبرز رئیس دانا

به دردخورترین ستایشی که از تیم دیپلماسی دولت روحانی ، به رهبری ظریف ، در پی مذاکرات هستهای با ۱+ ۵ و توافق ژنو شنیدم این بود که این توافق نامه سایه ی جنگ را از سرمردم ایران دور کرد. همین جا لازم است این را بگویم که این ستایش از قول خیلی ها ، آن طور که استنباط و آزمون کردم، کماکان در دلِ خود ستایش از دولت هاشمی گرای روحانیِ اعتدال گرا بود که در افق روزنه ای به پول و پله و سفره ی چرب و چیلی ای را میگشود که در زمان هاشمی برای سرمایه داران و بوروکرات های رده ی بالا و تا حدی میانی و برای بخشی از طبقه ی متوسط مرفه و بالاخره چاپلوسان کاسه لیس باز شده بود. اما این سفره آن زمان به قیمت تبدیل کردن ایران به بزرگترین کشور بدهکار (نسبت به تولید ناخالص داخلی) و تحمیل وامهای سنگین که تاوان آن را نسلی دارد میدهد که دیناری از آن نصیبش نشده است ، یا فقط شندرغازی به کف آورده است ، گشوده شد و حاصل آن خوردن ارباب و مسموم شدن رعیت بود. از این طایفه ی طمعکار و سالوس که بگذریم باز من هم تأئید و هم تحسین میکنم آن کسان را که با دل پاکی خاص و عام خود دور شدن سایه ی جنگ را درپی این توافقنامه، گر چه برای شش ماه هم باشد ، مغتنم میشمارند.

واضح است برای آنها که اساس نگرششان به آینده ی این جهان امید آزادی ، آرمان عدالت و انتظار صلح است و در صحنه ی عمل جز از حقوق استبدادزدگان ، محرومان و نا ایمن ها دفاع نکرده اند دور شدن هراس جنگ ، به ویژه آن که کمی هم واقعی باشد ، فرصتی مغتنم و انسانی است . جنگ در هر صورت زشت و غیر انسانی است و ای کاش مقاومت و دفاع ناگزیر میتوانست با موفقیت خشونت و ننگ جنگ را تا حد ممکن دور کند. این آرزو نیز بخشی از خواست ریشه ای مبارزان آزادی و برابری و روشنفکران سوسیالیست بوده و هست .

باری ، اما جغد جنگ دور نشده است و همین حوالی بر فراز گوشه ای و کومه ای و خرابه ای از این میهن نشسته است ومرغوا سر میدهد. ما ناله ی شومش را سالهاست که در طنین دموکراسی ریاکارانه ، مداخله ی بشر دوستانه امپریالیستی و فریب کاریهای دل آویز اقتصادی از بیرون و خودکامگی و سلطه ی ویرانگرانه ی منافع و قدرت اقلیت محدود از درون ، شناخته ایم . سایه ی این بوفِ بینا اکنون بر سطح شهر دیده نمیشود و ناله ی زجر دهنده اش به گوش نمیرسد ، اما فقط به چشم و گوش شمار محدودی از مردمِ دل خوش دار. جنگ تا آن زمان که آمریکا و متحدانش برای بقای خود در چارچوب نظام سرمایه داری روحیه ی تهاجمی اقتصادی و سیاسی دارند و تا آن زمان که رژیم های خودکامه بهانه به دست آنان میدهند و مردم را از مقاومت در برابر جنگ باز میدارند ، احتمال وقوع دارد . این احتمال امروز در خاور میانه بسیار جدی است . اما من دور از ذهن نمیدانم که آمریکا به نوعی این جنگها را متنوع و نا مستقیم و با به حداقل رساندن مداخله ی غیر نیروهای انسانی بسازد و حتا کشوری مثل چین را هم در میان هدفهای استراتژیک خود داشته باشد.

چاره چیست ؟ آیا باید این سیاستها را که مانع وقوع زودرس جنگ میشوند ستایش کرد یا تقبیح . به نظر من ما باید از فرصت به دست آمده خوشحال باشیم و نه این که با چشم بستن بر حداقل ۱۰ سال مداومت در سیاستهایی که بهانه های مستقیم و دنیا پسند به دست جنگ افروزان داد، و بی برو برگرد همه ی اعضا و مجموعه و روح رفتار سیاسی این حکومت هم در آن دخالت داشتند ، ناگهان نا دیده بگیریم و دولت و مذاکره کنندگانش را قهرمانان نجات ملی تلقی کنیم . اما خوشحالی ما از این فرصت نیز به معنای جشن گرفتن و بعد از آن به خواب خوش خرگوشی فرو شدن نیست . این فرصت به معنای رسیدن به این آگاهی مصممانه است که دیگر نباید سیاستهایی در پیش گرفته و سیاستمدارانی به کار گمارده شوند که حاصل آن تسلیم شدن در مقابل بیداد گرانی است که از سر مرحمت بخواهند جغد جنگ را جا به جا کنند و به ازای آن امتیازهای فراوان ، چونان غنایم . از این ملت رنج دیده و از طبقه ی کارگر و نا برخورداران اجتماعی فرا چنگ آورند.

