مشاعره

[behnam]

در بوستان حریفان مانند لاله و گل
هر یک گرفته جامی بر یاد روی یاری

یاد باد آن صحبت شبها که با زلف تو ام / مهرورزی بود و با ما شهره آفاق بود

[آمن خادمی]

یاد باد آن صحبت شبها که با زلف تو ام / مهرورزی بود و با ما شهره آفاق بود

در این صوفی وشان دردی ندیدم
که صافی باد عیش دردنوشان

[behnam]

در این صوفی وشان دردی ندیدم
که صافی باد عیش دردنوشان

نسیم در سر گل بشکند کلاله سنبل / چو از میان چمن بوی آن کلاله برآید

[آمن خادمی]

نسیم در سر گل بشکند کلاله سنبل / چو از میان چمن بوی آن کلاله برآید

دوش سودای رخش گفتم ز سر بیرون کنم
گفت کو زنجیر تا تدبیر این مجنون کنم

[behnam]

دوش سودای رخش گفتم ز سر بیرون کنم
گفت کو زنجیر تا تدبیر این مجنون کنم

ما در پیاله عکس رخ یار دیده ایم / ای بی خبر ز لذت شرب مدام ما

[آمن خادمی]

ما در پیاله عکس رخ یار دیده ایم / ای بی خبر ز لذت شرب مدام ما

ای صبا بر ساقی بزم اتابک عرضه دار
تا از آن جام زرافشان جرعهای بخشد به من

[behnam]

ای صبا بر ساقی بزم اتابک عرضه دار
تا از آن جام زرافشان جرعهای بخشد به من

نشان یار سفر کرده از که پرسم راست / که هرچه گفت برید صبا پریشان گفت

[آمن خادمی]

نشان یار سفر کرده از که پرسم راست / که هرچه گفت برید صبا پریشان گفت

تاج شاهی طلبی گوهر ذاتی بنمای
ور خود از تخمه جمشید و فریدون باشی

[عليرضا جمالی]

تاج شاهی طلبی گوهر ذاتی بنمای
ور خود از تخمه جمشید و فریدون باشی

يعني اي مطرب شده با عام و خاص
مرده شو چون من كه تا يابي خلاص

[behnam]

يعني اي مطرب شده با عام و خاص
مرده شو چون من كه تا يابي خلاص

صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را / که سر به کوه و بیابان تو داده ما را

[باربد]

صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را / که سر به کوه و بیابان تو داده ما را

این نیم کاره بماند و دل من زکار شد

کار او کند که هست خداوندگار ما

[kh25]

کو بام غیر بام تو
کو نام غیر نام تو

کو جام غیر جام تو
ای ساقی شیرین ادا

ای آفتاب آینه دار جمال تو

مشک سیاه مجمره گردان خال تو

[kh25]

این نیم کاره بماند و دل من زکار شد

کار او کند که هست خداوندگار ما

انچه در مدت هجر تو کشیدم هیهات

در یکی نامه محالست که تحریر کنم

[خان عمو]

انچه در مدت هجر تو کشیدم هیهات

در یکی نامه محالست که تحریر کنم

من به خال لبت ای دوست گرفتار شدم
چشم بیمار تورا دیدم بیمار شدم

[باربد]

من به خال لبت ای دوست گرفتار شدم
چشم بیمار تورا دیدم بیمار شدم

من نشستم زطلب
وین دل پیچان ننشست

همه رفتند و نشستند
و دمی جان ننشست