تدبر در دین

[میلاد سودی]

پاسخ : تدبر در قرآن

به نام خدا
از امشب اگه خدا بخواد تفسیری از سوره حمد رو در حد سواد خودم و با منبع مینویسم اگه دوس داشتین و براتون جذاب بود ادامه میدیم اول از معنی سوره حمد شروع میکنم بعد وارد بیان و روایات میشیم
خدایا به امید تو

[میلاد سودی]

پاسخ : تدبر در قرآن

۱ به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانیش همیشگی ۲ ستایش خدایی را که مالک و مدبر همه عوالم است ۳ هم رحمتی عام دارد هم رحمتی خاص به مومنین ۴ منحصرا فرمانروای روز پاداش و کیفر است ۵ تنها تو را میپرستیم و تنها از تو یاری می طلبیم
سوره حمد ایه ۱ الی ۵

[میلاد سودی]

پاسخ : تدبر در قرآن

بسم الله الرحمن الرحیم
بسیار میشود که مردم وقتی کاری را میخواهند بکنند یا انجام دهند کار خود را با نام عزیزی یا بزرگی آغاز میکنند تا به این وسیله آن کار مبارک و پر برکت و پر تاثیر شود و نیز آبرو و احترامی به خود بگیرد و یا حداقل باعث میشود که هروقت نام آن عمل و یا یاد آن به میان می آید به یاد آن عزیز نیز بیفتند
مثلا وقتی بچه ای متولد میشود و یا موسسه ای که بنا میشود برای آن بچه و یا آن موسسه اسمی انتخاب میکنند تا ان اسم با ان بچه و یا موسسه باقی بماند مثل کسی که فرزندش را به نام پدرش اسم میگذارد تا همواره نامش بر سر زبان ها بماند و فراموش نشود

[میلاد سودی]

پاسخ : تدبر در قرآن

این امر در کلام خدای متعال نیز جریان یافته خدای متعال کلام خود را به نام خود که عزیزترین و بزرگترین نام است آغاز کرده تا آنچه که در کلامش هست نام او را داشته باشد و نیز ادبی باشد تا بندگان خود را به آن ادب تعلیم و تربیت کند و بیاموزد در اعمال و گفتارشان این ادب را رعایت کنند و کتاب خدا و خواندنش و هرکار دیگری را با نام خدا آغاز نموده تا عملشان خدایی شده صفات اعمال خدا را داشته باشد و هدف اصلی از آن کار خدا و رضای او باشد و در نتیجه باطل و ناقص و ناتمام نماند چون به نام خدایی اغاز شده که باطل و نقص در او راه و معنی ندارد.

[میلاد سودی]

پاسخ : تدبر در قرآن

خدای بزرگ در چند جا از کلام خود فرموده که آنچه برای رضای او و بخاطر او و احترام او انجام نشود باطل و بی اثر است و به یک یک اعمال بندگانش نگاه میکند و انچه که به احترام و رضای او انجام نداده اند و یا به غیر از او انجام داده اند ان را باطل و بی اثر میکند و هر آنچه به احترام و رضای او انجام شود و به نام او درست شود باقی می ماند چون خود او باقی و فنا ناپذیر است
پیامبر اکرم ص میفرماید : هرکاری از کارها یا هر امری از امور که اهمیت داشته باشد مهم باشد اگر به نام خدا آغاز نشود ناقص و ابتر می ماند و به نتیجه نمیرسد

کلمه ابتر به معنای چیزی است که آخرش بریده باشد.

[میلاد سودی]

پاسخ : تدبر در قرآن

خدا توفیق بده سعی میکنم هرشب بنویسم تا این سوره زیبا رو تموم کنم و خدمت دوستان تحویل بدم

[میلاد سودی]

پاسخ : تدبر در قرآن

حرف ب که در اول بسم الله است از میان معنی های زیادی که برای او است معنی ابتدا مناسب تر است و در نتیجه معنای جمله میشود (من به نام خدا آغاز میکنم ) کلام خدا با این جمله آغاز شده است و کلام خدا از اول تا آخرش معنای واحدی دارد و آن معنای واحد عبارت است از (از سوی خدا به سوی شما نوری و کتابی آشکار امد که بسوی خدا هدایت میکند. سوره مائده آیه ۱۶) و ایاتی دیگر که خاصیت و نتیجه از کتاب و کلام خدا رو هدایت بندگان میداند . خدایی که رحمان است و به همین جهت سبیل رحمتش برای عموم بندگانش چه مومن و چه کافر بیان میکند و خدایی که رحیم است و به همین جهت سبیل رحمت خاصه اش را برای خصوص مومنین بیان میکند آن سبیلی که راهش سعادت در آخرت است.

