مشاعره

[behnam]

تاج شاهی طلبی گوهر ذاتی بنمای
ور خود از تخمه جمشید و فریدون باشی

یا وفا یا خبر خبروصل تو یا مرگ رقیب / بازی چرخ یکی زین همه باری بکند

[آمن خادمی]

یا وفا یا خبر خبروصل تو یا مرگ رقیب / بازی چرخ یکی زین همه باری بکند

در دیر مغان آمد یارم قدحی در دست
مست از می و میخواران از نرگس مستش مست

[behnam]

در دیر مغان آمد یارم قدحی در دست
مست از می و میخواران از نرگس مستش مست

تا لشکر غمت نکند ملک دل خراب / جان عزیز خود به نوا می فرستمت

[آمن خادمی]

تا لشکر غمت نکند ملک دل خراب / جان عزیز خود به نوا می فرستمت

تو را که هر چه مراد است در جهان داری
چه غم ز حال ضعیفان ناتوان داری

[behnam]

تو را که هر چه مراد است در جهان داری
چه غم ز حال ضعیفان ناتوان داری

یا رب از ابر هدایت برسان بارانی / پیشتر زانکه چو گردی ز جهان برخیزیم

[آمن خادمی]

یا رب از ابر هدایت برسان بارانی / پیشتر زانکه چو گردی ز جهان برخیزیم

مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو
جهان بس فتنه خواهد دید از آن چشم و از آن ابرو

[behnam]

مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو
جهان بس فتنه خواهد دید از آن چشم و از آن ابرو

وفا مجوی ز دشمن که پرتوی ندهد / که شمع صومعه افروزی از چراغ کنشت

[بوف کور]

وفا مجوی ز دشمن که پرتوی ندهد / که شمع صومعه افروزی از چراغ کنشت

تو کز محنت دیگران بی غمی
نشاید که نامت ؛ نهند ادمی

[behnam]

تو کز محنت دیگران بی غمی
نشاید که نامت ؛ نهند ادمی

یاد باد آن که سر کوی تو ام منزل بود / دیده را روشنی از خاک درت حاصل بود

[بوف کور]

یاد باد آن که سر کوی تو ام منزل بود / دیده را روشنی از خاک درت حاصل بود

دل برگرفته بودم از ایام گل ولی
کاری بکرد همت پاکان روزه دار

[behnam]

دل برگرفته بودم از ایام گل ولی
کاری بکرد همت پاکان روزه دار

راست چون سوسن و گل از اثر صحبت پاک / در زبان بود مرا هر چه تو را در دل بود

[بوف کور]

راست چون سوسن و گل از اثر صحبت پاک / در زبان بود مرا هر چه تو را در دل بود

درویش را نباشد برگ سرای سلطان
مائیم و کهنه دلقی کاتش در ان توان زد

[behnam]

درویش را نباشد برگ سرای سلطان
مائیم و کهنه دلقی کاتش در ان توان زد

دلدار که گفتا به تو ام دل نگرانست / گو میرسم اینک به سلامت نگران باش

[mohammad.]

درویش را نباشد برگ سرای سلطان
مائیم و کهنه دلقی کاتش در ان توان زد

درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد
بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه بان دارد

[بوف کور]

دلدار که گفتا به تو ام دل نگرانست / گو میرسم اینک به سلامت نگران باش

شاید ار پیک صبا از تو بیاموزد کار
زانکه چالاکتر از این حرکت باد نکرد