مشاعره

[behnam]

دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

یاد حریف شهر و رفیق سفر نکرد

دلبرا بنده نوازیت که آموخت بگو / که من این ظن به رقیبان تو هرگز نبرم

[آمن خادمی]

دلبرا بنده نوازیت که آموخت بگو / که من این ظن به رقیبان تو هرگز نبرم

معاشران گره از زلف یار باز کنید
شبی خوش است بدین قصهاش دراز کنید

[behnam]

معاشران گره از زلف یار باز کنید
شبی خوش است بدین قصهاش دراز کنید

در مسجد و میخانه خیالت گرم آید / محراب و کمانچه زد و ابروی تو سازم

[آمن خادمی]

در مسجد و میخانه خیالت گرم آید / محراب و کمانچه زد و ابروی تو سازم

مجمع خوبی و لطف است عذار چو مهش
لیکنش مهر و وفا نیست خدایا بدهش

[behnam]

مجمع خوبی و لطف است عذار چو مهش
لیکنش مهر و وفا نیست خدایا بدهش

شرابی تلخ میخواهم که مرد افکن بود زورش / مگر یک دم بر آسایم ز دنیا و شر و شورش

[آمن خادمی]

شرابی تلخ میخواهم که مرد افکن بود زورش / مگر یک دم بر آسایم ز دنیا و شر و شورش

شراب لعل کش و روی مه جبینان بین
خلاف مذهب آنان جمال اینان بین

[behnam]

شراب لعل کش و روی مه جبینان بین
خلاف مذهب آنان جمال اینان بین

نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد / بختم ار یار شود رختم از اینجا ببرد

[آمن خادمی]

نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد / بختم ار یار شود رختم از اینجا ببرد

دلا رفیق سفر بخت نیکخواهت بس
نسیم روضه شیراز پیک راهت بس

[behnam]

دلا رفیق سفر بخت نیکخواهت بس
نسیم روضه شیراز پیک راهت بس

سالک از نور هدایت طلبد راه به دوست / که به جایی نرسد گر به ضلالت برود

[آمن خادمی]

دلا رفیق سفر بخت نیکخواهت بس
نسیم روضه شیراز پیک راهت بس

ساعد آن به که بپوشی تو چو از بهر نگار
دست در خون دل پرهنران میداری

[آمن خادمی]

سالک از نور هدایت طلبد راه به دوست / که به جایی نرسد گر به ضلالت برود

دم از ممالک خوبی چو آفتاب زدن
تو را رسد که غلامان ماه رو داری

[behnam]

دم از ممالک خوبی چو آفتاب زدن
تو را رسد که غلامان ماه رو داری

یا هیچکس نشانی زان دلستان ندیده / یا من خبر ندارم یا او نشان ندارد

[آمن خادمی]

یا هیچکس نشانی زان دلستان ندیده / یا من خبر ندارم یا او نشان ندارد

دولت عشق بین که چون از سر فقر و افتخار
گوشه تاج سلطنت میشکند گدای تو

[behnam]

دولت عشق بین که چون از سر فقر و افتخار
گوشه تاج سلطنت میشکند گدای تو

وانگهم در داد جامی کز فروغش بر فلک / زهره در رقص آمد و بر بط زنان میگفت نوش

[آمن خادمی]

وانگهم در داد جامی کز فروغش بر فلک / زهره در رقص آمد و بر بط زنان میگفت نوش

شور شراب عشق تو آن نفسم رود ز سر
کاین سر پرهوس شود خاک در سرای تو