گزیده های شعر و شاعری

[MOSTAFAVI]

از پرده برون آمد ساقی، قدحی در دست ***********************هم پردهی ما بدرید، هم توبهی ما بشکست

بنمود رخ زیبا، گشتیم همه شیدا **********************چون هیچ نماند از ما آمد بر ما بنشست

در دام سر زلفش ماندیم همه حیران **********************وز جام می لعلش گشتیم همه سرمست

از دست بشد چون دل در طرهی او زد چنگ ********************* غرقه زند از حیرت در هرچه بیابد دست

[MOSTAFAVI]

یش ما سوختگان مسجد و میخانه یکـیست
حرم و دیر یکی، سبحه و پیمانه یکیست

اینهمه جنگ و جدل حاصل کوتهنظری است
گر نظر پاک کنی کعبه و بتخانه یکیست

هر کسی قصهی شوقش به زبانی گوید
چون نکو مینگرم حاصل افسانه یکیست

اینهمه قصه ز سودای گرفتاران است
ور نه از روز ازل دام یکی،دانه یکیست

رهی هرکس به فسونی زده آن شوخ ار نه
گریهی نیمه شب و خندهی مستانه یکیست

گر زمن پرسی از آن لطف که من میدانم
آشنا بر در این خانه و بیگانه یکیست

هیچ غم نیست که نسبت به جنونم دادند
بهر این یک دو نفس عاقل و دیوانه یکیست

عشق آتش بود و خانه خرابی دارد
پیش آتش دل شمع و پر پروانه یکیست

گر به سر حد جنونت ببرد عشق«عماد»
بیوفـایی و وفاداری جانانه یکیست

[zorba]

حتی اگر نباشی می آفرینمت

می خواهمت چنانکه شب ِ خسته خواب را
می جویمت چنانکه لب ِ تشنه آب را

محو تو ام چنانکه ستاره به چشم ِ صبح
یا شبنم ِ سپیده دمان آفتاب را

بی تابم آنچنانکه درختان برای باد
یا کودکان خفته به گهواره تاب را

بایسته ای چنانکه تپیدن برای دل
یا آنچنانکه بال ِ پریدن عقاب ر ا

حتی اگر نباشی می آفرینمت
چونانکه التهاب بیابان سراب را

ای خواهشی که خواستنی تر ز پاسخی
با چون تو پرسشی چه نیازی جواب را
قیصر امین پور

[zorba]

ازلی

چو شب به راه تو ماندم که ماه من باشی

چراغ خلوت این عاشق کهن باشی

به سان سبزه پریشان سرگذشت شبم

نیامدی تو که مهتاب این چمن باشی

تو یار خواجه نگشتی به صد هنر، هیهات

که بر مراد دل بی قرار من باشی

تو را به آیینه داران چه التفان بود

چنین که شیفته ی حسن خویشتن باشی
دلم ز نازکی خود شکست در غم عشق
وگرنه از تو نیاید که دلشکن باشی
وصال آن لب شیرین به خسروان دادند
تو را نصیب همین بس که کوهکن باشی
ز چاه غصه رهایی نباشدت، هر چند
به حسن یوسف و تدبیر تهمتن باشی
خموش سایه که فریاد بلبل از خامی ست
چو شمع سوخته آن به که بی سخن باشی
هوشنگ ابتهاج

[zorba]

آسمان همچو صفحه ی دل من است

روشن از جلوه های مهتابست

امشب از خواب خوش گریزانم

که خیال تو خوش تر از خواب است



خیره بر سایه های وحشی بید

می خزم در سکوت بستر خویش

باز دنبال نغمه ای دلخواه

می نهم سر به روی دفتر خویش



تن صدها ترانه می رقصد

در بلور ظریف آوایم

لذتی ناشناس و رویا رنگ

میدود همچو خون به رگهایم



آه... گویی ز دخمه دل من

روح شبگرد و مه گذر کرده

یا نسیمی در این ره متروک

دامن از عطر یاس پر کرده



بر لبم شعله های بوسه تو

می شکوفد چو لاله گرم نیاز

در خیالم ستاره ای پر نور

می درخشد میان هاله ی راز

ناشناسی درون سینه من

نا شناسی درون سینه ی من

پنجه بر چنگ و رود می ساید

همره نغمه های موزونش

گوئیا بوی عود می آید



آه ... باور نمی کنم که مرا

با تو پیوستنی چنین باشد

نگه آن دو چشم شور افکن

سوی من گرم و دلنشین باشد

بیگمان زان جهان رویایی

زهره بر من فکنده دیده عشق

می نویسم بروی دفتر خویش

"جاودان باشی ای سپیده عشق"
فروغ فرخزاد

[zorba]