این امتیازها کدامند؟ پاسخ میدهم . برای پاسخ از سرمستان باده ی پیروزی در ژنو میپرسم زمانی که میگفتیم (و در واقع میگفتند) غنی سازی حق مسلم ما است آیا انصافاً هدف غنی سازی ۳ تا ۵ درصدی بود یا ۲۰ درصدی . در ایران بعد از پای گذاشتن به مرحله ی غنی سازی ۲۰ درصدی بود که این شعار حق مسلم در سطح جامعه ی سیاسی رواج یافت . پس ما با سقوط از غنی سازی ۲۰ درصدی به ۳ تا ۵ درصدی امتیازهای فراوانی را تقدیم کرده ایم . این امتیازها فقط از نوع ” کوتاه آمدن ما ” یا ” کله شقی” آنها نبود . این امتیازها در کنار امتیازهای دیگر برای ایران در حدود ۲۵۰ تا ۳۰۰ میلیارد دلار هزینه برداشته است . این هزینه فقط شامل هزینه مستقیم احداث تأسیسات اتمی نیست بلکه در یک سال اخیر شامل هزینه های عدم النفع صریحی است ناشی از محروم ماندن از فروش سالانه ۷۵ میلیارد دلار نفت (به جز آن مقدار که فروختیم) و عدم النفع صادرات غیر نفتی از جمله فرآورده های پتروشیمیایی به مقدار تقریبی ۴۰ میلیارد دلار . به جز آن این رقم شامل هزینه های نا مستقیم یعنی آثار بیکاری و تورم ناشی از افت درآمد نفتی و کاهش سرمایه گذاریها و بیتوان شدن واحدهای تولیدی وابسته به کالاهای واسطه ای و سرمایه ای و تکنولوژی وارداتی و هزینه های گران و نا مرغوب خریدن و نسیه فروشی نفت است . این هزینه ها شامل افت تولید ناخالص داخلی به قیمت ثابت به میزان ۵/۴ تا ۵ درصد نسبت به سال قبل از آن میشود (تبدیل نرخ رشد تقریباً صفر یا کمتر از صفر درصد به تقریباً ۵/۴- تا ۷۵/۴- درصد). البته این هزینه ها شامل هزینه های ناشی از آسیب ها و مسایل اجتماعی که خود ناشی از فقر و بیکاری است نمیشود .
امتیازی که در این توافق نامه ایران به دست آورده است این است که برخی از تحریم ها (شامل حمل و نقل دریایی نفت ، خودروسازی و بخشی از صنایع پتروشیمیایی) حذف میشوند اما مهمتر آن که تحریم های کمر شکن نفتی به بیش از این مقدار فعلی افزایش نخواهد یافت ، گرچه فشار محافظ کاران کنگره برای آن همچنان دلهره آور است . هم چنین بخشی از دارایی های مسدود شده ی ایران به ایران باز خواهد گشت . این رقم اخیر در حدود ۲/۴ میلیارد است و بنا به برآورد حذف تحریم ها نیز قرار است به ۳ تا ۵/۳ میلیارد دیگر به دریافتی ایران کمک کند .

اما به ازای این دست بالا ۷ میلیارد دلار (و احتمالاً ۵ میلیارد دلار) که به دست میآید کماکان غرب حق دارد بخشی از درآمد فروش مجاز نفت را باز بلوکه کند ، که این رقمی در حدود ۱۴ میلیارد دلار است . چه معامله ی پر سودی ۵-۶ تا میگیری ۱۴ تا میدهی . به هر حال ایران کماکان از حدود ۷۵ میلیارد دلار درآمد سالانه ی نفتی محروم میماند. و باز چه معامله ی نیک بختانه ای که باز قرار است درِ بازار به روی اقتصاد بسته بماند. و تازه آن مقدار دلار که میگیرند برایش محل های خرج مشخص شده است ، مثل دارو ، قطعات خودرو و پرداخت به محصلان مقیم خارج (که ممکن بود متقاضی کمک از دولتهای غربی باشند). البته من تردید ندارم که این توافق نامه میتواند آثار مثبت و منفی دیگری نیز داشته باشد . اما یقین دارم تراز نهایی آن منفی خواهد بود.

