مشاعره

[آمن خادمی]

مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد
آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

در جسم من جانی دگر در جان من قانی دگر
با آن من آنی دگر زیرا به آن پی بردهام

[تازه کار]

کدام شربت نوشید پوره ادهم
که مست وار شد از ملک و مملکت بیزار

رسیدند یاران لشکر بدوی
غمی یافتندش پر از آب روی

[تازه کار]

در جسم من جانی دگر در جان من قانی دگر
با آن من آنی دگر زیرا به آن پی بردهام

مرو پیش او جز به دیوانگی
مگردان زبان جز به بیگانگی

[mohammad.]

یک قسمتی از داستان هست که هربار میخوانمش اشک در چشمام جمع میشه:

یکی زاریی خاست کاندر جهان
نبیند کسی از کهان و مهان
سیاووش را دست بسته چو سنگ
فگندند در گردنش پالهنگ
به دشتش کشیدند پر آب روی
پیاده دوان در به پیش گروی
تن پیل وارش بران گرم خاک
فگندند و از کس نکردند باک
یکی تشت بنهاد پیشش گروی
بپیچید چون گوسفندانش روی
برید آن سر شاهوارش ز تن
فگندش چو سرو سهی بر چمن
همه شهر پر زاری و ناله گشت
به چشم اندرون آب چون ژاله گشت
چو پیران به گفتار بنهاد گوش
ز تخت اندرافتاد و زو رفت هوش
همی جامه را بر برش کرد چاک
همی کند موی و همی ریخت خاک

كه بی شرمی و بد بسی كرده ای
فراوان دل من بیازرده ای

یكی بد نمودی به فرجام كار
كه بر جان فرزند من زینهار

[محمود شریعت]

ایول... دست همه درد نکنه. اینقدر سرعت بالاست که نمیرسم تشکر بزنم پای پست دوستان.

همگی دست مریزاد.

پی نوشت: جناب شریعت کجاییییییی؟؟

:)

آنقدر تنهایم که حتی دردهایم

دیگر شبیه دردهای هیچکس نیست

[آمن خادمی]

رسیدند یاران لشکر بدوی
غمی یافتندش پر از آب روی

یا تو ترش کرده رو مایه ده شکران
تنگ شکر میکشد تا بنهد در میان

[mohammad.]

در جسم من جانی دگر در جان من قانی دگر
با آن من آنی دگر زیرا به آن پی بردهام

مرا گر همی سر بباید برید
مكافات این بد كه بر من رسید

بفرمای و من دل نهادم برین
نبود آتش تیز با او به كین

[آمن خادمی]

كه بی شرمی و بد بسی كرده ای
فراوان دل من بیازرده ای

یكی بد نمودی به فرجام كار
كه بر جان فرزند من زینهار

روزی که عکس روی او بر روی زرد من فتد
ماهی شوم رومی رخی گر زنگی نوبردهام

[تازه کار]

:)

آنقدر تنهایم که حتی دردهایم

[CENTER][COLOR=#000000][FONT=tahoma][B][RIGHT][SIZE=3]
دیگر شبیه دردهای هیچکس نیست

تو گفتی که برشد به گیتی بخار
برافروختند آتش کارزار

[آمن خادمی]

مرا گر همی سر بباید برید
مكافات این بد كه بر من رسید

بفرمای و من دل نهادم برین
نبود آتش تیز با او به كین

نازنینی را رها کن با شهان نازنین
ناز گازر برنتابد آفتاب راستین

[تازه کار]

مرا گر همی سر بباید برید
مكافات این بد كه بر من رسید

بفرمای و من دل نهادم برین
نبود آتش تیز با او به كین

نجوید همانا فرنگیس بخت
نه اورنگ شاهی نه تاج و نه تخت

[آمن خادمی]

تو گفتی که برشد به گیتی بخار
برافروختند آتش کارزار

رستیم از خوف و رجا عشق از کجا شرم از کجا
ی خاک بر شرم و حیا هنگام پیشانی است این

[آمن خادمی]

نجوید همانا فرنگیس بخت
نه اورنگ شاهی نه تاج و نه تخت

تافتن شعاع تو در سر روزن دلی
تبصره خرد بود هر دم اعتبار جان

[تازه کار]

رستیم از خوف و رجا عشق از کجا شرم از کجا
ی خاک بر شرم و حیا هنگام پیشانی است این

نخست آفریننده را یاد کرد
ز وام خرد جانش آزاد کرد

[mohammad.]

روزی که عکس روی او بر روی زرد من فتد
ماهی شوم رومی رخی گر زنگی نوبردهام

مگر كاتش تیز پیدا كند
گنه كرده را زود رسوا كند

به پور جوان گفت شاه زمین
كه رایت چه بیند كنون اندرین