گزیده های شعر و شاعری

[behnam]

یــار مرا غار مــرا عشق جگرخوار مرا

یار تویی غـــار تویی خواجه نگهدار مرا

نوح تویی روح تــویی فاتح و مفتوح تـویی

سینـــه مشــروح تــویی بـــر در اســرار مرا

نـــور تـــویی سـور تــویی دولت منصور تـویی

مـــرغ کـــه طــور تــویی خســته بــه منقار مرا

قطـــره تویی بحــر تویی لطـف تــویی قهــر تویی

قنــد تـــویی زهـــر تــویی بیــــش میـــازار مرا

حجره خورشید تویی خانه ناهید تویی

روضــه اومیــد تویـــی راه ده ای یــار مرا

روز تــویی روزه تـــویی حـاصل دریوزه تـویی

آب تــویی کــوزه تــویی آب ده این بـــار مـــرا

دانـــه تویــی دام تــویی بــاده تویی جام تـویی

پختـــه تویی خـــام تــویی خـــام بمگـــذار مرا

این تن اگـــر کـــم تــندی راه دلــم کــم زندی

راه شــدی تــا نبــدی ایـــن همـــه گـــفتار مرا

مولوی

[behnam]

گل که هنوز نو به دست آمده بود

نشکفته تمام باد قهرش بربود

بیچاره بسی امید در خاطر داشت

امید دراز و عمر کوتاه چه سود؟

سعدی

[313]

گفتی از خاطره ها خاطر ما را داری؟................در شگفتم که چرا نیست زتو اخباری/

دلمان خوش شده بود عشق زبانش گویاست........گم نمودیم تورا در طلب اقراری/

من که میدانم اگر فاصله ها بسیارند.....................تو خودت شیفته تر در صدد دیداری/

غفلت دور زمان باز زمینی مان کرد........................العجل گفتن ما نیز شده تکراری/

صورتی سرخ برامان زغم دوران ماند.........................تک و تنهایی مارا که تو باور داری؟/

باز افسون شده تا عرش خدا میگرییم......................از زمینی شدن ما تو اگر بیزاری/

تا که از کوچه ی ناطق شدن ما گذری......................این غزل بیت نخستی شده از گفتاری/

حس روحانیتی داشت برایم این شعر.....................با پیامی ,غزلی ,گو که تو هم سرشاری/

92/4/2

[313]

تو به من وعده نمودی نگرانم مانی....................بین من با تو همین رابطه ی پنهانی
معنی واژه ی اشعار مرا میدانی..........................بین من باتو همین رابطه ی پنهانی
تو درون همه ی مصرع من پنهانی......................بین من با تو همین رابطه ی پنهانی
تو بدون غزلم واله و سر گردانی ........................بین من باتو همین رابطه ی پنهانی

[Karampor]

دلتنگی
خوشه ی انگور سیاه است
لگد کوبش کن
لگد کوبش کن
بگذار ساعتی سربسته بماند
مستت می کند اندوه

[Karampor]

وقتی تو نیستی

دل در برم، هوای تپیدن نمیکند
دستان سرایی مرغان آرزو
شوقی به جان برای شنیدن نمیکند...

[313]

ای کاش روزگار مجالی به من دهد............دستان آشناپرو بالی به من دهد /

درگرم وسردحادثه,هست ای خدا کسی؟...تازنده ام حرف زلالی به من دهد/

لبخندهای تازه ی من مثل رنگ چیست؟...امید آنکه آینه فالی به من دهد/

من منتظر نشسته به امید معجزه...........حتی اگر امید محالی به من دهد/

چندیست خوابهای مراگنگ کرده است......شاید قرار نیست مثالی به من دهد/

برروی بوم سیب کشیدم وحادثه..............گندم رسیده تا که زوالی به من بدهد/

دیوارها ی کهنه مراگوش میکنند..............ترسم اگرکه دوست سوالی به من دهد/

انگارقسمت است که تنها سفر کنم.........کو جاده ای بلند که حالی به من دهد/

[313]

دیروز دیدم در رهگذر
جوانی را که سلامتی میفروخت
و
مرد گنده ای را
که در حال چانه زدن بود....