ایران در حدود ۴۰ میلیارد دلار مطالبه از خارجیان بابت فروش نفت دارد (که نیمی از آن از چین و یک چهارم آن هم از هند است). ایران میتواند در سایه ی این توافق نامه فشارهای بیشتری برای دریافت این مطالبات وارد آورد و شاید در موفقیتهایی محدود ۲ – ۳ میلیارد دلاری هم به دست آورد. اما شک ندارم با سخت گیری و تعهدهای ذاتیِ ما بعد توافق ژنو ، نمیتواند بخش اصلی این مطالبات را به صورت نقدی دریافت کند و بنا به تصمیم اقتصادی خود آن را به گونه ای مناسب به مصرف برساند . ایران مجبور است کماکان کالاهای چینی (که تعدادیشان نا لازم ، بنجل و ضد تولید داخلی اند) یا محصولات هندی (که به زیان کشاورزی کشوراند) وارد کند.

در کشورهای ۱+۵ تفاوت و تضاد منافع در رویکرد به درآمدهای آینده ی ایران وجود دارد . روسیه خیال راحت تری دارد زیرا کالاهایی که میفروشد تقریباً در انحصار خود این کشور است اما بین چین از یک سو و آمریکا و کشورهای اروپایی از دیگر سو رقابت بر سر بازارهای ایران در خواهد گرفت . همه خود را برای “پس از شش ماه” آماده میکنند (مثلاً در ماه آخر تابستان سال ۱۳۹۳) به شرط آن که هیچ کس در این توافق نامه جر نزند. فرانسه که صاحب امتیازهای پیمانکاری گاز در پارس جنوبی و دارنده ی دستِ بالا در خودروسازی ایران است با بازی حساب شده اش ، که مدتهاست سوسیالیستهای راست گرای فرانسه از آن چونان ابزاری برای بورژوازی ملی کشورشان استفاده میکند ، ایران را به نوعی وامدار خود کرده است . فرانسه نشان داد که میتواند بازی ای را بهم زند که ایران این همه مشتاق به پایان رساندن آن است . بنا بر این فرانسه مدعی سهم ویژه در آینده ی ایران است و چین هم نمیخواهد بازارش را به این آسانی ها از دست بدهد. به نظر میرسد آلمان منتظر سیر خوب حوادث میماند و آمریکا و انگلستان نیز به منافع بلند مدت تر نظر میدوزند. در این میان منافع مردم ایران ، به ویژه مردمی که به واقع بار آن هزینه های سنگین بر دوششان بود ، در کجا تأمین میشود؟ من جاهای جدی و زیادی را سراغ ندارم .

