Tweet
پاسخ : اینجا همه چی درهمه...جستاری برای مباحث سیاسی، فرهنگی، اجتماعی
فعلا گیر افتادن که کار ما نبوده
چقدر کمدی اوضاع
در اصل توسط Davar پست شده است
View Post
نمونهای از مبتذلشدن حکمرانی در ایران
تریبون_آزاد
مسعود پزشکیان که علاوه بر اصلاحطلبان، تعداد زیادی «به ظاهر اپوزیسیون» هم در یک تقسیم کار ابلهانه به او رای دادند، این روزها منجلابی درست کرده که خود و «رانتجویان» اطرافش را در آن غرق خواهدکرد. او و مشاورانش کارگروههایی به اصطلاح تخصصی تشکیل دادهاند تا وزرا و مقامات دولت جدید را پیشنهادکنند و از آن طرف، خودش کت درآورده آستین بالا زده و از این حسینه به آن حسینه مشغول سینهزنی است.
البته مواردی چون «نداشتن اعتماد به نفس»، «فقدان برنامه یا رویکردی خاص» و «ناامیدی از اجرای هر گونه طرح جدی» نیز میتواند از دلایل این گیجبازیهای پزشکیان باشد.
اعضای این کارگروهها سرکردههای باندهایی هستند که وزارتخانه و دستگاه مورد نظر را در دورههای مختلف ویران و غارت کردهاند و جالب اینجاست که در بسیاری از موارد از نظر سیاسی نیز در جناحهای مختلف جمهوری اسلامی دستهبندی میشوند و لولوی اصولگرا و جلیلی و … هم دیگر در میان نیست.
او البته از سر بیسوادی تصور میکند با این کار به «مردمی بودن» و «صدای همه را شنیدن» شهره میشود. اما نمیگوید که بالاخره در هر حوزهای چه نگاهی دارد و چگونه با مجموعهای از نیروهایی با دیدگاه متضاد میخواهد برنامهای را تدوین و اجرا کند؟! اگر کسی ادعا دارد که با رای مردم رییسجمهور شدهاست، طبیعی است که باید به دنبال اجرای خطمشی خود بوده و چهرههای موردنظر خود را معرفی نماید. این تعارف و بازکردن چتری که همه زیر آن جا بشوند، یعنی اینکه خودش هم خوب میداند نه نماینده مردم است و نه بیش از آفتابهدار مسجد شاه اختیار دارد!
اما نکتهی مهمتر این است که این روش فراخوان و به اصطلاح شایسته گزینی، جز ایجاد تنش و درگیری و گسترش رقابتهای مخرب داخل سازمانها هیچ فایده ای ندارد و آتش جنگ رانتخواران را در دستگاههای دولتی شعلهور میکند.
من نگاهی به کارگروه آموزشوپرورش انداختم و دیدم چندین جناح که به خون یکدیگر تشنه هستند را دور هم جمع کردهاند تا «ضوابط وزیر شایسته» را تهیه کنند! این کارهای عوامانه و پوپولیستی خود مروج فساد و عامل تشکیل شبکههای دادوستد میان ذینفوذان و جناحها و افراد است.
در اینجا به جای انتخاب «فرد شایسته» این مذاکرات بر سر تقسیم پستهاست که در نهایت وزیر را تعیین میکند. چند تا اداره کل و دو تا معاونت به جریان ما بدهید تا ما از ادعای وزارت عقب بکشیم و به نیروی مورد نظر شما رای بدهیم!
اما بعدا چه اتفاقی میافتد؟
در تمام سالهای وزارت، هیچ معاونتی با دیگری هماهنگ و همیار نیست و ادارات و زیرمجموعهها به مرکز توطئه و دورهمنشینی و نقشهکشیدن برای خنثیسازی برنامهها و ناکامی وزیر و مطرحشدن گزینهی جدید برای وزارت تبدیل میشوند.
جمهوری اسلامی ننگ حکمرانی است
سیستم اداری کارآمد و قدرتمندی که قبل از انقلاب طراحیشدهبود و به خوبی کار میکرد را به لبهی پرتگاه و ورطهی فروپاشی رساندهاست. یکی از ملزومات بازسازی ایران همین سیستم اداری است و جمهوری اسلامی در تلاش است تا آن را هم مانند داشتههای دیگر ایران از بین ببرد و مانند صدر اسلام کشور را با گماشتهها و «والیها» اداره کند!