[Karampor]

ﻧﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﯽ ﻭ ﻧﻪ ﺍﻧﺪﻭﻩ
ﻭ ﻧﻪ ﻫﯿﭽﯿﮏ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﯾﻦ ﺁﺑﺎﺩﯼ ...
ﺑﻪ ﺣﺒﺎﺏ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻟﺐ ﯾﮏ ﺭﻭﺩ ﻗﺴﻢ ،
ﻭ ﺑﻪ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﺷﺎﺩﯼ ﮐﻪ ﮔﺬﺷﺖ،
ﻏﺼﻪ ﻫﻢ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﺩ ...
ﺁﻧﭽﻨﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺍﯼ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ ...
ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎ ﻋﺮﯾﺎﻧﻨﺪ ،
ﺑﻪ ﺗﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﺧﻮﺩ ،
ﺟﺎﻣﻪ ﯼ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻣﭙﻮﺷﺎﻥ ... ﻫﺮﮔـﺰ ...
ﺳﻬﺮﺍﺏ ﺳﭙﻬﺮی

[313]

وقتی دهان مجنون هنوز بوی شیر میدهد
تو برای عاشق شدن زودی
شتاب مکن
بگذار هرکس نقش خود را بازی کند....

[313]

این تاپیک فقط پنج تا بازدید کننده داره
اشکال نداره
ما هم به امید همین پنج تا هنوز و هرشب مینویسیم.
پنج عدد مقدسیست
پس به خاطر شما :


تقدیم به او که عشقش از شیشه نبود...........فرهاد شد و هراسش از تیشه نبود

تقدیم به او که بیستون خانه ی اوست ..........لبخند یگانه حرف مردانه ی اوست

اوئیکه پسر خوانده ی نیرنگ نبود.................با اهل دروغ و فتنه همرنگ نبود

اوئیکه کنار او دلی خوشبخت است..............شادی جهان بدون بودش سخت است

تقدیم به حوا که دلش بشکستند...............آدم پی لذت شد و بر او بستند

تقدیم به صیدی که دلش در دام است.........صیاد نمیداند و او گمنام است

تقدیم به آن صید که آزاد افتاد....................آن لحظه که چشم او به صیاد افتاد

تقدیم به آن طبیب بیمار شده..................قربانی حمله های دیدار شده

تقدیم به او که اهل پرهیز نبود.................بیماری او زبیم پاییز نبود



و......
خلاصه تقدیم به شما /

[behnam]

نی قصه ی آن شمع چگل بتوان گفت

نی حال دل سوخته دل بتوان گفت

غم در دل تنگ من از آن است که نیست

یک دوست که با او غم دل بتوان گفت

عمری ز پی مراد ضایع دارم

وز دور فلک چیست که نافع دارم

با هر که بگفتم که تو را دوست شدم

شد دشمن من وه که چه طالع دارم

حافظ

[ماهور]

دلم از سينه به تنگ است، خدايا برَهان
هر کجا در قفسي، مرغ گرفتاري هست

[Karampor]

خبرت خرابتر کرد جراحت جدایی
چو خیال آب روشن که به تشنگان نمایی
تو چه ارمغانی آری که به دوستان فرستی
چه از این به ارمغانی که تو خویشتن بیابی
بشدی و دل ببردی و به دست غم سپردی
شب و روز در خیالی و ندانمت کجایی
...
سخنی که با تو دارم به نسیم صبح گفتم
دگری نمیشناسم، تو ببر که آشنایی
...

[313]

تو از اول سلامت پاسخ بدرود با خود داشت
اگر چه سحر صوتت جذبه ی داوود با خود داشت


بهشتت سبز تر از وعد ه ی شداد بود اما
برایم برگ برگش دوزخ نمرود با خود داشت


ببخشایم اگر بستم دگر پلک تماشا را
که رقص شعله ات در پیچ و تابش دود با خود داشت


مرا با برکه ام بگذار ,دریا ارمغان تو
بگو جوی حقیری آرزوی رود با خود داشت



محمد علی بهمنی