درست است که تأسیسات غنی سازی فردو و نطنز و آب سنگین اراک سرجایشان میمانند ولی وقتی قرار باشد بی ثمر یا مولد کالاهایی زیادی و از خیلی جهات به درد نخور باشند ، در واقع چیزی نیستند جز سرمایه های عاطل مانده (از تأسیسات ادعایی در پارچین که گویا تخریب و وصاف شده است بحثی در میان نیست). آیا قرار است ایران ، پس از ” اعتماد سازی” ، که معنای آن در واقع مورد تأیید آمریکا بودن است (که فرماندهی عملیات اصلی را در امور بین المللی اساسی ، از جمله چنین اموری ، در دست دارد ، به تولید کننده ی اورانیوم غنی شده و سوخت نیروگاه های هسته ای تبدیل شود؟ هیچ عقل سلیم اقتصادی این هدفگذاری و روش را تأیید نمیکند ، به ویژه آن که اساساً نیروگاه های اتمی در همه ی جهان ، حتی فرانسه که ۷۵ درصد انرژی خود را از آن به دست میآورد ، رو به ورچیده شدن اند. اتفاق های ناگوار نیروگاههای آمریکا ، شوروی و ژاپن در واقع این راهها را بازگشت ناپذیر کرده اند. جهان آینده گر چه به سوی انرژی های نو حرکت میکند ، اما انرژی فسیلی جای مهم خود را حفظ خواهد کرد. تا حد قابل توجهی جهان آینده جهان تأمین انرژی از گاز هم خواهد بود .
به هر روی کماکان میتوان توافق نامه ی ژنو را دارای این امتیاز دانست که خطر جنگ را محدود کرده است اما خطر جنگ علیه ایران همیشه وجود داشته و همیشه هم در اولویت درجه ی یک نبوده است . امریکا در جنگ با ایران ، که سرزمینی بزرگ و با جمعیت ۷۷ میلیونی پراکنده در این سرزمین است به خاطر شرایط سرزمینی و آمادگی نیروهای اجتماعی متنوع و زیادی برای مقاومت و تبدیل جنگ به جنبشی ضدامپریالیستی واقعی در منطقه دچار تردید و و مشکل بوده است ، و این البته چیزی از روحیه ی تهاجمی آمریکا حتی علیه چین ، چه برسد به ایران ، نمیکاهد. به ویژه فکر جنگ تخریبی هوایی و دریایی از راه دور مدتهاست آمریکا را به خود مشغول داشته و این کشور را به تجربه اندوزی و تولید سلاحهای مربوط به این نوع جنگ را داشته است . به هر حال فعلاً جنگ با ایران برای آمریکا و متحدانش الویت ندارد. آمریکا مدتهاست سعی میکند بر روحیه ی تهاجمی اسرائیل که خاور میانه را علیه غرب رادیکالیزه میکند ترمز بزند.
آمریکا در بحرانی است که جنگ ، به رغم خاصیت های تقاضا برانگیزش ، نمیتواند فعلاً منافع همه جانبهای بیشتر از خسارت های همه جانبه ی آن را داشته باشد – و البته در آینده لزوماً چنین نخواهد ماند. در نتیجه آمریکا تا مدتها فشار تحریم ها را بر جنگ ترجیح میدهد بخش محافظ کارِ دستگاه های سیاسی و پارلمانی آمریکا ، که همراه با اسرائیل بر اعمال فشار و تحریم بیشتر پافشاری میکرد ، بیشتر خدمت سیاست ” به تسلیم کشاندن ” از راه تصاعد تحریم ها قرار دارد همچنین فشار نیروهای تند رو داخلی نیز برای دولت روحانی فرصت فراهم میآورد تا آمریکا را به قبول امتیازهایی که ایران میدهد وادارد پیش از آن که سر رشته کار از دست او خارج شود.

اما تحریم ها در ایران سه اثر داشت یکم کاهش توان دولت و امکان سقوط آن ، دوم نارضایتی عمومی به ویژه در میان طبقه ی کارگر ؛ و سوم ورشکستگی بیشتر سرمایه داری دولتی ، نیمه دولتی و خصوصی . واضح است که آمریکا این آخری را برای عاقبت خودش مفید نمیدانست . ترجیح آن بود که این سرمایه داری ادب شود نه این که به نفع طبقات محروم از بین برود. آمریکا نیز مانند دولت ایران نگران تبدیل نارضایتی ها به جنبشهای کارگری ، دموکراتیک ، چپ و رادیکال بوده و هست . کاهش توان دولت روحانی ، که بی برو برگرد بنا به بارها اظهارنظر غرب دولت مطلوب او از حیث سیاسی و اقتصادی است ، کار را برای ساختن آینده ی ایران و قرار دادن بازار و منابع آن در محور سرمایه داری غرب خراب میکند. از این رو نه حذف تحریم و نه افزایش آن بلکه فقط حفظ سطح فعلی آن یک تعادل موقت ، گر چه مطلقاً نه تمام عیار ، به حساب میآمد . این توافق به طرز چاره ناپذیری از سوی ایران نیز پذیرفته شد. این توافق نه پیش از دوره ی شش ماهه و نه پس از آن جایی برای رونق نسبتاً ماندگار اقتصادی و کاهش نارضایتی های اقتصادی گسترده باقی نمیگذارد ، مگر برای آن اقلیتی که از دستاوردهای محدود دلاری منتفع خواهند شد و از هم اکنون نیز در جیب خود را باز کرده اند و زبان بر لب میمالند.

