مشاعره

[kaku]

کاکو جان دست مریضاد به خاطر تاپیکت. دیشب که مارو تا 3 شب بیدار نگه داشت :d


م

سلام جناب شریعت .
من فقط این تاپیک رو ایجاد کردم این شما ودوستان هستید که با شعرهای خوبتون پرچم رو بالا نگه داشتید:)

[محمود شریعت]

من اگر خراباتي و مستم به توچه؟
باده و ساغر و مي بر سر دستم به تو چه ؟


تو مگر گوشه محراب نشستي صنمي گفت چرا؟
من اگر گوشه مي خانه نشستم به تو چه؟

[محمود شریعت]

یعنی دیگه هیشکی دل و دماق مشاعره نداره؟

با ما کج و با خود کج و با خلق خدا کج
آخر قدمی راست بنه ای همه جا کج

[تازه کار]

یعنی دیگه هیشکی دل و دماق مشاعره نداره؟

با ما کج و با خود کج و با خلق خدا کج
آخر قدمی راست بنه ای همه جا کج

یک جام شراب صد دل و دین ارزد
یک جرعه می مملکت چین ارزد

[بوف کور]

یارب از ابر هدایت برسان بارانی
پیشتر زانکه چو گردی زمیان برخیزم

[محمود شریعت]

یارب از ابر هدایت برسان بارانی
پیشتر زانکه چو گردی زمیان برخیزم

مردم از حسرت به پیغامی دلم را شاد کن
ای که گفتی، فراموشت نسازم، یاد کن

[مصطفی مصری پور]

مردم از حسرت به پیغامی دلم را شاد کن
ای که گفتی، فراموشت نسازم، یاد کن

ندانمت به حقیقت که در جهان به که مانی
جهان و هرچه در او هست و صورتند و تو جانی

[بوف کور]

ندانمت به حقیقت که در جهان به که مانی
جهان و هرچه در او هست و صورتند و تو جانی

یارب این اتش که بر جان من است
سرد کن زان سان که کردی بر خلیل

[behnam]

یارب این اتش که بر جان من است
سرد کن زان سان که کردی بر خلیل

لطیفه ایست نهانی که عشق از آن خیزد / که نام آن نه لب لعل و خط زنگاریست

[Amo Hoseian]

لطیفه ایست نهانی که عشق از آن خیزد / که نام آن نه لب لعل و خط زنگاریست

توانا بود هر که دانا بود
ز دانش دل پیر برنا بود

[محمود شریعت]

]یارب این اتش که بر جان من است
سرد کن زان سان که کردی بر خلیل[/FONT]

لازمه ی عاشقیست رفتن و دیدن ز دور
ور نه ز نزدیک هم رخصت دیدار هست

لطیفه ایست نهانی که عشق از آن خیزد / که نام آن نه لب لعل و خط زنگاریست

تا قفل قفس باز شد، آن سوخته پر رفت
دلواپس ما بود ولیکن به سفر رفت

[behnam]

توانا بود هر که دانا بود
ز دانش دل پیر برنا بود

در آن زمین که نسیمی وزد ز طره دوست / چه جای دم زدن نافهای تاتاریست

[محمود شریعت]

توانا بود هر که دانا بود
ز دانش دل پیر برنا بود

درد دلم بود که بی دوست نباشم هرگز
چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود

[مصطفی مصری پور]

در آن زمین که نسیمی وزد ز طره دوست / چه جای دم زدن نافهای تاتاریست

تو که نوشم نئی نیشم چرایی؟
تو که یارم نئی پیشم چرایی؟
تو که مرهم نئی ریش دلم را
نمک پاش دل ریشم چرایی؟

[behnam]

تا قفل قفس باز شد، آن سوخته پر رفت
دلواپس ما بود ولیکن به سفر رفت

تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست / دل سودا زده از غصه دو نیم افتادست