[میلاد سودی]

پاسخ : تدبر در قرآن

و اما اینکه این نام شریف بر سر هر سوره تکرار شده از اینجا باید این را بدانیم که سخنان و مقاصدی که از هر سوره بدست می آید مختلف است و هر سوره سخنی خاص و معنای خاصی را ایفا میکند منظوری که تا آن سوره تمام نشود ان منظور نیز تمام نمیشود بنابراین جمله بسم الله در هر یک از سوره ها راجع به آن سخنان واحدی است که در خصوص آن سوره گفته شده است .

[میلاد سودی]

پاسخ : تدبر در قرآن

پس بسم الله در سوره حمد راجع به سخنی هست که در خصوص این سوره گفته شده که منظور از این سوره حمد خداست اما نه تنها به زبان بلکه با عبادت و بندگی و درخواست هدایت است . و حمد خدا با عبادت همان عملی هست که انجام میدهد و قبل از انجامش بسم الله می گوید و عبادت خدا جزء مهمترین کارهاست پس منظور از بسم الله در سوره حمد (خدایا من بنام تو عبودیت را برای تو آغاز میکنم ) است.

[میلاد سودی]

پاسخ : تدبر در قرآن

کلمه الله اصل آن ( ال اله ) بوده که همزه دومی حذف شده و بصورت الله در آمده کلمه الله قبل از نزول قرآن نیز بوده است و این کلمه بر سر زبان ها بود و عرب جاهلیت ان را می شناخت بعنوان مثال آيه (پس درباره قربانیان خود گفتند این مال الله و این مال شریکانی که ما برای خدا داریم . سوره انعام آیه ۱۳۶)
الله اسم خاص خداست و خداوند متعال با تمامی اسم های زیبایش و همه افعالی که از این اسم ها گرفته شده توصیف میشود ولی با کلمه الله توصیف نمیشود مثلا میگوییم الله رحمان است رحیم است ولی برعکس آن نمیگوییم یعنی هرگز گفته نمیشود که رحمان این صفت را دارد که الله است.

[میلاد سودی]

پاسخ : تدبر در قرآن

کلمه رحمان بر کثرت و بسیاری رحمت دلالت دارد و کلمه رحیم که ثبات و بقا و معنی دوام را میرساند پس خدای رحمان معنایش خدای با رحمت زیاد است و خدای رحیم معنایش خدای با رحمت دائمی است پس کلمه رحمان شامل عموم موجودات و انسان ها از مومنین و کافر میشود و کلمه رحیم بر نعمت دائمی و رحمت ثابت و باقی او دلالت میکند رحمتی که تنها شامل حال مومنین است که فناناپذیر است و آن عالم آخرت است
پس رحمان عام است و شامل مومنین و کافر میشود و رحیم خاص مومنین است

[میلاد سودی]

پاسخ : تدبر در قرآن

الحمد الله
کلمه حمد به معنای ثنا و ستایش در برابر عمل زیبایی است که ثنا شونده به اختیار خود انجام داده است برخلاف کلمه مدح که هم این ثنا را شامل میشود و هم ثنا بر عمل غیر اختیاری را بعنوان مثال برای بوی خوش یک گل نمی توانیم بگوئیم آن را حمد کردم بلکه تنها میتوانیم بگوئیم آن را مدح کردم چون بوی خوش گل غیراختیاری است و موهبتی از طرف خداوند متعال است .
هرچیزی که خلق شده است به آن جهت که خالق آن خداست زیباست (آن خدائیکه هرچه را خلق کرده زیبایش کرده سوره سجده آیه ۷)

[میلاد سودی]