این توافق نامه مصارف داخلی متفاوتی هم داشت . از لحظه ی نخست اُباما و کری کوشش کردند به نمایندگان سرسخت سرمایه داری محافظ کار و نو محافظکار و صهیونیست بقبولانند که ایران را از دستیابی به بمب اتمی بازداشته اند ، در حالی که ایران از مدتها پیش از این از دستیابی باز مانده بود یا اعلام کرده بود که اساساً به آن نمی اندیشد. اما روحانی و ظریف نیز با تبریک های پیش دستانه و اظهار نظرهای زود هنگامِ مطبوعاتی خود را برنده ی ژنو اعلام کردند و گفتند همین که در این توافقنامه نامی از منع غنی سازی نبرده اند و هر چه هست منظور غنی سازی ۳ تا ۵ درصدی به جای ۲۰ درصدی است پس ما به حق مسلم خود رسیده ایم. در حالی که ۱+۵ از چند سال پیش نظر ۳ تا ۵ درصدی را در سر داشت و خود ایران بود که حق خود را برای غنی سازی ۲۰ درصد مطالبه میکرد و باید آن را در توافق نامه میگنجاند و نگنجاند . در میان گفته های سیاسیِ محوری و قابل توجه در ایران به نظر من این گفته که مسئله ی غرب چندان هم غنی سازی نیست و آنها به دنبال براندازی اند درست و هوشیارانه بود. نمیدانم بر سر این نگرانی چه آمد و ساعتها و دفعات مذاکرات جمعی و دو به دو در خفا در این مورد به چه نتیجه ای رسید. اما مطمئن هستم که امنیت سیاسی ایران برای غرب تا حد بسیار زیادی به معنای ادامه ی راهِ وابسته کردن ایران به نظم جهانی زیر سلطه ی غرب ، جلوگیری از رشد نیروهای مترقی و رادیکال و مستقل ، جلوگیری از جنبش آزادیخواه انه ی کارگری ، سوسیالیستی و برابری طلب و البته مهار آن چیزی است که به طور خاص غرب آن را تروریسم مینامد و منظور ، تروریست و تندروهای مذهبی اند و نه هر نوع برنامه ی مداخله و تروری که تحت نامهای مختلف بر مردم ایران و منطقه روا میرود.

واقعاً این توافق نامه چیزی بود که حاصل ابداع هوشمندانه ، ذوق سلیم ، مهارت دیپلماسی ، رایزنی گسترده ی کارشناسی و از این قبیل ابزارها از سوی ایران باشد. از مدتها پیش از آن که در اواخر خرداد ۱۳۹۲ ، روحانی به ریاست جمهوری برگزیده شود (با آرای رسمی اعلام شده ۳۷ درصد از مردم ایران و برآورده ای نارسمی حکایت از درصد کمتری دارد) رایزنی ها و مسافرت هایی بین ایران و ۱+۵ به ویژه آمریکا ، روسیه و انگلستان صورت گرفته بود . گزارشهای قابل اعتنای چندی از مسافرتهای مقامهای ایرانی و طرف مذاکره بین کشورها حکایت دارند. برای انتساب روحانی زمینه سازی لازم و معماری انتخاباتی به عمل آمده است . رقبا یا از ایران رفتند یا کنار گذاشته شدند یا بر مواضعی پافشاری کردند که آشکارا با مواضع شناخته شده ی اکثریت رأی دهندگان در تناقض بود. حسن روحانی که از پشتیبانی رهبری اصلاح طلبان و سبزها (بیرون از حصر) برخوردار بود کماکان از سوی شورای نگهبان بسیار حساس به وابستگان آن دو جناح مورد تأیید قرار گرفت. هاشمی رفسنجانی ، پدر معنوی روحانی (و اساساً کارگزاران واعتدالیون و جناح نولیبرال وطنی و بخشی از سرمایه داری سنتی) که از سوی شورای نگهبان رد صلاحیت شد ، معصومیتی در میان ده بیست درصد از رأی دهندگان به دست آورد که حاصل آن رأی دادن به روحانی بود .
روحانی با ۵/۵۰ درصد از کل آرای اعلام شده رئیس جمهور شد.