تریبون_آزاد
مسعود پزشکیان که علاوه بر اصلاحطلبان، تعداد زیادی «به ظاهر اپوزیسیون» هم در یک تقسیم کار ابلهانه به او رای دادند، این روزها منجلابی درست کرده که خود و «رانتجویان» اطرافش را در آن غرق خواهدکرد. او و مشاورانش کارگروههایی به اصطلاح تخصصی تشکیل دادهاند تا وزرا و مقامات دولت جدید را پیشنهادکنند و از آن طرف، خودش کت درآورده آستین بالا زده و از این حسینه به آن حسینه مشغول سینهزنی است.
البته مواردی چون «نداشتن اعتماد به نفس»، «فقدان برنامه یا رویکردی خاص» و «ناامیدی از اجرای هر گونه طرح جدی» نیز میتواند از دلایل این گیجبازیهای پزشکیان باشد.
اعضای این کارگروهها سرکردههای باندهایی هستند که وزارتخانه و دستگاه مورد نظر را در دورههای مختلف ویران و غارت کردهاند و جالب اینجاست که در بسیاری از موارد از نظر سیاسی نیز در جناحهای مختلف جمهوری اسلامی دستهبندی میشوند و لولوی اصولگرا و جلیلی و … هم دیگر در میان نیست.
او البته از سر بیسوادی تصور میکند با این کار به «مردمی بودن» و «صدای همه را شنیدن» شهره میشود. اما نمیگوید که بالاخره در هر حوزهای چه نگاهی دارد و چگونه با مجموعهای از نیروهایی با دیدگاه متضاد میخواهد برنامهای را تدوین و اجرا کند؟! اگر کسی ادعا دارد که با رای مردم رییسجمهور شدهاست، طبیعی است که باید به دنبال اجرای خطمشی خود بوده و چهرههای موردنظر خود را معرفی نماید. این تعارف و بازکردن چتری که همه زیر آن جا بشوند، یعنی اینکه خودش هم خوب میداند نه نماینده مردم است و نه بیش از آفتابهدار مسجد شاه اختیار دارد!
اما نکتهی مهمتر این است که این روش فراخوان و به اصطلاح شایسته گزینی، جز ایجاد تنش و درگیری و گسترش رقابتهای مخرب داخل سازمانها هیچ فایده ای ندارد و آتش جنگ رانتخواران را در دستگاههای دولتی شعلهور میکند.
من نگاهی به کارگروه آموزشوپرورش انداختم و دیدم چندین جناح که به خون یکدیگر تشنه هستند را دور هم جمع کردهاند تا «ضوابط وزیر شایسته» را تهیه کنند! این کارهای عوامانه و پوپولیستی خود مروج فساد و عامل تشکیل شبکههای دادوستد میان ذینفوذان و جناحها و افراد است.
در اینجا به جای انتخاب «فرد شایسته» این مذاکرات بر سر تقسیم پستهاست که در نهایت وزیر را تعیین میکند. چند تا اداره کل و دو تا معاونت به جریان ما بدهید تا ما از ادعای وزارت عقب بکشیم و به نیروی مورد نظر شما رای بدهیم!
اما بعدا چه اتفاقی میافتد؟
در تمام سالهای وزارت، هیچ معاونتی با دیگری هماهنگ و همیار نیست و ادارات و زیرمجموعهها به مرکز توطئه و دورهمنشینی و نقشهکشیدن برای خنثیسازی برنامهها و ناکامی وزیر و مطرحشدن گزینهی جدید برای وزارت تبدیل میشوند.
جمهوری اسلامی ننگ حکمرانی است
سیستم اداری کارآمد و قدرتمندی که قبل از انقلاب طراحیشدهبود و به خوبی کار میکرد را به لبهی پرتگاه و ورطهی فروپاشی رساندهاست. یکی از ملزومات بازسازی ایران همین سیستم اداری است و جمهوری اسلامی در تلاش است تا آن را هم مانند داشتههای دیگر ایران از بین ببرد و مانند صدر اسلام کشور را با گماشتهها و «والیها» اداره کند!
چقدر کمدی اوضاع
نظر