گزیده های شعر و شاعری

[آمن خادمی]

راستی روسپی!
از خودت پرسیدی چرا اگر در سرزمین من و تو،
زنی زنانگی اش را بفروشد که نان در بیاورد رگ غیرت اربابان بیرون می زند
اما اگر همان زن کلیه اش را بفروشد تا نانی بخرد و یا شوهر زندانی اش آزاد شود این «ایثار» است !

مگر هردو از یک تن نیست؟

بفروش ! تنت را حراج کن…
من در دیارم کسانی را دیدم که دین خدا را چوب میزنند به قیمت دنیایشان،
شرفت را شکر که اگر میفروشی از تن می فروشی نه از دین.

(( فریدون فرخزاد))

[ناهید]

یا رب.............

شادی را به کسانی هدیه می کنم که آن را از من گرفتند

عشقم را بین کسانی تقسیم میکنم که دلم را شکستند
...
دعایم را نثار کسانی میکنم که نفرینم کردند

محبتم را به کسانی می دهم که به دلم زخم نهادند

...می خواهم برغم تبرها ؛درخت شوم

میخواهم بر روی پاهایم بایستم تا آسمان شانه هایم را لمس کند

می خواهم بخندم چون که هنوز تو با منی

خدایا عاشقت هستم

مرا تنها مگذار............!

[ناهید]

دیوانه نمی گوید دوستت دارم
دیوانه می رود تمام دوست داشتن را
به هر جان کندنی
جمع می ...کند از هر دری
می زند زیر بغل
...می ریزد پای کسی که
قرار نیست بفهمد دوستش دارد....
و شاید اگر هم بفهمد لایق ان دوست داشتن نباشد
میدانی این روزها من دانسته عجیب شبیه ان دیوانه شده ام..

[ناهید]

خدایا ... اگر علم بهتر از ثروت است ؟!

پس چرا سرنوشتمان را رقم زدی نه قلم .. ؟!

[ناهید]

تو میروی و من فقط نگاهت میکنم
تعجب نکن که چرا گریه نمیکنم !!!!!!!
بی تو، یک عمر فرصت برای گریستن دارم
اما برای تماشای تو،
همین یک لحظه باقی است
...و شاید همین یک لحظه اجازه زیستن در چشمان تو را داشته باشم

[Captain Nemo]

می نوش که عمر جاودانی این است
خود حاصل از ایام جوانی این است
هنگام گل و باده و یاران سر مست
خوش باش دمی که زندگانی این است

[Captain Nemo]

پيش از من و تو ليل و نهاري بودست
گردنده فلك نيز به كاري بودست
هر جا كه قدم نهي تو بر روي زمين
آن مردمك چشم نگاري بودست

[Captain Nemo]

گویند بهشت و حورعین خواهد بود
آنجا می ناب و انگبین خواهد بود.
گر ما می و معشوق گزیدیم چه باک
چون عاقبت کار همین خواهد بود

گویند بهشت و حور و کوثر باشد
جوی می و شیر و شهد و شکر باشد
پر کن قدح باده و بر دستم نه
نقدی ز هزار نسیه خوشتر باشد

گویند هر آن کسان که با پرهیزند
زانسان که بمیرند چنان برخیزند
ما با می و معشوقه از آنیم مدام
باشد که به حشرمان چنان انگیزند


خیام اگر ز باده مستی خوش باش
با ماهرخی اگر نشستی خوش باش
چون عاقبت کار جهان نیستی است
انگار که نیستی چو هستی خوش باش

از دی که گذشت هیچ ازو یاد مکن
فردا که نیامده ست فریاد مکن
برنامده و گذشته بنیاد مکن
حالی خوش باش و عمر بر باد مکن

می خور که ز دل کثرت و قلت ببرد
و اندیشه هفتاد و دو ملت ببرد
پرهیز مکن ز کیمیایی که از او
یک جرعه خوری هزار علت ببرد

[Captain Nemo]

هرگز دل من ز علم محروم نشد
کم ماند ز اسرار که معلوم نشد
هفتاد و دو سال فکر کردم شب و روز
معلومم شد که هیچ معلوم نشد

[Captain Nemo]

هر ذره كه در خاك زميني بوده است
پيش از من و تو تاج و نگيني بوده است
گرد از رخ نازنين به آزرم فشان
كانهم رخ خوب نازنيني بوده است

[Captain Nemo]

از دي كه گذشت هيچ از او ياد مكن

فردا كه نيامدست فرياد مكن

برنامده و گذشته بنياد مكن

حالي خوش باش و عمر بر باد مكن

[Captain Nemo]

قومی متفکرند اندر ره دین
قومي به گمان فتاده در راه يقين
ميترسم از آنكه بانگ آيد روزي
كي بيخبران راه نه آن است و نه اين

[Captain Nemo]

نيكي و بدي كه در نهاد بشر است
شادي و غمي كه در قضا و قدر است
با چرخ مكن حواله كاندر ره عقل
چرخ از تو هزار بار بيچاره تر است

[Captain Nemo]

گر مي نخوري طعنه مزن مستان را
بنياد مكن تو حيله و دستان را
تو غره بدان مشو كه مي مي نخوري
صد لقمه خوري كه مي غلام است آنرا

[Captain Nemo]

مي خور كه فلك بهر هلاك من و تو،
قصدي دارد بجان پاك من و تو؛
در سبزه نشين و مي روشن ميخور،
كاين سبزه بسي دمد ز خاك من و تو!