حمایت بلافاصله ی جک استراو ، نماینده ی نمادین سلیقه ی سیاسی غرب از او ، و نشان دادن روی خوش غرب به او هیچ نشانه ای از تصادفی و بی برنامه بودن ندارد. روحانی هم سنخی و هم آوایی سیاسی و ایدئولوژیک زیادی با غرب دارد. امتیازها و برنامه هایی که دولت او و وزیر خارجه اش ، ظریف ، که سالها در غرب و آمریکا اقامت کرده بود ، حاضر به پرداختن و قبولش شدند در واقع کمتر و بیشتر از آن چیزی نبود که احمدی نژاد اعلام میکرد و آماده بود برایش موافقتنامه امضاء کند . همه ی هدف غرب در ایران در کنترل هسته ای و تبدیل غنی سازی ۲۰ درصدی به ۵ درصدی خلاصه نمیشود. آمریکا میخواهد ایران نه فقط از حیث خصوصی سازی (که احمدی نژاد از سوی صندوق بین المللی پول قهرمان این رشته در جهان اعلام شد) بلکه در تمامیت کنش سیاسی و اقتصادی خود در مدار کاپیتالیسم جهانی قرار بگیرد. دولت روحانی از همه ی این جهات مورد اعتماد غرب است . آیا نولیبرالیسم امتحان پس داده ی وطنی با ادامه ی سیاستهای تعدیل ساختاری به دست دولتی که فقط کامیابی کارفرمایان را در سر دارد میتواند برای ۷/۵ میلیون نفر بیکار حقوق و دستمزدهای ناچیز ، تورم ساختاری شده ۴۰ درصدی ، فقر مطلق فزاینده که ۳۵ درصد از شهرنشینان را به زیر آورده است ، بی عدالتی ، فساد ، افت شدید خدمات رفاهی و انسانی مانند بهداشت و آموزش و جز آن چاره ای بیندیشد ، پیش از آن که قربانیان زیادتری را بگیرد. من تردید دارم . یک مأموریت اصلی این دولت انتقال بخشی از منابع به سمت جناحی است که در دوره ی احمدی نژاد خود را در برابر جناح نوپا بازنده حس کرد. مؤسسات و سازمان های قدرتمند سرمایه داری انحصاری و بزرگ که دولت و قدرت را با خود دارند در دوره ی احمدی نژاد و مأموریتش برای تحکیم موقعیت سرمایه داری نوپای مؤسساتی (نهادها و شرکای خصوصی) به قدر کافی چاله های ورشکستگی و کسر آوردن های ناشی از ناسلامتی اقتصادی و اجتماعی ایجاد کردند . اما آنها از صحنه ی اصلی قدرت پشت پرده بیرون شده اند. بدینسان منابع جدید اقتصادی پس از توافق ژنو ، اگر به دست آید ، میرود تا برخی از آن چاله ها را تا اندازه ای پرکند.

حسن روحانی در گزارش عمومی خود در صدا و سیما در ۵ آذر ماه ۱۳۹۲ دربارۀ نتایج توافق نامۀ ژنو کماکان بر این نکته تأکید کرد که ما حق ایران را برای غنی سازی به دست آورده ایم و گفت چون اظهارنظر کنندکان خارجی ” متأسفانه” حقوقدان نیستند پس نمی دانند اگر در پیمان ان پی تی نامی از غنی سازی برده نشده است به معنای آن نیست که ما نمیتوانیم غنی سازی کنیم . اما حقوقدانان میدانند که وقتی یک طرف گیر افتاده یا شد یا متهم به خطا یا عدول از وعده باشد میتوان ، به خاطر نام نبردن چیزی در قرارداد ، قاعده ی منع را در باره ی او بکار برد. در قرارداد ژنو نیز گفتند غنی سازی اما ۳ تا ۵ درصد ، یعنی همان که آمریکا از ۱۰ سال پیش تاکنون میگفت و در همان حال در کلام حق استفاده ی صلح آمیز از انرژی هسته ای را به رسمیت میشناخت . اما این ابر قدرت مهاجم که بهانه به دست آورده بود بالاخره تفسیر خود را از این گفته ها و نگفته ها در پیمان ان تی پی تحمیل کرد . همه ی اینها اگر جنگ را دور کنند میتوانند خوب باشند اما گر نتوانند فقر و ناامنی و بیکاری را برای میلیونها ایرانی التیام دهند همان اثر جنگ و ویرانی را دارند و بالقوه زمینه ساز ناامنی اند.

