مشاعره

[آمن خادمی]

دور از رخ او دم به دم از چشمه چشم / سیلاب سرشک آمد و طوفان بلا رفت

تو مگر بر لب آبی به هوس بنشینی

ور نه هر فتنه که بینی همه از خود بینی

[behnam]

گفت آری پهلوی یاران خوش است

لیك ای جان، در اگر نتوان نشست

این همه عالم طلب كار خوشند
وز خوش تزویر اندر آتشند

درویش نمی پرسی و ترسم که نباشد / اندیشه آمرزش و پروای ثوابت

[behnam]

تو مگر بر لب آبی به هوس بنشینی

ور نه هر فتنه که بینی همه از خود بینی

یک قصه بیش نیست غم عشق و این عجب / کز هر کسی که می شنوم نا مکررست

[طيب]

درویش نمی پرسی و ترسم که نباشد / اندیشه آمرزش و پروای ثوابت

این صدفهای قوالب در جهان

گر چه جمله زنده اند از بحر جان
چشم بگشا، در دل هر یك نگر

لیك اندر هر صدف نبود گهر

[behnam]

این صدفهای قوالب در جهان

گر چه جمله زنده اند از بحر جان
چشم بگشا، در دل هر یك نگر

لیك اندر هر صدف نبود گهر

رضا بداده بده وز جبین گره بگشای / که بر من و تو در اختیار نگشادست

[محمود شریعت]

این صدفهای قوالب در جهان

گر چه جمله زنده اند از بحر جان
چشم بگشا، در دل هر یك نگر

لیك اندر هر صدف نبود گهر

رازی که بر غیر نگفتیم و نگوییم
با دوست بگوییم که او محرم راز است

[طيب]

رضا بداده بده وز جبین گره بگشای که بر من و تو در اختیار نگشادست

لحن داودی چنان محبوب بود
لیك بر محروم بانگ چوب بود

[آمن خادمی]

لحن داودی چنان محبوب بود
لیك بر محروم بانگ چوب بود

در مکتب حقایق پیش ادیب عشق
هان ای پسر بکوش که روزی پدر شوی

[behnam]

لحن داودی چنان محبوب بود
لیك بر محروم بانگ چوب بود

درین زمانه رفیقی که خالی از خلل است / صراحی می صاف و سفینه غزلست

[آمن خادمی]

درین زمانه رفیقی که خالی از خلل است / صراحی می صاف و سفینه غزلست

ترسم کز این چمن نبری آستین گل
کز گلشنش تحمل خاری نمیکنی

[behnam]

ترسم کز این چمن نبری آستین گل
کز گلشنش تحمل خاری نمیکنی

یارب مگیرش ار چه دل چون کبوترم / افکند و کشت و عزت صید حرم نداشت

[طيب]

رازی که بر غیر نگفتیم و نگوییم
با دوست بگوییم که او محرم راز است

چون دلت با من نباشد همنشینی سود نیست
ساربانا اشتران بین سر به سر قطار مست

[behnam]

چون دلت با من نباشد همنشینی سود نیست
ساربانا اشتران بین سر به سر قطار مست

تا به دامن ننشیند ز نسیمت گردی / سیل خیز از نظرم رهگذری نیست که نیست

[تام آی]

یارب مگیرش ار چه دل چون کبوترم / افکند و کشت و عزت صید حرم نداشت

تو عهد کرده ای که کشانی به خون مرا من جهد کرده ام که به عهدت وفا کنی

[طيب]

در مکتب حقایق پیش ادیب عشق
هان ای پسر بکوش که روزی پدر شوی

هین که گردن سست کردی کو کبابت کو شرابت
عاشقان را گر چه در باطن جهانی دیگرست
خلقهای خوب تو پیشت دود بعد از وفات
چون نداری تاب دانش چشم بگشا در صفات