پاسخ : تدبر در قرآن

پس زیبایی دور مدار خلقت است همچنانکه خلقت دور مدار زیبایی است و خداوند متعال هیچ چیز را به اجبار کسی خلق نکرده و هیچ کاری را به اجبار کسی انجام نمیدهد پس هرچه را خلق کرده با علم و اختیار خود انجام داده است (اوست خدای واحد قهار سوره زمر آیه ۴)
و خداوند هم در آسمائش زیباست هم در کارهایش و هر زیبایی از او بوجود می آید و صادر میشود ( خداست که معبودی جز او نیست و او را است اسماء حسنی سوره طه آیه ۸)
و جای دیگر فرموده (خدای را هست اسماء حسنی پس او را به آن اسماء بخوانید و آنانرا که در اسماء او کفر میورزند رها کنید و به خودشان واگذارید سوره اعراف آیه ۱۸۰)
پس خدای متعال هم در برابر اسماء جمیلش سزاوار ستایش است و هم در برابر کارهای زیبایش.

[mhjboursy]

پاسخ : تدبر در قرآن

در تکمیل معنای حمد...
گفتهاند در ستایش (به پارسی) سه واژه در میان اهل عرب وجود دارد:
شکر و مدح و حمد
شکر سپاس است. کسی برایت کاری میکند و سپاس میگویی.
مدح ستایش است. چیزی زیبا یا بزرگ است و آن را به زیباییاش (یا به عظمتش) میستایی.
اما حمد را میگویند جمع این دو است. (مدح و شکر توامان/همزمان.)

[mhjboursy]

پاسخ : تدبر در قرآن

میگویند:
شکر برای فعل است (سپاسگزارم که فلان کار را در حق من کردی)،
مدح برای صفت است (وه که این گل چقدر زیبا است...)
و حمد برای ذات.
-----------------------
میگویند:
الف و لام (الـ) در آغاز الحمد (در عربی) دال بر اطلاق دارد.
الحمد یعنی تمام حمد. تمام حمدها. مطلق حمد.
و الحمد لله یعنی حمد مطلقا برای خدا است و مطلق حمد برای خدا است و تمام حمدها برای خدا است.
به عبارت دیگر اینگونه نیست که کس دیگری در حمد شریک خدا باشد.
به عبارت دیگر تو زمانی که گلی را میستایی یا از کردهی رفیقت در کمک به خود سپاسگزاری میکنی داری خدا را حمد میگویی.
و این بدان خاطر است که خداوند متعال مبداء تمام امور (امور نیک) است. (و امور بد مبداء ندارند! و ریشه در نقص و عدم دارند که نقص و عدم هم به خودی خود چیزی نیست غیر از اعتباری ذهنی. به عبارت دیگر: نیستی نیست. و تنها هستی هست.)
--------------------
به این معنی الحمد لله حالت تسبیح هم پیدا میکند. تو گویی الحمد لله تشبیه (و تحمید) نیست بلکه تسبیح است. تنزیه مادون است از حمد و اختصاص حمد برای او. (و این نقش الـ در آغاز الحمد است.) (به عبارت دیگر معنی جملهی الحمد لله این نیست که سپاس من به/برای خدا... بلکه معنیاش این میشود که تمام و مطلق سپاس برای خدا است و برای غیر او سپاسی نیست.) (با این دید کل معنی سوره و دیدگاه ما میتواند به آن تغییر کند.)
و گویا بخشهایی از قرآن کریم هم بر این مدعی صحه میگذارند...
به قول خداوند: يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ .... + وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ... + يُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ... + وَ إِنْ مِنْ شَيْءٍ إِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ
میگویند در الحمد لله... تحمید و تسبیح در هم آمیخته. حمد به صفات جمالیه بر میگردد در حالی که تسبیح به صفات جلالیه و گویا در جملهی الحمد لله این دو گونه از صفات در کنار هم قرار میگیرند.
---------------------
توجه کنیم. هر چقدر بیشتر به سوی خدا برویم... بیشتر در مورد مسائل بالا صحبت کنیم... به جمع و وحدت میرسیم. (و باید برسیم.) شخصی اگر خوب بیاندیشد میبیند که معنی «اول» و «خالق» جدای هم از هم نمیتوانند باشند... و همینجور دیگر نامهای پروردگار... به همین طریق... وصفها و گفتههایی که در مورد خداوند متعال میآید نیز اگر دقت کنیم به هم نزدیک میشوند... تحمید و تهلیل و تکبیر و تسبیح اگر خوب دقت شوند از هم جدا نیستند. و هر کدام آنقدر به دیگری نزدیک است که شاید بتواند به جای آن هم استفاده شود.