روحانی در گزارش خود آورد که ایران را در شرایط رکود تورمی تحویل گرفته است . او که شاید حقوقدان خوب و روحانی ورزیده ای باشد اقتصاددان نیست و توجه ندارد که در ایران نه رکود تورمی بلکه فروبستگی تورمی حاکم است که ریشه اش از زمان هاشمی رفسنجانی محکم شد. روحانی افزود که دولت قبلی ۶۰۰ میلیارد دلار درآمد نفتی داشته است اما موقعی که دولت تحویل او شد بدهی دولت در مجموع بالاتر از ۲۰۰ هزار میلیارد تومان بود (شامل ۷۴ هزار میلیارد به سیستم بانکی و ۶۰ هزار میلیارد به تأمین اجتماعی). او گفت تعهدات دولتی ۴۰۰ هزار میلیارد تومان است که ۱۱۰ هزار میلیارد آن تعهدات استانی است ، که احمدی نژاد آنها را وعده داده و مصوب کرده است . او به درستی افزود که میزان نقدینگی از ۶۸ هزار میلیارد تومان در سال ۱۳۸۴ به ۴۷۰ هزار میلیارد تومان در جریان در سال ۱۳۹۲ افزایش یافت او گفت دولت ۴۳ هزار میلیارد تومان از ذخیره ی پول پرقدرت کشور برای مسکن مهر برداشت کرد (این ذخیره ی پولی کشور ۱۰۰ هزار میلیارد تومان است که ۴۳ هزار میلیارد آن توسط دولت احمدی نژاد خلق شد). البته ذخیره ی پول پرقدرت زمینه ساز و تعیین کننده ی نشر پول و نقدینگی است که آن نیز میتواند سطح تورم را تعین کند. این ذخیره را میتوان با بدهکار کردن دولت به بانک مرکزی یعنی با تعهد دولت و طلبکار کردن بانک بالا برد. بسیار خوب اما کاش روحانی از این واقعیت پرده بر میداشت که در واقع بدهی های نهادها و سازمان هایی که دولت روحانی به هیچ روی سر حسابرسی با آنها را که ندارد سهل است ، به نوبه ی خود در تحکیم موقعیت آنان میکوشد ، نیز موجب اصلی افزایش نقدینگی و در پی آن تورم بود . درست است که ایجاد و برداشت از ذخیره ی پول پرقدرت تورمی را متوجه کشور ساخت که حاصل آن محرومیت و فشار بیشتر بر توده ها و افزایش دارایی و توان اقتصادی ۵ تا ۱۰ درصد بالایی همه چیز دار جامعه است . اما این همان گروهی اند که وقتی ذخیره ی پول پرقدرت به نقدینگی تبدیل میشود آن را تصاحب میکنند و با تورمی که ایجاد میکنند سودهای تورمی میبرند. بی تردید برداشت بی رویه و بدهی دولت احمدی نژاد نیز در این میان سهم داشته است .

روحانی از فشار به دولت برای پرداخت ماهانه ۳۵۰۰ میلیارد تومان یارانه صحبت کرد اما نگفت چرا اقدامی برای دریافت بدهی ۱۱۰ هزار میلیارد تومانی بخش خصوصی به بانکها (که در حدود ۶۵ هزار میلیارد آن مشکوک الوصول شده اند) به عمل نمی آید تا این بانکها بتوانند به توده های محروم و نیازمند وام بدهند . روحانی باید اشاره میکرد که در زمان دولت پیشین ، که مرتکب افزایش ذخیره پول پر قدرت شده بود و هیچ کس هم صدایش در نیامده بود ، بدهی دولت به بانک مرکزی ۶/۲ برابر اما بدهی بانکها به بانک مرکزی ۶/۱۳ برابر شد. بانکها از بانک مرکزی گرفتند و به چه کسانی وام دادند؟ و چه حساب های مالی تورم زا ایجاد کردند؟ خصوصی های قَدَر قدرت دست در دست دولتشان داشتند. او نگفت بدهی بخش خصوصی به سیستم بانکی و به دولت مربوط به کدام سازمانهای نیمه دولتی – نیمه خصوصی است. روحانی به این موضوع نیز نپرداخت که آن نقدینگی ۴۷۰ هزار میلیاردی در اختیار کدام نهادها و مؤسسات و کدام گرده لو سرمایه گذاران و سرمایه داران قراردارد و آنها چه وابستگی به ساخت قدرت دارند.

روحانی خود مدعی بود که برای پرداخت حقوقها مجبور شده است از بانک مرکزی استقراض کند. اگر استقراض از بانک مرکزی تورم ساز است پس این استقراض هم باید تورم زا باشد. در حالی که او میتوانست به سیاست های مالیاتی و دریافت مالیات از بنگاهها و اشخاص که گاه تا ۱۰۰ درصد سود سرمایه گذاری برای مدت ۶ ماه تا ۵/۱ سال دارند متوسل شود و بدهی دولت را به بانک مرکزی بپردازد . او اصلاً میتوانست برای نجات اقتصاد کشور ، در زمانی که رئیس جمهور هم نبود ، نقد و نظر خود را ارائه دهد و اگر توافق با ۱+۵ مایه ی این نجات است ، در همان زمان که اقتصاد فرو میپاشید برنامه ی خود را از طریق دولت وقت که بسیار آمادگی امضای همین قرارداد را داشت مطرح کند. او میتوانست از منابع ارزی استفاده کند جلوی برخی از هزینه های سنگین را که فقط برای تحکیم قدرت پرداخت میشود بگیرد. او هرگز نگفت همان به قول او رکود تورمی (که البته جنبه ی ساختاری یافته بود) به دلیل فشار تحریمها بود که این گونه به حد بیسابقه و کمرشکن رسید و این تحریمها هم حاصل سیاست هسته ای بود که با حضور و سکوت و توافق مقام هایی چون شخص او و کسانی بالاتر و پایین تر از او به اجرا در میآمدند.