جهان پیشینم را انکار می کنم
جهان تازه ام را دوست نمی دارم
پس گریزگاه کجاست ؟
اگر چشمان ات سرنوشت من نباشد ؟
غاده السمان شاعر اهل سوریه

[313]

خوشتر از گریه ی یعقوب بر اهل صفا ****************** ناله ی نیم شبانی که زلیخا می کرد

در چمن بود زلیخا که به حسرت میگفت..............................یاد زندان که در آن انجمن آرایی هست

و


زلیخا مرد از حسرت که یوسف گشت زندانی....................چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی

[MOSTAFAVI]

در چمن بود زلیخا که به حسرت میگفت..............................یاد زندان که در آن انجمن آرایی هست

و


زلیخا مرد از حسرت که یوسف گشت زندانی....................چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی

بی گناهی کم گناهی نیست در دیوان عشق*************یوسف از دامان پاک خود به زندان می رود

[313]

بی گناهی کم گناهی نیست در دیوان عشق*************یوسف از دامان پاک خود به زندان می رود

زلیخا گفتن و یوسف شنیدن.....................شنیدن کی بود مانند دیدن

[MOSTAFAVI]

زلیخا گفتن و یوسف شنیدن.....................شنیدن کی بود مانند دیدن

کشید از دامن معشوق دست از بیم رسوائی ****************** همین تقصیر بس ، تادامن محشر زلیخارا

صائب تبریزی

عشق همدرد زلیخا بکند یوسف را *************** مرضی نیست محبت که سرایت نکند

نقی کمره ای

[MOSTAFAVI]

[SIZE=3]عشق تو می کشاندم شهر به شهر،کوبه کو
مِهر تو می دواندم پهنه به پهنه ،سوبه سو
سیل سرشک و خون دل ،از دل و دیده شد روان
قطره به قطره،شط به شط ،بحر به بحر،جو به جو
بافته با محبّتم ،رشته ی تار و پود جــــــــان
تار به تار،نخ به نخ،رشته به رشته ،پو به پو
آنچه دل از فراق او کرد به من نمی کند
آتش هجر من به من ،آب وصال او به او
نیست جز او چو بنگری در صحف ولای من
آیه به آیه ،خط به خط،صفحه به صفحه،توبه تو
بود و نبود جز دلم در خم زلف او نهـــــــان
طرّه به طرّه خم به خم،رشته به رشته ،موبه مو
رفعت و شرح عشق او ،تا ننهــــــــد نمی کند
سینه به سینه لب به لب ،چهره به چهره رو به رو

[/SIZE]

[313]

کشید از دامن معشوق دست از بیم رسوائی ****************** همین تقصیر بس ، تادامن محشر زلیخارا

صائب تبریزی

عشق همدرد زلیخا بکند یوسف را *************** مرضی نیست محبت که سرایت نکند

نقی کمره ای

دوران یوسف و زلیخا بودن خیلی وقت است که به پایان رسیده است

..............به امید تکرار تاریخ
در چاه نمانی !............

زرینی

[MOSTAFAVI]

اینم یه روایت طنز جهت تلطیف فضا(من ننوشتم ها)
*********************************************
این رباعی را قبلا از زبان یوسف برای زلیخا نوشته بودیم:

یادت نرود خدای قهارم را
یادت نرود مسیر افکارم را
گفتیم قرارمان فقط پیرهن است
بانو نکند یه وقت شلوارم را...!

و این رباعی را چند روز پیش از زبان زلیخا نوشتیم:

این یوسف خوشمزه که در چاه افتاد
یک راست درون خانه ی شاه افتاد
تصمیـم نداشـتم که او را... امـا...!
تا دیدمش آب از دهنم راه افتاد!

[313]

بی گناهی کم گناهی نیست در دیوان عشق*************یوسف از دامان پاک خود به زندان می رود

عذرزندانی بی جرم چه خواهد گفتن....................چشم یعقوب چو بر چشم زلیخا افتد


صائب

[313]

اینم یه روایت طنز جهت تلطیف فضا(من ننوشتم ها)
*********************************************
این رباعی را قبلا از زبان یوسف برای زلیخا نوشته بودیم:

یادت نرود خدای قهارم را
یادت نرود مسیر افکارم را
گفتیم قرارمان فقط پیرهن است
بانو نکند یه وقت شلوارم را...!

و این رباعی را چند روز پیش از زبان زلیخا نوشتیم:

این یوسف خوشمزه که در چاه افتاد
یک راست درون خانه ی شاه افتاد
تصمیـم نداشـتم که او را... امـا...!
تا دیدمش آب از دهنم راه افتاد!

عشق را در کشور ما آبرویی دیگر است ....................یوسف اینجا بر سر راه زلیخا میرود
صائب