روحانی اضافه کرد که میتواند تورم را به کمتر از ۳۵ درصد برساند (و از هم اکنون نشانه های آماری افت تورم وجود دارد). اما آیا این ۳۵ درصد میتواند با همین مقدار رشد در دستمزدها و کل دریافتی ۷/۵ میلیون نفر بیکار یا با نیمی یا حتی یک چهارم از این مقدار همراه باشد. او در عوض تورم را به گردن مسکن مهر میاندازد ، یعنی مسکنی که به نام باقر و به کام نادر از آب درآمد . به عوض آن که مسکن برای دهک های یک تا چهار ساخته شود یا ساخته نشد یا ناکامل و فاقد امکانات شهری و خانگی و بی کیفیت ساخته شد و عمدتاً به دست گروهها یا افراد بالایی و خودی افتاد. تا اینجا مردم بینوا بدهکار شدند و گویا آن نقدینگی کلان که ۷۵ درصدش در اختیار ۵ درصد جامعه است به دلیل نوع تملک و نوع بهره برداری خود از آن هیچ مسئولیتی در تورم ندارد. دست داراها و گروه ۵ درصدی بالایی در اقتصاد از گناه تورم زایی شسته شد و بینوایان به عنوان مقصر نهایی معرفی شدند. با این اوضاع بسیار بدِ فروبستگی تورمی ، و در مقابل ، با این سمت گیری دولت و هدف گذاریهایش درباره ی تورم و بیکاری و این حمایت اشتیاق آمیز و بی چون و چرا از کارفرمایان دولتی ، نیمه خصوصی و خصوصیِ خودی که نقدینگی ها را تصاحب ، تورم را گسترش و بیکاری را به بالاترین حد (تقریباً ۵/۱۸ درصد) رساندند ، قرار نیست منابع محدود آزاد شده بر اثر توافق ژنو ، آن هم پس از ماهها بلکه سالها انتظار ، به نفع نیازمندان به مصرف برسد . اما این جا مخزن سودِ مایه دارانی ، که منبع اصلی فرار سرمایه از کشور هم بوده اند ، باز میشود.

به نظر من بخش زیادی از کشمکش های سیاسی و جناح بندی ها و رقابت ها مستقیماً و بخش دیگری نامستقیم به امتیازهای اقتصادی طرف های درگیری مربوط میشود. سهم کمی برای کرسی های قدرت و اختلاف بینش و ایدئولوژی باقی میماند و این سهم نیز در طول ۳۵ سال گذشته مدام کاهش یافته است . مدتهاست اختلاف های اقتصادی و تعارض منافع طبقات حاکم و نوع احساس خط از طبقات فرو دست و مخالفان و منتقدان به مرحله ای رسیده است که امنیت سیاسی جامع ساخت قدرت در ایران اهمیت خود را دستکم در برهه هایی خاص از دست میدهد گر چه وجدان حفظ قدرت و حاکمیت و نظام ، هر چند نه در همه جا و در همه ی وقت ، بیدار میماند.

دولت روحانی نیز نماینده ی تفکری است که نولیبرالیسم وطنی برمی تابد : رابطه ی خوب و پسندیده ی اقتصادی و سیاسی با غرب ، ناسازگاری همیشگی اما با ظاهری تازه تر و آراسته تر با مخالفان و منتقدان ، الویت دادن به قدرت و خواست کارفرمایان ، حفظ نظام سیاسی به هر قیمت ، نوبت بندی حساب شده برای جا به جایی قدرت سیاسی در محدوده ی خاص ، و بالاخره امروز حل مسئله مناقشه ی اتمی اند ظریف اعطای امتیازهایی که میتوان در داخل آن را چونان توانمندی و راه گشایی برای آینده ایران معرفی و برای آن تبلیغ کرد. فردا که آن شش ماه به سر آید و موفقیتها به گونه ای که دولت اعلام میدارد و به آن افتخار میکند ادامه یابد باز هم واقعیت برای مردم محروم آشکارتر میشود . اما چه باک که از این ستون به آن ستون فرج است و روابط جدید جهانی میتواند دولت را به ابزارهای تاره تر و توانمندتری برای امید آفرینی های واهی و دست به کار نشدنهای باز هم بیشتر مجهز سازد.

Sent from my GT-I9300 using Tapatalk